Isaias

Ὠιδή.

Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ᾄσονται τὸ ᾆσμα τοῦτο ἐπὶ γῆς Ἰούδα, λέγοντες Ἰδοὺ πόλις ὀχυρά, καὶ σωτήριον ἡμῖν θήσει τεῖχος [*](4 om ευλογησουσιν σε ΒQ* 31. 5 Σιων]+οτι ρυση αυτους ℵ* 24 87 31. 6 τουτο]+ποτον λιπασματων ποτον τρινγιων (22 48) 51 31. 7 μυρον]+τρυγιων διυλισμενων και καταπιεται V+και παραδοθησονται εν τω ορει τουτω παραδοσει και καταπιεται 36 51 (62) 31. παντα ταυτα ℵΒV 22 al. 8 ο θεος] pr Κυριος Β (V 109 305 e sil). 9 ηλπιζομεν]+ και σωσει ημας ουτος Κυριος υπεμειναμεν αυτω Mss exc ℵΑQΓ 26 49 87 91 106 198 301 309 in quem speranimus et exsultavimus in salute nostra Iren-lat IV ix 2. ευφρανθημεν Α a? 26 106] ευφρανθησομεθα (Α*?) ℵΒQ mg 31 om Q* 49 198. 10 om οτι Β 22 al. πατωσιν A. 11 εφ α] εφ ην ℵ εφ η 26 εφ ο 36 31 εφ ω 62 106 3.1. 12 καταβησονται Β 22 31. του εδαφους] om του Q (51) 301+εως κονεως 22 al XXVI 1 ( 9) om ωδη ℵBQ pl. om λεγοντες ℵ*Β. οχυρα] ισχυρα Β 22 31. ημιν] ημων ℵc.b V 22 pl om B txt ℵ*AQΓ 24. 26 106. τειχος] pr το Β.)

ἀνοίξατε πύλας, εἰσελθάτω λαὸς φυλάσσων δικαιοσύνην καὶ φυλάσσων ἀλήθειαν,

ἀντιλαμβανόμενος ἀληθείας καὶ φυλάσσων εἰρήνην. ὅτι ἐπι σοὶ

ἤλπισαν, Κύριε, ἕως τοῦ αἰῶνος, ὁ θεὸς ὅ μέγας ὅ αἰώνιος,

ὃς ταπεινώσας κατήγαγες τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν ὑψηλοῖς· πόλεις ὀχυρὰς καταβαλεῖς, καὶ κατάξεις αὐτὰς ἕως τοῦ ἐδάφους,

καὶ πατήσουσιν αὐτοὺς πόδες πραέων καὶ ταπεινῶν.

ὁδὸς εὐσεβῶν εὐθεῖα ἐγένετο, καὶ παρεσκευασμένη ἡ ὁδὸς τῶν εὐσεβῶν.

ἡ γὰρ ὁδὸς Κυρίου κρίσις· ἠλπίσαμεν ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου καὶ ἐπὶ

ᾖ μνείᾳ ἡ ἐπιθυμεῖ ἦ (Ὠιδή.) ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὅ θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς. δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς.

πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβής· οὐ μὴ μάθῃ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλήθειαν οὔ μὴ ποιήσῃ· ἀρθήτω ὃ ἀσεβής, ἶνα μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν Κυρίου.

Κύριε, ὑψηλός σου ὅ βραχίων καὶ οὐκ ᾔδεισαν, γνόντες δὲ αἰσχυνθήσονται· ζῆλος λήμψεται λαὸν ἀπαίδευτον, καὶ νῦν πῦρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται.

Κύριε ὃ θεὸς ἡμῶν, εἰρήνην δὸς ἡμῖν, πάντα γὰρ ἀπέδωκας

Κύριε ὃ θεὸς ἡμῶν, κτῆσαι Κύριε, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.

οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὔ μὴ ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὗ μὴ ἀναστήσουσιν· διὰ τοῦτο ἐπήγαγες καὶ ἀπώλεσας καὶ ἦρας πᾶν ἅρσεν αὐτῶν.

πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ πᾶσιν τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς.

Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου, ἐν θλίψει μικρᾷ ἡ παιδία σου ἡμῖν.

καὶ ὡς ἦ ὠδίνουσα ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν, καὶ ἐπὶ τῇ ὠδῖνι αὐτῆς ἐκέκραξεν, οὕτως ἐγενήθημεν τῷ ἀγαπητῷ σου.

διὰ τὸν φόβον σου, Κύριε, ἐν γαστρὶ ἐλάβομεν καὶ ὠδινήσαμεν [*](2 λαος]+δικαιος 22 93 233 al pr δικαιος 36 62 al. 3 ειρηνην]+ τελειαν 22 al. 4 ηλπισαν] πλπισα Α? ηλπισαμεν QV 26 al pr ελπιδι Β 22 al. 5 om αυτας ℵBQ pl (txt A 41 106 301). om του ℵBQ pl. 6 αυτας Καὶ) vid A aQ pl. ταπεινων]+ιχνη 22 41 62 βηματα 24. 87 al βοηθηματα πενητων 109 305. 7 ευθεια]+τριβος ευσεβων ευθεια ευθεια 22 al. η οδ. των ευσεβ. και παρεσκ. Β al. 8 om σου Α? 49 198. 10 ου μη] pr πας ος ℵ*Β* (24? 41 omnis enins qui non didicerit Brev. Mozarab. ποιησει Β (pl ?) 11 λαος Α*. 12 παντα γαρ]+τα εργα ημων V (post ημιν 2° 62 147). 13 om Κυριε. . .ημων Β*. 14 οι ιατροι Q. αναστησονται ℵ*vid. ηρες ℵ*Β*. 15 om τασιν Β pl. της γης] pl εμακρυνας πάντα τα περατα Q mg 24 41 εμ. π. τ. περ. της γης V 109 305. 17 0111 του ℵ* Β. om και 2° B al.)

ἀναστήσονται γὰρ οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἷ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ· ἡ γὰρ δρόσος ἡ παρὰ σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστιν, ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται.

Βάδιζε, ὁ λαός μου, εἴσελθε εἷς τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου.