Isaias

Septuaginta

Septuaginta. The Book of Isaiah According to the Septuagint (Codex Alexandrinus). Ottley, Richard, Rusden, editor. Cambridge: C.J. Clay and Sons, 1904.

Ἰδοὺ Κύριος καταφθείρει τὴν οἰκουμένην, καὶ ἐρημώσει αὐτήν, καὶ ἀνακαλύψει τὸ πρόσωπον αὐτῆς, καὶ διασπερεῖ τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν αὐτῃ.

καὶ ἔσται ὁ καὶ ἔσται ὁ λαὸς ὡς ὁ ἱερεύς, καὶ ὃ παῖς ὡς ὃ κύριος, καὶ ἡ θεράπαινα ὡς ἡ κυρία· ἔσται ὃ ἀγοράζων ὦς ὃ πωλῶν, καὶ ὅ δανίζων ὡς ὃ δανιζόμενος, καὶ ὃ ὀφείλων ὡς ᾧ ὀφίλει.

φθορᾷ φθαρήσεται ἡ γῆ, καὶ προνομῇ προνομευθήσεται ἦ τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα.

ἐπένθησεν ἡ γῆ, καὶ ἐφθάρη ἡ οἰκουμένη, καὶ ἐπένθησαν οἱ ὑψηλοὶ τῆς γῆς.

ἡ δὲ γῆ ἠνόμησεν διὸ, τοὺς κατοικοῦντας αὐτήν, διότι παρέβησαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα Κυρίου, διαθήκην αἰώνιον.

διὰ τοῦτο ἀρὰ, ἔ ἔδεται τὴν γῆν, ὅτι ἡμάρτοσαν οἱ κατοικοῦντες αὐτήν· διὰ τοῦτο πτωχοὶ ἔσονται οἶ ἐνοικοῦντες ἐν τῇ γῇ, καὶ καταλειφθήσονται ἅνθρωποι ὀλίγοι.

πενθήσει οἶνος, πενθήσει ἄμπελος, στενάξουσιν πάντες οἱ εὐφραινόμενοι τὴν ψυχήν.

πέπαυται εὐφροσύνη τυμπάνων, πέπαυται αὐθαδία καὶ πλοῦτος ἀσεβῶν, πέπαυται φωνὴ κιθάρας.

ᾐσχύνθησαν, οὐκ ἔπιον οἶνον, πικρὸν ἐγένετο τὸ σίκερα τοῖς πίνουσιν.

ἠρμώθη πᾶσα πόλις, κλείσει οἰκίαν τοῦ μὴ εἰσελθεῖν.

ὀλολύζετε περὶ τοῦ οἴνου πανταχῇ· πέπαυται πᾶσα τῆς γῆς.

καὶ καταλειφθήσονται πόλεις ἔρημοι, καὶ οἶκοι ἐγκαταλελιμμένοι ἀπολοῦνται.

ταῦτα πάντα ἔστω ἐν τῇ γῇ ἐν μέσῳ τῶν ἐθνῶν· ὃν τρόπον ἐάν τις καλαμήσηται ἐλαίαν, οὕτως καλαμήσονται αὐτούς· καὶ ἐὰν παύσηται ὁ τρυγητός.

οὗτοι φωνῇ βοήσονται, [*](18 om τω Β (41). εις συμβ.] pr και Β. om εναντι Κυριου 2 XXIV 1 το προσωπον] τα ορια Q*. 2 om και 40 Β. 4 επενθησεν] και κατερριφη 22 al. εφθαρη]+και κατερριφη 22 al. om και 2 ℵBQ pl. 5 παρεβησαν] παρηλθοσαν ℵΒ παρηλθον 22 al. Κυριου om MSS exc A μου 301). διαθηκην] pr διεσκεδασαν δὲ 22 198 al σε 62 147). 8 om πεπαυται 2°...ασεβων Ed Rom. 9 πινουσιν] αυτο 22 62 al illud Tycon. 10 ηρωμωθη Α. 11 om της γης BV 22 al. 12 om και 1° B 22 al. 13 εσται] εσονται B. 14 φωνη βοησ.] Φωνησουσιν Β 22 (62) al (φωνη φωνησουσιν 41).)

37
οἱ δὲ καταλειφθέντες ἐπὶ τῆς γῆς εὐφρανθήσονται ἅμα τῇ δόξῃ Κυρίου, ταραχθήσεται τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης.

διὰ τοῦτο ἦ δόξα Κυρίου ἐν ταῖς νήσοις ἔσται τῆς θαλάσσης, τὸ ὄνομα Κυρίου ἔνδοξον ἔσται.

Κύριε ὁ θεὸς Ἰσραήλ, ἀπὸ τῶν πτερύγων τῆς γῆς τέρατα ἠκούσαμεν, Ἐλπὶς τῷ εὐσεβεῖ. καὶ ἐροῦσιν Οὐαὶ τοῖς ἀθετοῦσιν· οἶ ἀθετοῦντες τὸν νόμον,

φόβος καὶ βόθυνος καὶ παγὶς ἐφ’ ὑμᾶς τοὺς ἐνοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.

καὶ ἔσται ὃ φεύγων τὸν φόβον ἐμπεσεῖται εἷς τὸν βόθυνον· ὁ δὲ ἐκβαίνων ἐκ τοῦ βοθύνου ἁλώσεται ὑπὸ τῆς παγίδος· ὅτι θυρίδες ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἠνεῴχθησαν, καὶ σεισθήσεται τὰ θεμέλια τῆς γῆς.

ταραχῇ ταραχθήσεται ἡ γῆ, καὶ ἀπορίᾳ ἀπορηθήσεται ἡ γῆ.

ἔκλινεν καὶ σεισθήσεται ὡς ὀπωροφυλάκιον ἦ γῆ, ὡς ὃ μεθύων καὶ ὃ κραιπαλῶν, καὶ πεσεῖται, καὶ οὗ μὴ δύνηται ἀναστῆναι· κατίσχυσεν γὰρ ἐπ’ αὐτῆς ἡ ἀνομία.