Isaias

Septuaginta

Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 3: Hosea-4 Maccabees, Psalms of Solomon, Enoch, The Odes. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1905

Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐυ ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες.

Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμῶν οἱ πίνοντες τὸν οἶνον, καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὸ σίκερα,

οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῇ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἵροντες.

διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρός, καὶ συνκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸς ἀνειμένης, ἡ ῥίζα αὐτῶν ὡς χνοῦς ἔσται, καὶ τὸ ἄνθος αὐτῶν ὡς κονιορτὸς ἀναβήσεται· οὐ γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον Κυρίου σαβαώθ, ἀλλὰ τὸ λόγιον τοῦ [*](12 μετα γαρ. πινουσιν] α᾿ ӄ εγενετο κιθαρα ӄ ναβλα ӄ τυμπανον ӄ αυλος U+05D0AQΖΓ και σινος ποτοι ουτων Qᵐᵍ om γαρ Γ και τυμπανων] +και χορων U+05D0 | Κυριου] του θῡ U+05D0* του κυ U+05D0c.bQ* (πιπι Qᵐᵍ Z εμβλεψουσιν U+05D0* (εμβλεπ. U+05D0c.a c.b κατανοουσιν] pro ο 2⁰ inceb υ B* (o B¹) κατανοησουσιν U+05D0* ( νοουσιν U+05D0c.a,c.b) 13 εγενηθη ο λαος μου Ζ διφος| διψαν U+05D0Α (δειφ.) Q* ( ψος Qᵐᵍ ΖΓ 14 το στομα αυτου] οι γʼ το στ. αυτου οι ο’ το στ. του Qᵐᵍ διαλειπειν AΓ αυτης] + σʼθʼ ?? ӄ ο αγαλλιωμενος εν αυτη Qᵐᵍ 16 εν κριματι] θʼσʼ εν κρ. α’ ӄ οι ο’ εν κρισει Qᵐᵍ 17 φαγωνται U+05D0* (.γονται U+05D0c) 18 επισπω- μενοι] inceb επιστρ. A*ᵛⁱᵈ | αμαρτιας] σʼ ανομιας αʼθʼ την ανομιαν Qᵐᵍ ωσχοινιω U+05D0* (ως σχ. U+05D0c.b) 19 ποιησει] ποιη ο θς U+05D0d.a ⁽vid ειδωμεν] ιδω- μεν U+05D0QΓ ελθατω] ελθοι A ελθετω U+05D0Q om Ισραηλ A 20 καλον (2⁰) κα Sup ras U+05D01vid) το φως σκοτος και το σκοτος φως U+05D0 21 εαυτοις] αυτοις Γ ουτων (αυτ. Bᵃ)] εαυτων AQΓ 22 οισχυοντες B* (οι ισχ. Bᵇ) τον οινον πινοντες U+05D0ΑQ κεραννοντες B*U+05D0* (.νυντες BᵃᵇU+05D0c. ᵇ) κεραυνυντες A 23 ασε- βην U+05D0* καυθησεται bis scr A *ᵛᵈ (ras 1⁰ A?) συγκαυθησεται Bᵃᵇ AQᵃ ανειμενης] η sup ras A¹ χνους] χους U+05D0* χν. Qᵃ nisi pot I αλλα] και Γ)

110
[*](Β) ἁγίου Ἰσραὴλ παρώξυναν.

καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος σαβαὼθ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἐπέβαλεν τὴν χεῖρα ἐπʼ αὐτοὺς καὶ ἐπά. ταξεν αὐτούς· καὶ παρωξύνθη τὰ ὄρη, καὶ ἐγενήθη τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν ὡς κοπρία ἐν μέσῳ ὁδοῦ. καὶ ἐν πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸς αὐτοῦ, ἀλλὰ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.

τοιγαροῦν ἀρεῖ σύσσημον ἐν τοῖς ἔθνεσιν τοῖς μακρὰν καὶ συριεῖ αὐτοὺς ἀπʼ ἄκρου τῆς γῆς. καὶ ἰδοὺ ταχὺ κούφως ἔρχονται.

οὐ πεινάσουσιν οὐδέ κοπιάσουσιν οὐδὲ νυστάξουσιν οὐδέ κοιμηθήσονται, οὐδὲ λύσουσιν τὰς ζώνας αὐτῶν ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτῶν, οὐδέ μὴ ῥαγῶσιν οἱ ἱμάντες τῶν ὑποδημάτων αὐτῶν·

ὧν τὰ βέλη ὀξεῖά ἐστι καὶ τὰ τόξα αὐτῶν ἐντεταμένα. οἱ πόδες τῶν ἵππων αὐτῶν ὡς στερεὰ πέτρα· ἐλογίσθησαν οἱ τροχοὶ τῶν ἁρμάτων αὐτῶν ὡς καταιγίς.

ὀργιῶσιν ὡς λέοντες, παρέστηκαν ὡς σκύμνοι λέοντος· καὶ ἐπιλήμψεται, καὶ βοήσει ὡς θηρίον, καὶ ἐκβαλεῖ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ῥυόμενος αὐτούς,

καὶ βοήσει δι᾿ αὐτοὺς τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ὡς φωνὴ θαλάσσης κυμαινούσης· καὶ ἐμβλέψονται εἰς τὴν γῆν, καὶ ἰδοὺ σκότος σκληρὸν ἐν τῇ ἀπορίᾳ αὐτῶν.