Genesis

Ἤλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λὼτ ἀνέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς, καὶ προσεκύνησεν τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν·

καὶ εἶπεν ἰδού, κύριοι, ἐκκλίνατε πρὸς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε, καὶ νίψατε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. εἶπαν δέ οὐχί, ἀλλ’ ἢ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσοαεν.

καὶ παρεβιόζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτόν. καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ· [*](DE) [*](24 δίκαιοι ἐν τῆ πόλει D | ἀπολέσεις D | ἀν’ἥσειj] + πάντα D | ’τον τόπον] + εκεινον D | ενεκεd ἕνεκα D | δικαιων] ..καιων Ε | ἐν αυτη] ἐν αὐτοῖς Ε 25 om ὡς Ι 0 Ε | ὃς ο ἃς. Ε | τὴν γῆν πάσαν Ε 26 Kuptoy] pr ο D 27 εἶπεν Αβ. Ε 28 om δίκαιοι Ε | πέντε Ι 0] pr εἰς σαρακοντα Ε | τῶν πεντd τݲωݲ σαρακοντα πέντε Ε | εὕρω] εὑρεθῶσιν Ε 29 om ’δε D (aliq deesse ind D a?) Ε | οὐ μη] οὐκ Ε 30 om ’δε D | ἔαν εὑρεθῶσιν εκει τρ.] ἕνεκεν τῶν τρ. D sil 31 om ’δε Ε | om ἔκει Ε 32 δέκα ἔκει Ε | οὐ μη] οὐκ Ε XIX 1 ἀνῆλθον Ε | ανεστη] ἐξανέστη D ἐξανέστη· σεν Ε 2 προς] εἰς D | om καὶ καταλυσατε...υμων 20 Ε * ( καταλυσ... | Κ νίφα... | τους.... | ὑμῶν Ε a mg | νιφασθε D sil | εις τὴν ὁδ’. υμ.] + + εινεκεν ἐξεκλίνατε πρὸς ’τον παῖδα ὑμῶν Ε | εἶπαν 8e] καὶ εἶπαν Ε | ἀλλ’ 77] ἀλλ’ sil ἄλλα Ε | καταλύσωμεν Ε 3 κατεβιάζετο D κατεβιάσατο E | τὴν οἰκίαν] ’τον οἶκον D sil E)

καὶ οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομεῖται περιεκύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα.

καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λώτ, καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν Ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς.

ἐξῆλθεν δὲ Λὼτ πρὸς αὐτούς, καὶ τὴν θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ.

εἰπεν δὲ πρὸς αὐτούς Μηδαμῶς, ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε.

εἰσὶν δέ μοι δύο θυγατέρες, αἰ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρήσασθε αὐταῖς καθὰ ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἄνδρας τούτους μὴ ποιήσητε μηδὲν ἄδικον, οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν στέγην τῶν δοκῶν μου.

εἶπαν δέ Ἀπόστα ἐκεῖ· εἰσῆλθες παροικεῖν, μὴ καὶ κρίσιν κμῖναι; νῦν οὑν σὲ κακώσομεν μᾶλλον ἢ καὶ παρεβιάζοντο τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ σφόδρα, καὶ ἤισαν τὴν θύραν.

ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες τὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν·

τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἀορασίᾳ, ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου· καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν.

εἶπαν δὲ οἱ ἄνδρες πρὸς Λώτ Ἔστιν τίς σοι ὧδε, γαμβροὶ ἢ υἱοὶ ἢ θυγατέρες, ἢ εἴ τίς σοι ἅλλος ἐστὶν ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε ἐκ τοῦ τόπου τούτου·

ὅτι ἀπόλλυμεν ἡμεῖς τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἐναντίον κυρίου, καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς κύριος ἐκτρίψαι αὐτήν.

ἐξῆλθεν δὲ Λὼτ καὶ ἐλάλησεν πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὐτοῦ τοὺς εἰληφότας τὰς θυγατέρας αὐτοῦ, καὶ εἶπεν Ἀνάστητε καὶ ἐξέλθατε ἐκ τοῦ τόπου τούτου, ὅτι ἐκτρίβει Κύριος τὴν πόλιν. ἔδοξεν δὲ γελοιάζειν ἐναντίον τῶν γαμβρῶν αὐτοῦ.

ἡνίκα δὲ ὄρθρος ἐγίνετο, ἐπεσπούδαζον οἱ ἄγγελοι τὸν Λὼτ λέγοντες Ἀναστὰς λάβε τὴν γυναῖκά σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου ἅς ἔχεις καὶ ἔξελθε, ἵν συναπόλῃ ταῖς ἀνομίαις τῆς πόλεως.

καὶ ἐταράχθησαν· καὶ ἑ [*](3 επεμψεν E 3—4 ἔφαγον πρὸ του κοιμηθηναι | καὶ AvidDE 6 πρὸς αυτους] + πρὸς τὸ πρόθυρον D προθ.) Ε | καὶ τὴν θύραν] τὴν ’δε θ. DE αὐτοῦ] ἀυτῶν D 8 εξαξω] κα ἄξω Ε | χρῆς. ἀυταῖς ΑD αυταισ D)] χρᾶσθαι ἀυτὰς E | καθὰ] καθὸ D + ἀν’ DE | ανδρασ] ἀνθρώπους D | om μηδὲν DE 9 εἶπον E | κρίνειν D sil E (κρινεῑ) Ι κακώσωμεν Dsil κακοσωμεν 10 εἰσεσπάσαντο] ἐπεσπάσαντο Ε Ι οἴκου] τοίχους Ε 11 οικου] τοίχου E 12 om τις Ι° D Ι γαμβρὸς E | η εἰ τις] η η τις Α η τις Ε | ἐξάγαγε] + αυτους Ε 13 om ἧμας Ε Ι εκτριψαι] + ἧμας Ε 14 ἐνάντιον AD τιον D)] με ἀντὶ Ε 15 ἐγένετο E Ι επεσπουδαζον AD επεσπου[δαζον])] ἐσπούδαζον E | ἄγγελοι ’τον Λ. λεγουτες] γγελοι τόν Λ. ’λεγον sup ras Α 1 | om δύο D | om σου 2° DE Ι ἴνα μὴ] + καὶ σὺ D sil (D vid) E Ι AD ναπολη)] απολη Ε)

καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω καὶ εἶπαν Σώζων ν σεαυτοῦ ψυχήν· μὴ περιβλέψῃς εἰς τὰ ὀπίσω μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σώζου, μή ποτε δυνπαραλημφθῇς.

εἶπεν δὲ Λὼτ πρὸς αὐτούς Δέομαι, κύριε,

ἐπειδὴ εἶπεν ὁ παῖς σου ἔλεος ἐναντίον σου καὶ ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην σου, ὁ ποιεῖς ἐπ’ ἐμὲ τοῦ ζῆν τὴν ψυχήν μου· ἐγὼ δὲ οὐ δυνήσομαι διασωθῆναι εἰς τὸ ὄρος, μὴ καταλάβῃ με τὰ κακὰ καὶ ἀποθάνω·

ἰδοὺ ἡ πόλις αὕτη ἐγγὺς τοῦ καταφυγεῖν με ἐκεῖ, ἥ ἐστιν μικρά· ἐκεῖ σωθήσομαι· οὐ μικρά ἐστιν ; καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκεν σοῦ.