Magna Moralia
Aristotle
Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883
” ἐπεὶ οὖν ἐστι καὶ χαλεπώτατον, ὥσπερ καὶ τῶν σοφῶν τινες εἰρήκασιν, τὸ γνῶναι αὑτόν, καὶ ἥδιστον (τὸ γὰρ αὑτὸν εἰδέναι ἡδύ), αὐτοὶ μὲν οὖν αὑτοὺς ἐξ αὑτῶν οὐ δυνάμεθα θεάσασθαι (ὅτι δʼ αὐτοὶ αὑτοὺς οὐ δυνάμεθα, δῆλον ἐξ ὧν ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, αὐτοὶ δὲ λανῦάνομεν ταὐτὰ ποιοῦντες·
τοῦτο δὲ γίνεται δι᾿ εὔνοιαν διὰ πάθος· πολλοῖς δὲ ἡμῶν ταῦτα ἐπισκοτεῖ πρὸς τὸ κρίνειν ὀρθῶς)· ὥσπερ οὖν ὅταν θέλωμεν αὐτοὶ αὑτῶν τὸ πρόσωπον ἰδεῖν, εἰς τὸ κάτοπτρον ἐμβλέψαντες εἴδομεν, ὁμοίως καὶ ὅταν αὐτο αὑτοὺς βουληθῶμεν γνῶναι, εἰς τὸν φίλον ἰδόντες γνωρίσαιμεν ἄν· ἔστι γάρ, ὡς φαμέν, ὁ φίλος ἕτερος ἐγώ.
εἰ οὖν ἡδὺ μὲν τὸ αὑτὸν εἰδέναι, τοῦτο δʼ οὐκ ἔστιν εἰδέναι ἄνευ ἄλλου φίλου, δέοιτʼ ἂν ὁ αὐτάρκης φιλίας πρὸς τὸ αὐτὸς αὑτὸν γνωρίζειν.
— ἔτι δὲ καὶ εἴπερ [*](1213a, 4. ὁ ἄνθρωπος] ἀνθρώπῳ ci. Casaubonus et Scaliger || 5. ὃς secl. Susem. || 8. ἐπέσκεψιν Ald. Dk. Bu. (fors. recte) || 9. ἀλλ᾿] ἀλλὰ τῆς P2 || 11. * * τοισῦτος Susem. || 13. ἄλλος post φίλος tri. Sealiger 15. ἥδιστ᾿ ἂν Π || 18. μανθάνομεν Π1 Va. et pr. Pb (crx. rc.) || ταὐτὰ Mb Va., ταῦτα Π1 Pb || 19. δὲ] γὰρ? Susem. || 21. ἴδωμεν Kb, ἴδομεν P2 Ald. || 24. εἰ–26. γνωρίζειν 10. εἰ–24 ἐγώ, cf. Ramsauer p. 18.)