De constructione

Ἕϲτι δὲ καὶ πρὸϲ τὸ τοιοῦτον φάναι, ὡϲ τὰ τοιαῦτα μὲν ἐντῷ ὑπερβιβαϲμῷ τὴν αὐτὴν ἔχει καταλληλότητα, κἄν ποϲὴν ἔχῃ διαφορὰν τοῦ ϲημαινομένου· τὰ δὲ τῶν προθέϲεων καὶ ἐν ὑπερβιβαϲμῷ διάφορον πτῶϲιν ἶϲχει, καὶ [*](316 b) ϲχεδὸν τὰ πλείονα οὐχ ὑπερβιβάζεται, πρὸϲ Ἀπολλώνιον ἔρχομαι, προϲέρχομαι δὲ Ἀπολλωνίῳ, πρὸϲ Τρύφωνα λαλῶ καὶ προϲλαλῶ Τρύφωνι, καὶ ἔϲτι μέν που καταφέρω οἶνον οὐ μὴνκατ’οἶνον φέρω, καὶ περὶ τοῦ φίλου λέγω, οὐ μὴν περιλέγω τοῦ φίλου. πλείϲτην ἔϲτιν εἰϲ τὸ τοιοῦτον παράθεϲιν ποιήϲαϲθαι. δι’ οὗ προδηλότατα δείκνυται ὡϲ οἶδαϲιν αἱ προθέϲειϲ ϲύνταξιν τὴν πρὸϲ τὰϲ πλαγίουϲ, οὐ δυνάμεναι ἐπ’ ὄλλο τι ϲυνενεχθῆναι, εἰ μὴ πρότερον ϲυμπεριλάβοιεν τὴν πλαγίαν πτῶϲιν. ὑπὲρ ὦν τῆϲ διαφορᾶϲ κατὰ τὸ ἑξῆϲ ἐροῦμεν.

Ἕτι τῇ προκειμένῃ ϲυντάξει οἰήϲεταί τιϲ τὰ τοιαῦτα ἀντικεῖϲθm,: [*](c. IV. 311s) παρ’ ὀλίγον Τρύφων ὦλιϲθεν, μετ’ ὀλίγον Δίων παρέϲται, παρὰ τί ἥμαρτεν Θέων; τὸ γὰρ τί καὶ τὸ ὀλίγον καὶ ἔτι τὰ προκείμενα δόξει ἐν εὐθείᾳ ϲυντάξει παράθεϲιν τῶν προθέϲεων ἀναδεδέχθαι, κἄν ἔτι κατὰ πλαγίαν πτῶϲιν τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ γένηται, παρ’ ὀλίγον Τρύφωνι ϲυνέβη τιμηθῆναι, κατὰ τί θέωνα ὑβρίζειϲ; —

Ἅπερ ἔϲτιν ἀπολύϲαϲθαι οὕτωϲ, ὡϲ ἐν ὑπακουομέναιϲ αἰτιατικαῖϲ τὰ τοῦ λόγου κατέϲτη. τὸ γὰρ παρὰ τί Τρύφων ἥμαρτεν; ἐν αἰτίῳ ἔξωθεν ὑπακουομένῳ κατ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν, ὡϲ εἰ καὶ οὕτωϲ τιϲ λέγοι, παρὰ ποίαν αἰτίαν ἥμαρτεν Τρύφων. οὕτωϲ ἔχει τὸ μετὰ [*](317 b) [*](Aaαvκ. ψ 22, Ϲum hoc, quod modo exposuimus (numquam neminativο casoi parathesi, sed synthesi tantum praepositionem adiung), pugnare putavenit quispiam παρ’ ὀλίγον, μετ’ ὀλίγον, παρὰ τί similia, in quibδus videantur appositae esse praepositiones nominativis, praesertim si seqnitur in eodem enuntiato non nominativus, sed obliquus, vεlnt in παρ’ ὀλίγον Τρύφωνι ϲυνέβη τιμηθῆναι.) [*](Aaαvκ. β 26. At in huiusmodi enuntiatis vocem, cui praepositio apposita est, non nominativi, sed accosativi casas esse ex eis apparet, qnae snbaudinntur, velut παρὰ τί ῆμαρτε idem valet quod παρὰ ποίαν αἰτίαν. et sicat παρὰ τίϲ dicere non licet, ita αρὰ τί nequit pro noddinativο baberi, qui praepositionis parathesin accepemit.) [*](assrκ. xv Ans.sxso. 1 ϲυντάξει non de consructions sed de serptoeis expoεifione nt 23, 21. - Β παρὰ idem valere videatur quod contra, ut 164, 1 ζηνόδοτοϲ ῆμαρτε παρὰ τὸ μηρικὸν ἔθοϲ, 206, 12 παρὰ τὸ ἀκόλουθον ἁμαρτηθή- ϲεται (vide locos in Adn. crit. ad 7, 7 huius ed. congestos), at mox iura παρὰ τί in παρὰ ποίαν αἰτίαν eonvertitnx, οἱ pateat causalem vim hic inesse in παρὰ τί. cf 149, 12. 168, 5. 196, 1. τὰ προκείμενα. vide Adn. crit. B κἆν. vide Adn. crit. - 8 ἐν αἰτίῳ. cogitando supplendum est νοεῖται vel λέγεται. ιιfa 2ntehlegιtur (dcιfur) παρὰ τί, se4 causa extrtsecus (mente) sκὅαudιatε in αccκ- sαζno casu.) [*](Ans. omr, crscs. scs. im A Bb. 1 προκειμένῃ Ellebode et Lebrs, παρα- κειμένῃ ABb 3 προκείμενα] ἱϲ. τοιαῦτα ng: Schneider 2. f. A. 1843 θ52: acm exputo quae eat iE a αsd εαntecedentiω1 au4 εmodo indcαta1 (uεrsa-- quee emim vaEet τὸ προκείμενον, prueterea nihd), αϲ suspicor προϲκείμενα legmmdεm esse, d est εeimιa quae uc perτnent3, cr de ade.622, 17 ( 207,16 Schn.). at ne illic quidem alia exempla eiusdem generis προϲκεϲθοι dicuntur, sed alia quae accedont. fortasse προϲόμοια scribendum. AHnttmann proposuit τὰ οθτωϲ κείμενα. HSchneider καὶ ἔτι τὰ προκείμενα intmaprstatur: κxὶ ἄλλα προκείμενα, et aha quae ln proπu sunt 4 tc. εὐθείαϲ ng, sed cr Adn cr. ad 410, 7 huius ed. Γ προθέϲεων] προϲώπων B ἀναδέχεϲθαι H β 5 κἆν pervereum est: nam quae sequuntur exempla poterant adiuvare potius, non labefactare erroremm, quem Ap. refutat. videtur aut ἐὰν legendum esse, aut ante κἆν interaidisse ἄλλωϲ τε: prαesertm si τὰ om CB τάξεωϲ C | γένηται] post η in A. videtur ϲε erasum β 6 Τρύφωνα CB ( κατά τι b cum 7 ἐπιλόϲαϲθαι C. cfr de adv. 185, 11: οὐκ ἀπελύθη τὸ ζητούμενον οὕτωϲ post ἔϲτιν ponit B 8 τὰ om CB αἰτίῳ AB, ϲῳ ἐϲτ τῷ b cum 9 ἐπακουομένψ CB οὅτω CBb λέγει B 10 παρ’ ὁποίαν B post ἔχει rasura duorum el trium ΒMittersrum in A)

Ἀλλ’ ἐκεῖνο πάλιν ἀντικείϲεται. ἔφαμεν ἐν τοῖϲ προκειμένοιϲ τὰϲ τῶν ἄρθρων ϲυντάξειϲ ἐν μὲν παραθέϲει τῶν προθέϲεων μετ’ αὐτὰϲ τίθεϲθαι, ἐν δὲ ϲυνθέϲει πρὸ αὐτῶν τίθεϲθαι· φαμὲν δέ γε τὸ παρὰ τί; τοῦ τοιούτου οὐ προϲγινομένου, εἰ μὴ πολὺ πρότερον ἡ πρόθεϲιϲ ἥνωτο.

Πρὸϲ ὃ ἔϲτιν πάλιν ὑπαντῆϲαι. τὸ πρῶτον, οὐδ’ ὅλωϲ τὸ τί δύναται παραδέξαϲθαι ἄρθρον· ἀπροϲδεεῖϲ γὰρ τῶν ἄρθρων αἱ. πεύϲειϲ, καθὼϲ ἐπεδείχθη. τὸ δεύτερον, ἡ προκειμένη ϲύνταξιϲ οὐχ ὡϲ ἐγκειμένου τοῦ πύϲματοϲ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ τοῦ ἄρθρου ἐποιήϲατο, λέγω [*](Aaovκ. β 24, Βed qnod modo demonsravimns, παρὰ τί esse accusativum et praepositionem parathesi adiunctsm, id rursus cum elia ratione pmmere vide- bitur. expϲsuimns enim antea, arfieuum ante nomen, sed post praepoeitionem elocari, ubi apposita illa est, collocari autem ante praeposifionem et nomen, ubi composita est. atqui dicere licet τὸ παρὰ τί. quod permissum non esset, uini παρὰ et τί ayntbeεi in unam vocem coaluissent.) [*](Aaovκ. β 2ξ. ~nibns haec opponenda sunt. 1. articulos non ad vοeem. fnterrogativsm pertinet. nam hae voces erficulos respuunt. 2. articulus ad to- tam construcfonem perfdnet et ad actionem, quae exrinsecns mente sopplenda est, sicut arficulns neutrius generis infnitivo praefxus ad actionem refermi de- bet, quae verbo sigmifcatur. atque stiam, ubi pleno enuntiato praemoissns est) [*](xseκ. xv μns. exso. 44 γὰρ dici poteret, qua subsequentoa conferυnt sd probmmdsm sententiam antecedentem: ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ ἔπὶ ἁπ. τ. τ. - παρὰ τί λείπει ὁ λόγοϲ hic quoque παρὰ τί causalem im habδet: interogatu3, quagroptex (i.e. qua voce absente) manca sit oratio. - 8 ἔφαμεν: 310, 27 - -311, 15. - 14 ἄπροϲδεεϲ. hoc adiectivο subinde apud Ap. non sigmifcatux aliquid, quod non eget aliare,sedres,quaealiam respuit. vide 234,28. 246,17. - 15 ἐπεδείχθη. 53, 11. - 1 - 16 ἡ προκ. ϲύνταξιϲ τὰ τῆϲ ϲυντόξεωϲ ἐποιήϲατο. cfr quae pleo- nasmi exempla congesta sunt inAdn.crit.ad 26,8 huius ed. - οὐχ ὡϲ-πύϲματοϲ. nem quera Hic mfeεrogαftο inest.) [*](Ans. emr., masos. scs. im A ϹBb. 1-2 καὶ -μικρὸν om A ’B, in ng add A 1 1 τὸ om Ϲbo γὰρ om A in ng, post ἐλεόϲεται ponit C β 2 τοῦ om B ψ 3 νοϲθαι hlig, νοeν A Bb, sed in A. posterius ν ab A scriptum. in ras 1 6 εὐθείᾳ] ἴϲ. εὐθείαϲ ng, sed vide Adn. crit. ad 410, 7 holus ed. τίϲ Βb, τ A 7 τνα CBb, τι A , νᾷ add A oὅτω CBb καθεϲτϲ omnes codd., καθεϲτὸϲ b 8 τήν παραΕεον] fol ξ4ν A. | πρόθεϲιν CB 9 ἀντικeϲθαι CB ( προκειμενοιϲ A, προειρημένοιϲ CBh β 10 τῆϲ προθέϲεωϲ B 11 ἐν δὲ ϲυνθεϲει πρὸ οὕτων τίθεϲθαι om A. ,add in ng A δέ γε] δὴ γε CB τὸ Ab, τῷ B ψ 12 προϲγενομένου CB 13 ἀπαντϲαι B 14 απροϲδεειϲ τῶν ὄρθρων αἱ πευϲειϲ A ng 1 1ὲ ἀπεδείχθη B ϲύνταξιϲ] ϲύνθεϲιϲ B 16 in A. πυϲματοϲ vocis litterae υϲ et prima linea litterae μ ab A2)

Τῆϲ αὐτῆϲ ἐπιϲτόϲεωϲ ἔχεται καὶ τὸ διότι καὶ καθότι, [*](c. V. 313 s) πότερον ἐν παραθέϲει τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ καθέϲτηκεν ἢ ϲυνθέϲει, καὶ πότερον ἐπὶ ἄπτωτον τὸ ὅτι λόγῳ τῷ ϲυνδεϲμικῷ ἐπὶ πτωτικόν, ὃ δὴ παράκειται οὐδέτερον ὸν τῷ ὅτιϲ, ἕν μέροϲ λόγου καθεϲτώϲ, ὅμοιον [*](e.g si dicimus τὸ μὴ παρὰ τοῦτο ποιηϲώμεθα), attinet ad actionem verbo no- tatam. ergo acticnlo, qui ante παρὰ τί accedit, haudquaquam demonstrator praepoditionem cum τί compoditam esse.) [*](Aauvκ. β 36, item dubitationem movent et deliberationem poscunt διότι et καθότι voces. quaeritur autem, 1. utrum διά et κατά apposita sint an com- posita, 2. itne coniunctio ὅτι, - an neutrllis forma nominis ὅτιϲ, ut vox sit) [*](rssrrm. sτ Ans. exso. 2 - -4 cfr 32, 20 - 28 et ad πρᾶγμα nominis vim 228, 20-28. de adv. 129, 16: παν ἀπαρέμφατον ὄνομά ἐϲτι πράγματοϲ, et de adv 131, 24. 11 ἐπιϲτάϲεωϲ ἔχεται, sicut de adv.179, 18 et 29. eft ἐπίϲταϲιν ἔχειν de adv. 178. 25. ἐπιϲτάϲεωϲ τυχεῖν synt. 341, 7. ἐπιϲτάϲεωϲ δεϲθαι 16, 22 158.19. 226, 5. ἐuιϲτάϲεωϲ ὄξια 288.17. - 12 ϲυντfξεωϲ nomen generalem vim habet, complectitur et παράθεϲιν et ϲύνεϲιν. vide 321,18 - 1ξ-p 4B7, 9 cfr de coni. 235, 5 - 236, 13: τὸ προκείμενον μόριον (scil ὅτι) διαφορὰϲ ἔχει τέϲϲαραϲ, δύο ϲυνδεϲμικὰϲ καὶ δύο πτωτικάϲ . . . Ϲύνδεϲμοϲ μὲν οὖν ἐϲτιν αἰτο- λογικόϲ . ..Ἕει δὲ ἑτέραν ἔχει ϲημαϲίαν, λέγω δὲ ⟨διαβεβαι)ωτϲικὴν⟩ . ..Κα αἰ μὲν ϲυνδεϲμικαὶ διαφοραὶ αὐταί εἰϲιν· αἰ δὲ πτωτικαὶ δύο, ῆ τε ἐν ὲνὶ μέρει λόγου καὶ ἡ ἐν δυϲί . . . τῷ οὖν τίϲ παράκειται τὸ ὅτιϲ . .. ὃ ποιήϲεται οὐδέτερον ὅτι, ὡϲ ὁποῖον καὶ ὁπόϲον. ἔϲτι δὲ ἕτερόν τι τὸ 5 τι ἐν δυϲὶ μέρεϲι λόγου . . . καθότι κrὶ τὸ ὅϲ τιϲ καὶ τὸ ῆ τιϲ. et de coni. 242, 1: Διότι. ἐπὶ τούτου ἔπέϲτηϲάν τινεϲ, εἰ μετὰ τῆϲ διά προθέϲεωϲ ϲύγκειται ὁ ὅτι ϲύνδεϲμοϲ 5 τὸ ὅτι πτωτικόν, καὶ δῆλον ὅτι 5 ἁπλοῦν 5 ἐν παραθέϲει τοῦ 5. et Hpim. Hom. A0 1 328, 29) [*](Ans. mr., mscs. scs. im A Bb. 1 τὸ om B β 2 τὸ om A. 1 4 δὲ om B 6 ϲυντάξεωϲλόγου A b, τῆϲ τοῦ λόγου ϲυντάξεωϲ CB τὸ hic spurium, n. Β tantum aptum censet hlig τοῦτο] A post prius τ haboet rasuram qus οἱ deletum esse videtur ποιϲομεθα A , corz A, ποιηϲόμεθα B β 7 ἐξ ηϲ ϲυνταξεωϲ παρυφίϲταται τι πόλιν πραγμα A fn ras habet ab A et abo eadem. manu in dextro ng ου γίνεται εἰ ante versiculum snbseqnentem τὸ ἄρθρον παρυφίϲτατ B | πάλιν om CB q 8 τοῦτo]parva ras in A post prius τ, ide ad lin.6 |ποιηϲόμεθα A Β β 8 προγεγενημένον C β I1 mle αυτηϲ para rasαa in A:erame τοιαυτηϲ7 επιταϲεωϲ A. , corz A καὶ om A. 1 1ξ λόγψ] λέγω A. 5 Ab, ῷ B 14 τφ ὅτιϲ b, τοοτιϲ A , post τὸ add υ A, ὸ ὅτ CB καθεϲτόϲ Βb)

Ὡϲ μὲν οὖν καὶ κατά τιναϲ ἄλλαϲ παραθέϲειϲ αἱ προθέϲειϲ ϲυνδεϲμιῆϲ [*](314 s) ϲυντάξεωϲ γίνονται παρεμφατικαί, λέλεκται ἡμῖν. ἐξ ὧν καὶ [*](ma eandemque fgtαam baboeat atqne ὀποον, ὁπόϲον, - an denique neutrum masculini ὅϲ τιϲ et feminini ῆ τιϲ, quae ex duabus voculis similis notionis con - etant. nec ignoro, etiam coniunctionis ὅτι dues εignifcationes diverses esse, sfΒrmativam εἰ causalem, quod discrimmn alibi digenter explanavi. nunc eam tantam difΒenltatem explicabo, quae posita est in praeposiionibδus.) [*](Aaοvκ. 27. Atque appositas esse διά et κατά praepositiones elteri parti in διότι st καθότι nec syntheta haec esse, inde verisimile est, quod sliss quoque ft, ut praeposifiones casui appositae vim coaienctionum habeant, quocirca a) [*]((Βerodin. D 305, 7 Lix): τὸ ὅτι πῇ μὲν ϲύνδεϲμοϲ αἰτιολογικόϲ, π δὲ ὄνομα. καὶ τοῦτο διάφορον· τοι γὰρ ἕν μέροϲ λόγου νοούμενον ἐν δύο λέξεϲι λαμβα- νόμενον. π μὲν γὰρ ἀκόλουθον τῷ ὅϲ τιϲ, ἐξ οὖ καὶ θηλυκὸν γίνεται ῆ τιϲ καὶ οὐδέτερον 5 τι· καὶ ὡϲ ἐν τῷ ὅϲ τιϲ δύο λέξειϲ οὕτω καὶ τὸ ὅ τι. ποτὲ δὲ ἕν μέροϲ λόγου· τοϲ γὰρ πύϲμαϲιν εἴωθεν προϲέρχεϲθαι ἀναφορικὸν μόριον τὸ ὃ, ποῖοϲ ὀπαοϲ, πόϲοϲ ὁπόϲοϲ. τοῦτον τὸν τρόπον τὸ τίϲ γίνεται κατὰ ἀναφορὰν ὅτιϲ ἐν μιᾷ λέξει καὶ ἀνεδόθη ὁ τόνοϲ.) [*](rssxε. er Ans. exso. 3 κατὰ παραλληλότητα. παράλληλοι vel παραλλήλωϲ τιθέμεναι vel ἐν παραλληλότητι κείμεναι dicuntur voces similis sigifcationis quae simol ponuntur, ut pleonasmus evadet. vide 321, 2. 247, 18 (μᾶλον τάχιον). de coni. 240, B4: πολλοὶ ϲύνδεϲμοι ἰϲοδυναμοῦντεϲ παράλληλοι τίθενται καὶ οὐ μόνοι ϲύνδεϲμοι. de adv. 140, 13: πλεϲτά ἐϲτιν ἐν παραλληλότητι κείμενα, ὡϲ τὸ εἔποϲ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν1 . . . μιν αὐτόνα . . . εκαί τε5 . . . εἀμφὶ περῶ. ὅϲ et τιϲ vocibus autem simiem nonem, scilicet νim indefniti, tribuisse Apolloniam patet ex 109, 1. - 3 ἠκριβώϲαμεν: de coni. 235, 7 εἰ 26. - 18 λέλεκται: fortasse in ea parte libri de coniunctionibus, quae post prooemium intercidit.) [*](Ans. mr., cscs. scs. is AϹBb. 1 5 om B ἔπὶ A quoque habet, quem Hεkker iniuria καὶ exhibere dicit 8 4 πάλιν -λόγου om B 3 posterius ῷ] ου A. β τῷ] τὸ A. ( ἤν] η A, ῇ C β 6 7 ox πλείονα ϲου αναγινωϲκω A in ng inferiore habet ab A 1 7 διαφορουϲηϲ A, sed post φ ab A νοουμενηϲ] fol 85r A. | αἰτιολογικὴν] τιολογικην A in res habet, sed a prima menn αἰολικν B 8 ϲυνετώτεροϲ] ωτε A hebet in ras ab A β 8 καθεϲτκα A, corr A καὶ om B | ϲυνδεϲμω A , ν add A 11 παραθεϲειϲ videtur scripsisse Ac , ππροθεϲειϲ restitdit A ψ 12 κατά τιναϲ hlig, κατὰ τὸϲ codd. et edd.)

Πρόδηλον γὰρ κἀκ τῆϲ ϲυνούϲηϲ δαϲείαϲ ὡϲ οὐχ ἕν ἁπλοῦν ἐϲτιν τὸ διότι, καθὸ οὐ παρεμπίπτει ἡ ἐν τοῖϲ φωνήεϲι δαϲεῖα ἐν μέϲαιϲ ταῖϲ λέξεϲιν, ἕνεκα τοῦ τοιούτου ϲεϲημειωμένων ἐνίων ὡϲ ἀλόγων ὄντων ἢ ἀπὸ Λακωνικῆϲ διαλέκτου παρειϲδεδυκότων εἰϲ τὰϲ ἄλλαϲ διαλέκτουϲ, ὑπὲρ ὧν ἐν τῷ περὶ πνευμάτων ἠκριβώϲαμεν. ἀλλ’ οὐ τοῦτό φημι αὔταρκεϲ, διότι ϲυνεϲτάναι ἐκ διαφόρων μερῶν τοῦ λόγου, ἐπεὶ οὐδὲν ἐκώλυεν τοῖϲ ϲεϲημειωμένοιϲ ὅμοια αὐτὰ καθίϲταϲθαι, τῷ εὐο, εἶἑν καὶ ἔτι [*](320 b) [*](Stoicis προθετικοὶ ϲύνδεϲμοι appellsntnr: velut διὰ τί λυπῇ idem vilet ac si ἕνεκα coniunctionem usurpantes dieimns ἕνεκα τίνοϲ λυπῇ.) [*](Aaαvκ. β ξ8. Htiam ex spiritu aspero, quo vοcεlis pronunfiatux, apparet διότι non unam vocem esse, quia in medis vocibus aspex non sudituz, qusm- οborem notata sunt nonnulla ut sbnormia aut ex Lacedaemoniorum dialecto in ceteras fllats. quamquam hoc argumento non satis probatur, διότι non unam vocem esse, quomam nibil impedit, quominus in abnormium vocum numerum sscriboantur διότι et καθότι.) [*](rssrm. sτ Ans. exso. 1 παρὰ τωῖκοϲ. cfr 305, 23. de coni. 214, seqq. et adn. crit. ibidem ad 214, 3. Prsc. I § 17 54, 20 L: prmposiecnem qκoqκe orci comuncεemi copulantes pramposttieαx comsnctionem eocαbαnt. εἰ TT β 18 34, 23B. 2 ἕνεκα in numerum coniunctionum causalium, non praepoditionum iam ab Dionysio Thrace refertur. vide eius artem 23, 2 D. et adnot. - 9 ακωvικῆϲ διολέκτου. ex EM 391,15: ἔθοϲ ἔχουϲι Δωριέων τινέϲ, ὡϲ γὰρ] Ἀργeοι καὶ dκωνεϲ καὶ Παμφόλιοι κ Ἐρετριεϲ καὶ ~ρξπιοι· ἔνδειαν τοῦ ποιοῦντεϲ δαϲεῖαν χαράττουϲι (ἐγχαράττουϲιἴalcken.) τοῖϲ ἔπιφερομένοιϲ φωνήεϲν, ὡϲ ἔr τοῦ ποιῆϲαι ποιήσι κxὶ Βουϲόα Βουὅα καὶ μουϲικά μωίκd. Ahrens ds is. Dor. § 9. - 16-11 ad αὔταρκεϲ διότ vide Adn. erit. -12 εcῖ εἔν. ad intersspirationem cfr de coni. 242, 23 de διότ: μέϲη δαϲα, ὑπαγορεύωυϲα τὴν διά πρόθεϲιν ἔν τῇ παραθέϲει. οὐ γὰρ δή γε καὶ αὐτὸ μόριόν ἐϲτι τῶν πμαρ- τημένων, ὁμοίωϲ τῷ εέν, εὐὰν, εὐοῖ (nbi εὲν εθὰν pro codicis scriptura ευαδεν legendum esse probavit ὕhlig 36. c Lehre Aret s23). Theognοst.AO) [*](μs. οmr., masos. scs. 1s A Bb 1 om Bb ( post aαρὰ add τctϲ CB ϲτοικοιϲ A. 1 2 ἐν ϲῳ ἐϲτί post διὰ τί lωπῇ exhibet B receperuntque et b, omittunt A (de quo Βekkertacet) et Ϲ.ergo coniectorae deberi identux. ac dnbδi- tare licet an sliasupplenda sint, velut δύναμινἰϲηνἔχει,ἰϲοδυναμε β 4ἀαεμφϲνον] ἀποφαίνειν B et huic voci εnbicit εἰ. A in ng adscr. 8 β B ἐπέχει CB , 6 κακ] καὶ C | post διότι desideratur κω καθότι. B καθότι exhibδet pro εub- sequmti καθὸ B 8 ἐνίων add Lhlig 1 θ παρειϲδεδυκὸϲ B β Β ϲλαϲ om A . add in ng E 1 11 διότ] ϲ. τὸ δι’ ὅτι κxmὶ καθ’ ὅτι ng, ae nec srticudo facile ce eas, neo καὶ καθότι verbis, cum sequantur αὐτὰ ὅμοια. ssd videtur pϲst αὔταρκεϲ non solum τὸ intercidisse, sed ante τὸ eliam τεκμήριον τοῦ (αὔταρεϲ τεκμήριον τοῦ τὸ διότι). HΒchneider comm. 244 iobet inter αὔταρκεϲ et διότι inseri ἐϲ τὸ β 11 -p 458, ἐπεὶ-παρεπόμενα om CB 19 ente τω in A. paene erasum verδδum, quod videtur fuisse λέγω 1 εὐοῖ ειεν A, εὐϲ εἰεν bo. vide Testim.)

Ἀλλὰ καὶ τὰ παρεπόμενα ϲυνομολογεῖ· πρῶτον αὐταὶ αἱ φωναί, τε διά καὶ ὅτι. καὶ τὸ τὴν διά μηδέποτε ἐν ϲυνθέϲει αἰτιολογικῶϲ παραλαμβάνεϲθαι, ὡϲ ἐν τῷ διάδρομοϲ ἢ διατρέχω, ἐν δὲ παραθέϲει πτώϲεωϲ αἰτιατικῆϲ, διὰ Τρύφωνα, διὰ τὴν ἡμέραν. καὶ ἐντεῦθεν ὁμολογεῖται ὡϲ οὐδὲ τὸ ὅτι ϲύνδεϲμόϲ ἐϲτιν, [*](Aaovκ. β 28. Sed etiam sa quae διότι (et καθότι) coninnctioni aecidnnt, demonstrant non compositm esse vocem. nam διά (εἰ κατά) numquam ubi componitur cauealem hsbδet vim, velut in διἀδρομοϲ εἰ διατρέχω, sed ibi tentum, uboi apponitur accusativo, velot in διὰ Τρύφωνα. unde hoc quoque apparet, ὅτι in διότι non esse coninmctionmm, sed vocem casualem aecuestivi casus. etenim ne pro nominstivο quidem heberi potest, cum numquam nominstivο apponsmtuc praepositiones nec umquam causam sigmifcet διά praepositSo eum nominativo copulata (ut in διάδρομϲ).) [*](II 158.14(Herodisn.l503,8Lts): αὐτὸϲ (scil Ἡρωδιανὸϲὲν τῇ καθόλου) φηϲίν, ὡϲ οὐ δὲ τὰ ϲχετλιαϲτικὰ τῶν ἐπιρρημάτων εὐκτικά, οἱονεὶ βακχικὰ ὄντα, ὑπὸ τὴν ἔντεχνον ἀκολουθίαν ἄγειν (Βekker in indice Anecd. 1433 εἰ Lεhrs Arist. l. l. ente εὐκτικά inserunt καὶ et Lehre pro οἰονεὶ βακχικὰ ὄντα scripsit οἶον οὐδὲ τὰ βακχικά hlig l 37 adn. 6 demonstare conatus est legendum esse ἔnπρρη- μάτων, οἶον τὰ βακχευτικά, ὑπὸ), ἴγε οὐδὲ μέρη λόγου τινὲϲεἰναι ταῦτα ἔνόμιϲαν· παϲχούϲηϲ γὰρ ψυχῆϲ ἢ διακόρου ὑπὸ οἴνου οὕὔϲηϲ, dλογοι δῆλον ὅτι κdὶ αxἰ ἔκφω- νήϲειϲ αὐτῆϲ· διὸ καὶ ἐπ’ αὐτῶν ἔϲ6’ ὅτε τὸ δαϲὺ πνεῦμα ἀλόγωϲ ἐν τῇ ληγούϲq ϲυλλαβῇ ὁρᾶται, ὡϲ ἔχει τὸ εὐο, εὐᾶν ege εὕὰν conl. loann. Alex. τὸν. παρ. 37, 27) εὐtν (lege εὐα). εἰεν interiectionem autem Atficis usitatissimam non debere adaeribi optativo εἶναι verbοi, sed ipsam quoqne pronuntiatam esse comm interaspiratione demonsravit ὕhig I 34 -37 ex Βachmsnni Anecd. l 208,10 (εἰεν ξγε δή. ϲυγκατάεϲιϲ μὲν τῶν εἰρημένων, υναφὴ δὲ πρὸϲ τὰ μέλλοντα. δαϲύνεται δὲ τὸ ἔν) et ex BM 296. 44 deinde in Pleϲkeiseni Anm. 1880 95- 797 ex loco Theodoreti περὶ πνευμάτων in cod. Haniensi etex scholio Monacensi in Gregcμrium Naxinnx. in cohlectionis Mignianae volumine XXXV1 914, ubi de hac vοcnla legitur: τοῦ πρώτου ἕῖ ψιλουμένου καὶ περιϲπωμένου, τοῦ δὲ δευτέρου (ε enim εἰ nominabatur) δαϲυνομένου· οὕτωϲ γὰρ οἴ τεχνικοὶ προϲάγουϲι (an προϲτάττουϲιῖ) καὶ τὰ ἀκριβῆ δείκνυϲι τῶν ἀντιγράφων ad accentum εὐοΤ vocis e stiam de adv. 177, 4 et comm. HSchneideri p 189.) [*](rssrκ. er μns. exso. 1 τῷ παρ’ Ἀττικὸϲ ταkϲ. cr Athen. lL 397*: ταὦϲ λέγουϲιν Ἀθηναῖοι, ϲ φηϲιν Τρύφων, τὴν τελευταίαν ϲυlλαβὴν περιϲπῶντεϲ καὶ δαϲύνοντεϲ, et 398. έλευκοϲ ἐν τῷ πέμπτῳ περὶ Ἑλληνιϲμοῦ εταὦϲ· παρα-- λόγωϲ δὲ οἴ Ἀττικοὶ καὶ δαϲύνουϲι καὶ περιϲπῶϲι3. ac vide Lebrsii Arist. ξ28seq. - 2 ad πρῶτον - ὅτι vide Adn. cmii. 4 -p 466, B cfz de coni. 242, 9: ἡ διά πρόθεϲιϲ, αἰτιώδηϲ παραλαμβανομένη, ἔπ’ αἰτιατικὴν φέρεται, λ’ Ἀπολλώνιον, διὰ ϲέ .. . ὁ δὲ ὅτι ϲύνδεϲμοϲ πτῶον οὐκ ἀναδέχεται.) [*](Ans. mr., misem. sem. m ACBb. 1 τῷ] τὸ A. ταωϲ A, ταώϲ b. vide Testim. *υνομολογε om CB 1 2 πρῶτον-ὅτι καὶ fortasse spuria sunt. πρῶτον- ὅτι in ng ascripta ab aliquo cum in verbδa Apcllonisna insererentur, additum est καὶ ascripta autem erant, nt καὶ τὰ παρεπόμενα ϲυνομολογ verba illusra- rentnr: pεaum ex eocibus gpst8 αparu6, quod Ap. demensrare momafur l αὐταὶ αἰ] αἰ τοιαῦται R ~, ex quibue verbis radendo fecit αυται εἰ post αυται mpra add αἱ A, αὕται xἰ CB τὸ] τφ B 1 B κω om CB)

Λειπόμενον οὖν ἐϲτιν ἐκεῖνο παραϲτῆϲαι, εἰ ἑνὸϲ ὄντοϲ τοῦ ὅτι κατ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν ἡ διά πρόκειται, ἢ δύο ὄντοιν κατὰ παράθεϲιν τοῦ ὅ καὶ τί, ὃ δὴ ἐκ ϲυντάξεωϲ ἀρϲενικῆϲ τῆϲ ὅϲ τιϲ μετείληπτο εἰϲ οὐδετέραν· ῷ καὶ μᾶλλον τὰ τοῦ λόγου ὑπάγεται. ἰδοὺ γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἑτέρων γενῶν, λέγω τοῦ τε ἀρϲενικοῦ καὶ τοῦ θηλυκοῦ, ἀ δὴ κατ’ αἰτιατικὴν οὐδέποτε ϲυνεμπίπτει, τὰ τῆϲ διαϲτολῆϲ ἔκδηλα ἐγένετο. ἧϲ γὰρ πτώϲεωϲ ἔτυχεν τὸ δι’ ὅν τινα λόγον καὶ δι’ ἥν τινα αἰτίαν, καὶ ἔτι ἐπὶ πληθυντικοῦ ἀριθμοῦ δι’ οὕϲ τιναϲ καὶ δι’ ἅϲ τιναϲ, καὶ τὸ δι’ ὅ τι. προφανὲϲ γενήϲεται [*](Asαvκ. β ξ8. lam restat, ut ostendamus, utrum ab ὅϲ τιϲ sn ab ὅτιϲ neutrum dneendum sit. atηue ratio magis ad priorem derivationem ducitur, ut ὅ γι dues voces esse statuemus. nam respondentδ in masculino εἰ feminino genere δ’ ὅν τινα, δι’ ν τινα, δι’ οθϲ τιναϲ, δι’ ϲ τιναϲ, unde elucet ὅ et τι diseemenda.) [*](τssτκ. ar μns. sxmo. H ἐδείχθη: 310, θseqq. - Β ϲυνδεϲμικὴν οὐκ ἐπ.ϲύντ. em nm4est cco couu snetonts cαusaHs engί. v. S 27. 6 7 ῷ - ὑπάγεται. vide Adn. crit. - 7 11 e de coni. 243, 1: ἀπόδειξιϲ ἡ τῶν ἑτερογενῶν (l. eum PϲSehneidero in comm. ἑτέρων γενῶν) παρείϲδυϲιϲ δι’ ὅν τινα, δι’ fῆν τινα, κὶ ἐπὶ πληθυντικῶν δι’ οὕϲ τιναϲ, δι’ ἄϲ τιναϲ. τὸ γὰρ ἐπ’ οὸδετέρου ἐλελήει ἡμᾶϲ, καθὸ ἐν ὁμοφωνίᾳ παραλαμβάνεται 8λίϲεωϲ ἐπί τε εὐθείαϲ καὶ αrἰτιατικῆϲ καὶ ἐπὶ κλητικῆϲ. - 11 -p 461, Β cfr de coni. 242, 26: πτωτικὸν καθεϲτηκὸϲ τὸ διότι τρία μέρη λόγου δηλοῖ ἐν παραθέϲει, τήν τε πρόθεον, ἣν ἔφαμεν πάντοτε ἐν πα ραθέϲει εἶναι αἰτιωδῶϲ παραλαμβανομένην, καὶ τὸ 5 καὶ τὸ τί, καὶ ἐν πτώϲεϲι δὲ αἰτιατικαῖϲ, ἐφ’ ἅϲ καὶ φέρεται ἡ πρόθεϲιϲ. - 11 ad τὸ δι’ 5 τι subandiendum τεύξεται.) [*](μns. cxrr, msϲa. sm. 1s. Α) Bb. I ξ αλλα πτωτκον μορίον τηϲ ππτωϲεωϲ αιτιeτικηϲ εἴγε ἐδείχθη ὅτι ουδε ἐν παραθεϲει ἐϲτιν om A , add A in nmg 2 εὐθείᾳ] ϲυνθέϲει Lehre et Schoemsnn. ide Argum. | ἐyει CB ente ει- πόμενον inserenda esse censet Ϲhlig,quaepag.seq.l.4 -12 leguntur. nam non ad id demonsrsndum conferunt fila, cuius demonstrationem etiam nunc restere Ap. dicit, sed eo pertinent, quod antecedentibδus probere studet, ὅτι in διότι accusa- tivum esse κἀκεῖνο B 4 εἰ in ras A πρόκιται] in A. videtur ϲ ante κ erasum β B 5] ἡ in ras A·, κατα A δυον Bb ὄντοιν] ὄντων A. , corr A 6 μετελιπτο A. , corr A | ῷ] o c. ὕhlig et expressit in Argum. HSehneider ῷ-ὑπάγεται interpretatur: cui deeatieni ratio suectur,se submt3mt B 7 λέγω] ol 85v A Β post θηλυκοῦ add τὸ τοιοῦτόν ἐϲτιν B ante κατ’ αἰrατικὴν edd εἰ μὲ ϹΒb, quibus verbis A codicem carere non indicsεit Βekker, quo .factum est, ut elii in restituendo loco putarent ab hae lectione profciscendum esse, velat 0Schneider 2eifschr. f Alt. 1843 653 proposuit scribendum esse: γοῦ θηλυκοῦ (ἂ δή, εἰ μὲν κατ’ αἰτιατικὴν, οὐδέποτε ϲυνεμπίπτει) τὰ τῆϲ κτλ. αιτιατιατικην A. ϲυνεμπίπτει οὐδέποτε Βb, virgυlae signo interposito |ϲυν- πίπτει A’ cum parve rasura post ν, A ν in μ mutavit 1 8 pro πτώϲεωϲ legm- dum esse ϲυντdξεωϲ ei. Ιhlig, quo nomine genuali complectitur Ap. ϲύνΕεαν et παράΕξεϲιν. ide Argum. et Lehrsii adnot. ad Βerod. π. μον.λέξ. 25, 9 || 11 post προφανὲϲ add oῦν Bb Γγενήϲεται] γεγένηται ?)

Ὁμολόγωϲ δεήϲει καὶ ἐν τῇ τοιαύτῃ ϲυντάξει, διὰ τὸ ἡμέραν εἶναι, διὰ τὸ φῶϲ εἶναι, τὸ τό μὴ ἔχεϲθαι ἄλληϲ πτώϲεωϲ ἢ τῆϲ προειρημένηϲ αἰτιατικῆϲ. ἔϲτι καὶ. ἐκ τῶν ἀνθυπαγομένων λόγων προϲαποδεῖξαι τὸν λόγον. ἰδοὺ γὰρ προϲανταποδίδοται τὸ δι’ὅν τινα λόγον ταῦτα ἐγένετο, διὰ τοῦτον καὶ ταῦτα ϲυμβήϲεται, καὶ ἔτι δι’ ἤν τινα αἰτίαν, διὰ ταύτην· παρακολουθήϲει καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ οὐδετέρου, διότι ἡμέρα ἐϲτίν, διὰ [*](316 s) τοῦτο φῶϲ ἐϲτιν, πάλιν τοῦ ἀνταποδιδομένου νοουμένου κατ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν.

Καὶ τοϲαῦτα μὲν περὶ τῶν παρατιθεμένων προθέϲεων κατὰ [*](De praepositionum cum verbis copulatione.) τὰϲ ὀνοματικὰϲ ϲυντάξειϲ καὶ τῶν ϲυντιθεμένων· τοῖϲ γε μὴν ῥήμαϲι ϲυντάϲϲονται ἁπάντοτε κατὰ τὴν ϲύνθεϲιν· ἐν γὰρ τῷ καταγράφω [*](esse. Eιgο manifestum est, διότι constare ex tribus voculis non compositis, ex διά praepositione, quae causam sigmifcat cum accusativo coniuncta, et ex dnsbδus vοcibδus casuslibδus accusativi casus. idem autem proberi potest de καθότι.) [*](Aaαvκ. ὲ ξ1. item in huiusmodi consructionibus, διὰ τὸ ἡμέραν εἶναι, arSculus, qu pendet ex διά praepositione, non potest non accusativi casus esse. - deniqne accusativum inesse διότι voci masμfestum est ex enuntiatis respondenti- bδus. nam διότι ἡμέρα ἐϲτί verbis respondent διὰ τοῦτο φῶϲ ἐϲτι, sicut inter se respondent δι’ ὅντινα λόγον ταῦτα ἐγένετο et διὰ τοῦτον καὶ ταῦτα ϲυμβήϲεται.) [*](Aaovκ. β ξ2. lam disseramus de praepositionum cum vειbis coniunctione, quae semper synthetica est. mamm in καταγράφω hsbδemus synthesim nec minus in ἐξυπανέϲτη et παρακατατίθεμαι aliisque verbis, quibus plures praepositiones) [*](rssrm. xv Ans. xxza. 2 παραλλήλων. cfr Adn. ex. ad 457, 2 huius ed. -- 4 καθότι. cfr de coni. 243, 5: τοϲ αὐτϲϲ ἐπιχειρήμαϲι προϲχρηϲτέον ϲκαεῃ τοῦ διότι καὶ ἔτι τοῦ καθότι. καὶ γὰρ ἡ κατά ἐϲν ϲῳ παρα)λαμβάνεται τῇ διf. - 4—12 ~μολόγωϲ-πτῶϲιν. vide Adn. criticam ad initium § 30. - 4 - 6 de coni. 242, 11 : ἔνθεν (scil quia διά cum acensativο cansam signicat) φαμὲν αἰτιατικῆϲ τὸ τ5 εἶναι ἐν τῷ διὰ τὸ ἡμέραν εἰναι φῶϲ ἐϲτιν. 15 ἐν γὰρ τῷ κατα- γράφω. snbaodiendum: ἡ πρόθεϲιϲ κατὰ ϲύνθεϲιν ϲυντάϲϲεται τῷ ῥήματι. vide HSchneideri comm 12 de verborum omissionibδus apud Ap.) [*](Ans. cmx., ceca scs. 1m A CΒb. 1 τοῦ λόγου A. | προθεϲιϲ A. , corr A , 2 παραλλήλων A b, ἐπ’ λῶν CB 3 αιτιατιατικηϲ A. 4 ϲόνεϲτι] ἔϲτι B δεήϲοι A. , cor A Θ post φῶϲ εἶνmι add διὰ B tertiam τὸ om b quartum τό add hlig 1 6 5 τῆϲ προειρημένηϲ] τοι B β 8 ἀνταποδίδοται bd, et praetermisit Hekkerms adnotare, in codd. et superiofibοus edd. legi προϲαντα- ποδίδοται. reiecit πρὸϲ praeponitionem etiam HSchneider I 6. fortasse πρὸϲ collocsmdum ante τὸ δι’ ὅν τινα τοῦτον] τοῦτο AC β θ prins καὶ om Bb, ante διὰ add τὸ A: ponenduene hic articulus est ante δι’ ν τινα 7 β 1θ τὰ praebuit A , induxit A, om CBb 11 ἀνταποδεδομένου C νοουμένου om B 1ξ προτιθεμένων A. β 1 ϲυντάϲϲονται Aλ b, ϲυντάξεωϲ sed ascriptum ϲυντάξειϲ C, ϲυντακτικὴ B πάντοτε A Bb, α praeminit A~. eft 138, 2. 150, 6. de adv. 180, 5 ( τὴν om B pro τῷ A τὸ, corz A2)

«Τὰ ὁπωϲδήποτε ϲυντεθέντα τῶν μερῶν τοῦ λόγου, κοΘ’ ὃ μέροϲ ἥνωται, ἀμετάθετά ἐϲτιν, τά γε μὴν παρακείμενα διάφορονἔϲθ’ ὅγε [*](322 b) τὴν παράθεϲιν ποιεῖται. καὶ πρόδηλα μὲν τὰ ἀπὸ λειπούϲηϲ φωνῆϲ ϲυντεθειμένα, ὡϲ ἔχει τὸ λεοντόφωνοϲ, ληνόδωροϲ, κυνόδηκτοϲ, χειρογράφῳ, παιδαγωγῶ· οὐ γὰρ δή γε ἐπὶ τούτων κατὰ τὰϲ διαφόρουϲ κλίϲειϲ τὰ τῆϲ ϲυναφείαϲ τῶν λέξεών ποτε μετατίθεται. ἀλλὰ καὶ ἔτι τὰ ἐκ τελείων φωνῶν ϲυντεθειμένα μετὰ τῆϲ ϲυνούϲηϲ τάϲεωϲ καὶ με τὰ τῆϲ μὴ μεταπιπτούϲηϲ λέξεωϲ πρόδηλον ἴϲχει τὴν ϲύνθεϲιν [*](praefxae sunt. fortasse autem de hac re dubitatur et ratio grobatioque pos3tur. dici enim possit, praepositiones apponi pofins verbis quam componi, atque iίa. haec sententia defendatur.) [*](μaovκ. β ξξ. εPraepositiones videntur verbis apponi, quia compositae voces numquam sunt muabiles in confnio partium. res apparet in eis compo- sitis, quarum prior pars esti non integra vox, cuius generis est λεοντόφωνοϲ, sed aῥparet etiam, ubi uαaque vox in compositione mnsit intera, quale Ἀϲτυάναξ est, cuius unitas demonsratur et accentu simplici et prioris partis immobiHitaε.») [*](rssrιε. er Ans. exso. 1 2 ε τινα ὄλλα τοιαῦτά ἐϲτιν referenda identur ad alterum εἰ tertium exemplum, quibδus verba cum pluribδus praepositionibus composita erhibentur. 7 Β διάφορον τὴν ποράθεϲιν ποιεται de fexione prioris partis. - 1I τὰ τῆϲ ϲυναφείαϲ τῶν λ. eongaism pακm nom mstatκr, quemdo εocεs conπgostfae eefuntur. - I2 μετὰ τῆϲ ϲυνούϲηϲ τάϲεωϲ cem acentκε sμo de Adn. crit.) [*](Ans. cur., neca sca. im A CBb. 1 prius τῷ] A τὸ, corr A | παρακατατι- θεμεθα A. , παρακατατίθεμαι A CB5 εἰ om A , add A 2 τοιοῦτον CB 4 παράκειται CB Β ϲυνήνωται CB (non A, quod Βekker putabat) β 6 - 7 κα6’-- ἤνωται om B 7 διάφορον Sophianns b, ἀδιάφορον A Ϲ, εἰ διάφορον B , 8 ἀπολειπούϲηϲ B 8 λεοντοφόνοϲ ng, cum traditum vocabδulnm diunde non sit notum. accemt quod λεοντοφόνοϲ etiem in l. de pron. 77, 21 exemplum nominis compositi est. at nec fguratio λεοντόφωνοϲ vocis nec notio dubitationem movet μηνόδωροϲ b, sed ubicumque legitur, propium nomen est |κακό- δηκτοϲ CB 10 διαφόρουϲ b, διαλεκτουϲφορουϲ A, ex qus coruptela in ῦB factum legimus διαλέκτουϲ διαφόρουϲ 1 11 ποτε om B 12 ante τελείων add τῶν C post ϲυντεΕειμένα addi voluit 5 OSehneider 1. f A. 1843 644 et ad antecedentia cogitando suppleri: οὐ τὰ τῆϲ ϲυναφείαϲ τ.λ. μετατίθηϲι. nihil mu- tandum: dieunturnomina ex integris vοcibδus composita synthEsim prodere accentuα εtimmobilitatepriorispartis 1 ϲυνούϲηϲ] Schneider l.l. ϲυνενούϲηϲ(abδ ϲυνενόω) sed sufθcit ϲύνειμι verbum, ad onius usum er 271, 4 et 26. 333,13. |de adv.] 20e,1 1 ϲτακεωϲ A., corz A 13 μετὰ Τhlig, τα A. , induxit A , om C8b τῆϲ om CΒb μὴ om A , add A ἔχει 0B ϲόνΕεϲιν] ϲόνταξιν B)

Τά γε μὴν ἐν παραθέϲει ὄντα ἔχει τὸ καὶ μετατίθεϲθαι, ὡϲ τὸ Νέα πόλιϲ — Nέαϲ πόλεωϲ, ἀγαθοῦ δαίμονοϲ, Ἀρείου πάγου, ϲυνεπιϲχύοντοϲ καὶ τοῦ δὶϲ παραλαμβανομένου τόνου. ἀλλ’ ἔτι καὶ ἐπ’ αὐτῶν τῶν προθέϲεων, ἡνίκα ἐδιδάχθημεν τὸ παρανόμου, τὸ περικλυτοῦ τῇ τοῦ ἄρθρου προϲόδῳ παράθεϲιν μὲν ὁμολογεῖν ἀφιϲταμένηϲ τῆϲ προθέϲεωϲ πρὸ τοῦ ἐπεντιθεμένου ἄρθρου, οἷον παρὰ τοῦ νόμου, ϲύνθεϲιν δέ, εἰ ἡνωμένηϲ τῆϲ προθέϲεωϲ, ἔξωθεν προϲγινομένου τοῦ ἄρθρου, οὕτωϲ ἔχει τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ, τοῦ παρανόμου, [*](Aaαvκ. β B4. sE contrario si parathesi coniunctae duae voces sunt, ex earum confnio non excluditur mutatio, velut dicitur Ἀρείου πάγου et inter- ponere licet inter παρὰ εἰ νόμου articulum.») [*](rωsrm. x A s. exso. 1 ἑωϲφόροϲ. efrr EM 245. 7 (Βerod. I 848, 14 Lix): τὰ ἐκ δύο τελείων ϲυγείμενα ὀνόματα ἀπὸ εὐθείαϲ ϲυντίθεται, οἶον ἕωϲ εωϲφόροϲ, ἢ ἀπὸ γενικῆϲ κτλ. - τεραϲκόποϲ. ide Adn. crit. - 2 Διόϲκοροϲ. eὴEM 28.25 (Βerod. D 847,28 Liz): τὸ ἀιόϲκοροϲ οἴ μὲν ἐν παραθέϲει λέγουϲιν, ὅτι ἡ Διὸϲ γενικὴ ἐν τῇ ωυνθέϲει ἀποβάλλnι τὸ δ . ..οἴ δὲ ἐν ϲυνθέϲει λέγουϲν, de quo loco vide praeter Lentzium LobecRϲii Elem. psth. l 552. - 8 νέα πόμιϲ -δαίμονοϲ. cfr de pron. 60, 14: πολλάκιϲ καὶ ἔπ’ ὀνομάτων κθ’ ἔνὸϲ ὑποκειμένου δύο κλίϲειϲ γίνονται, Χέα πόλιϲ Nἐαϲ πόλεωϲ, ἀγαθὸϲ δαίμων ἀγαθοῦ δαίμονοϲ· οἰϲ ἔξ ἀνάγκηϲ παρέπεται καὶ τὸ διτονεῖν, ὅτι καὶ δύο κλίϲειϲ. -- 4 ϲυνεπιϲχύοντοϲ -τόνου. praeter dupίεcem ~exionem simul dεylicutqs acemts affirmat parafhesn. ἐδιδάχθημεν: B11, 10. - 8 ξ ἡνωμένηϲ-ἄρθρου. vide Adn.crit.) [*](Ans. qmr., manca. scs. 1s A CBb. 1 ἈϲτυfνezP] fol 86r A | τεραϲκόποϲ OSehneider, τερατοϲκόποϲ codd. et edd, de qua voce Sylburg: Mnals httera gεmetiei pεrust, ut natis ldtfra praepositiemts in προϲχών et προϲτάϲ α fem. προϲέχω e προϲίϲταμαι. unde cemsecert αlquts, Apollemium sriyssse τερατοϲκόοϲ se τεραϲκόοϲ, u4 posterior ϲompoetionis pars st non ϲκοπεῖν, sed κοεῖν: ea feεmα, qκa θυοϲκόοϲ, ὅξυκόοϲ sie] et smιa. quibos ineptiis refutatis Scbneidex l. l. 643 adicit: αKquanto praestare putαeerim τεραϲκόποϲ uel τεραϲκόποϲ [typothetae errore legitur τεραρϲκόποϲ), rarius et psuem εocabmlum, αdnofαtuum famen et emεm simiHδεs ~Hustratn ab Lobecxo parerg. in Pryn. 7 3. at τεραϲκόποϲ sαi- pturae exemplumnec Lobeckins nec slins.quod sciamns,protulit ullum τεραϲκόποϲ ymo, quod apud tragicos Pindarumque invenitur, poterat sane Apolonins inter compositiones vocum integrarum nferre, si ex pluxsli τέρα et ϲκοππόϲ derivabat 5 ἔr] ἔνι B | post ἡνίκα add κε B παράνομον B β 6 περίκλυτον A B, sed in A rssnra deletus interior ductus ν litterae, ut quod restat nimile sit υ litterae |προϲωδω .. μὲν in A deesse iniuria putabδat Βekkex ἰ ὁμολογεῖν Βylbrg, όμολογε codd. et edd. β 7 ἐφιϲταμένηϲ Ϲ, ἱϲταμένηϲ B 7 - . πρὸ-- προϲγινομένου τοῦ ἄρθρου om B 1ἐπεντιθεμένου ἄρθρου ἔξωθεν προϲγενομένηϲ τῆϲ προθέϲεωϲ οὕτωϲἔχει ῦ 8 8 εἰ ἡνωμένου τοῦ ξρθρου,ἔξωθεν προϲγινομένηϲ τῆϲ προθέϲεωϲ Abs. emendavit locum Ska ID ε. ad corruptelam eft Adn. crit. ad 65, 6 huius sd. HΙebode coniecerat: εἰ ἔξωθεν προϲγενομένου ἄρθρου πρὸ τῆϲ ἡνωμένηϲ προθέϲεωϲ. Portus nulla verbοorum mutatione indicata converteret: si annexo pruepoeitione artieμlus exfrnsecus αecesserit. ΙSehneider l. l. 645 prm- posuerst: ἡνωμένου τοῦ τόνου, ἔξωθεν προϲγινομένηϲ τῆϲ τοῦ ἄρθρου προϲθέϲεωϲ ) 8-p 464,2 οὕτωϲ -προθέϲεωϲ om A. , add in ng A maltis compendiis usa 9 παρανόμου] περὶ μὲν C)

Καὶ δὴ οὖν ἐν τῷ καταγράφω, εἰ μὲν ϲυνῆπται τὰ τῆϲ προθέϲεωϲ, πάντωϲ καὶ ἀμετάβλητα κατὰ τὸν προειρημένον λόγον· εἰ δὲ μὴ οὕτωϲ ἔχει, κλίϲιν δὲ τὴν δέουϲαν ἀναδέχεται, ὡϲ εἰ καὶ ἁπλᾶ καθειϲτήκει, ϲαφὲϲ ὅτι παράκειται μᾶλλον ἡ [*](323 b) πρόθεϲιϲ ἤπερ ϲύγκειται. καὶ ὥϲπερ παραδεξαμένη τὸ ἄρθρον ἐν τοὶϲ πτωτικοῖϲ ἐδίδαξεν τὴν παράθεϲιν, οὕτωϲ παραδεξαμένη τὴν γινομένην κλίϲιν ἔϲωθεν ταὐτὸν ἐπιδείξεται, ὅπου γε καὶ τοὺϲ διπλαϲιαϲμοὺϲ ἐπιδέχεται, καταγράφω — καταγέγραφα, καταλαλῶ —καταλελάληκα.»

«0ὐ γὰρ ἐκεῖνο πιθανόν, καθό φηϲιν Τρύφων ἐν τῷ περὶ [*](c.VII) προθέϲεων {p 34 Vels.}, ὡϲ ἡνωμέναι μέν εἰϲιν αἱ προθέϲειϲ μετὰ τῶν [*](318s) ῥημάτων, οὐ μὴν τὴν προϲγινομένην κλίϲιν ἔξωθεν ἐπιδέχονται, καθὸ προθέϲειϲ οὖϲαι οὐκ ὀφείλουϲιν πρὸ αὐτῶν τι ἔχειν. —πρῶτον μὲν ὅτι ἄπορον τὸ τὰ ὁπωϲδήποτε ϲυντεθέντα ἔτι μετακινεῖϲθαι, ὅπερ καὶ ἀπεδείχθη. τί γὰρ οὐ μᾶλλον, ὡϲ ἔφαμεν, παρακειμέναιϲ αὐταῖϲ τὸ [*](Aaovκ. β 6B. elta etiam καταγράφω si revera comopositum est, nuHlam patietu internam mutationem si verotsles voces interiorem fmionem recipiunt, patet praepositionem non syntbesi sed parathesi adiunctam esse. et sicut prse- ponitio, quae enm nomine copulata est, articmo inter ipeam et nomen admisso appositam se esse prodidit, ita idem ostendet praepositio admissis post ipsam augmento verbi et reduplicatione.») [*](Asαvs. β Bθ. eMec dicere licet, praepositiones componitas quidem esse, ssd feiodem externam recipere non posse, qua nstttra sua praepositio non· possit quicquam ante se haboere. quae argumentatio primam idcirco reicienda est, quia eorum compages, quae revera composita emat, moveri omnino nequit et hac ipsa re abo parathetis disfinguuntux syntheta, quod horum compages) [*](rssτιε. ar Ans exso. Β - 4 enbiectum ἀναδέχεται et καθειϲτήκει verborum non est τὰ τῆϲ προθέϲεωϲ, sed snbandi verba qnibδus praepositiones praefguntur. — 5 ἁπαραδεξαμένητὸ ἄρθρονἐντοῖϲπτωτικοῖϲ, scil interpraepositionem et casuais. — 7 ἔϲωθεν ad γινομένην pertinet, qualem verborum collocationem Ap. amet. ex 97. 9 99, 21 293. 24. HSchneideri comm. 69. - θ καθό φηϲιν Τρύφων: non videtur negasse Trypho ἐκένο πιθανὸν esse, sed quae sequuntur ad defen - dendam praepositionum synthesim protulisse, ut rectius aut ὅ pro καθό ApoHo- nios divisset aut καθό φηϲιν Τρ post αὐτῶν τι ἔχειν posuisset. - 12 προθέϲειϲ οὖϲαι-ἔχειν. crrApollonius apud Ϲhoerob. ad Theodosium ll 52.11 Β. s22,20 G. — 14 ἀπεδείχθη: 321, 27. - ἔφαμεν: § 34.) [*](Ann. mr., msca. scs. 1κ A Βb. 1 oὕν om C8 2 ἀμετάβλητα Βbδ, ἀμετα- βλήτου A Ϲ 1 Β εχη A. 1posterius δὲ] οὐδὲ B post τὴν add oὁ C 4 καθι- ϲτηκει A. post ὅτι add κα C 1 6 oτω CBb γενομένην Β β 7 ταδτὸ B ι ἐuιδείξεται bo cum ng s, ἐπιδέξεται codd. vide Argum. |ὅπου] ουπου A διπλαϲιαϲμοὺϲ] πλαγιαϲμοὺϲ C β 8 καταγέγραφα Abbδ, κατέγραφον CB κατα- λελάληκα Ab, κατελάλουν CB 9 οὐ γὰρ Ab, οὁδ’ B |ente Τρύφων add ὁ Bb 12 αὐτῶν] οὕτων A, ἑαυτῶν CB5 1 1ξ τὸ τα A sed cum res unias litterae post ο, τοῦ τὰ , τὰ B 14 oὁ add Schneider 2. f. A. 1843 644 εἰ Sva HI 5. cἄr de pron. 77, 24: τί γὰρ ϲού) μαλλὸν κτλ. Lehrr locum ita sanari voluit, ut καὶ po τί scmiberetur delereturque simum interrogmndi, idem- que iam Hlebode coniecerat)

Ἀλλ’ εἰ καὶ τὰ τοιαῦτά τιϲ ποραπέμψαιτο ὡϲ οὐ δεόντωϲ κεκλιμένα, ἃ δὴ καὶ μάλιϲτα φυϲικῆϲ εἴχετο ἀκολουθίαϲ, ὡϲ ἐν ἑτέροιϲ ἐδιδάξαμεν, ἐκεῖνό γε μὴν ἔτι ἀναμένει, ὡϲ τότε ἡ πρόθεϲιϲ τῆϲ δεούϲηϲ ϲυντάξεωϲ τυγχάνει, ἡνίκα καὶ τὸ ὄνομα [*](324 b) cόνεϲτιν αὐτῇ, τὸ καλεῖϲθαι πρόθεϲιϲ· ὁπηνίκα μέντοι ϲυντεθεῖϲα μετά τινοϲ μέρουϲ λόγου οὐκέτι οὐδὲ πρόθεϲιϲ καλεῖται, μέροϲ γενομένη τοῦ ὅλου ὀνόματοϲ, τὸ τηνικαῦτα οὐδὲ τὰ ἰδιώματα τῆϲ προθέϲεωϲ ἀναδέξεται.

Παρὸν πιϲτώϲαϲθαι ἐκ τῶν προκατειλεγμένων. ὅταν γὰρ ἐν [*](immoilis est. deinde ita argumentari non licere hinc quoque apparet, quod in nonnulis quidem verbis videmus siquid praepositioni praefxum esse, id quod factum est (ut de formis vdgaribus recentioris aetatds taceamus) e.g. in ἠναν- τιούμην, ubδi augmentum temporale ad praepositionem accessit».) [*](Axevκ. β 87, sAc siqοis telis ut abnormia omittere vehit (qnae revera non carent namrsli snslogia), hoc restat ad refeendam illam argumentafionem: praepositio ubi eum elia voce composita est nec iam, εἰ reete loquimur, prae- positio nuncpari debδet, sed pers vocabuωi.ibi etiam proprietatibus praepoifdonis necessario privata erit, ex quibus uns est, quod nibil ente se pafitur.») [*](Aaevκ. β ξ8. εProbosri haec sententia potest stiam ex eis, quae de nomi- nibus composifis exposuimus. ἀνά in ἀνοίκτηϲ pars nominis est: ergo nitx οb-) [*](rssrκ. ex μns. exse. 8 5 hoerob. in Theod. I 54, 3. 524,25 Θ. ApoHonii rhematico usus: ἄτρεπτοϲ τηρεται ἡ πρόθεϲιϲ, χωρὶϲ εἰ μὴ ἔν πλεοναϲμῷ εἶη, ὡϲ ἐπὶ τοῦ καθέζομαι ἐκαθεζόμην, καθεύδω ἔκάθευδον,καμμύω ἑκάμμυον, ἐνέπω νεπον· ἐνταῦθα γὰρ οὐδὲν πλέον ϲημαίνουϲιν αἰ προθέϲειϲ . . . ἔξωθεν δὲ ἐποιήϲαντο τὴν κλίϲιν . . . , ὡϲ ϲχεδὸν ἁπλῶν οὐϲῶν τῶν λέξεων, ὡϲπερ τύπτω ἔτυπτον. Pree. V I5 Ε 83 436,14Β.: εerἅs mompeeieis est quando Graeci eetriasecus sciunt deeinαtionem ad emm htμdiaem simpdcinm, m4 est ἐνέπω νεπον, καμμύω ἐκάμμυον,κάθημαι ἔκαθήμην,ἔνοχλῶ ἠνώχλουν ίege ἠνόχλουν). ad fνεπε er etiam supra 5, 2 et inre 326, 8. 327, 9. apud Pindarum haec forma legitur Men. X 79 in cod. Vet. Β receptumque ibi est a Hergkio, προϲήνεπε apud eundem Pyth. ~V 97 paene omnes boni codd. exhibent, Pyth.lL29 omnino omnes. retinui- tque uroque loco OSSchroeder, deniqne προϲἡνεεν praebδet pap. Hacchylidis ]V Bl. - ΒB κεκάμμυκα aliunde non sfertur, κεκάθικα etiam ex Diodoro Βc. XVD cap.115, p231.19 ed.Heλ. (κεκαθικόταϲ),Epict. diss H e, 23(ππαρα- κεκαθικέναι), Aesopo 100M ed. Hslm. (κεκάθικαϲ) 7 ἐδιδάξαμεν: in libro περὶ ϲυνθέτων 7 - 12 ἐκ τῶν προκατειλεγμένων referenda sunt ad 310, 8 seqq.) [*](Ans. cmx., mscs. scs. vm AΒb. 1 ϲυντεθειμέναιϲ CB β 2 oὁδ’ Bβb 3 παρηνόχληϲθε A b, παρηνοχλεῖϲθαι Ϲ, παρηνωχλeϲθαι B α2 326, 11 et 12 et roenerti Memoria Βerculanensis 208 | 4 ἠναντιούμην ἶνα] ουμηνιν in ras A κxὶ om B ΒB κεκαθηκα A παραπεμψοιτο A ~ μήν om A. , add A hSb, ὅτι A ) 10 ente μεροϲ rasmra 2- 3 ΒMittererum in A. | γινομένη 1P ὀνόματοϲ] ϲ om A~, suppra add A ) 12 ἐκ τῶν προκατειλεγμένων om A , add in ng A | ὅταν omnes codd., quod in ὅτε cum b mutere noluimus, quia saepius κSν coniemctio cum indicstivο apud Ap. occmrit, ride Adn. cxii. ad 97, 10 hmus editionis. ceterum abo ὅταν inc. fol 86v A)

Eἴπερ οὖν ἥνωτο καὶ ἐν τῷ καταγράφω, ἀδιάφορον εἰχε τὸ ἔξωθεν προϲκλιθῆνάι· ὡϲ γὰρ ἔφαμεν, οὐκέτι πρόθεϲιϲ, μέροϲ δὲ ῥήματοϲ. εἰ δὲ οὐ προϲδίδωϲι τῇ κλίϲει τὸ ἔξωθεν ἐγγενέϲθxι, ὁμόλογον ὅτι τὸ ἰδίωμα οὐκ ἄλλο τι ϲημαίνει ἢ τὴν περάθεϲιν. — ἀλλ’ οὐδὲ τὰ τοῦ τόνου ἀπεμφαίνοντά ἐϲτιν· ἰδοὺ γὰρ ἔχει τὸ ἰδίωμα τῆϲ παραθέϲεωϲ, τὸ ϲυντηρεῖν τοὺϲ [*](stabat, quominus praepositioni etiam elia vox praefgeretur in θυρανοίκτηϲ. item. κατά in κατάδρομοϲ pars vοcabοnli est: idcirco articulum smte se recipit, quia si parathesi praepositio praemittitur nomini, non amplius concemit articulo locum. priorem, sed hunc ipse occupat, velut in κατὰ τοῦ Κτηϲιφῶντοϲ.») [*](Aaαvκ. β ξ8. dra stiam si in καταγράφω praepositio cum vειbοο in umam. vocem copulata esset, nihil impediret, quominus vox exrinsecus fecteretur. sin autem repudiat hanc fexionem, hac ipsa re apparet appostam, non compositam. esse praepodtionem. - accedit denique, quod idem ex accentu εucet, qu in. προῆλθον εἰ similibus servatur eo loco, ubi in simplici verbo (ἧλον) eret, nec retrahitur in praepositionem, id quod feret, si πρό cum ῆλΕhον fn unam vocem. cosuisset.») [*](rsrκ. er Anm. xxso. 1 2 ἀνοίκτηϲ -θυρανοίκτηϲ. eft ἔπανοίκτηϲ -θυρε- πανοίκτηϲ in verbis ex Βerodiano excerptis apud Ϲhoerob. ia Theod. B 53, 7 B 523, 21 ~. - B ἐδείκνυτο: 310, 27 - -311, 10 γοῦν hic sdversstivum est. -- 8 ἀδιάφορον εἶχε. er 71,17. 19, 26. 9 ἔφαμεν: pag sntec.l. 10. - οὐ in enuntietis condicionalibδus, quae rem certam inθcsnt, e.g. etiam 129, 13 et 14. 216, 3. de pron. 24, 5. προϲδιδόναι 86, 1 et 124, 8 adiciendi vin habet, 162, 5 et 208, 4 tribuendi, hoc loco concedendi, largiendi. Lehrt comparat προϲχαρίϲαϲθαι 115, 18. I1 ἀπεμφαίνοντά ἐϲτιν rεpugαat sentemftae uodo deμmsae. alibi ἀπεμφαῖνον idem velet ac discrpans a cero, α norma. vide Adn. exeg. ad 64, 5 huius ed.) [*](Ans. eur, nsϲa. scs. im ACBb. 2 ϲυντεθειμένη C ἴϲ. ὡϲ ὅτε ng, u asyndeton tollatur, id quod melius et facilius fieret addita τε coninncfone post ὅτε. st dubitere licet, an asyndeton in argumentorum enumeratione tuendum. sit, quod saepe invenitur in exemplis enumerais 1 ξ b perperam comma po- scit non post χωρήϲαϲα, sed post κατάδρομοϲ β 4 post οὐκέτι add ἐν A , ssd induxit A, δὲ ibidem add B γενομένη] γενονενη A , A non secundum ν in μ, sed primum ν in γ mutavit, ut nunc legatur γεγονενη γινομένη Β β B post δὲ add ἐϲτι B β 8 n δὲ] εἰ in rasura 1 - 2 litterarum A, item subsequens ε in ras (προϲδίδωϲι] δίδωϲι om A , add εupτa A β 1θ pro rλϲει Leh . κλήϲει. sed tradita lectio plme sens: cus χraepomto n κατxγράφω fexoni non concedat excriasεcms eri 1 ἐγγίνεϲθαι Β 1 post ὅτι add κα CB 11 παράθεϲιν b cum Porto, πρὸ cum supra scripto θ A, πρόεϲιν B οὐδὲ τὰ om B 1 ἀποφαίνοντα B B 12 εἰϲιν B)

Τούτοιϲ οὖν τοῖϲ λόγοιϲ τιϲ προϲέχων δόξει μετὰ πάϲηϲ [*](At aliunde apparet revera compositas esse praepositiones cum verbis.) [*](325 b) ἀκριβείαϲ πιϲτοῦϲθαι ὡϲ μᾶλλον ἐν παραθέϲει εἰϲὶν αἱ προθέϲειϲ ἤπερ ἐν ϲυνθέϲει. Ἀλλ’ ἐϲτι πρὸϲ ἕκαϲτον τῶν εἰρημένων ὑπαντῆϲαι οὕτωϲ. οὐκ οἰητέον κεκλίϲθαι τὰ ἀπὸ προθέϲεωϲ ἀρχόμενα κατὰ τοὺϲ παρψχη μένουϲ χρόνουϲ, ϲυντεθεῖϲθαί γε μὴν κατὰ τὴν ἑκάϲτου διαφοράν. ῷ γὰρ λόγῳ παρὰ τὸ γράφω ἐγένετο καταγράφω, τούτῳ καὶ παρὰ τὸ ἔγραψα τὸ κατέγραψα. ἕκαϲτοϲ γὰρ τῶν προειρημένων χρόνων, ἐπαγγελλόμενοϲ [*](20 s) καὶ τὴν τοῦ πράγματοϲ διάθεϲιν, τὴν αὐτὴν ἐκ τῶν προθέϲεων ϲχέϲιν παρεδέχετο ἐν τοῖϲ ἰδίοιϲ μεταϲχηματιϲμοῖϲ, ὅτι καὶ τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἐνέκειτο.