De constructione

Ἔϲτιν δὲ τὸ τοιοῦτο ληρῶδεϲ. ὡϲ γὰρ προείπομεν, πάντωϲ τὰ προαιρετικὰ ἐπ’ αἰτιατικὴν φέρεται. [*](287 b) προϲλαμβάνοντα ἑτέραν πτῶϲιν, ἐὰν καὶ τὸ ϲυνταϲϲόμενον ἀπαρέμφατον ἐκ ῥήματοϲ ϲυνεϲτήκει του φερομένου ἐπὶ πλαγίαν πτῶϲιν· εἰ γὰρ μὴ [*](284 s) τῇδε ἔχοι, μόνη αἰτιατικὴ παραλαμβάνεται ἡ ἐκ τοῦ προαιρετικοῦ. τοῦ μὲν οὖν προτέρου λόγου θέλω ϲε ἀκούειν Διονυϲίου· παρείληπται γὰρ ἡ ϲέ αἰτιατικὴ διὰ τὸ θέλω, ἤ γε μὴν γενική, λέγω ἡ τοῦ [*](Aaαvκ. β 168, Portasse putaverit quispiam, non verbe vοlentatis cum accusativo iuncta esse, sed infθnitivοs. hoc inde apparere, quod ex βλάπτω ϲε fat praemisso θέλειν verbδo θέλω ϲε βλάπτειν, itidemque θέλω ἀκούειν Aιοvυϲου ex ἀκούω Διονυϲίου.) [*](Aaovε. β 164. At hae nugae sunt. revera semper verbum voluntatis per- tinet ad acensativum [au4 pontum aut cogψtatum, veut cogitatur ad βούλομαι πλουτεν aecssαtieus promomtats prmae persomαe. accedit autem elam aler casus οbδliquus, si infnitivοs est verbi fransitii. sin verbi inransitivi, solua accusativna a verbo voluntatis pendens ponitur. - prioris generis exempla sunt) [*](rssrx er μns. sxao. B τι. cfrpag.seq. lin.1 et 243, 16. 312, 22 et 28. - 6 ὡϲ τὸ-φερόμενον. vide Adn, crit - δι’ 5 καὶ ἕνεκα τούτου. cr 146, 8 387, 14. de adv. 129, 25 δι’ 5 καὶ δοκε μοι διὰ τοῦτο. 7 γενικὴν ϲύνταξιν. vide Adn. crit.) [*](Ans. emr., msca. scs. is A CΒb. 1 τιϲ οἰήϲεται b, τιϲ οιηϲει A’, ποιήϲεται ine τιϲ AΒ. δ’ οἴϲεταί τιϲ Soph. 1 ante τὰ add καὶ CB 1 2 e CBb st ente ἐπὶ add τφ B 4 θέλω ϲε γράφειν] fol 75v A 1 B μὴ τῶν] η τῶν A in ras i 6 5ϲ τὸ-φερόμενον] Βllebode coniecit post ἀκούειν addendum esse οὐκ ἐπιζητεῖ αἰτιατικὴν, Potus pro ὡϲ τὸ vοlnit scribi καmὶ τὸ, AHutmann ita. locum sanandum esse opinatuα, ut post φερόμενον adiciantur: τἡν γενικὴν (υμ- παραλαμβάνει, ὡϲ τὴν αἰτιατικὴν τὸ βλάπτειν ἐπ’ αἰτιατικὴν φερόμενον. Lebrc ὡϲ τὸ in ἔϲτι τι mutari iussit conlato 287, 9. propius accedit ad traditam scripturam nec minus aptum est ἔϲτω ἀκούειν. cr ad imperativum supra lin. B et 243, 16. 312, 22 et 23. res etam hinc probabitur: sumamus ἀκούειν εεrὅm, quod cum geaetiεo ιuagtur 1 7 5ιονυϲίου] ου ex ον factum resur5 fn B, διονύϲιον γενικὴν] HScbneider comm. 1345 γενικῆϲ fagitst: nam γενικὴ ϲύνταξιϲ esset cousrructto generαhis. at vide 283, 7 9 et 316, 19 nbi γενικὴ, δοτική, αἰτιατική, εὐθέα respondent nostris gmmetiescλ, datieecλ, aEsaαtese, omineteseλ 7-8 γοῦ τὸ] τουτο in A rasura factum ex τούτου 1 Β τοιοῦ- τον CB 16 ταϲϲόμενον CB β 11 ϲυνεϲτήκει A, ϲυνειϲτήκει Β, ϲυνεϲτήκῃ δ cum Porto. vide 189.12 188,11 163, 28 et Adn. crit. ad 97.10 hdius ed. pro του indefnito srticnlom exhibent edd. B 12 ἐyει B |μόνq αἰττατκῇ Β 13 oῦν om A b, add AB ἀιονυϲίου] ου ex ον rasura factum est in A. | 14 ἤ γε] εἰ γε A post γενική parva ras in A | posterius ἡ om B, τοῦ om b)

Καὶ ὅϲα ἐπ’ ἀνακρίϲεωϲ παραλαμβάνεται ἢ ἐπ’ ἐρωτήϲεωϲ, [*](De ceteris verbis quae accusatirum poacunt.) ἐξετάζω ϲε, ἀνακρίνω ϲε, [*](θέλωϲε ἀκούειν Διονυϲίου, θέλω ϲε χαρίζεϲθαι Διονυϲίῳ, θέλω ϲε βλάπτειν Διονύϲιον, nbi duo accusativi emergunt, alter ex θέλω pendens, ex infnitivo alter. - slterina generis exemplum est βούλομαί ϲε ζῆν, ubi casas ab inθnitivο pendens non desi- deratur, quia ζῆν intrennitivnm est.) [*](Aaovκ. β 16B. Etiam verba inquirendi et interrogandi cum accneativο) [*](rssrκ. er Ans. exso. 7 διελεξάμεθα: 243, 1seqq. -1ξ 14 Pec. XVI ὲ 149 275, 6 Β : eiseter ιnferrogatsaz interrogo te, rogo, stipulor. Θasa 1.IV 507 ed. Βαε. 1538 ἔτι εἰ ζητητικά ἐξετάζω, ἀνακρίνω, ἔρωτῶ, ἐρευνῶ, εδρίϲκω. Lascaris l. H 120 ed. Ald. 1557. ἔτι τὰ ἀνακριτικὰ καὶ ἐρωτηματικὰ καί ζητητκά, οἶον ἐξετάζω, ἀνακρίνω, ἐρευνῶ, ἐρωτῶ, ἔρο- μαι, εὑρίϲκω. cfr Testim. ad 407, 2-3 huioe ed.) [*](Ans. εmr., usca. scs. is ABb. 1 ἀκούω B τιϲ A sed ϲ erasum, τὸ CB, quod Βllebode quoque mslnit. at vide Adn.exeg ad pag.antec.l. 3 β 2 - 3 προϲγενομένηϲ-χαρίζεϲθαι om A , add in ng A 3 καὶ om CBb |ante δοτικῆϲ add δὲ r5ϲ B 4 post χαρζεϲθαι add Διονυϲίῳ A 3CΒ δ) δq CBh ἀνακύnπτουϲιν] ante π parva rasura in A B 4-B εἰ-φέροιτο) εἰ om A Ϲ. post ρημα in A erasum παντωϲ est et posteaικην παντωϲ in ras scr. A. Dronkell p 602 eicienda censet εἰ καὶ-φέροιτο: cum Ap de dsοὸus αccusatcis iπ ac comstrsc- tμone modo locεtus est 285, seqq., hic pαucιs tantum serbis uitur: ἔνθεν-- ἀνακύπτουϲιν, ὡϲ ἔχει κϲτλ. -uod cero ad hoc exylicandem ln margue edyoemm erat: καὶ τὸ ῥῆμα ἐπ’ αἰτιατικὴν πάντωϲ φέροιτο, poe ἀνακύπτουϲιν receptzmm est, et u4 ineptiae nonnλd defereretur, inferpdlαtor ~ee odies E εἰ particulam ad- xit. At nec inepta haec repetitio est, praesertim apud ApcHoninm, qui saepe bis idem dicit, nec intellegi queat, unde otus sit optativus φέροιτο. ergo hic quoque, ut nonnusquam, in B habere videmur iustam cαrrectnram archetypi l post καὶ add A περί, sed erasum est ἀμφιβολίαϲ] μ ex ν fecit et φι in ras scr. A (A αντιβολιαϲ7) (διεξεθέμεθα B δὲ ἑτέρου] δευτέρου AΟBb 8 A ng πλουτῶ ππεριπατω ζῶ αδιαβιβαϲτα Γ θ αβιβαϲτον A. ,δία supra add A 10 ἡ προϲγενομένη Ab, προϲγίνεται A BB 11 A ng τα προαιρετκα ρηματα καί ὅϲα ἐπ’ ανακριϲεωϲ η eπ’ ερωτηϲεωϲ ἐπ’ αιττατικην φρερεται |1B λαμ- βάνεται B)

Καὶ ἕνεκα τοῦ τοιούτου ἐπιϲτάϲεωϲ ἄξια τὰ τοιαῦτα, τρέμω ϲε, φεύγω ϲε, φρίϲϲω ϲε, τοῦτον φοβοῦμαι, ὡϲ οὐδεμιᾶϲ ὄντα ἐνεργείαϲ ἐμφατικὰ φέρεται ἐπ’ αἰτιατικήν. μᾶλλον γὰρ αὐτοπάθειαν ϲημαίνει τὸ φρίϲϲειν καὶ φεύγειν διὰ φόβον, καὶ ἔτι τὸ τρέμειν καὶ τὰ παραπλήϲια, ϲυνεπιϲχύοντοϲ καὶ τοῦ μὴ γίνεϲθαι ἐπὶ τῶν τοιούτων ϲυντάξεων παθητικὰϲ διαθέϲειϲ. εἰ γὰρ τῆϲ αὐτῆϲ ϲυντάξεωϲ εἴχετο τῷ ὑβρίζω ϲε, δέρω ϲε τὸ φρίϲϲω ϲε καὶ τὸ τρέμω ϲε, καὶ πάντωϲ [*](289 b) εἶχεν ἀντιπαρακείμενα τὸ τρέμομαι, φεύγομαι, φρίϲϲομαι, ὁμοίωϲ τῷ ὑβρίζομαι, δέρομαι. χρὴ οὖν νοεῖν ὡϲ οὐ μόνον ποιητικὴ ἄδεια ἐν ἐλλείψει λέξεων καταγίνεται, ἀλλὰ καὶ ϲυνήθειϲ λόγοι. λείπειν φαμὲν τὸ

Καὶ ὅϲα παρορμητικά ἐϲτιν, ὡϲ τὸ ὀτρύνειν, ἐρεθίζειν, ὀρίνειν, παρορμᾶν, διεγείρειν. καὶ ὅϲα ἱκετείαν ϲημαίνει,

Καὶ ὡϲ προείρηται, πολυμερεϲτάτη ἐϲτὶν ἡ κατ’ αἰτιατικὴν ϲύνταξιϲ, ἑνὶ ϲυμφωνοῦϲα τῷ ἀναδέχεϲθαι τὴν ἐξ εὐθείαϲ ἐνεργητικὴν μααvκ. β 167. Nec minus verba impellendi cum accusativo construuntur, [*](velat ἐτρύνω item quae precafionem signifcant, ut γουνοῦμαι et ἐρωτῶ, quamdo hoc, sicut hodie apud nos, precandi vim habet, et λιτανεύω et ἱκνοῦμαι. sed δέομαι εἰ afa constructione et notione elia utitur: etenim δέομαί ϲου idem valet quod auxlii tui indigeo.) [*](Axαvκ. β 1θ8. Ϲenaructiones, qdbus accusativus cum verbo iungtur, mopere variae sunt nec nisi hac re consentiunt, quod a persona, quae nomi- nstivο easn vel dicitnr vel cogitatur, 8ficitur altera. sufSciunt autem , quae modo composuimus, ad intellegendum ceterormm huiusmodi verborum usum.) [*](rxsεκ. z μns. exam. ὑnποπαραίτηϲιϲ excusαtο, ut 145, 27. 332, 25. - 3—4 Pec. 2VIIῦ §152 276.15 EL: λcrta iva qκοquue accusatieεm ascscunt: excito, incito,λortor, moneo,αgito,stimulo. Gaza l. l.: ἔτι εἰ προτρεπτικά· παρακαλῶ, ἐρεθίζω, προτρέπω, παρορμῶ, παροξύνω. Lanc. l. L: ἔτ τὰ προτρεπτικά,ετεπαρορμητικάοἶον παρακαλῶ,ἐρεθίζω,προτρέπω,παρορμμ ῶ, παροξύνω. 4 12 P~isc.l. l. 276, 16: precatiea eMam accssaeo eengεntur: oro, obsecro, οbfestor, quaeso, litor, precor, supplico. ~ara l. L.: ἔτι εἰ ἱκετευτικά· ἀντιβολῶ, ἱκετεύω, ἐκλιπαρῶ, λιτανεύω, ἐρωτῶ ἐν ἱϲῳ τῷ παρακαλῶ, γουνοθμαι. Lssc. l. l.: ἔτι τὰ ἱκετικά λιτανεύω, ἱκετεύω, ἐκλιπαρῶ, ἀντιβολῶ. - θ ἐρωτῶ ϲε παρακαλῶ ϲε, ult saepius in Mοvο Testamento et Alexandrina intopretatione ἴeteris. - 13 προείρηται: 283,19. 284, 6.) [*](Ans. mr , mιscs. scs. m ABb. 1 παραίτηϲιϲ hd ) ξ A ng καί οϲα παρορμητικα 1 4 ικετιαν A , corr A. AP ng οϲα ἱκετείαν ϲημαίνει 1 6 Α ng ερωτω ϲε ἐν ιϲω τω παρακαλῶ ϲε. τήν ἱκόμην φεύγων αντι του ικετευϲα postλιτανεύω add ἱκνοῦμαι δ cum Porto 8 γ92 τούνεκα νῦν τὰ ϲὰ γούναθ’ίκά- νομαι, αἴ ε ἐθέλῃϲθα, et η 147 : ϲόν τε πόον ϲά τε γούναθ’ ίκάνω πολλὰ μογήϲαϲ, Ap. memoriae lapan confudit Portus pulait confusionem librario deberi atque urumque versum restituendum esse 1 11 τοιαύτηϲ] αὐτϲ Βb et A, qui in ng adscripsit: τὸ δὲ δέσμαι ϲου ου κατα τηϲ αυτηϲ εννοιαϲ παραλαμβανεται ϲήμαινον τηϲ ϲήϲ βοηθείαϲ λείπομαι 1 12 τοιοθτo] ν add B supra λείπομαι signum. posuit A, quo repetito in ng adiecit γρ. δέσμαι)

Ἴϲωϲ δόξει μὴ ἐξωμαλίϲθαι ἡ ἐκ τῶν αἰϲθήϲεων ἐνέργεια, ἐπεὶ αὐτὸ τὸ αἰϲθάνεϲθαι ἐπὶ γενικὴν φέρεται, καὶ ἔτι τὰ μερικώερον παραλαμβανόμενα, τὸ ἀκούειν, τὸ ὀϲφραίνεϲθαι, γεύεϲθαι, ἅπτεϲθαι· οὐ μὴν ἔτι τὸ βλέπειν (ἐπὶ γὰρ αἰτιατικὴν φέρεται) καὶ τὰ τούτῳ ϲυνωνυμοῦντα, ὁρῶμαί ϲε, θεῶμαί ϲε, [*](Aaovν. β 1θ9. Portasse videbuntur aequabilitate carere constructiones verborum sensuum. nam αἰϲθάνεϲθαι et ea, quibοns huius nofiomis species sigmi- fcantur, ἀκούειν, ὀϲφραίνεϲθαι, γεύεϲθαι, ἅπτεϲθαι, cum genetivο iunguntur, βλέπειν vero et reliqua verba videndi cum accnsativο. quam tamen inconstantiam iustam esse censeo.) [*](τxsnκ. er Ans. sxκo. 2 ἀφορμήν. vide alios locos, ubi hoc nomine fun- damentum aigifcatur, quo quis nititur ad rem aliquam cognoscendam vel in - tellegendam, in comm. HSchneideri 27. hanc enim notionem nomini hic quo- que inesse puto, non copiae vim, id quod Schneider conset. 4-p 418, 7 Prsc. XVI β 153 276. 23 Β.: Ad sensωπ pertinentia, quae Graeci geκctiso eemtunguen4, quaet pαsstonem quoque tπ pso actu sigmfcantia (ἀκούω ϲοῦ, ἄπτομαί ϲου, ὀϲφραίνομαι, γεύομαι τοῦδε, αἰϲθάνομαι), excepto eideo et emiιbss, quae) [*](Ans. cur., imsca. sca. is ACBb. 1 post διδάϲκω add ϲε CB 2 8ὲ Cb, δή A, γὰρ B 1 Β post καθέϲτηκεν intercidisse putat AΒutmann expositionem maioris ambitus, qua Apolonius sliqnοt classes verborum, quae cum genetivο iunguntur, percensuerit. atque testem producit omissionis Theod. Θaxam, Apol- lonii sectstorem,quiin ntrod.grammatics nonnulas huius generis classesproferat, quae in nostris Apollonii codicibus desiderentur. ac primum desiderat Βuttm. disputationem de verbis sensuum, ex quibous genetivus pendet: nam non sufcere ea, quae technographus de hia dicat 290, 9 - 291, 16, quam expositionem ipse ἐκτροπὴν λόγου 291, 18 appeHlet. at quae axa de verbis αἰϲθήϲεωϲ scribit (quae supra in ~estimoniis attulimus), ea illum ex hnins libri ὲ 162 et 170 ex- scnipsisse patet. nec omnino deest elassis verborum κτητκῶν,quonfam ea, quae ἔπικράτειαν sigmifcant, esse verba possessionem siguifcantia demonsrst Dysccus 292, 12 seqq. Sed desont sane alia κτητικά, quae axa φροντιϲτικοῖϲ adnecfit (vide infra Testim. ad 173), deest etiam ultima asae classis: καὶ τὰ διαφορικὰ καὶ τὰ ἀποϲτηματικὰ καὶ ἐκϲτατικά· διαφέρω, χωρίζομαι,ἀπέχω,ϲτέρομαι,ἁμαρτάνω. verum enimvero haec ~aae praecepta originem ducere ex meliore Apollonmi codice nec propter ipsorum nautam veri simile est nec Ϲonstntini Lascsxis cum Θasa consensus nobis persuadebit. nam utebatur quidem ipsis Apollonii de constructione libris Lascaris quoque, sed exscribebat simulsaepissime~azae lnro- ductionem (vide Appendicem artis Dionysianae a nobis compositam DIl seq.) ; 4 ante δόξει fotasse intercidit δὲ, quod in insertum est δοξη A , corr A εξομαλιϲθαι A. , cor Aq ante ι videtur ibidem alterum λ erasum esse ἡ ἐκ τῶν] fol 6v A 1 ΒB μερικώτερα h 1 θ ante γεύεϲθαι duae litterae erasae in A, fort. τὸ β 7 ἔτι] ἐϲτιν A. , corz A | βλέπειν] βλάπτειν AB 8 τουτοι A . sed ab ipsa pr. m. οἱ in ω correctum τούτοιϲ CB ( medium ὁρῶμαι (quod etiam asa legebδat) Homerico usa defndi potest, cuius ApoHlonius praecipue rationem habebat sed verisimdle est, exitum ab subsequenti θεῶμαι oriundum esse)

Α μὲν οὖν ἐκ τῶν αἰϲθήϲεων διαθέϲειϲ πεῖϲιν ἀναλαμβάνουϲι τὴν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν εἴγε καὶ ἀκουϲίωϲ ἐπειϲιοῦϲα τῇ ἀκοῇ ἡ φωνὴ προϲδιατίθηϲι τὸ ὅλον ϲῶμα· τε γὰρ τῶν πριόνων ἦχοι καὶ αἱ βρονταὶ οὐχ ὑπεχομένην ἔχουϲι τὴν ἀκοὴν τῇ φωνῇ. τοῦ μέντοι πάθουϲ ἐγγίζει ἡ κατὰ γενικὴν ϲύνταξιϲ, καθὼϲ εἴπομεν· οὐ μέντοι μετὰ τῆϲ ὑπό τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ γίνεται, καθὸ καὶ ἐνέργεια [*](291 b) ϲύνεϲτιν ἡ γενομένη ἐκ τῆϲ διαθέϲεωϲ, ἐπεὶ τὸ ἅπτεϲθαι μετ’ ἐνεργείαϲ καὶ ἀντιδιατίθεται διὰ τῆϲ τῶν θερμῶν ἐπαφῆϲ ἢ ψυχρῶν ἢ ἄλλων τῶν τοιούτων. οὕτωϲ ἔχει τὸ ὀϲφραίνεϲθαι, τὸ γεύεϲθαι· περιϲϲὸν ἂν εἴη περὶ τῆϲ τῶν τοιούτων ἀντιδιαθέϲεωϲ διαλαμβάνειν, καθὸ πρόδηλόν [*](μsevκ. 176, Nam afectiones activae, quae ceteris sensibδus funt, cum passione quadam conexae sunt, velat vox eliqua auditur a nobis etiam invitis totumque corpus nostrum affeit. passioni autem prouime respondet genetivus neqοe tamen genetitus cum ὑπὁ praepositione (quae constructio nisi ad meram. pssdionem indicandam non est apta) his verbis adinngtur, qnia actio et passio concmrrunt quandocumquetengimussliquid vllodoramnrvelgustamus[εiaudimus].) [*](plus acus habmmt quam ali sensus, os accusαtieo eopmlαmms. ~aza l p 509 ed. Has. 1538 τοῦ δὲ δευτέρου (secemdae speciei verborum quae cum genetivο imguntm) τὰ κατ’ αἴϲθηϲιν ἀναληπτκά, οἶον αἰϲθάνομαι, ἀκούω, ἅπτομαι, γεύομαι, ὀϲφραίνομαι, ἔρῶ, ἐπιθυμῶ. τὸ δὲ ὀρῶ αἰτιατικῇ, διὰ τὸ ἐναργε- ϲτάτην εἶναι τὴν ὄψιν καὶ ἔπὶ πλέον διήκειν, καί τὰ τούτοιϲ ϲυνωνυμοῦντα, ὁρῶμαι, θεῶμαι. Lascaris lib. IΙ 121 ed. Ald.1557 εὰ δὲ αἰϲθητικὰ εἴτε κατ’ αἴϲθηϲιν ἀναληπτικὰ καλούμενα γενικῇ ϲυντάϲϲεται· αἴϲθομαι καὶ αἰϲθά - νομαί, ἀκούω, γεύομαι, ὅϲφραίνομαι, ἅπτομαι, ἅπερ πολλάκιϲ καὶ αἰτια- τκ. Τὰ δὲ τῆϲ ὄράϲεωϲ μόνα αἰτιατικῇ· ὀρῶ, βλέπω, ϲκοπῶ, εἰδον. κατὰ γὰρ τὸν δεινὸν Ἀπολλώνιον αἰ dλλαι αἰϲθήϲειϲ κατ’εἰϲπομπὴν γινόμεναι, τουτέϲτιν ἐκ τῶν ἐκτὸϲ εἰϲ ἑαυτὰϲ λαμβάνουϲαι ἐνεργοῦϲιν. ἡ δὲ ὅραϲιϲ κατ’ ἐκπομπήν, τουτέϲτιν ἀφ’ ἑαυτῆϲ εἰϲ τὰ ὁρώμενα τὴν ἐνέργειαν πέμπει.) [*](τxsrrε. xv Ans. sxxo. Β αί ἐκ τῶν αἰϲθήϲεων διαθέϲειϲ. universe loquitnc p, quamquam postea excipit eas afectiones, quae verbis videndi signifcantur. Schoemanno adnotavit: non tanen aeram πεϲιν ia λis esse Aestoteles docet. e ~~emdeEmburg, ἄesch. der Eategorienlehre 26. θ ὑπεχομένην. cr ὑπέχειν τα Φτα Aelian π.ζψων XD 44 med., Aristiid.D p3o2.17 I., Themist.XV s2s,8 Dind. Schoemann ascripsit: οὐχ ὑπεχομένην on is intentem et quas admotam, adhibitam, sed ἀκουϲίωϲ πεπληγμένην. - Β- 8 καθὸ - διαθέϲεωϲ. quta simul adet actio coryoris Humant, quae orta em dectione. 8 ad μετ’ ἐνεργείαϲ sub- auἄendum ἐϲτίν vel γίγνεται. παm tactus St cm αcfiene nosra. Iθ enbiectum ἀντιδιατίθεται verbi est ἡ ἁπτικὴ αἴϲθηϲιϲ, quod sumendum est ex smtecedenti τὸ ἅπτεϲθαι: sensus a5 altera parte d ἄctεr, si res calidas vel f~igidas corpore πoero fongimus.) [*](Ans. cmx, mscs. sca. is A Βb. 2 λεύϲω Aζ ( δερκωμαι A. Γ 4 πεῖϲιν] aει in ras A ( επιϲιουϲα A 1 6 ὑπεχομένην] ὑπομένειν B ( τῆϲ φωνῆϲ B , 7 A ng ὅτι παθουϲ εγγιζει η κατα γενικήν ϲυνταξιϲ β 8 ἡ om B | post ἐπεὶ add καὶ B β 12 διαθέϲεωϲ B διαλαμβάνειν b cum Elεbodio, παραλαμβάνειν AB, sed παρ A in ras, A fortasse προϲδιαλαμβανειν, περιλαμβάνειν ci. Soph.)

Ἥ γε μὴν ἐκ τοῦ ὁρᾶν διάθεϲιϲ ἐνεργεϲτάτη ἐϲτὶν καὶ ἐπὶ πλέον διαβιβαζομένη, ὡϲ κἀκεῖνο μαρτυρεῖ,

Τὸ ἀνώμαλον τῆϲ ϲυντάξεωϲ κατήπειξεν ἡμᾶϲ εἰϲ τοιαύτην ἐκτροπὴν λόγου ϲυγκαταβῆναι. φαίνεται δ’ ὅτι καὶ τὸ φιλεῖν τοῦ ἐρᾶν διοίϲει, καθότι ἡ μὲν ἐκ τοῦ φιλεῖν ἐγγινομένη διάθεϲιϲ ἐνεργείαϲ ὄνομα ϲημαίνει· οἱ γοῦν φιλοῦντεϲ παιδεύουϲιν, πάλιν τῆϲ διαθέϲεωϲ [*](288 s) κοινῆϲ τοῖϲ προκειμένοιϲ ἐπ’ αἰτιατικὴν ϲυντεινούϲηϲ. οὕτωϲ ἔχει καὶ [*](Aaovν. ψ 171. Actio videndi vero et afeetio quae ex vien oritux vali- dissima est et magis trmsitiva quam ceterorum sensuum actiones, nec facile admittit passionem ab externis rebus emanantem, quae arcetur, si operimus οcnlos.) [*](Aaovε. β 172. Eadem ratio intercedit inter φιλεῖν et ἐρᾶν veιba atque inter ὁρᾶν et ἀκούειν. nam φιλεῖν verbo inest sigmifcatio merae actionis, afsetio-) [*](rrssrκ.zr Ans.sxso. 1 et 2 prins γεῦοϲ et prins ὅϲφρηϲιϲactionem gustandi odorantive signiἕcant, posteriora sensns nosαos. θ ἀντιπαθεῖν, quod antea ἀντιδιατίθεϲθαι vοcsbatur. προϲδιατιθέν idem fere est quod ἀντιδιατιθέν, de εfectionibos dictum, quae extrinsecus accedent. - Φ -p 419, 8 Pysc. X7III 154 277.14 Β. hunc locum, quem ad verboum imitari non poterat, sic immu- tavit: multa αdiα quque et αcticα et neutra, quae quαmeis df psa vi infeRecus upstus αduquιd pαfi eideαntur,αccssαέe4s tomen αdiungunfur, u4 amo et desidero. ~asa l. l. φιλeν verbum non memoret, ἐρῶ adnectit verbis sensnum. Lsscaris l. l. ἐρᾶν primo loco ponit in ea classi, quam τὰ μετοχικὰ πάθουϲ nuncupat. paϲlo post autem, ubδi multa verbοa quae in acensstivum xansennt enumerat eormmque fenionem temporalem tradit, hoc Apollonii loco utituα, parum tamen intellecto: τὸ δὲ ἐρῶ ϲυνώνυμον ὅν (sci τῷ φιλῶ, τῷ ἀγαπῶ) ὡϲ τὰ πολλὰ ἐπὶ διαβολῆϲ λαμβάνεται. καὶ διὰ τοῦτο γενικῇ ϲυντάϲϲεϲθαί φηϲιν ὁ Ἀπολλώνιοϲ. ὅτε δ’ἐπ’ἀγαθῷ κεῖται, πλέον τοῦ φιλεῖν ϲημαίνει. ὅΕεν καὶ τὸν ἀγαθὸν βαϲιλέα φάει μὴ μόνον ὄπ’ ἀνθρώπων φιλεῖϲθαι, ἀλλὰ καὶ ἐρᾶϲθαι. θ-11 afecttο quae inde ortur, quod φιλεῖ τιϲ, indcαt Hoc εerbun esse actiosts εocabεlsm. ὄνομα bic non primam partium orationis denotat, sed generalem vocabuli rim habδet, vide Adn. crit. ad 98, 6 huius ed. 11 12 τῆϲ διαθ. ἐπ’ αἰτιατικὴν ϲυντεινούϲηϲ, cum eectro ad αccusαteum pereaeαt. cir 294, 16: τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ ἐπὶ δοτικὴν ϲυνέτεινεν, et Adn. ex. ad 40. 17 huius ed. κοινῆϲ τοῖϲ προκειμένοιϲ vide Adn. crit.) [*](Ans. cur., msca. scs. m A Bb. 1 dεἰ ἡ b, ἆν εἴη A Β, ὅν εί C 2 ἡ ὄϲφρηϲιϲ add Hlig Β ϲοραν A, sed A indurit ϲ (ἐναργεϲτάτη ng (et Θaxa) 5 ἐνδέρκετον Β, ἔνδέρκετο C 6 ἐῶν CB, τὸν non του) A, τῆϲ B ἐπεὶ] επι A. 1 προϲδιατεθὲν ( 7 εργεται A b, ερηται B 8 κατήπειξεν] η et εἰ in ras A 16 διοίϲει] εἰ in ras A ( ἡ μὲν] ημιν A 12 τοϲ προκειμένοιϲ] utrumque οἱ in ras A, τῆϲ προκειμένηϲ CBb ac fοιt. eliam A. . κοινὴ τοῖϲ προ- κειμένοιϲ appellatur afectio, quae φιλεῖν verbοo signifcatur, quia huius gmeris διθεϲιϲ etiam illis verbis denotatur, de quibus Ap. 159seqq disputavit. Sopbianns ad κοινῆϲ adnotanit: ϲ. ὀβελιϲτέον, atque etiam Sylburg et Eayaer κοινῆϲ deleri voluerunt, quod sensu sane cassum est, si legitur τῆϲ προκειμένηϲ ϲυντεινούϲηϲ Ab (in A. ηϲ scriptum per compendium, cui o inepte adiecit ν), ϲυντείνουϲιν Ϲ, ϲυντείνειν B)

Καὶ τὸ κήδεϲθαι δὲ καὶ προνοεῖϲθαι καὶ φροντίζειν, De verbos curandi ἐπὶ γενικὴν φερόμενα, μετ’ ἐνεργείαϲ τῆϲ τοῦ φροντίζειν ἔχει ἐγκείμε [*](De verbis curandi et dominandi, quac genetivum poseunt.) νον καὶ τὸ πάϲχειν ὑπέρ τινων, καὶ εὐλόγωϲ τὰ τῆϲ γενικῆϲ ϲυμπαρείληπται.

Ὁμοίωϲ ἐπὶ γενικὴν φέρεται καὶ ὅϲα ἐπικράτειάν τινων [*](que poscit accusativum, utpote quae eiusdem generis sit atqne eorum ver- bormm διάθεϲιϲ, de quibus supra diximus. ἐρᾶν verbδum vero indicat, subiectum de quo praedicatur non scium sfθcere, sed etiam efθci ab eo, qui amatur. ac patet afectionem, quam φιλεῖν signifcat, hominis prudentis esse et bοoni, contαa ἐρᾶν imprudentis, quin iam insani. dubium igitur non est, cur φιλῶ cum accu- saivo copuletux, cum genetivo ἐρῶ.) [*](μaovν. β 173. Htiam verba curandi et prospiciendi, quippe quibus insit non solum actonis, sed etiam passionis notio, iure cum genetivο copulsmtur.) [*](Aaevu. β 174. item quaecamque vειba dominationem et imperium in) [*](τssruε.xrAnn.sxxe. l προϲδιατίθεϲθαι. videsupraAdnοt.ad l θpag.antec. - μsus est vocαb~lo sesememtiorem αectum eigmcante. ad ὀνόματι ide Adn. ex. sd lin. 11 pag. antec. - 8 12 axe l l. p509: καὶ τὰ φροντιϲτικὰ καὶ κτητικά· φροντίζω, ἔπιμέλομαι, φείδομαι, ἀπολαύω, κοινωνῶ, μετέχω, μέμνημαι (AHuttmann ex ed. Has. s.1529 pro μέμνημαι citat et interpretari conatur μεμύημαι). Lasc.l.l 121: ἔτι τὰ φροντιατικά τε καὶ κτητικά, ad exempla asae addens ἐπιμελοῦμαι iuxta ἔπιμέλομαι. 18 - 420. 4 Θa a: καὶ τὰ ἀρχικά· βαϲιλεύω, δεϲπόζω. υριεύω, τυραννῶ, ἄρχω, κρατῶ. εη δ’ ἂν καὶ ὡϲ κτητικὰ τὰ τοιαῦτα. Lanc.: ἔτι τὰ ἀρχικὰ εἶτε κτητικά, ad ~axae exempla addens ἐξουϲιάζω, ἡγεμονεύω, δυνα- ϲτεύω. - 1ξ τινων genetivua obisctivus est, non dominos, sed subiectos signifcat.) [*](Ans. mr., ceca. scs. m A Bb. 2 smte ἐπιτεταμένῳ addi vult τῷ Eehrs 3 μᾶλον] fol 7r A. 1 4 ragmentum SSapphus supra legitur, sicut invenitur in A, sed ην ὄττω ab A in raama scriptum est, primae manus litteris plene deletis. Cb ἐγ5 δὲ καὶ ἡ νοττῶτιϲ ἔρᾶται, eademque Β praebet nisi quod δὲ emimit. uaαta Herghiana editio exhibδet: Ἕγω δὲ κῆν’ ὄττω τιϲ ἔραται, et editor adnotat: Ecriysι d qsodd Ahreas qοquee proposmt4, antea κῆνο τῶ τιϲ corexeram, quod praeoptat Ahrens. ἔραται quiAhreusio D. Aeol.145 st indicaeieus,prscα co- uunctisiferma est, de qκa dixi ad Pd. Pωέ.. IV 59 Β φιλεῖν] φιραταλειν A, sed ατα litterae ab ipsa pr m. inductae 6 παρεφθορωτοϲ A. β 8 καὶ τὸ] sic etiam Rϲ , sed A erasa καί coniunctione δὲ post τὸ add Α ng κήδεϲθαι προνοειϲθαι φροντίζειν επ γενικήν φερονται προνοεῖν A , 1n medinm mutavit A ῃ 11 εὐλόγωϲ τὰ τῆϲ γενικῆϲ Ab, εὐλογωτάτηϲ γενικῆϲ C, εὐλογωτάτωϲ γενικᾳ B ( 1ξ ομοιωϲ om A. ,add A ( φέρεται]ετ A in ras, A fort. φερεϲθαι A ng επι γενικήν φερεται καί οϲα επκρατειαν ϲημοινει)

Εἰκόϲ τινα φήϲειν ὡϲ τὰ τοῦ λόγου ἀντέϲτραπται. ἐν γὰρ τοῖϲ ὀνόμαϲιν ὁ ἐπικρατῶν ἐν γενικῇ νοεῖται πτώϲει ὅ τε ἐπικρατούμενοϲ [*](aliquem signifcant. nam ubicumque indicendum est alionid possideri, ibi gene- tivο ufimm. quamobrem possessiva nomina et pronomina omnia sοlvnmtnr in genetivοs, nascuntur ex genetivis. eamdemque ob causam Κόρακοϲ πέτρα, ὑὸϲ κύαμοϲ, similia non accipient fenionem duplicem (ut ~έα πόλιϲ), sed genetivus immobilis manebit, quo fexo simul evanescet notio dominationis [ed potκs possessιoetis] lam huius generis etiam classis verborum dominandi est, quoniam qui subiecti alicuius imperio sunt, ab illo quasi possidentur.) [*](Axovκ. 175. Dixerit autem quispiam, rationem quae inter dominum et eius imperio subiectum intercedat, non pari modo, sed contrarie sigaifcari no- mine et verbοο. nam si nominibus ἅmobus haec ratio denotetur, domino gene-) [*](rasrκ. er Ans. exso. 2 ξ ἐϲτιν ἐπινοῆϲαι. ϲὰ e. g. 2, 5 et 7. 71, 28. - Β 8 eft 171, 22-172, 1. ad Κόρακοϲ πέτρα vide Od. ν 408, ad νοῦ γνάΕΕοϲ Strabonis l. V5 5 § 1 515.29 M., ad Ἀχαιῶν λmιμν Stab. MD1 c.1 q 31 834,13 M., ὁὸϲ κύαμοϲ, quae herba a medicis saepe memoratur, eliam 171, 25 iuxta Κόρακοϲ πέτρα profertur. - B ἐπικρατήϲεωϲ. exspectas κτήϲεωϲ, nec alitex redita scriptura defendi potest nisi ita, ut putes Apollonium κτήϲεωϲ et ἔmπ- κρατήϲεωϲ notiones confudisse, quia omnis dominatio quasi possessio est. -- 11 ἀπαράδεκτοϲ saepius apud Apohlonium activam vim hsbδet et cum genetivο iungitur, e. g 16, 18, sed nonnusquam etiam passiva ei notio inest et signifcat quod probari nequit, ut 213, 28. 278, 26.) [*](Ans. m r., nsοs. scm. 1a A CBb. I ϲημαίνειν A, sed ν erasum περιεχόν- των CB 2 οὐκ ἀπίθανον om CB A ng ὅτι χωρὶϲ γενικῆϲ κτημα ουκ ἐϲτιν εππνοηϲαι 1 Β ante τὰ add γὰρ B κτητικὰ] ιλιτικα A |ante γενικῶν add τῶν CB 4 ἁπάντων] ἀπὸ πάντων B 6 ἐν in ras A, A fort. ετ 7 δὸϲ] υιοϲ A. 8 ιλιθείϲηϲ]λυθείϲηϲ B 1 8 - 9 ἐϲτιν ουν A ἔϲτι γοῦν Aζξh 9 κτήματα βαϲιλέων B 10 ὁπόντεϲ] υ in ras A 1 12 μυρμηδονεϲϲιν A, A ng μυρμιδονεϲϲιν αναμϲε β 1ξ ἡ γὰρ τοῦ ὄναϲϲε om CB ἀπῇῇτηϲεν] ηϲεν in ras A, A ἀπῄτει2 1 16-p 422, 7 τὸ ~υριεύω -δηλοῦντα om Ϲ β 14 ~ϲηϲ] ουϲηϲ A. 16 εικωϲ A 1τινα] ἐϲτι B Γφηϲιν A , corr A διαϲαφῆϲαι B · 16 ἐν vοeis littera ν in ras A (eratne eπ?))

πρὸϲ ὃν ἂν φήϲαιμεν, τὸ πρῶτον, οὐ τὸ αὐτὸ μέροϲ λόγου ὄνομα καὶ ῥῆμα, καὶ εἰ τοῦτο, οὐ πάντωϲ καὶ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ εἰϲ ταὐτὸ ϲυνελεύϲεται, ἣ ἕν μόνον αἰτήϲει τὴν γενικήν, ἧϲ χωρὶϲ οὐδέποτε κτῆϲιϲ ἐπινοεῖται. — δεύτερον πάνυ ἀναγκαίωϲ τὰ τοῦ λόγου ἀνεϲτράφη. ῥημάτων γὰρ ϲυντάξειϲ ποιούμεθα πρὸϲ πτωτικά, τὰ δὲ ῥήματα πτῶϲιν ἔχει ὀρθὴν παρυφιϲταμένην ἡ καὶ ϲυμφέρεται, ἐκ δ’ αὐτῶν ἤρτηται ἡ διάθεϲιϲ τῆϲ ἐπικρατείαϲ, ἥτιϲ οὐκ ἄν νοοῖτο ἢ ἐκ γενικῆϲ πτώϲεωϲ, καθὼϲ προείρηται. ἀνάγκη οὖν πᾶϲα τὸ παρυφιϲτάμενον πρόϲωπον ἐκ [*](290s) τῶν ῥημάτων ἐν πτώϲει ὀρθῇ καταγίνεϲθαι, τὸ δὲ τούτῳ πρόϲωπον ἀνθυπαγόμενον μὴ ἐν ἄλλῃ πτώϲει καταγίνεϲθαι ἢ τῇ γενικῇ, ἧϲ ἄνευ [*](294 b) οὐ ϲυνίϲταται κτητικὴ ϲύνταξιϲ, καθὼϲ προείπομεν. — ἔϲτι γοῦν κἀκεῖνο [*](tirum tribui, ei cui ille imperet nominativum sed in constructione verbali hunc in genetivo cogitari, dominum in nominaivο: Ἀριϲτάρχου δοῦλοϲ, δεϲπόζω ἔγὡ τούτου.) [*](Aaovν. β 176,, contra quem haec dicenda nobis videntur. 1. nomen et verbum non eiusdem pertis orationis sunt itaque ne constructio quidem eorum. eadem erit. hoctsntnm ntriqne commune erit. ut genetivum poscant. - 2.proteus necessario non eodem sed contrario modo dominationem signifcant verbδum et nomen [fita uf gemetiεuz serbo αiμnefμs denotet nereum, e nomne pendens domi- msm]. verbis enim inest notio nominatiτi aut sdicitur nominativus, ex his no- minativis autem quasi pendet aξeetio dominandi, quae indicari neqmit nisi ope genetivi. 3. adici hoc quoque licet ad defendendam verborum dominandi con- structionem, nomina, ex quibus illa verboa oriuntuxr, ipsa quoque cum genetivo fmg. nam τύραννοϲ τούτου dicitur ut τυραννῶ τούτου.) [*](rssrε. er Ans. xxxo. Β αὐτῶν feminini gmneris est et ad πτῶϲιν ὀρθήν referendum. cfr 125. 24: τὴν ἀντωνυμίαν -τὰϲ τούτων (i. ε. τῶν ἀντωνυμιῶν) γενικάϲ, et alia exempla variationis numeri ab PζSehneidero comm. 14 con- gesta. ad ἐκ δ’ αὐτῶν ρτηται ἡ διάθεϲιϲ cfr 89, 7: τΒϲ διαθέϲεωϲ ρτημένηϲ ἐκ τῶν oυϲῶν. I ad conocatfonem verbοorum τὸ τούτῳ πρόϲωπον ἀνθυπαγό- μενον cr 247, 22 τὰ τῆϲ εὐχῆϲἐπιρρήματα παραϲτατικά et similia quae HSchmider comm. 9 congessit. ad ἀνθυπάγεϲθαι verbi constuctionem vide Adn. crit.) [*](Ans. carr., manca. sca. 1m A Bbδ. prius ἐν ἐπ’ A cuius corruptelae causa in antecedentis vοeis initio posita videtur | B καὶ ἔτι κυριεύω om Β β 4 ὅν om A. add A ταὸτὸ Bb Β κα τὰ] κατα A 7 τὰ τοῦ λόγου] fol 77ε A ἀντεϲτράφη Βb. A codicis ανεϲτραφη praelatum est quamquam l.15 pag. antec. A. quoqne ἀντέϲτραπται praebet, quia promiscue Ap. ἀναϲτρέφειν et ἀντιϲτρέφειν usur- passe videtur. er 7, 22 cum l. de pron. 36, 7 et vide 180, 15 atqne ἀναϲτροφή vοcisusum 245,15. 338.19 ( 1θ eπικρατιαϲA | ῆῆτιϲ] τιϲ om A. ,add A 5 add Dronke H 611( νευ pro ἐκ voluere Schoemanx et AHutmann | 12 τούτῳ HSehnmider comm. 69 extr., τούτου codd. et edd. q at nusquam cum genstivο, sed cum dativo iemgit Ap. ἀνθυπάγεϲθαι verbum, nisi absolute aut cum praepo- nitionibus ἀντί vel πρόϲ positum est. vide 19, 25. de pron 5, 21. 14, 8. 17, 15. de coni. 214, 22. ( 14 κτητικὴ] κλιτική A. , corz A ἔϲτι] ἔτι B)

Χωρητέον δὲ καὶ ἐπὶ τὰ τῇ δοτικῇ ϲυνταϲϲόμενα. Καὶ δὴ ἅπαντα τὰ περιποίηϲιν δηλοῦντα, εἶἴε καὶ τῶν ἐν λόγῳ εἶτε καὶ τῶν ἐν ϲώματι, ἐπὶ δοτικὴν φέρεται, ὡϲ ἔχει τὰ τοιαῦτα, λέγω ϲοί, ὡϲεὶ. λόγου ϲοι μεταδίδωμι· ϲαφὲϲ γὰρ ὅτι τὸ λέγω ϲε κλέπτην τοιοῦτόν τι ϲημαίνει, δι’ οὐ προΐεμαι λόγου ὁρίζομαί ϲε δεδρακέναι τὰ τῆϲ κλοπῆϲ. καὶ δεόντωϲ πάλιν τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ τῆϲ διὰ τοῦ λέγειν ἐπὶ δοτικὴν ϲυνέτεινεν· καθάπερ καὶ ἐπὶ ϲώματοϲ τέμνω ϲοί, ὡϲεὶ περιποιῶ ϲοί τι μέροϲ του ϲώματοϲ. τό γε μὴν τέμνω ϲέ πάλιν, τὴν ἐνέργειαν ἐπιφέρον κατὰ τοῦ ὑποκειμένου, ϲυνῆλθεν ὁμοίωϲ εἰϲ τὴν αἰτιατικὴν ϲύνταξιν. —

Ἐφ’ ὧν δὴ ϲυντάξεων χρὴ νοεῖν ὡϲ οὐ τὸ ἐκ τῆϲ δοτικῆϲ πρόϲωπον νοούμενον ὁμολογήϲει τὸ τέμνομαι, εἴγε αὐτῷ μὲν τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ οὐ προϲδιετέθη, τῇ μέντοι ἐγκειμένῃ αἰτιατικῇ, ἧϲ καὶ μόνηϲ ἄν εἴη τὸ [*](291 s) παθητικόν, λέγω τὸ τέμνομαι. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ ἐπὶ πάντων τῶν οὕτωϲ [*](Aaevκ. β I77. lam transeamus ad ea verba quae dativo eopuantur. dicendum est autem cum hoc casu eonsuαui omnia, quaecumque signifcsnt ali- quid elicui praestaxi, sive in semone positum illud est, sive in corpore aliquo. puioxis generis exemplum est λέγω ϲοι, quod idem vilet atqne hoc: verborum. participem te facio, cum λέγω ϲέ, e.g. κλέπτειν, prorsus aliam vim hebeat, scilicet hanc: verbis meis indico te furatum esse. ac inre in illo enuntiato actio dicendi ad dativum pertinebat, sicat dativo caen loquimur τέμνω ϲοι, id est: comparo tibi secando partem corporis alicuius, cum τέμνω ϲέ ita dicatur, ut actio seeendi inferatur iIΙi personae, quae pronomine denotatur.) [*](Aaαvx. β 178. Haec enuntiata, in quibδus dativus cum verbo iungtur, numquam ita in passivam constructionem mutere licet, ut dativus in nomina-) [*](rssrκ xx Ans. axae. παρυφιϲτάμενα. non solum ἐγώ pronomen fn τυ- ραννῶ verbοo iuxta notionem verbalem inest, sed stiam τύραννοϲ nomids vis. - 2 παρακεϲθαι non solum de derivatis usurpatur ab Apollonio, sed etiam de primitivis, quippe quae non minus recte dici possint iuxta derivata exstars, velut de coni. 2ξ2, 9. - Iθ δι’ οὖ -λόγου. per eom orαtioaem quam proaunfio. - 12 περιποιῶ ϲοι κτλ. cf de adv.130, 1: Διονύϲιοϲ τέμνει Ἀπολλωνίψ τοιοῦτον γάρ τί ἐϲτι τέμνει τι εἰϲ περιποίηϲιν Ἀπολλωνίῳ. 14 ϲυνῆλΕεν, scil. cum pronomine. ὁμοίωϲ ιὦϲ λέγω.) [*](Ans. omr., m1sϲs. sca. 1s A )βbδ. 6 A ng περί τῶν τη δοτική ϲυνταϲϲο- μενων Β post ϲώματι initia vοlnisse Sylburgium ἢ qυχῇ addi petet ex se- quentibus 9 ὅτι om B 10 τι cmm B β 12 ente ϲώματοϲ add τοῦ B 14 αἰτιατικὴν b cum Soph., αὐτὴν codd. cfrrAdn.crit.ad 410, 7 huius ed. EEaysr praefert εἰϲ τοιαύτην ϲύνταξιν 1 15 ὡϲ om B τῆϲ om B β 16 αυτοι A , corr A | 17 προϲδιετέθη] an προϲετέθη7 nam alioquin διατίθεϲθαι et προϲδιατί- θεϲθαι dicuntur personae tantum verborum, neque vero actiones 1 17 ante μονηϲ una littera erasa in A εἰ νηϲ in ras A, A fort. ομοιωϲ scripserat)

ἑτέραϲ γὰρ ἐννοίαϲ ἔχεται τὸ αὐλῶ τοῖϲ αὐλοῖϲ, τοῦ αὐλεῖν ἀκουομένου κατὰ μὲν τὴν προτέραν ϲύνταξιν ἐκ ϲυναμφοτέρου, λέγω τῆϲ ἐνεργείαϲ τοῦ αὐλεῖν καὶ αὐτῶν τῶν αὐλῶν, ἐξ ἧϲ ἐϲτι τὸ αὐλῶ τοῖϲ θεαταῖϲ· τῆϲ δὲ ἑτέραϲ ϲυντάξεωϲ, ὅτε τὸ αὐλεῖν ϲημαίνει τὴν εἴδηϲιν τῆϲ αὐλήϲεωϲ, ἐξ ἧϲ γίνεται τὸ τοῖϲ αὐλοῖϲ αὐλεῖν ἐν ἴϲῳ τῷ διὰ τῶν αὐλῶν τὰ τῆϲ τέχνηϲ ἐπιδείκνυϲθαι, καθάπερ ἡ διὰ τῶν ὀργάνων ἐναλλαγὴ γινομένη ἀποτελεῖ τὸ ϲυρίζει τοῖϲ αὐλοῖϲ ἢ αὐλεῖ τῇ ϲύριγγι.

Τὸ τοιοῦτον ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι καὶ ἐπ’ ἄλλων ῥημάτων, εἴγε τὸ ἀκούει ποτὲ μὲν ϲημαίνει αὐτὴν τὴν μετάληψιν τῆϲ ἀκοῆϲ, ὡϲ ἔχει ἐπὶ τῶν ἤχων καὶ βόμβων κι φωνῶν κω βροντῶν. παϲῶν τῶν οὐκ ἐγγραμμάτων φωνῶν, ἐξ οὗ φαμεν καὶ ὀξθηκόοθϲ τινὰϲ εἶναι. ἀλλ᾿ ἔϲτιν ὅπου τὸ ϲυνιέναι τῶν ἠκουϲμένων· τὸ γὰρ

τοιοῦτόν ἐϲτιν καὶ τὸ

Οὕτωϲ ἔχει τὸ ἀναγινώϲκω. ἔϲθ’ ὅτε γὰρ ἀκούεται αὐτὸ μόνον ἁπλῆ ἀνάγνωϲιϲ, ἡνίκα καὶ παῖϲ φηϲιν οὐκ ἀνέγνων. ἢ καὶ τὸ ϲυναμφότερον αὐτῶν, λέγω δὲ τὸ ἐν διανοίᾳ καταγίνεϲθαι τῶν [*](297 b) ποιημάτων· φαμὲν γὰρ οὐκ ἀνέγνω ὁ δεῖνα Ἀλκαῖον, οὐκ ἀνέγνω Ὅμηρον. Ἔϲτιν ἐπ’ ἄλλων τὸ τοιοῦτον ἐπιδεῖξαι, ὅπερ νῦν οὐκ ἐπιζητεῖ [*](293s) ἡ προκειμένη ϲύνταξιϲ· προυθέμεθα γὰρ ἅπαξ τὰϲ πλαγίαϲ ϲυντάξαι τοῖϲ ῥήμαϲιν, οὐ μὴν τὰ ποικίλωϲ παρυφιϲτανόμενα ἐκ τῶν ῥημάτων. κἂν οὕτωϲ δὲ μὴ ἔχῃ τὸ αὐλῶ τῇ νουμηνίᾳ, ϲαφὲϲ [*](Aauvν β 182, item ἀναγινώϲκω verbo varie utuntur, cum modo simplicem legmdi actum signifcet, modo simul inteHegendi. atque etiam eliis exemplis rem demonstrere licet, sed hoc alienum estab ea quam nunc ractamns materia. nam p3opositum est explicre οbHiqnοrum casuum cum verbδis constructSones. [atqne eiam qui loquitur αὐλῶ τῇ νουμηνίᾳ, audientibδns cantum libiarum se parare dicit: nam τῇ νουμηνίᾳ dativo nihil nisi tempus canmmdi sigmifcatur.]) [*](ἔφατ’ οὐδ’ ἐϲακουϲεο ὅτι ἑκουϲίωϲ παρεπέμψατο. et Herod pros. D. Schol. A ad Θ 4 (Π 59,21 Lt): διαφέρει τὸ ἀκούειν ἁπλῶϲ λεγόμενον τοῦ ὑπακούειν, ῇ ἐκ μὲν τοῦ ἀκούειν οἰόν τ’ ἐϲτὶν ἐκδέξαϲθαι καὶ τὸ μόνον ἀκοῦϲαι, μὴ μέντοι πείθεϲθαι τfϲ λεγομένοιϲ. οθτωϲ οὖν τινεϲ ἐδέξαντο εοὸδ’ ἐϲάκουϲε πολύτλ. δ. ~δ.r ἀκούϲαϲ γὰρ οὐκ ἔπείϲθη. διὸ ἐν ἑτέροιϲ δυϲϲεὺϲ ἔπαινούμενοϲ ὑπὸ τοῦ Διομήδουϲ παραι- τεται καὶ τὸ ἐπιϲκbπτεϲθαι, ἐν οϲ φηϲι εΤυδείδη μὴ τ’ ὄρ με μάλ’ ανεε μὴ τέ τι νείκει3. ἐν μέντοι τῷ ὑπακούειν τὸ πάντωϲ πείθεϲθαι τοῖϲ λεγομένοιϲ τοι ἑκόταϲ ἄκονταϲ. οὗτωϲ οὖν ἔχει καὶ τὸ ὑπήκοοϲ, Θϲπερ ὑποτεταγμένοϲ τινί (ex2 Lehre Arist. 147). Schol. V et Tοvν.ad Μ 249: τινὲϲ τὸν λόγον ἀνατεί- νουϲιν εἰϲ τὸ ἐπῇ φεύγειο (Θ 94).) [*](αxseε. xx Ans. exzo. 2 ἀντιπαραιτηϲdμενοϲ. peraptum hic hoc erbοum cum duabus praepositionibus compositum, cum Ulixes Diomedi obloquatur deprecsms nimiam laudem. ad optativum potentialem ὅν vocula carentem vide Adn. exeg. ad 64, 4 huius ed. - 7 τὸ ϲυναμφότερον αὐτῶν. vide Adn. erit - 12 426,3 vide Adn. crit.) [*](Ans. eur., masos. ss. is AΒb. 1 μή τέ τ] fn A. μηδετι, sed δετι in ras A in adn.Lndsichii haec lectio non invenior β ΒδυνιτA. ,o add Ab,δόναταιCB ἀντιπαραιτηϲάμενοϲ A. (sed τι ab A ) B, ἂν παραιτηϲάμενοϲ b β 4 εἰδόϲ] οϲι in ras ab A τοι ταῦτα]τοιαθτα B Ἀργείοιϲ]ιϲin res ab A β B desidera - mus κὶ ante τὸ γὰρ om B 6 post ἁπλὴ add A0B | ac] παϲ CB φηϲιν] ν om A .add A ἀνέγνω CB poster. καὶ om CB 7 ex τὸ ϲυναμφό- τερον αὐτῶν verbis elucet alicuid fnotercidisse. fortasse snteϲυναμφότερονomiesum ϲυνιέναι καὶ τὸ i Β post γὰρ tres litterae in A erasse: videtur fnisse alterum οὐκ οὐκ ἀνέγνω 5] fol 78ν A 1 8 post Ἑϲτν videtur ἔι ietercidisse 1θ προεΕεμεθα A , πρϲυθέμεθα A CBb ϲυντάξαι] an ϲυντάξειϲ 7 1 11 τὰϲ et παρυφιϲταμέναϲ CB | ποικίλαϲ B 12-p 426, 8 κᾶν-ἀκροωμένοιϲ hic into- lerabilia sunt, postquam Ap. professus est se ex digressione rediturum eene. fortasse ab Ap. scripta sunt 295, 7 post ϲημαινούϲηϲ et ilic omissa inque msr- gne ascripta perperam huc immigaerunt 1 12 oὅrω Bb δὲ om CB μὴ add hlig νοuμηνίᾳ] exitos vocis in νιαιϲ mutatum in A, ab A2 ?)

Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον, ὡϲ ἔφαμεν, ἔχει καὶ τὰ ἐπὶ τῶν ϲωμάτων, φέρω ϲοί, ἄγω ϲοί, πάλιν διαφορᾶϲ οὔϲηϲ τοῦ φέρω ϲέ καὶ ἄγω ϲέ. ὥϲτε ὁμολογεῖϲθαι ὡϲ ἅπαϲα τοιαύτη δοτικὴ ϲυνέχει ἐν ἑαυτῇ τὴν αἰτιατικήν, ἣν καὶ ἔξωθεν προϲλαμβάνει, ἄγω ϲοι τὸν παῖδα, φέρω ϲοι τὸν οἶνον, τέμνω ϲοι τὸ κρέαϲ, ἀναγινώϲκω ϲοι Ἀλκαῖον, κωμῳδῶ ϲοι τοὺϲ Ἐπιτρέπονταϲ· ὦν, ὡϲ ἔφαμεν, καὶ αἱ παθητικαί εἰϲιν ϲυντάξειϲ. — οὐκ ἀπιθάνωϲ δή μοι Ὅμηροϲ δοκεῖ οὐδὲ ἐν τῇ τοιαύτῃ ϲυντάξει τῶν πτώϲεων προτίθεϲθαι τὴν δοτικὴν τῆϲ αἰτιατικῆϲ, καθότι καὶ ταύτηϲ ἐϲτὶν ἐμπεριεκτική.