De constructione

καὶ ἴϲωϲ τιϲ φήϲει· «Οὐχὶ οὖν καὶ ἐν ἄλλοιϲ ἐλλειπτικόϲ ἐϲτι τῶν ἄρθρων;» πρὸϲ ὃν φήϲομεν ὡϲ δυνάμει τὰ ἐλλείποντα παράκειται, ἐμφανιζόμενα διὰ τοῦ ἐπιζητοῦντοϲ αὐτὰ λόγου· ἐπὶ μέντοι τῆϲ προκειμένηϲ ϲυντάξεωϲ τοῦ καταλλήλου οὐκ ἐπιζητοῦντοϲ τὰ τοῦ γένουϲ ϲυνεκέχυτο, καὶ διὰ τοῦτο οἶμαι πάνυ ἀκριβῶϲ διὰ τῆϲ ὀνομαϲίαϲ τῶν γενῶν ἀνεπλήρωϲε τὸν λόγον, λέγω τοῦ θήλεια καὶ τοῦ ἄρρην.

Ἔϲτιν οὖν, καθὸ καὶ ἐν ἄλλοιϲ ἀπεφηνάμεθα, ἴδιον ἄρθρου [*](c. VI) ἡ ἀναφορά, ἐϲτι προκατειλημμένου προϲώπου παραϲτατική. Ἀναφέρεται δὲ τὰ ὀνόματα ἤτοι κατ᾿ ἐξοχήν, ὅτε φαμὲν οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ γραμματικόϲ, τοιοῦτόν τι ἐμφαίνοντεϲ ὁ πάντων προήκων, ὡϲ ἔϲτιν εἰπεῖν, [*](ARGVM. § 42. Neque, ubi articulus deest nominibus, quae ipsa genus non definiunt, ellipsim articuli statuere licet etenim ellipses ibi tantum locum. habent, ubi omissum vocabulum quasi latet in verbis dictis et ex iis suppleri potest.) [*](ARGVM. § 43. Propria articuli revera est anaphora i. e relatio vel repetitio personae iam perceptae, cognitae. genera autem anaphoricae significationis haec sunt: primum excellentia quaedam articulo denotatur, velut Homerus ὁ ποιητήϲ nominatur, ita ut articulum tamquam syllabam constantem appellationi suae annexuerit deinde articulus adhibetur ad possessionem solitariam i. e. unius rei designandam; tertium genus est anaphora simplex, quae caret ratione singulari.) [*](testim. et adn. exeg. 3 τὸ ἴδιον τοῦ ἂρθρου i. e. τὴν ἀναφοράν. cfr 26, 13. — 5 ἐλλειπτικόϲ et 9 ἀνεπλήρωϲε, scil ὁ Ὅμηροϲ. — 7 τῆϲ προκειμένηϲ ϲυντ., dicit versiculum Iliadis Θ 7. — τοῦ καταλλ. οὐκ ἐπιζ. quia iusta orationis forma non. flagitabat, ut aliquid omissum suppleremus. vide Adn. exeg. ad § 1. — 11 ἐν ἄλλοιϲ: in libro de articulis, quem laudat 111, 21. — 11—p 39, 14 Schol. Vat. in Dionys. Thr. 257, 10 Hilg. (899, 30 B.): ἰϲτέον δὲ ὅτι τὰ ἄρθρα ἀναφορᾶϲ ἕνεκα παρελήφθη τῶν ὀνομάτων, ἥτιϲ ἐϲτὶ προεγνωϲμένου προϲώπου ἀναπόληϲιϲ, ἢ ὑπεροχῆϲ, ὡϲ ὁ ποιητήϲ, ἢ μοναδικῆϲ κτήϲεωϲ, ὡϲ ὁ δοῦλόϲ μου, ἢ ἐπί προλήψεωϲ, ὡϲ τὸ «κεῖνοϲ δ᾿ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατοϲ, 〈ὃϲ» κτλ.〉. — 12 προκατειλημμένου. cfr κατέλαβε 79, 1, Adn. crit. ad § 26, RSchneideri comm. p 61 ad 34, 18.) [*](adn. crit., discr. scr. in LϹBb. 1 περιτεθὲν C || 3 ἀοριϲτουμένου] fol 19 r L || 5 ἐλλειπτκόϲ L1, sed Lx οϲ in α mutavit ἐλλειπτική CBb qui post ὄρθρων addunt ἡ ϲύνταξιϲ |.  ἐκλείποντα Bb || 10 ἄρϲην Bb || 11 ante καθὸ tres fere litterae erasae in L | καθὰ B | ἀποφαινόμεθα L1, sed α supra alterum o scriptum, ἀπεφηνάμεθα L3 mg || 12 ἥ] ὅ C | προκατειλημμένου L, προκατειλεγμέου CBb 13 ὀνόματα] πρόϲωπα poscit Schoemann art. 42 vel ut ἀναφέρεται δὲ τὰ ὀνόματα deleantur. sed saepius Ap. loco personarum vel rerum vocabulis designatarum dicit vocabula ipsa (velut ἡ ἐκεῖνοϲ δείκνυται ἐν διαϲτάϲει, ἡ οὖτοϲ πληϲιάζει de pron. 21, 9—11). et vide schol. ad Dion. in Τestim. (ἀναφορᾶϲ τῶν ὀνομάτων) οὖτοϲ bis scr L1, prius in οὕτωϲ mutavit L2 || 14 ἁπάντων BC | προῆκον L1, corr L3)

Ἕϲθ᾿ ὅτε δὲ καὶ προληπτικώτερον πρόϲωπον ἀναφέρει, ὅτε δὴ καὶ ἀοριϲτῶδεϲ φαίνεται, ὅτε οὕτωϲ φαμέν, ὁ τυραννοκτονήϲαϲ τιμάϲθω. τὸ γὰρ ὡϲ ἐϲόμενον πρόϲωπον ἀνεπόληϲεν, ὅμοιον καθεϲτὼϲ ἐκείνῳ

Κατὰ τὰϲ προκειμέναϲ οὖν ἐννοίαϲ τοῦ μορίου ϲκεπτέον, εἰ [*](c. VII 33s) πᾶϲι τοῖϲ πτωτικοῖϲ ϲυμφέρεται, καὶ τίνα τούτων ἀδυνατεῖ τὴν ἐξ αὐτῶν ϲυνάρτηϲιν ἀναδέξαϲθαι, καὶ τίνα ἅπαξ ἀναδεξάμενα αὐτὰ οὐ μεθίηϲι 28 b καθάπερ ἰδίαϲ ϲυλλαβάϲ. καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον τῆϲ τῶν ϲτοιχείων ϲυντάξεωϲ ὡϲ πρὸϲ τὰ ἄρθρα.

Τὰ τοίνυν ϲτοιχεῖα ἐν εὐθείᾳ καὶ αἰτιατικῇ ἤτοι χωρὶϲ ἄρθρου λέγεται ἢ ϲὺν ἄρθρῳ. καὶ χωρὶϲ μὲν ἄρθρου, ἡνίκα φαμὲν οὕτω, τοῦτο α ἐϲτί, τοῦτο β ἐϲτί, νῦν εὐθείαϲ νοουμένηϲ, ὡϲ εἰ καί τιϲ φαίη τοῦτο ἄνθρωπόϲ ἐϲτι, τοῦτο ἵπποϲ ἐϲτί διδάϲκει καὶ ἡ τοῦ ῥήματοϲ ϲύνοδοϲ, ϲυντείνουϲα ἐπὶ τὴν εὐθεῖαν. κατὰ δὲ αἰτιατικήν, τοῦτο α προϲαγορεύει ὁ διδάϲκαλοϲ, τοῦτο β, πάλιν ἐκ τῆϲ μεταβάϲεωϲ τοῦ ῥήματοϲ ϲυντεινούϲηϲ ἐπὶ τὸ τοῦτο β καὶ τοῦ ϲτοιχείου νοουμένου κατ’ αἰτιατικήν, ὡϲ εἰ καὶ οὕτωϲ ἀποφαινοίμεθα, [*](Aaeνκ. β 4Β. am expositis diversis articuli notionibδus inquirendum est, num cm omnibus casualibus consttαui possit et quaenam canusia srticulοs tamquam sylsbas sibi smenexmerint. sique ordiendum est ab asticulorum cum nominibοus litterarum coniunctione nam Haec quaque omina μονόπτωτα afer casudhte numerondα sust.) [*](Aaovκ. β 46. Nominativi nominum litterarum modo sine arficulia modo cum articulis ponuntu . item accusativi, qui locum habent ubi ectio verbo denotata in litteram transit.) [*](rssrικ er Ans exso. 6 Δεδείξεται: 6θ, ὅseqq. - 12 ad ὡϲ πρὸϲ ezr 32,23. 122,17 158.21. 161.24 de adv 142.3 et 6. 1ξ p48,4 de hac efpositione disarit Schoemsmn art. 44. 17 ϲυντείνειν cum ἔπί praepositione legimus, ubi dicitor verbum aliquod ad liud verboum petinere, velut etiam 53,1 et 8. ds adv. 112,10 εἰ 12( aut ubi dicuntux verba referri ad ceftss personas νεl res, ex. gr. 99.25 388, 20.) [*](Ann. eur., msca. som 1m l.)Bb. 1 οὐ μὴν λέλπηθέ με bd cum | προῦφεϲτὸϲ Bb, atque in L rasura ω in o mutatum 1 2 φέρε] fcl20rl. β 3 δ4] xm C 4 ἐμφανέϲτατα Β ψ 6 ὡϲ καί] καὶ ὅϲ Β 1 Β supra προκειμέναϲ C habet εἰρη- μέναϲ 1 9 τίνοϲ L, corn L β 12 ὡϲ] τϲ B | 14 post οὕεω duee Hitterae erasae in C 15 β5τα C ( νοουμένηϲ] fol 20vL. εἰ em L. β 17 αἰτακλν C 18 βτα C ἐκ LϹ, κdὶ Bb 19 mle τοθτο perperam ex sntecedentibbns διδfϲκαλοϲ repεitum hsboent LΒ, in Ϲ erpulsa sunt τοῦτο β ~lo repεito vοca- δullo, curectum exhibent locam δ et aoctorε Porto 26 ἀποφαινοίμεθα Lb, ἀποφαινόμεθα CB)

Κατὰ μέντοι γενικὴν καὶ δοτικὴν ἀδύνατον ἐκϲτῆναι τὸ ἄρθρον τῆϲ ϲυντάξεωϲ τῶν ϲτοιχείων, [*](34s) ὅτε οὕτω φαμέν· τῷ α παρέπεται τὸ ἐκτείνεϲθαι καὶ ϲυϲτέλλεϲθαι, τοῦ α τὴν κεραίαν ἀπήλειψε, τοῦ α ἡ ἐκφώνηϲιϲ μεγίϲτη ἐϲτίν.

Ἔϲτι δὲ αἰτία τῆϲ ϲυντάξεωϲ ἥδε. μονόπτωτά ἐϲτι τὰ ϲτοιχεῖα, καὶ προῦπτον ὅτι ἡ αὐτῶν πρώτη ἐκφώνηϲιϲ καὶ θέϲιϲ ἐν εὐθείᾳ ἐϲτίν. αὕτη οὖν ἄγνωϲτοϲ οὖϲα τοῖϲ ἀρτιμαθέϲι τῶν παίδων ἀναγκαίωϲ δίχα ἄρθρου λέγεται, εἴγε τὸ ἄρθρον προϋφεϲτῶϲαν γνῶϲιν δηλοῖ, ὁ δὲ παῖϲ ἀγνοεῖ τὸ ϲτοιχεῖον· ὑγιῶϲ ἄρα φαμὲν κατὰ τὰϲ διδαχὰϲ τοῦτο α ἐϲτίν. ἤδη μέντοι ἀναλαβόντεϲ τὴν γνῶϲιν αὐτοῦ ὡϲ προδεδιδαγμένοι, ἀναγκαίωϲ τὴν κατ᾿ αὐτοῦ ἀναπόληϲιν παρεμφαίνοντεϲ, πάντωϲ καὶ ϲὺν ἄρθρῳ ἀποφαινόμεθα, τὸ α τελικόν ἐϲτι θηλυκῶν τε καὶ οὐδετέρων, τουτέϲτιν ὃ προεμάθομεν α. ἤδη μέντοι λημματιζομένηϲ τῆϲ εὐθείαϲ ϲύνεϲτι καὶ ἡ ὁμόφωνοϲ αἰτιατικὴ ταῖϲ αὐταῖϲ ἐφόδοιϲ καὶ μετὰ [*](Aaοvκ. β 4~. ~enetivi autem et dativi articulis carere nequeunt.) [*](Aaαvx. ὲ 48. Hatio autem harum constructionum haec est. prima nominum pronuntiatio et positio, quae nominativo feri solet, excludit articuli usum, quippe qui non admittatur, nisi res designandae iam prius notae sunt. sed ubi quid de sliqus littera iam cognita nominativo casu praedicatur, articulus apponendus est. accusativus sutem, qui forma ab nominativo non diἄrt, huius upte praeeuntis sequitur exemplum: reepnit articulum , ubοi nondum nota est littexa, conαa asciscit, ubi aetecessit sius cognitio.) [*](rssrx.sτ Ans.sxso. 2 τὸ ᾶ τελικόν ἐϲτιν κτλ. cfr Dien. Lhr. p15.1 .: Τελικὰ ἀρϲενικῶνὸνομάτωνϲτοιχεῖάἐϲτιπέντε ...θηλυκῶνδὲ ὸκτώ,ᾶη ωνξΒ ψ...οὐδετέ- ρων δὲ ἐ, S 9 5 B ῦ. 2 εραίαν.cr schol. in Dionys.Thr.Vauic.p142,3 Βilg. (691.20Β )): ἀΔιὰ τί δὲ ἡ κεραία ϲημεῖόν ἐϲτι τῆϲ μακρᾶϲ, ζητήϲειεν ἄν τιϲ. ἔϲτιν οὖν εἰπεῖν, ὅτ ἡ κεραία εὐθεῖά ἐϲτι πεπεραϲμένη· τὴν δὲ πεπεραϲμένην εὐθεαν ἔϲτι κατὰ τοὺϲ γεωμέτραϲ ἐπ’ ἄπειρον κατὰ τὸ ϲυνεχὲϲ ἐπ’ εὐθείαϲ ἐκβάλλειν, τοῦτο δὲ οὐδὲν ἄλλο ἐϲτὶν ἢ ἔκταϲιϲ. διὰ τοῦτὸ ἐϲτι καὶ ϲημεῖον μακρᾶϲ ἡ τοιαύτη εὐΕεῖα. ἐκφώνηϲιϲ μεγίϲτη. ϲὰ commentatiuncdla de slphabδsti graeci origine in Hilgrdiana scholiorum Dionysianorum editione Β20,15: διὰ μεγάλου ἀνοίγ- ματοϲ τοῦ ϲτόματοϲ ἐκφωνεῖται καὶ ἀπαγγέλλεται (seii τὸ α), τὰ δὲ dλλα τῶν ϲτοιχείων διὰ βραχείαϲ ἀνοίξεωϲ τοῦ ϲτόματοϲ ἐκφωνeται. 17 λημματιζομένηϲ. cx de coni 252, 3: ἐπιφέρονται (scil οἴ ἐπιφορικοὶ ϲύνδεϲμοι) τοῖϲ λελημματιϲμένοιϲ, es qκae praemissa suat, cum adn HSchneideri, et infra 101,27 et προλημματί- ζεϲθαι 7,17. 19, 26. - 18 ad ἐφόδοιϲ Hekkexr recte confert 39, 7 et 19 atque Sext. Empir. Pyrrb.bypct.I1ss, 1Ι 222.25s.adv.math.i1s1, DI 2, V .24.26.75,) [*](Ans. emr., msϲs. scs. 1m L.CBb. 1 δὲ om L. β 2 θηλυκοῦ καὶ οὐδετέρου L esed βlurslem eum ceteris habet infra 29. 12) 1 4 χαρακτῆρ’ C 6 τὸ om L 7 ἀπέεινψε Ϲ ψ 8 ἰτα] fol 21~ L. β 11 ἀνάγνωϲτοϲ B 12 εἴγε L, εἴπερ B5 q 13 διαδοχὰϲ Ϲ 1 17 ληματιομένηϲ L)

Ἡ μέντοι γενικὴ καὶ ἡ ϲυμπαθοῦϲα αὐτῇ δοτική, οὐκ ἔχουϲα διὰ τῆϲ φωνῆϲ τὴν γενικὴν ἀποδεῖξαι, ἐπεὶ ἄκλιτα τὰ ϲτοιχεῖα, βοηθεῖτα τῇ τοῦ ἄρθρου κεκλιμένῃ γενικῇ, οἷον τοῦ α ἡ ἐκφώνηϲιϲ μεγίϲτη ἐϲτί· καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ δοτικῆϲ ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ. εἰ γὰρ τὸ ἄρθρον τιϲ ἀφέλοι, ἡ λειπομένη [*](35s) φωνὴ ὡϲ εὐθεῖα λελείψεται, καθό, ὡϲ εἴπομεν, ἡ πρώτη θέϲιϲ εὐθεῖά ἐϲτι. καὶ οὕτω γίνεται ἀκατάλληλα τὰ τοῦ λόγου, ᾱ ἡ ἐκφώνηϲιϲ [*](30 b) μεγίϲτη ἐϲτίν. οὐ γὰρ μᾶλλον τῷ ᾱ τὸ ἐϲτί ϲυντετάξεται ἤπερ τῷ μεγίϲτη ἡ ἐκφώνηϲιϲ. ἐπεὶ δύο οὖν εὐθεῖαι οὐδέποτε ϲυνίϲτανται, ὡϲ δύο εὐθειῶν νοουμένων ἀκατάλληλα τὰ τοῦ λόγου γίνεται. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ κἀπὶ τῆϲ δοτικῆϲ, τῷ α πρόϲκειται τὸ ῑ· ἐὰν γὰρ εἴπωμεν· ᾱ πρόϲκειται τὸ ῑ, πάλιν ὡϲ δύο εὐθειῶν νοουμένων ἀκατάλληλα τὰ τοῦ λόγου γίνεται. Ὅτι δὲ διὰ τὸ ἄκλιτον τῆϲ φωνῆϲ ἡ τοῦ ἄρθρου πρόϲθεϲιϲ γίνεται, ϲαφὲϲ κἀκ τῶν ἐγκλινομένων καὶ κατὰ τὴν φωνήν, [*](Aaαvε. β 48. ia est ratio genetivi et datii, qui caeos non amoscerentur in litterarum nominibus, nisi adderetur articulus, quia haec nomina indeclinabilia euntq velut in hoc enuniato ἡ ἐκφώνηϲιϲ μεγίϲτη ἐϲτίν non solum ἐκφώνηϲιϲ sed etiam ᾶ pro nominativo haberetur itaque dno nominativi nce dseeremus duo suὅiefα in uno enuntiato concmrere viderentur, quod feri non licet. causam autem, cur articulis opus sit in huiusmodi constructionibus, so contineri, quod lttersrum nomina declinεri nequeunt, plane elucebit, si pro Htterae nomine posueris nomen declinsbile, quippe quod articoli non infigent.) [*](VIII (adv lοg.lE 140.142. 435, ubi vocabulum idem velet quod eia et razo. sed non debebat Βekkeradders intra 57,24,qui locus comparmndusest cum 21, 28.) [*](rssrκ sτ Ans. exso. 4 ϲυμπαΕοῦϲα cfr ϲυμπάθεια de adv.173,13. 202,8 et 13 ae προϲπάθεια ibidem 202, 1, ubi ἡ προϲπάεια τῶν ἐν τόπῳ ἐπιρρημάτων καὶ εἰϲ τόπον comparatur cum ea ratone quae intercedit inter genetivum εἰ dsivum. - Β noli ofendere in ἄκλιτα vocabulo, quia supra 39,1 Ap. μονόπτωτx dicit ad sigeifcsndam eandem rem et quia in schoΒHio ἴaticsno (Stephani) ad artem Dionysianam 231, 9-15 Hξilg.distinguitur ἄκλιτον abo μονόαπτωτον vοca- bnlo ita, ut hoc tenum dicendum sit ds Hitterarum nominibδus, ἄιλιτον auem de eis, quae nec declintri ipsa possunt nec articuum declinatum recipεrε, sicut Hrisc. lust. ψ 68 184 monoptota et aptota distinguίt. Apollonius μονό- πτωτον et ὄrλμιτον promiscue usurpat eft ξka lI 12 - 1θ οὐ μᾶλλον-περ mon tam -qam, cfr 34,10. 109,16. - 16 ad κἀκ τῶν ἐγλινομένων καὶ κατὰ) [*](Ans. cerr., masos. scs. is l.ῷβ7 2 κατὰ τὴν προκειμένην γνῶοιν )β 8 γενικὲ] fol 21ε l. 1 6 αον -ἐϲτί om L (τῆϲ om B 8 κα6ό, ὡϲ b, καἴ. καθhϲ LΒ, κxdὶ καθὰ C. Portus vοlnit γὰρ inter καὶ et καθὼϲ inseri β 8 add b (1θponteriusτῷ] τᾳ B β 11 ἡ om Ϲb β11 12 οὐδέποτε-νοουμένων om B 1ξ πρόκειται B Π 2 L, sed ipsa prima manus supra scripsit ἱ ἐὰν γὰρ εἴπωμεν] ἐὰν γενήϲεται γὰρ l-, corz L 14 πρόκειται B τὸ] τῷ C 15 γίγνεται 1 16 πρόεϲιϲ Β ἐγλινομένων L, L doerit εγ elin mgrepsivit rλινομένων,quod exhibδent stiam ϹΒb sed ut primae mmuiL cofeis ides habδea- tur, suadentloci ia Test. citati. ceterum abd hac voce inc.fϲl22rL. τὴν om ϹBb)

Καὶ ἕνεκεν τοῦ τοιούτου οὐ ϲυγκαταθείμην ἂν Τρύφωνι [*](Infinitivi cum articulis coniuncti ipsi quoque verbis ascribeudi sunt nec a ceteria infinitivia distinguendi.) {p 24 Velsen} ἀποφαινομένῳ ἐν τῷ περὶ ἄρθρων ὡϲ τὰ ἀπαρέμφατα ῥήματα πῇ μὲν ὀνόματά ἐϲτι τῶν ῥημάτων, ὅτε καὶ ὡϲ ὀνόματα ἄρθρα [*](36s) προϲλαμβάνει, τῷ περιπατεῖν ἥδομαι, τοῦ περιπατεῖν πρόνοιαν ἔχω, καὶ ἔτι ἐπ’ εὐθείαϲ, τὸ περιπατεῖν ἀνιαρόν ἐϲτι· χωρὶϲ μέντοι ἄρθρου λεγόμενα ῥήματα ἂν εἴη, περιπατεῖν θέλω ἤπερ ἑϲτάναι. [*](31 b) τοιαύταιϲ γάρ τιϲι ϲυντάξεϲιν ἐδόκει μερίζειν τὸ μὲν ὡϲ ὀνοματικόν, τὸ δὲ ὡϲ ῥηματικόν. πρόκειται οὖν ὁ λόγοϲ φυϲικώτατοϲ, ὃϲ οὐ παρὰ τὰϲ ἐλλείψειϲ τῶν ἄρθρων ἢ παραθέϲειϲ ἐξελέγξει τὸ ἃ μὲν εἶναι ὀνόματα, ἃ δὲ μή. ἅπαξ γὰρ ἐκεῖνο ἔϲτι διαλαβεῖν, ὡϲ πᾶν ἀπαρέμφατον ὄνομά ἐϲτι ῥήματοϲ, εἴγε καὶ οἱ ἀπὸ τῆϲ Στοᾶϲ αὐτὸ μὲν καλοῦϲι ῥῆμα, τὸ δὲ περιπατεῖ ἢ γράφει κατηγόρημα ἢ ϲύμβαμα, καὶ ἔτι τὰϲ ἀπὸ [*](Aaovκ. β Bθ. OΙt eadem litterarum nomina modo cum articulo, modo sfnearticnlo proferuntur, ita infinitiεi quoque eidem sunt, sive praemissus est articulus sive eo carent. neque sssmmtiendum Tryphoni, qui infnitivοs ita disxbuit, ut andos appeHaret ῥήματα, afculo inetructοs ὀνόματα ῥημάτων. reeta elim omnis infniivus ὄνομα ῥήματοϲ est. quid quod Βtoici infnitvnm solum appeHant verbοum, indicativum et cemoε ex so derivatos modos κατηγορήματα vel ϲuμβάματα nuncupant.) [*](τν φωνήν, εlseet ex eis εocibss, gmarm δrma quaque decἔaamr, eetifmr, cc 152, 2 αἰ ἐγκλινόμεναι πτώϲειϲ cass exi et 83, 2 ἔγτλιμα, 277,16 ἔγκλιϲιϲ vide HSehneideri comm. 138.) [*](rxsrκ. xv Ans. xxso. 16 Ad περ cfr 32, 17 - 12 πρόκειται. pgraesto ml rocio. 1814 B μὲν - 5 δὲ. e2 9,1 seq. 253,5. 27e.2 377,3. de pron 61,25seq. 14 Sπαt. efrHSehneideri comm. 98 et 97 ad 67, 32 et 71 11, quί. hdusmodi locis adverbium interpretaur en μr eemd. - 14 - Β err de adv. 129.16: πᾶν ἀπαρέμφατον ὄνομά ἐϲτι πράγματοϲ, et de adv. 131.24: τὰ ἀπαρέμ-- φατx ὀνόματα τῶν πραγμάτων, stqus HSehneideri comm. ad priorem locum εἰ Schoemann ύabrb.tklssε.Philol.1869 214. - 16 τὸ δὲ περιπατε-ϲύμβαμα.cfr. 299,27- 360,5. 281,26-282,1. de pron 115,11 cum HSehneiderii comm. ac) [*](Ann. mr., cason. scs. is l.CBb 3 τε om bd ἡ ante δοτικὴ om Ϲξb Β mtehoc caput expositionem intercidisse ei.AΒutmann,ad quam potatreferenda εεse ἕνεκεν τοῦ τοιούτου εἰ πρόκειται B1, 2: exposuisse enim ibi Apolloifum, quo inre arficulus infnitivο quoηue praeponeretux. uomodo ἕνεκεν τοῦ τοιούτου intellegendum sit, explanat Argumentum ad illud πρόκειται vide Adn. exeg ἕνεκα Bb Ενεκεν, quod 53,4 bis in omnibus codd. legitur, hic propter L co- dicis auctoritatem praeferendum videtur ϲυγκατεθέμην B Β προϲπαραλαμ- βάνει B q 12 dummdus idetur ὁ a ticulus aut ordo substantivi et adiectSivi in - vertendus ὅϲ] ὡϲ L, 5ϲ supra scripsit L ῃ 13 παραθέϲιϲ L , corr l. ἐξε- λέγξει] ἔελαϲει L , corr L ὀνόματα] fol 22v L. β 1ᾶ-p4,ξ εγε -φέρεται am Apollonio, sed posteriori manni deberi opinatux AHatmm5, quamquam haec verba concsit cum Apolonii sententia concinere. vide Argum γ 0 et 51)

Διὰ τοῦτο καὶ ὡϲ ἐπὶ γενικὸν ὄνομα τὸ ἀπαρέμφατον πᾶϲα ἔγκλιϲιϲ ὑποϲτρέφει. εἰ γάρ τιϲ τῇδε ἀποφαίνοιτο, περιπατεῖ Τρύφων, μεταβάλοι δέ τιϲ τοῦτο εἰϲ ἀφήγηϲιν τοῦ εἰρημένου προϲθεὶϲ τὸ ἐγκείμενον τῇ ὁριϲτικῇ ἐγκλίϲει, λέγω τὸ ὡρίϲατο, οὕτωϲ ἂν εἴποι, ὡρίϲατο περιπατεῖν Τρύφωνα· καὶ ἐπὶ εὐκτικῆϲ προφορᾶϲ, περιπατοίη Τρύφων, πάλιν τὸ ἐγκείμενον τῆϲ εὐχῆϲ ϲυμπαραλαβὼν φαίη ἂν ηὔξατο περιπατεῖν Τρύφωνα· καὶ ἔτι ἐπὶ προϲτακτικῆϲ ἐγκλίϲεωϲ, περιπατείτω Τρύφων, εἴποι ἂν προϲέταξε περιπατεῖν Τρύφωνα. Ἔνθεν μοι δοκοῦϲιν εὐήθωϲ ἀναϲτρέφειν οἱ ἐπιζητοῦντεϲ διὰ τί ἐλλείπει [*](37s) προϲώποιϲ καὶ ἀριθμοῖϲ καὶ ἔτι ψυχικῇ διαθέϲει, εἴγε οὐ πληθύνεται, ὅτι πᾶν πρᾶγμα ἕν ἐϲτιν, — εἴγε οὐκ ἔχει ψυχικὴν διάθεϲιν, ὅτι μηδὲ εἰϲ πρόϲωπα ἀνεκυκλήθη, ἅπερ ἔμψυχα ὄντα τὴν ἐν αὑτοῖϲ διάθεϲιν τῆϲ ψυχῆϲ ἐπαγγέλλεται· ὥϲτε δυνάμει αὐτὸ τὸ ῥῆμα οὔτε πρόϲωπα [*](32 b) [*](Aaovx. Β1. lore inθnifivum pro nomine verbi haberi inde apparet, quod ceteri verbi modi in hunc, upote qui generlle actionis nomen sit, convεrtd reverti) possunt, velut siquis περιπατε Τρ. dixit aliusque id filum diissenarars volt, hic indicativum περιπατε mutat in verbum indicandi cnm infnitivο eoninnctum. item περιπατοίη εἰ περιπατείτω in infnifinm a verbo optzmdi vel impρerandi pendentem verti licet uοcirca sbsnrdenonmulli qusermnt, cuz infnitivus csrest personis εἰ numeris et eis sfectionibοus loquentqs, quae ceteris modis nignifcantur. nam haec omnia non vi sua propria recipit verbδum, sed ibοi tantum, obi dicendum est personis agexe ant peti. atqne etiem sbsurdiores ei, qul numeros et personas infnitiis distingοi ita demonstrare congntur, ut enumerent infnittivοs cum accusativis pronominum primae, secundae, teftiae personne coniunctos. ubi pronominibδns ft distinctio, cum infnitivi eandem formam servent.) [*](HodolB Sehmidt de Stoicorum grammatica lib. 64seq., Schoemsnn l l. 214 et pusc.lV 28s.) [*](τssrκ. er Ans. sxxe. 1- 8 εxϲ 207.18 26 et 231, 7 -12. 1 sd γενικὸν ὅοομα cr 229.1 et 10. 280.6 et 9. 237.21 ac de adv.129.16: π6ν ἀπαρέμφατον . . , εἰ ἔϲτιν εἰπεῖν, αὐτὸ τὸ γενικώτατον ῥῆμα. - ὡϲ ἐπὶ γεικὸν ὄνομα τὸ ἀπα- ρέμφατον - ἐπὶ τὸ ἀπαρ. ὡϲ ἐπὶ γεν ὄνομα. Herker conferri iubet 153,24 et ΒSchsεferum in ed. lulinnese orationis in Ϲonstntii laudem LL. ita εfiam. atticos scriptores locutos esse notum est - 2 ὑποϲτρέφει. cf 207, 18. - B εἰϲ ἀφήγηϲιν im maεratosem, sαεrαndt fδrmαm. - Β-p4ᾶ, ξ ex 257,6 - 16 et 13. 226.26-28. 229,9-230,3. de adv.131,2B: ψυχικῆϲ παρεμφάϲεωϲ ϲοὐκ) ν ἔμ- φατκὰ τὰ ἀπαρέμφατα. ad ψυχικὴν διάθεϲιν, quae est ubique afectio loquentis, sed in prima persona simul afectio εnbiecti, cvr Ϲhlig Mus. Hhen. 1864 p 45 adn. et Schoemann lshrb. f. lc. Philol. 1869 14seqq. -10-11 utrumque εἴγε 1nducit rationem, qua confrmatur absurditas intmrogmtium. ϲὰ doplex ἡνκα. 5,155 μlibi. - 11 12 ὅτι-ἀνειυκλὴθηSSchoemennibid.p15receiainmpreatur, οἱ signifeent infnitivum non revοli ad loquentem, i e. nihil praedicsredeloqunte persona (quod itin primispersonis modorum fnitorum,velut eiquisdicitπεριπατῶ).) [*](Ann. cmv., mscs. sca 1s ~.Cβb. 1 γενικὸν] ἔvικὸν B 2 gmte περιπατε add τὸ L, sed inductem est ab L vul L · ξ μεταβάλοι Ϲ, μεταβάλλοιτο Β, μεταλfβοι L εἰ in ng L ascripsit λάβοι, sed videtcr voluisse exerere βfλοι | 9 εeωϲ] fol 2er L. ἐλείnoι L. 1 38 aδreϲ L. hb. e 229,27)

Ἄλλωϲ τε καὶ γὰρ ἅ φηϲι χωρὶϲ ἄρθρων λέγεϲθαι, δύναται καὶ μετὰ ἄρθρων παραλαμβάνεϲθαι, τὸ φιλολογεῖν βούλομαι ἤπερ τὸ πλουτεῖν. Ὡϲ πρόκειται οὖν, ἡ τῶν ἄρθρων καὶ ἀπαρεμφάτων ϲύνταξιϲ ἡ αὐτή ἐϲτι τῇ τῶν ϲτοιχείων ϲυντάξει. χρὴ μέντοι νοεῖν ὅτι διχῶϲ πρόϲειϲι τὸ ἄρθρον, ὁτὲ μὲν τῷ λόγῳ τῷ προκειμένῳ, καθάπερ [*](38s) ἐπεδείξαμεν ἐπὶ παντὸϲ μέρουϲ λόγου, ὁτὲ δὲ ὡϲ πρὸϲ τὸ πρᾶγμα. καὶ τοῦ μὲν προτέρου τὸ γράφειν πρώτηϲ ἐϲτὶ ϲυζυγίαϲ, τὸ γράφειν διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται, καὶ ὅϲα οὕτω δύναται κατὰ τῆϲ [*](Aaovκ. ὲ Β2. Accedit ultorum argumentum conta llam Tryphonis οpinienem, ex qua distingumdi et diversis orationis partibus πribδuendi sant infuitii ϲύναρθροι et ἀϲύναρθροι: quos enim ille sine articulo proferri dicit, eidem etiam cum artictlis usurpentur. ergo articuli infnitivis sicut litterarum nomminibδns adiciuntur aut omittuntur adduntur autem et ubi sermo est de forma infnitivi alicuius, et nbi de actione infnitivο denotata loquimur.) [*](τssrιε. xx Ans. exse. I ἐγγενόμενον ἐν προϲώποιϲ. cfr 229, 16 et 230,1 2 λοιπὸν poethac subiecta participii ἐξαριθμουμένων sunt ἐμὲ γράφειν, ϲὲ γράφειν, ἐκεῖνον γράφειν cetera ϲυνέμπτωοιϲ autem sfngdlorum infnitivοrum est perperam AHntmsnn: indem dbeeεsstimmemd mit den anderes fode au geeά~lt teεrdεm ἐμὲ γράφειν uste ϲυνέμπτωϲιϲ et ϲυνεμπίπτειν ab Apollonio usurpantur, ubδi voces diversi sensns eadem forma utuntur: e Ska D 17. B ζητήϲομεν 246,12seqq. -11 fπερ. cfr 30.27. - 14 et 15 τῷ λόγῳ τῷ προκειμένῳ et ἔπεδείξαμεν. 22,15- 22 - 1ῷ ὁτὲ δὲ ὡϲ πρὸϲ τὸ πρᾶγμα, modo ita ut artt- cκeέκνs ad αetiemem pernεεt, quae mfnitεo sigmfcαtur. ad ὡϲ πρὸϲ cfr Adn exeg. ad 40, 12 huius ed.) [*](Ans. out, aascs. sos ικ l.CBh. 1 ἀλὰ Βb εἰγινόμενον L. B ἔχει om Ϲ ϲυνεμπτώϲει Ϲb, ϲυμπτώϲει L, ϲυμπώϲει BB. vide HSehneideri comm. 168 ad 151,5, ubi demonsrait, ϲύμπτωϲιϲ nomen et ϲυμπίπτειν verbδum iuxta . υνέμnπτωϲιϲetϲυνεμπίπτεινinfrmis niti fundamentis apndApollonium. accedit ad sa quae proluit, quod iura 52,14 non solum C, sed etiam Epraebet ϲυνεμπτώϲεωϲ et 213,4 non solum A Β, sed etiam L ϲυνεμπέπτωκε 1 7 ἔνεϲτι CΒb Β καὶ om b ὲν οἰϲ] fol 23v l. 10 dλλωϲ τε καὶ γὰρ, quod l. Bb exhibent, en anm esse iudicavit Schoemsmn et ci. ταῦτα vel κἀκεῖνα pro καὶ γὰρ. proime ab uaditis abesse videtur: dλλωϲ τ’ ἔκνα d φηϲι. ad dλλωϲ τε c2 37. 17. 182,23. de pren. 8, 9. 4,19 1 12 κα addmdum esse ci.Sylburg. CB εmte ἀπαρεμφά- των exhibent τῶνq b τῶν ὄρθρων τῷ ἀπαρεμφάτῳ ϲύνταξιϲ 14 προϲκειμένῳ L)

Οὐκ ἔϲτι μέντοι παρέλκον ἐν ταῖϲ τοιαύταιϲ ϲυντάξεϲιν ἀποδεῖξαι, [*](33 b c. IX.) ὅτι τὰ οὕτω παρατιθέμενα τοῖϲ ῥήμαϲιν ἄρθρα οὐκ ἐπιρρήματά ἐϲτιν. ἐπεὶ γοῦν οὐκ ἀπίθανοϲ ὁ λόγοϲ παρυφίϲταται τοῦ μὴ τάχα τὰ ἄρθρα τὰ τοιαῦτα ἀρθρικῶϲ νοεῖϲθαι, ἐπιρρηματικῶϲ δέ, φέρε διαλαβεῖν καὶ περὶ τοῦ τοιούτου.

«Ἡ κατὰ τὸ οὐδέτερον θέϲιϲ ϲυνεχέϲτερον, πρὸ τῶν ῥημάτων τιθεμένη, ἐπιρρηματικῶϲ ἀκούεται ἤπερ ὀνοματικῶϲ, εἰ οὕτωϲ ἀποφαινοίμεθα, ταχὺ παρεγένου,

Ἀλλ᾿ ἔϲτι γε πρὸϲ τὸ τοιοῦτο φάναι, ὅτι τὰ ϲυντάξεωϲ ἐπρρηματικῆϲ τυχόντα πτωτικά, τὸν τόπον ἀπενεγκάμενα τοῦ ἐπιρρήματοϲ, ἄκλιτα καθίϲταται, μιμούμενα τὸ μοναδικὸν τῶν ἐπιρρημάτων. φέρε γὰρ οὕτω φάναι ἐπ’ ὀνοματικῆϲ ϲυντάξεωϲ, ταχὺ ἐλθὸν παιδίον ὤνηϲεν [*](34 b) ἡμᾶϲ, ταχέοϲ ἐλθόντοϲ παιδίου ὠφελήθημεν, κἀπὶ τῶν ἑξῆϲ πτώϲεων, ϲυμπαραλαμβανομένηϲ τῆϲ δεούϲηϲ ϲυντάξεωϲ, ἡνίκα ἐπιρρηματικῶϲ καθ᾿ ἕνα ϲχηματιϲμὸν λέγομεν ταχὺ ἐλθὸν παιδίον, ταχὺ ἐλθόντοϲ παιδίου, ταχὺ ἐλθόντι παιδίῳ. εἰ δὲ τοῦτο ἀληθέϲ, ἔδει τὸ ἄρθρον, εἴπερ ἐπιρρηματικῶϲ παρέκειτο, ἄκλιτον καθίϲταϲθαι· νυνὶ δὲ κλίνεται, καὶ κλιθὲν ἀμετάϲτατόν ἐϲτι τῆϲ ϲυντάξεωϲ. καὶ [*](Asαvκ. β Βξ. At contra haec dicendum est, omnia casualis quae adverbialiter construuntur, postquam locum adverbii οccupaerunt, indeclinabilia. ider. srrticulus vero cum infnitivο conionctus fecitur unde apparet non tam. pro adverbio sriculum esse habendum, qui infnitivis aefgtur, quam infniivοs pro nomimbous modorum verbosliεm.) [*](rssnx er Anx.sxso. λ de τριγένεια et τριγενήϲ nominum vi egit HSehδneidee comm. 24seq: τριγένεια βlerumque eis vοcibδus ccribuitur ab Apollonio, quae dinglla tria gemra diveatis notant terminstiom bδus minos accurate eis quoque, quae omo εfStu masculinum femninumque genus, alto nenαum ethibδent. - 8 τὸ μοναδικόν bic idem est stque τὸ κλιτον, ἡ ἀκμιϲία, τὸ μονοϲχημάτιϲτον. exE2 Βka D 12 et de sio μοναδικόϲ nominis uem HtSchnsideri comm. 34. - 11 νίκα. vide Adn. crit. - 12 καθ’ ἔνα ϲχηματιϲμόν ~ ese εΒa fexieme, ut 201,25. 289.22. 337,13. de adv.120,16 15 ιλιθὲν ἀμετάϲτατὸν ἔϲτι τfϲ ϲυν- τdξεωϲ. eeculs8 cmm id ssεo coniunctus si deeinαtus e8, αmonr mequt4, cum. omittere saepe possimus τό vοeem infnitivο praefxam.) [*](μns. mr, mscs. scs. m l. Bb. 1 τῆϲ om b Γ τριγενείαϲ] rec. m. in εuprs τρι scipsit πρὸ B 2 δεν CBb 3 δεν l. Bb λέγειν ταχέωϲ om lB, add Porms 1 Β ἐκφοράν Θophinnns b, ἀναφοράν l.B 6 τοιοῦτον Bb 1 7 τόπον] Helker: mdlim τύπον. vide A gum. 1 8 δικὸν τῶν ἔπρρη- μάτων em L, add in fne paginae L φέρε fϲl 24ε L 1 1θ ταχέωϲ B 11 ιυντάξεωϲ τῆϲδεοϲηϲ Bb β 11 - 12snteἡνίκα pmctum,an eκαθ’να comma habent editiones εἰ post ἡνίκα inserunt δὲ, qua mutatione hsudquaquan opo8 est: ἡνκα hic ex temporali signifcatione trsmeiit in adversativam, sicut latinum cx, gmmsnieum cMhεemd 1 12 λέγομεν om L, add L post λέγομεν add οἰον b, eale λέγομεν B ταχὺ ἐλθὸν παιδίον om L, pro ἐλθὸν B exhibet ἐλθόντι βro posteriore ταχὺ Β habet ταχέωϲ β 1ξ ταχὺ ἐλθόντι πάιδίψ om Β β 5 pro ἀμετάϲτατον AHutmmn ci. ἀμετάληπτον, quod idem volere vult atque ἀμέτοχον. ede Adn. exsg. β ὲ-p 48, 6 καὶ φαίνεται -προαπεδείξαμεν verba eicit AΒntt- mmnm, quia intehegi nequeant εἰ quoniam bis hic remiittamur ad 1,10, quem. ponifionem ipsm quoque spuriam censet)

Κἀκεῖνο δὲ προϲθετέον, ὡϲ τὰ ὀνοματικὰ ἐπιρρηματικῶϲ νοούμενα τῇ ἐξ αὐτῶν παραθέϲει εἰϲ τὴν ὀνοματικὴν ὑποϲτρέφει ϲύνταξιν. τὸ γὰρ ταχὺ ἐλθὸν παιδίον δυνάμενον ἀκούεϲθαι [*](40s) ταχέωϲ ἐλθὸν παιδίον, προϲλαβὸν τὸ ἄρθρον ἀποβάλλει τὴν ἐπιρρηματικὴν ϲύνταξιν, τὸ ταχὺ ἐλθὸν παιδίον ὦφέληϲεν ἡμᾶϲ· καὶ εἰ τῷ εὐρὺ ῥέει προϲθείη τιϲ τὸ ἄρθρον, φήϲαϲ τὸ εὐρὺ ῥέει, ὄνομα ποιήϲειεν ἂν τὸ εὐρύ. πῶϲ οὖν οὐ βίαιον τὸ ποιοῦν μόριον τὰϲ ἐπιρρηματικὰϲ ὀνοματικὰϲ ϲυντάξειϲ εἰϲ ἐπιρρηματικὰϲ ϲυντάξειϲ παραλαμβάνειν;

Πᾶϲα γενικὴ παντὸϲ ὀνόματοϲ ἐπιμεριζομένη πάντωϲ ϲυνέχε [*](De genetivo partitivo apposttionem articvli poscente.) τὸ ἄρθρον. ἐκκείϲθω δὲ ὑποδείγματα, τῶν ἀνθρώπων οἱ μέν εἰϲιν Ἕλληνεϲ, οἱ δὲ βάρβαροι· τῶν Αἰάντων ὁ μὲν ἐπικαλεῖται Τελαμώνιοϲ, ὁ δὲ Λοκρόϲ· τῶν ἀδελφῶν μου ὁ μὲν ῥήτωρ ἐϲτίν, ὁ δὲ ἕτεροϲ γραμματικόϲ. καὶ ἐφ᾿ ἑνικῶν τῶν δυναμένων τμῆϲιν ἀναδέξαϲθαι, ὡϲ ἐπὶ τοῦ χρυϲοῦ, ἀργύρου, τῶν οὕτω παραλαμβανομένων. φημὶ δὲ ἐπιμεριζομένων, ἐπεὶ οἷόν τε γενικὴν οὐ τὸ τοιοῦτον ἐπιδεχομένην καὶ χωρὶϲ ἄρθρων λέγεϲθαι, ἀνθρώπων ἀκούω, φίλων προνοοῦμαι, οὐ μὴν φίλων ὃϲ μὲν ἀγαθόϲ ἐϲτιν, ὃϲ δὲ πονηρόϲ· πάντωϲ γὰρ ϲὺν τῷ ἄρθρῳ. οὐ μόνον οὖν ἐπ’ ἐκείνων ἡ πτῶϲιϲ ἐνηλλάγη,

Ἔχει δὲ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ ἀπολογίαν ταύτην. τὰ ἐπιμεριζόμενα ἐκ προϋφεϲτῶτόϲ ἐϲτι πλήθουϲ, ἐν γνώϲει παραλαμβανομένου, εἴγε τὸ μέροϲ τῶν πρόϲ τι καθέϲτηκε καὶ ἔχει πρὸϲ τὸ ὅλον τὴν ἀπόταϲιν. ἀνάγκη οὖν ἐϲτι προϲγίνεϲθαι τὸ ἄρθρον τῷ ἐμπεριληπτικῷ τοῦ μέρουϲ, [*](36 b) ἵνα τὴν προϋφεϲτῶϲαν γνῶϲιν δηλώϲῃ

Ἔϲτι δὲ καὶ ἐκ παρεπομένου παραϲτῆϲαι ὡϲ τὰ καλούμενα πληθυντικά, ἀδιάκριτα ὄντα τοῦ ἀριθμοῦ, προϲδιακρίνεται οὐ μόνον κατὰ τὴν πρόϲθεϲιν τῶν ἀριθμῶν (φέρε γὰρ οὕτω φάναι, φίλων πέντε ἐλθόντων, φίλων δέκα ἐλθόντων), ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν τοιαύτην ϲύνταξιν, καὶ εἰ μὴ κυρίῳ ἀριθμῷ, ἀλλ᾿ οὖν γε τῷ ἐπ᾿ ἔλαττον ἐξαριθμουμένῳ· εἰ γὰρ τὰ ἐπιμεριζόμενα ἐλάττονά εἰϲι τῶν ὅλων, προφανὲϲ ὅτι τὸ τῶν φίλων πλέον καθέϲτηκε τοῦ οἱ μέν εἰϲιν ἀγαθοί, οἱ δὲ φαῦλοι. εἰ γοῦν πάλιν τὰ τῆϲ ϲυντάξεώϲ τιϲ ἀφέλοι, οὐ μᾶλλον τὸ φαῦλοι ἔλαττόν ἐϲτι τοῦ φίλων ἤπερ τὸ ἐναντίον.

Προφανῶν οὐϲῶν τῶν τοιούτων ϲυντάξεων οἰήϲονταί τινεϲ, [*](Quam vim in syntacticis quoque quaestionibus praeter usum et paradosim habeant ratio et analogia.) [*](42s) κἂν μὴ παραλάβωϲι τὸν λόγον, διαϲῴζειν τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ. οὗτοι ὅμοιόν τι πείϲονται τοῖϲ ἐκ τριβῆϲ τὰ ϲχήματα τῶν λέξεων παρειληφόϲιν, οὐ μὴν ἐκ δυνάμεωϲ τῶν κατὰ παράδοϲιν τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆϲ ϲυμπαρεπομένηϲ ἐν αὐτοῖϲ ἀναλογίαϲ· οἷϲ παρακολουθεῖ τὸ εἰ διαμάρτοιεν ἔν τινι ϲχήματι μὴ δύναϲθαι διορθοῦν τὸ ἁμάρτημα διὰ τὴν παρακολουθοῦϲαν αὐτοῖϲ ἀπειρίαν. καθάπερ οὖν πάμπολλόϲ ἐϲτιν ἡ εὐχρηϲτία τῆϲ κατὰ τὸν Ἑλληνιϲμὸν παραδόϲεωϲ, κατορθοῦϲα μὲν τὴν [*](37 b) τῶν ποιημάτων ἀνάγνωϲιν τήν τε ἀνὰ χεῖρα ὁμιλίαν, καὶ ἔτι ἐπικρίνουϲα τὴν παρὰ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ θέϲιν τῶν ὀνομάτων, τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ ἡ προκειμένη ζήτηϲιϲ τῆϲ καταλληλότητοϲ τὰ ὁπωϲδήποτε διαπεϲόντα ἐν λόγῳ κατορθώϲει.

Ἤδη μέντοι καί τινα τῶν κατὰ παράδοϲιν οὐ διεϲταλμένην ἔχει τὴν προφοράν, τῶν μὲν διϲταζόντων εἰ τὸ εἴρηκαϲ Ἑλληνικὸν ἤπερ τὸ εἴρηκεϲ διὰ τοῦ ε, ἢ ὥϲ τινεϲ ἀποφαίνονται, [*](Aaαvε. β θθ. Ϲum hee constructiones ylnae stque apuἀtae sint, putabunt nonnuli οpns sibi non esse eeαum cannae ac rutenis cognitionem. st hi patientur idem atque qni ex usa tantum formas vοcnm accipiunt nec norunt vm quae posita est in psradosi et ansogis. ut paradosis perutlis est ad emondandas poematum lectiones pravas, ad corrigendam senonem cofdianum, ad iudieendum usum nominum qu apud veteres invenituα, sic eliam inquisitio nosmαa εyntactica cormiget, quae vitiosa sunt in οrsfSone (in verborum constructione).) [*](Aaαvx β 61. Sant autem quae non diiudicentur ex paradosi, cum dubitetux e.g. urum εἴρηκαϲ nn εἰρηκεϲ, urum Ἑρμεῖ an Ἑρμῇ dicendum sit, ubi ratione εἰ anlogia rmmovebδuntur ifioss. iem hoc locum hsbδsbδit in ea quoque quam.) [*](τssrκ. xv Ans. exse. 4 ad δυνάμεωϲ Hekker confert 117,2. ad τῶν κατὰ παράδοϲιν τῶν ληνῶν cfr comm. HSchneidemi 119 ad 94,16: παράδοϲιϲ est εugαta libroεm mesore, χe qκαs srptorum cessuetado cogmoscfer. - 8 Ad τν ἀνὰ χεῖρα ὁμιλίαν - τὴν χρῆϲιν τοῦ βίου cfr de coni. 252.30. Herοd. π. μον. λέξ.p25 10.29,4 ( 931,24.985.8Lte). Sext.Emp.adv rammaticosp61.15B. τὰϲ ἀνὰ χεῖρα τῶν ἰδιωτῶν καὶ ἀνεπιϲτημόνων ὀμλίαϲ, εἰ 643,6: ἐν ταϲ ἀνὰ χεῖρα ὁμιλίαιϲ. HSchneideri comm. p45 ad 23,18. - 11 διαπεϲότα - ἡμαρτημένα. ἐν λόγῳ idεtnx cum διαπεϲόντα iumgemdum esse (ide Argum.) Eayser iengit enm sobsequenfbous: rateme cωrge5, sient 200.25 et 208.20 idem velet stque ra- tieaabHr. - 14 ad ερηκεϲ cfr infra 1,12 ἔγραψαϲ ἢ ἔγραψεϲ εἰ Ϲhoerob. in Theodos. 82 16-88,5Hig. (557,32seqq.Θ.), ubi demonsxster, cur dicen- dum fit τέτυφαϲ et ἔτυψαϲ neque vero τέτυφεϲ sut ἔτυψεϲ.) [*](Ans. cαx, mscs. ss. m l.CBb. 1 mle οὐϲῶν add oῦν B 2 οὕτω B 3 aείϲοντάι] fol 26ε L. β B εἰϲπερ ἀκολουθε C διαμάρτοιεν ἕν τινι bd cum Pαrtο, διαμάρτοιεν ἔν τε L, διαμάρτοιέν τι C, διαμάρτοι ἔν τινι B β 7 πάμπολλόϲ 8b, aaμπϲlλὴ L e 10s.15 11.10. nIs.21 1 9 χέρα LBb, χεραϲ 7 β 116 τϲϲ ἀρχαίοιϲ CΒb, τῶν ἀρχαίων L, quod dubitsmns an propter sueto- riatem codicis praeferendum sit. cfr de adv.186,9, nbi A τῶν οὕτωϲ εἰρημένων παρ’ αὐτοῦ exhibet β 11 τὰ] τὸν B 13 -14 μέντοι καί τινα τῶν κατὰ τπν προφοράν L omisnis παράδοϲιν -ἔχει, L indmit τοι καί τινα τῶν κατὰ τπν εἰ epra καί τινα scripsit εἰϲ δὲ( L in ng scr., quae CBb exhibent, καί τινα τῶν κατὰ παράδοϲιν οὐ διεϲταλμένην ἔχει τὴν προφοράν β 1ξ μὲν] μέντοι BB β 14 περ] επερ C)