Isthmean
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἔστιν δʼ ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων,
- πρὶν τέλος ἄκρον ἱκέσθαι·
- τῶν τε γὰρ καὶ τῶν διδοῖ·
- καὶ κρέσσονʼ ἀνδρῶν χειρόνων
- ἔσφαλε τέχνα καταμάρψαισʼ. ἴστε μὰν Αἴαντος ἀλκὰν φοίνιον, τὰν ὀψίᾳ
- ἐν νυκτὶ ταμὼν περὶ ᾧ φασγάνῳ, μομφὰν ἔχει παίδεσσιν Ἑλλάνων ὅσοι Τρῴανδʼ ἔβαν.
- ἀλλʼ Ὅμηρός τοι τετίμακεν διʼ ἀνθρώπων, ὃς αὐτοῦ
- πᾶσαν ὀρθώσαις ἀρετὰν κατὰ ῥάβδον ἔφρασεν
- θεσπεσίων ἐπέων λοιποῖς ἀθύρειν.
- τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει,
- εἴ τις εὖ εἴπῃ τι· καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν
- ἑργμάτων ἀκτὶς καλῶν ἄσβεστος αἰεί.
- προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν, κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων
- καὶ Μελίσσῳ, παγκρατίου στεφάνωμʼ ἐπάξιον,