Pythian

Pindar

Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).

  1. αἰδέοντʼ, ἀμφανδὸν ἁδείας τυχεῖν τὸ πρῶτον εὐνᾶς.
  2. καὶ γὰρ σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει θιγεῖν,
  3. ἔτραπε μείλιχος ὀργὰ παρφάμεν τοῦτον λόγον. κούρας δʼ ὁπόθεν γενεὰν
  4. ἐξερωτᾷς, ὦ ἄνα; κύριον ὃς πάντων τέλος
  5. οἶσθα καὶ πάσας κελεύθους·
  6. ὅσσα τε χθὼν ἠρινὰ φύλλʼ ἀναπέμπει, χὠπόσαι
  7. ἐν θαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς ψάμαθοι
  8. κύμασιν ῥιπαῖς τʼ ἀνέμων κλονέονται, χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν
  9. ἔσσεται, εὖ καθορᾷς.
  10. εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι,
  11. ἐρέω. ταύτᾳ πόσις ἵκεο βᾶσσαν
  12. τάνδε, καὶ μέλλεις ὑπὲρ πόντου
  13. Διὸς ἔξοχον ποτὶ κᾶπον ἐνεῖκαι·
  14. ἔνθα νιν ἀρχέπολιν θήσεις, ἐπὶ λαὸν ἀγείραις
  15. νασιώταν ὄχθον ἐς ἀμφίπεδον· νῦν δʼ εὐρυλείμων πότνιά σοι Λιβύα
  16. δέξεται εὐκλέα νύμφαν δώμασιν ἐν χρυσέοις πρόφρων· ἵνα οἱ χθονὸς αἶσαν
  17. αὐτίκα συντελέθειν ἔννομον δωρήσεται,
  18. οὔτε παγκάρπων φυτῶν νήποινον, οὔτʼ ἀγνῶτα θηρῶν.
  19. τόθι παῖδα τέξεται, ὃν κλυτὸς Ἑρμᾶς
  20. εὐθρόνοις Ὥραισι καὶ Γαίᾳ