Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- μεταβολαὶ λήξαντος οὔρου
- ἱστίων. ἀλλʼ εὔχεται οὐλομέναν νοῦσον διαντλήσαις ποτὲ
- οἶκον ἰδεῖν, ἐπʼ Ἀπόλλωνός τε κράνᾳ συμποσίας ἐφέπων
- θυμὸν ἐκδόσθαι πρὸς ἥβαν πολλάκις, ἔν τε σοφοῖς
- δαιδαλέαν φόρμιγγα βαστάζων πολίταις ἡσυχίᾳ θιγέμεν,
- μήτʼ ὦν τινι πῆμα πορών, ἀπαθὴς δʼ αὐτὸς πρὸς ἀστῶν.
- καί κε μυθήσαιθʼ ὁποίαν, Ἀρκεσίλα,
- εὗρε παγὰν ἀμβροσίων ἐπέων, πρόσφατον Θήβᾳ ξενωθείς.
- ὁ πλοῦτος εὐρυσθενής,
- ὅταν τις ἀρετᾷ κεκραμένον καθαρᾷ
- βροτήσιος ἀνὴρ πότμου παραδόντος, αὐτὸν ἀνάγῃ
- πολύφιλον ἑπέταν.
- ὦ θεόμορʼ Ἀρκεσίλα,
- σύ τοί νιν κλυτᾶς
- αἰῶνος ἀκρᾶν βαθμίδων ἄπο
- σὺν εὐδοξίᾳ μετανίσεαι
- ἕκατι χρυσαρμάτου Κάστορος·
- εὐδίαν ὃς μετὰ χειμέριον ὄμβρον τεὰν
- καταιθύσσει μάκαιραν ἑστίαν.
- σοφοὶ δέ τοι κάλλιον