Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἀγαπάζοντʼ. αὐτίκα δʼ Ἀελίου θαυμαστὸς υἱὸς δέρμα λαμπρὸν
- ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι·
- ἤλπετο δʼ οὐκέτι οἱ κεῖνόν γε πράξεσθαι πόνον.
- κεῖτο γὰρ λόχμᾳ, δράκοντος δʼ εἴχετο λαβροτατᾶν γενύων,
- ὃς πάχει μάκει τε πεντηκόντορον ναῦν κράτει,
- τέλεσαν ἃν πλαγαὶ σιδάρου.
- μακρά μοι νεῖσθαι κατʼ ἀμαξιτόν· ὥρα γὰρ συνάπτει· καί τινα
- οἶμον ἴσαμι βραχύν· πολλοῖσι δʼ ἅγημαι σοφίας ἑτέροις.
- κτεῖνε μὲν γλαυκῶπα τέχναις ποικιλόνωτον ὄφιν,
- ὦ Ἀρκεσίλα, κλέψεν τε Μήδειαν σὺν αὐτᾷ, τὰν Πελίαο φόνον·
- ἔν τʼ Ὠκεανοῦ πελάγεσσι μίγεν πόντῳ τʼ ἐρυθρῷ
- Λαμνιᾶν τʼ ἔθνει γυναικῶν ἀνδροφόνων·
- ἔνθα καὶ γυίων ἀέθλοις ἐπέδειξαν κρίσιν ἐσθᾶτος ἀμφίς,
- καὶ συνεύνασθεν. καὶ ἐν ἀλλοδαπαῖς
- σπέρμʼ ἀρούραις τουτάκις ὑμετέρας ἀκτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον
- ἆμαρ ἢ νύκτες. τόθι γὰρ γένος Εὐφάμου φυτευθὲν λοιπὸν αἰεὶ
- τέλλετο· καὶ Λακεδαιμονίων μιχθέντες ἀνδρῶν
- ἤθεσι τάν ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν χρόνῳ
- νᾶσον· ἔνθεν δʼ ὔμμι Λατοίδας ἔπορεν Λιβύας πεδίον
- σὺν θεῶν τιμαῖς ὀφέλλειν, ἄστυ χρυσοθρόνου