Pythian

Pindar

Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).

  1. ὣς ἄρʼ αὐδάσαντος ἀπὸ κροκόεν ῥίψαις Ἰάσων εἷμα θεῷ πίσυνος
  2. εἴχετʼ ἔργου· πῦρ δέ νιν οὐκ ἐόλει παμφαρμάκου ξείνας ἐφετμαῖς.
  3. σπασσάμενος δʼ ἄροτρον, βοέους δήσαις ἀνάγκας
  4. ἔντεσιν αὐχένας ἐμβάλλων τʼ ἐριπλεύρῳ φυᾷ
  5. κέντρον αἰανὲς βιατὰς ἐξεπόνησʼ ἐπιτακτὸν ἀνὴρ
  6. μέτρον. ἴϋξεν δʼ ἀφωνήτῳ περ ἔμπας ἄχει
  7. δύνασιν Αἰήτας ἀγασθείς.
  8. πρὸς δʼ ἑταῖροι καρτερὸν ἄνδρα φίλας
  9. ὤρεγον χεῖρας, στεφάνοισί τέ νιν ποίας ἔρεπτον, μειλιχίοις τε λόγοις
  10. ἀγαπάζοντʼ. αὐτίκα δʼ Ἀελίου θαυμαστὸς υἱὸς δέρμα λαμπρὸν
  11. ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι·
  12. ἤλπετο δʼ οὐκέτι οἱ κεῖνόν γε πράξεσθαι πόνον.
  13. κεῖτο γὰρ λόχμᾳ, δράκοντος δʼ εἴχετο λαβροτατᾶν γενύων,
  14. ὃς πάχει μάκει τε πεντηκόντορον ναῦν κράτει,
  15. τέλεσαν ἃν πλαγαὶ σιδάρου.
  16. μακρά μοι νεῖσθαι κατʼ ἀμαξιτόν· ὥρα γὰρ συνάπτει· καί τινα
  17. οἶμον ἴσαμι βραχύν· πολλοῖσι δʼ ἅγημαι σοφίας ἑτέροις.
  18. κτεῖνε μὲν γλαυκῶπα τέχναις ποικιλόνωτον ὄφιν,
  19. ὦ Ἀρκεσίλα, κλέψεν τε Μήδειαν σὺν αὐτᾷ, τὰν Πελίαο φόνον·
  20. ἔν τʼ Ὠκεανοῦ πελάγεσσι μίγεν πόντῳ τʼ ἐρυθρῷ