Pythian

Pindar

Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).

  1. ἤλυθον· ἔνθα κελαινώπεσσι Κόλχοισιν βίαν
  2. μῖξαν Αἰήτᾳ παρʼ αὐτῷ. πότνια δʼ ὀξυτάτων βελέων
  3. ποικίλαν ἴϋγγα τετράκναμον Οὐλυμπόθεν
  4. ἐν ἀλύτῳ ζεύξαισα κύκλῳ
  5. μαινάδʼ ὄρνιν Κυπρογένεια φέρεν
  6. πρῶτον ἀνθρώποισι, λιτάς τʼ ἐπαοιδὰς ἐκδιδάσκησεν σοφὸν Αἰσονίδαν·
  7. ὄφρα Μηδείας τοκέων ἀφέλοιτʼ αἰδῶ, ποθεινὰ δʼ Ἑλλὰς αὐτὰν
  8. ἐν φρασὶ καιομέναν δονέοι μάστιγι Πειθοῦς.
  9. καὶ τάχα πείρατʼ ἀέθλων δείκνυεν πατρωΐων·
  10. σὺν δʼ ἐλαίῳ φαρμακώσαισʼ ἀντίτομα στερεᾶν ὀδυνᾶν
  11. δῶκε χρίεσθαι. καταίνησαν τε κοινὸν γάμον
  12. γλυκὺν ἐν ἀλλάλοισι μῖξαι.
  13. ἀλλʼ ὅτʼ Αἰήτας ἀδαμάντινον ἐν μέσσοις ἄροτρον σκίμψατο
  14. καὶ βόας, οἳ φλόγʼ ἀπὸ ξανθᾶν γεν ύω ν πν έο ν καιομένοιο πυρός,
  15. χαλκέαις δʼ ὁπλαῖς ἀράσσεσκον χθόνʼ ἀμειβόμενοι,
  16. τοὺς ἀγαγὼν ζεύγλᾳ πέλασσεν μοῦνος. ὀρθὰς δʼ αὔλακας ἐντανύσαις
  17. ἤλαυνʼ, ἀνὰ βωλακίας δʼ ὀρόγυιαν σχίζε νῶτον
  18. γᾶς. ἔειπεν δʼ ὧδε· τοῦτʼ ἔργον βασιλεύς,
  19. ὅστις ἄρχει ναός, ἐμοὶ τελέσαις ἄφθιτον στρωμνὰν ἀγέσθω,
  20. κῶας αἰγλᾶεν χρυσέῳ θυσάνῳ.