Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἀλλʼ ἐν ἕκτᾳ πάντα, λόγον θέμενος σπουδαῖον, ἐξ ἀρχᾶς ἀνὴρ
- συγγενέσιν παρεκοινᾶθʼ· οἱ δʼ ἐπέσποντʼ· αἶψα δʼ ἀπὸ κλισιᾶν
- ὦρτο σὺν κείνοισι. καί ῥʼ ἦλθον Πελία μέγαρον·
- ἐσσύμενοι δʼ εἴσω κατέσταν. τῶν δʼ ἀκούσαις αὐτὸς ὑπαντίασεν
- Τυροῦς ἐρασιπλοκάμου γενεά· πραῢν δʼ Ἰάσων
- μαλθακᾷ φωνᾷ ποτιστάζων ὄαρον
- βάλλετο κρηπῖδα σοφῶν ἐπέων· παῖ Ποσειδᾶνος Πετραίου,
- ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι
- κέρδος αἰνῆσαι πρὸ δίκας δόλιον, τραχεῖαν ἑρπόντων πρὸς ἔπιβδαν ὅμως·
- ἀλλʼ ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ θεμισσαμένους ὀργὰς ὑφαίνειν λοιπὸν ὄλβον.
- εἰδότι τοι ἐρέω· μία βοῦς Κρηθεῖ τε μάτηρ
- καὶ θρασυμήδεϊ Σαλμωνεῖ· τρίταισιν δʼ ἐν γοναῖς
- ἄμμες αὖ κείνων φυτευθέντες σθένος ἀελίου χρύσεον
- λεύσσομεν. Μοῖραι δʼ ἀφίσταντʼ, εἴ τις ἔχθρα πέλει
- ὁμογόνοις, αἰδῶ καλύψαι.
- οὐ πρέπει νῷν χαλκοτόροις ξίφεσιν
- οὐδʼ ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τιμὰν δάσασθαι. μῆλά τε γάρ τοι ἐγὼ
- καὶ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημʼ ἀγρούς τε πάντας, τοὺς ἀπούραις
- ἁμετέρων τοκέων νέμεαι, πλοῦτον πιαίνων·
- κοὔ με πονεῖ τεὸν οἶκον ταῦτα πορσύνοντʼ ἄγαν·