Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἐξικόμαν κε βαθὺν πόντον περάσαις.
- ἀλλʼ ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν ἐθέλω
- Ματρί, τὰν κοῦραι παρʼ ἐμὸν πρόθυρον σὺν Πανὶ μέλπονται θαμὰ
- σεμνὰν θεὸν ἐννύχιαι.
- εἰ δὲ λόγων συνέμεν κορυφάν, Ἱέρων, ὀρθὰν ἐπίστᾳ, μανθάνων οἶσθα προτέρων·
- ἓν παρʼ ἐσλὸν πήματα σύνδυο δαίονται βροτοῖς
- ἀθάνατοι. τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν,
- ἀλλʼ ἀγαθοί, τὰ καλὰ τρέψαντες ἔξω.
- τὶν δὲ μοῖρʼ εὐδαιμονίας ἕπεται.
- λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται,
- εἴ τινʼ ἀνθρώπων, ὁ μέγας πότμος. αἰὼν δʼ ἀσφαλὴς
- οὐκ ἔγεντʼ οὔτʼ Αἰακίδᾳ παρὰ Πηλεῖ
- οὔτε παρʼ ἀντιθέῳ Κάδμῳ· λέγονται μὰν βροτῶν
- ὄλβον ὑπέρτατον οἳ σχεῖν, οἵτε καὶ χρυσαμπύκων
- μελπομενᾶν ἐν ὄρει Μοισᾶν καὶ ἐν ἑπταπύλοις
- ἄϊον Θήβαις, ὁπόθʼ Ἁρμονίαν γᾶμεν βοῶπιν,
- ὁ δὲ Νηρέος εὐβούλου Θέτιν παῖδα κλυτάν.
- καὶ θεοὶ δαίσαντο παρʼ ἀμφοτέροις,
- καὶ Κρόνου παῖδας βασιλῆας ἴδον χρυσέαις ἐν ἕδραις, ἕδνα τε
- δέξαντο· Διὸς δὲ χάριν