Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἤθελον Χείρωνά κε Φιλλυρίδαν,
- εἰ χρεὼν τοῦθʼ ἁμετέρας ἀπὸ γλώσσας κοινὸν εὔξασθαι ἔπος,
- ζώειν τὸν ἀποιχόμενον,
- Οὐρανίδα γόνον εὐρυμέδοντα Κρόνου, βάσσαισί τʼ ἄρχειν Παλίου Φῆρʼ ἀγρότερον,
- νοῦν ἔχοντʼ ἀνδρῶν φίλον· οἷος ἐὼν θρέψεν ποτὲ
- τέκτονα νωδυνίας ἅμερον γυιαρκέος Ἀσκλήπιον,
- ἥρωα παντοδαπᾶν ἀλκτῆρα νούσων.
- τὸν μὲν εὐΐππου Φλεγύα θυγάτηρ
- πρὶν τελέσσαι ματροπόλῳ σὺν Ἐλειθυίᾳ, δαμεῖσα χρυσέοις
- τόξοισιν ὕπʼ Ἀρτέμιδος,
- εἰς Ἀΐδα δόμον ἐν θαλάμῳ κατέβα τέχναις Ἀπόλλωνος. χόλος δʼ οὐκ ἀλίθιος
- γίνεται παίδων Διός. ἁ δʼ ἀποφλαυρίξαισά νιν
- ἀμπλακίαισι φρενῶν, ἄλλον αἴνησεν γάμον κρύβδαν πατρός,
- πρόσθεν ἀκειρεκόμᾳ μιχθεῖσα Φοίβῳ,
- καὶ φέροισα σπέρμα θεοῦ καθαρόν.
- οὐδʼ ἔμεινʼ ἐλθεῖν τράπεζαν νυμφίαν
- οὐδὲ παμφώνων ἰαχὰν ὑμεναίων, ἅλικες
- οἷα παρθένοι φιλέοισιν ἑταίρᾳ
- ἑσπερίαις ὑποκουρίζεσθʼ ἀοιδαῖς· ἀλλά τοι
- ἤρατο τῶν ἀπεόντων· οἷα καὶ πολλοὶ πάθον.