Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- μετατροπίαις ἐπικύρσαιεν. θεὸς εἴη
- ἀπήμων κέαρ· εὐδαίμων δὲ καὶ ὑμνητὸς οὗτος ἀνὴρ γίγνεται σοφοῖς,
- ὃς ἂν χερσὶν ἢ ποδῶν ἀρετᾷ κρατήσαις
- τὰ μέγιστʼ ἀέθλων ἕλῃ τόλμᾳ τε καὶ σθένει,
- καὶ ζώων ἔτι νεαρὸν
- κατʼ αἶσαν υἱὸν ἴδῃ τυχόντα στεφάνων Πυθίων.
- ὁ χάλκεος οὐρανὸς οὔ ποτʼ ἀμβατὸς αὐτῷ.
- ὅσαις δὲ βροτὸν ἔθνος ἀγλαΐαις ἁπτόμεσθα, περαίνει πρὸς ἔσχατον
- πλόον. ναυσὶ δʼ οὔτε πεζὸς ἰών κεν εὕροις
- ἐς Ὑπερβορέων ἀγῶνα θαυματὰν ὁδόν.
- παρʼ οἷς ποτε Περσεὺς ἐδαίσατο λαγέτας,
- δώματʼ ἐσελθών,
- κλειτὰς ὄνων ἑκατόμβας ἐπιτόσσαις θεῷ
- ῥέζοντας· ὧν θαλίαις ἔμπεδον
- εὐφαμίαις τε μάλιστʼ Ἀπόλλων
- χαίρει, γελᾷ θʼ ὁρῶν ὕβριν ὀρθίαν κνωδάλων.
- Μοῖσα δʼ οὐκ ἀποδαμεῖ
- τρόποις ἐπὶ σφετέροισι· παντᾷ, δὲ χοροὶ παρθένων
- λυρᾶν τε βοαὶ καναχαί τʼ αὐλῶν δονέονται·
- δάφνᾳ τε χρυσέᾳ κόμας ἀναδήσαντες εἰλαπινάζοισιν εὐφρόνως.