Book of Revelation

ὅτι ἐκολλήθησαν αὐτῆς

ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ,

ἀπόδοτε αὐτῆ ὡς καὶ αὐτη ἀπέδωκεν,

κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς·

ὅσα ἐδόξασεν αὑτὴν καὶ ἐστρηνίασεν, τοσοῦτον δότε αὐτῇ βασανισμὸν καὶ πένθος. ὅτι

ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς λέγει ὅτι Κάθημαι βασίλισσα,

χήρα οὐκ εἰμί, καὶ πένθος οὐ μὴ ἴδω·

διὰ τοῦτο

ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἥξουσιν

ἰσχυρὸς [Κύριος]

κρίνας

καὶ κλαύσουσιν καὶ κόψονται ἐπ’

οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς οἱ μετʼ αὐτῆς πορνεύσαντες

ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες Οὐαί οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, Βαβυλὼν

ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά,

καὶ

οἱ ἔμποροι

κλαίουσιν καὶ πενθοῦσιν

γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαριτῶν καὶ βυσσίνου καὶ πορφύρας καὶ σιρικοῦ καὶ κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου,

καὶ κιννάμωμον καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ

ψυχας ἀνθρώπων.

καὶ ἡ ὀπώρα σου τῆς ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπώλετο ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ αὐτὰ εὑρήσουσιν.

οἱ ἔμποροι

κλαίοντες καὶ πενθοῦντες,

λέγοντες Οὐαί οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον καὶ πορφυροῦν καὶ κόκκινον, καὶ κεχρυσωμένη [ἐν] χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίτῃ, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος.

καὶ πᾶς

κυβερνήτης

καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν

ἔστησαν

καὶ ἔκραξαν βλέποντες τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς λέγοντες

Τίς ὁμοία

καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἔκραξαν κλαίοντες καὶ πενθοῦντες,

ἐπλούτησαν πάντες

τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος

ἠρημώθη.

Εὐφραίνου

οὐρανέ,

ὅτι ἔκρινεν

Καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς

λίθον

καὶ ἔβαλεν εἰς

λέγων Οὕτως

Βαβυλὼν ἡ μεγάλη

καὶ οὐ μὴ εὑρεθῆ ἔτι.

καὶ φωνὴ

οὐ μὴ ἀκουσθῇ

σοὶ ἔτι,

καὶ φωνὴ μύλου

καὶ φῶς λύχνου

καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφης

ἔμποροί

οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς,

ἐν τῇ φαρμακίᾳ σου

καὶ ἐν αὐτῇ αἷμα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ

πάντων τῶν ἐσφαγμένων

τῆς γῆς.