Epistle to the Hebrews

New Testament

The New Testament in the original Greek. The text revised by. Brooke Foss Westcott, D.D. Fenton John Anthony Hort, D.D. New York. Harper and Brothers, Franklin Square. 1885.

ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας

471
διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αἰτόν
Ὤμοσεν Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται, Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα,
)

κατὰ τοσοῦτο καὶ κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς.

Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσιν γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν·

ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν

εἰς τὸν αἰῶνα
ἀπαράβατον· ἔχει τὴν ἱερωσύνην·

ὅθεν καὶ σώζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους διʼ αὐτοῦ τῷ θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.

Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν [καὶ] ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος·

ὃς οὐκ ἔχει καθʼ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· (τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας)·

ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον

υἱόν, εἰς τὸν αἰῶνα
τετελειωμένον.

Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς

ἐκάθισεν ἐν δεξιᾶ
τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς,

τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ

τῆς σκηνῆς
τῆς ἀληθινῆς,
ἣν ἔπηξεν ὁ κύριος,
οὐκ ἄνθρωπος.

πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ προσφέρειν δῶρά τε καὶ θυσίας καθίσταται· ὅθεν ἀναγκαῖον ἔχειν τι καὶ τοῦτον ὃ προσενέγκῃ.

εἰ μὲν οὖν ἦν ἐπὶ γῆς, οὐδʼ ἂν ἦν ἱερεύς, ὄντων τῶν προσφερόντων κατὰ νόμον τὰ δῶρα·

(οἵτινες ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ λατρεύουσιν τῶν ἐπουρανίων, καθὼς κεχρημάτισται Μωυσῆς μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν,

Ὅρα
γάρ, φησίν,
ποιήσεις πάντα gt κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει·
)

νῦν δὲ διαφορωτέρας τέτυχεν λειτουργίας, ὅσῳ καὶ κρείττονός ἐστιν διαθήκης μεσίτης, ἥτις ἐπὶ κρείττοσιν ἐπαγγελίαις νενομοθέτηται.

εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος,

472
οὐκ ἂν δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος·

μεμφόμενος γὰρ αὐτοὺς λέγει

  1. Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος,
  2. καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ ἐπι
  3. τὸν οἶκον Ἰούδα διαθήκην καινήν,

  1. οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν ἐποίησα τοῖς πατράσιν
  2. αὐτῶν
  3. ἐν ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν
  4. ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
  5. ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου,
  6. κἀγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, λέγει Κύριος.

  1. ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ
  2. Ἰσραήλ
  3. μετὰ τὰς ἡμέρας ὲκείνας, λέγει Κύριος,
  4. διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν,
  5. καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς,
  6. καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς θεόν
  7. καὶ αὐτοὶ ἔσονται μοι εἰς λαόν.

  1. καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτοῦ
  2. καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, λέγων Γνῶθι
  3. τὸν κύριον,
  4. ὅτι παντες εἰδήσουσίν με
  5. ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου αὐτῶν.

  1. ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν,
  2. καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι.