Ζεῦ πάτερ, οὔ τις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος·οὐκ ἐλεαίρεις ἄνδρας, ἐπὴν δὴ γείνεαι αὐτός,μισγέμεναι κακότητι καὶ ἄλγεσι λευγαλέοισιν.ἴδιον, ὡς ἐνόησα, δεδάκρυνται δέ μοι ὄσσεμνησαμένῳ Ὀδυσῆος, ἐπεὶ καὶ κεῖνον ὀΐωτοιάδε λαίφεʼ ἔχοντα κατʼ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι,εἴ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο.εἰ δʼ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν,ὤ μοι ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ὅς μʼ ἐπὶ βουσὶνεἷσʼ ἔτι τυτθὸν ἐόντα Κεφαλλήνων ἐνὶ δήμῳ.νῦν δʼ αἱ μὲν γίγνονται ἀθέσφατοι, οὐδέ κεν ἄλλωςἀνδρί γʼ ὑποσταχύοιτο βοῶν γένος εὐρυμετώπων·τὰς δʼ ἄλλοι με κέλονται ἀγινέμεναί σφισιν αὐτοῖςἔδμεναι· οὐδέ τι παιδὸς ἐνὶ μεγάροις ἀλέγουσιν,οὐδʼ ὄπιδα τρομέουσι θεῶν· μεμάασι γὰρ ἤδηκτήματα δάσσασθαι δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος.αὐτὰρ ἐμοὶ τόδε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιπόλλʼ ἐπιδινεῖται· μάλα μὲν κακὸν υἷος ἐόντοςἄλλων δῆμον ἱκέσθαι ἰόντʼ αὐτῇσι βόεσσιν,ἄνδρας ἐς ἀλλοδαπούς· τὸ δὲ ῥίγιον, αὖθι μένοντα