Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- δασσάμενοι κατὰ μοῖραν ἐφʼ ἡμέας, οἰκία δʼ αὖτε
- κείνου μητέρι δοῖμεν ἔχειν ἠδʼ ὅστις ὀπυίοι.
- εἰ δʼ ὑμῖν ὅδε μῦθος ἀφανδάνει, ἀλλὰ βόλεσθε
- αὐτόν τε ζώειν καὶ ἔχειν πατρώϊα πάντα,
- μή οἱ χρήματʼ ἔπειτα ἅλις θυμηδέʼ ἔδωμεν
- ἐνθάδʼ ἀγειρόμενοι, ἀλλʼ ἐκ μεγάροιο ἕκαστος
- μνάσθω ἐέδνοισιν διζήμενος· ἡ δέ κʼ ἔπειτα
- γήμαιθʼ ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλθοι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- τοῖσιν δʼ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε,
- Νίσου φαίδιμος υἱός, Ἀρητιάδαο ἄνακτος,
- ὅς ῥʼ ἐκ Δουλιχίου πολυπύρου, ποιήεντος,
- ἡγεῖτο μνηστῆρσι, μάλιστα δὲ Πηνελοπείῃ
- ἥνδανε μύθοισι· φρεσὶ γὰρ κέχρητʼ ἀγαθῇσιν·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὦ φίλοι, οὐκ ἂν ἐγώ γε κατακτείνειν ἐθέλοιμι
- Τηλέμαχον· δεινὸν δὲ γένος βασιλήϊόν ἐστιν
- κτείνειν· ἀλλὰ πρῶτα θεῶν εἰρώμεθα βουλάς.
- εἰ μέν κʼ αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο θέμιστες,
- αὐτός τε κτενέω τούς τʼ ἄλλους πάντας ἀνώξω·
- εἰ δέ κʼ ἀποτρωπῶσι θεοί, παύσασθαι ἄνωγα.
- ὣς ἔφατʼ Ἀμφίνομος, τοῖσιν δʼ ἐπιήνδανε μῦθος.
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἀνστάντες ἔβαν δόμον εἰς Ὀδυσῆος,
- ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐπὶ ξεστοῖσι θρόνοισιν.
- ἡ δʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε περίφρων Πηνελόπεια,
- μνηστήρεσσι φανῆναι ὑπέρβιον ὕβριν ἔχουσι.
- πεύθετο γὰρ οὗ παιδὸς ἐνὶ μεγάροισιν ὄλεθρον·
- κῆρυξ γὰρ οἱ ἔειπε Μέδων, ὃς ἐπεύθετο βουλάς.
- βῆ δʼ ἰέναι μέγαρόνδε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν,
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα,
- Ἀντίνοον δʼ ἐνένιπεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ἀντίνοʼ, ὕβριν ἔχων, κακομήχανε, καὶ δέ σέ φασιν
- ἐν δήμῳ Ἰθάκης μεθʼ ὁμήλικας ἔμμεν ἄριστον
- βουλῇ καὶ μύθοισι· σὺ δʼ οὐκ ἄρα τοῖος ἔησθα.
- μάργε, τίη δὲ σὺ Τηλεμάχῳ θάνατόν τε μόρον τε
- ῥάπτεις, οὐδʼ ἱκέτας ἐμπάζεαι, οἷσιν ἄρα Ζεὺς
- μάρτυρος; οὐδʼ ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν.
- ἦ οὐκ οἶσθʼ ὅτε δεῦρο πατὴρ τεὸς ἵκετο φεύγων,
- δῆμον ὑποδείσας; δὴ γὰρ κεχολώατο λίην,
- οὕνεκα ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν
- ἤκαχε Θεσπρωτούς· οἱ δʼ ἡμῖν ἄρθμιοι ἦσαν·
- τόν ῥʼ ἔθελον φθῖσαι καὶ ἀπορραῖσαι φίλον ἦτορ
- ἠδὲ κατὰ ζωὴν φαγέειν μενοεικέα πολλήν·
- ἀλλʼ Ὀδυσεὺς κατέρυκε καὶ ἔσχεθεν ἱεμένους περ.
- τοῦ νῦν οἶκον ἄτιμον ἔδεις, μνάᾳ δὲ γυναῖκα
- παῖδά τʼ ἀποκτείνεις, ἐμὲ δὲ μεγάλως ἀκαχίζεις·
- ἀλλά σε παύσασθαι κέλομαι καὶ ἀνωγέμεν ἄλλους.
- τὴν δʼ αὖτʼ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἀντίον ηὔδα·
- κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρον Πηνελόπεια,
- θάρσει· μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- οὐκ ἔσθʼ οὗτος ἀνὴρ οὐδʼ ἔσσεται οὐδὲ γένηται,
- ὅς κεν Τηλεμάχῳ σῷ υἱέϊ χεῖρας ἐποίσει
- ζώοντός γʼ ἐμέθεν καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, καὶ μὴν τετελεσμένον ἔσται·
- αἶψά οἱ αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρὶ
- ἡμετέρῳ, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὲ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς
- πολλάκι γούνασιν οἷσιν ἐφεσσάμενος κρέας ὀπτὸν
- ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ἐπέσχε τε οἶνον ἐρυθρόν.
- τῷ μοι Τηλέμαχος πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν
- ἀνδρῶν, οὐδέ τί μιν θάνατον τρομέεσθαι ἄνωγα
- ἔκ γε μνηστήρων· θεόθεν δʼ οὐκ ἔστʼ ἀλέασθαι.
- ὣς φάτο θαρσύνων, τῷ δʼ ἤρτυεν αὐτὸς ὄλεθρον.
- ἡ μὲν ἄρʼ εἰσαναβᾶσʼ ὑπερώϊα σιγαλόεντα
- κλαῖεν ἔπειτʼ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον
- ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- ἑσπέριος δʼ Ὀδυσῆϊ καὶ υἱέϊ δῖος ὑφορβὸς
- ἤλυθεν· οἱ δʼ ἄρα δόρπον ἐπισταδὸν ὡπλίζοντο,
- σῦν ἱερεύσαντες ἐνιαύσιον. αὐτὰρ Ἀθήνη,
- ἄγχι παρισταμένη, Λαερτιάδην Ὀδυσῆα
- ῥάβδῳ πεπληγυῖα πάλιν ποίησε γέροντα,
- λυγρὰ δὲ εἵματα ἕσσε περὶ χροΐ, μή ἑ συβώτης
- γνοίη ἐσάντα ἰδὼν καὶ ἐχέφρονι Πηνελοπείῃ
- ἔλθοι ἀπαγγέλλων μηδὲ φρεσὶν εἰρύσσαιτο.
- τὸν καὶ Τηλέμαχος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ἦλθες, δῖʼ Εὔμαιε. τί δὴ κλέος ἔστʼ ἀνὰ ἄστυ;
- ἦ ῥʼ ἤδη μνηστῆρες ἀγήνορες ἔνδον ἔασιν
- ἐκ λόχου, ἦ ἔτι μʼ αὖτʼ εἰρύαται οἴκαδʼ ἰόντα;
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- οὐκ ἔμελέν μοι ταῦτα μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι
- ἄστυ καταβλώσκοντα· τάχιστά με θυμὸς ἀνώγει
- ἀγγελίην εἰπόντα πάλιν δεῦρʼ ἀπονέεσθαι.
- ὡμήρησε δέ μοι παρʼ ἑταίρων ἄγγελος ὠκύς,
- κῆρυξ, ὃς δὴ πρῶτος ἔπος σῇ μητρὶ ἔειπεν.
- ἄλλο δέ τοι τό γε οἶδα· τὸ γὰρ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν.
- ἤδη ὑπὲρ πόλιος, ὅθι θʼ Ἕρμαιος λόφος ἐστίν,
- ἦα κιών, ὅτε νῆα θοὴν ἰδόμην κατιοῦσαν
- ἐς λιμένʼ ἡμέτερον· πολλοὶ δʼ ἔσαν ἄνδρες ἐν αὐτῇ,
- βεβρίθει δὲ σάκεσσι καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι·
- καὶ σφέας ὠΐσθην τοὺς ἔμμεναι, οὐδέ τι οἶδα.
- ὣς φάτο, μείδησεν δʼ ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο
- ἐς πατέρʼ ὀφθαλμοῖσιν ἰδών, ἀλέεινε δʼ ὑφορβόν.
- οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα,
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- κοίτου τε μνήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- δὴ τότʼ ἔπειθʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα
- Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο,
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει,
- ἄστυδε ἱέμενος, καὶ ἑὸν προσέειπε συβώτην·
- ἄττʼ, ἦ τοι μὲν ἐγὼν εἶμʼ ἐς πόλιν, ὄφρα με μήτηρ
- ὄψεται· οὐ γάρ μιν πρόσθεν παύσεσθαι ὀΐω
- κλαυθμοῦ τε στυγεροῖο γόοιό τε δακρυόεντος,
- πρίν γʼ αὐτόν με ἴδηται· ἀτὰρ σοί γʼ ὧδʼ ἐπιτέλλω.
- τὸν ξεῖνον δύστηνον ἄγʼ ἐς πόλιν, ὄφρʼ ἂν ἐκεῖθι
- δαῖτα πτωχεύῃ· δώσει δέ οἱ ὅς κʼ ἐθέλῃσι
- πύρνον καὶ κοτύλην· ἐμὲ δʼ οὔ πως ἔστιν ἅπαντας
- ἀνθρώπους ἀνέχεσθαι, ἔχοντά περ ἄλγεα θυμῷ·
- ὁ ξεῖνος δʼ εἴ περ μάλα μηνίει, ἄλγιον αὐτῷ
- ἔσσεται· ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλʼ ἀληθέα μυθήσασθαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ φίλος, οὐδέ τοι αὐτὸς ἐρύκεσθαι μενεαίνω·
- πτωχῷ βέλτερόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατʼ ἀγροὺς
- δαῖτα πτωχεύειν· δώσει δέ μοι ὅς κʼ ἐθέλῃσιν.
- οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκος εἰμί,
- ὥστʼ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι πάντα πιθέσθαι.
- ἀλλʼ ἔρχευ· ἐμὲ δʼ ἄξει ἀνὴρ ὅδε, τὸν σὺ κελεύεις,
- αὐτίκʼ ἐπεί κε πυρὸς θερέω ἀλέη τε γένηται.
- αἰνῶς γὰρ τάδε εἵματʼ ἔχω κακά· μή με δαμάσσῃ
- στίβη ὑπηοίη· ἕκαθεν δέ τε ἄστυ φάτʼ εἶναι.
- ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ διὰ σταθμοῖο βεβήκει,
- κραιπνὰ ποσὶ προβιβάς, κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας,
- ἔγχος μέν ῥʼ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρήν,
- αὐτὸς δʼ εἴσω ἴεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν.
- τὸν δὲ πολὺ πρώτη εἶδε τροφὸς Εὐρύκλεια,
- κώεα καστορνῦσα θρόνοις ἔνι δαιδαλέοισι,
- δακρύσασα δʼ ἔπειτʼ ἰθὺς κίεν· ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄλλαι
- δμῳαὶ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἠγερέθοντο,
- καὶ κύνεον ἀγαπαζόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμους.
- ἡ δʼ ἴεν ἐκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια,
- Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ,
- ἀμφὶ δὲ παιδὶ φίλῳ βάλε πήχεε δακρύσασα,
- κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά,
- καί ῥʼ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σʼ ἔτʼ ἐγώ γε
- ὄψεσθαι ἐφάμην, ἐπεὶ ᾤχεο νηῒ Πύλονδε
- λάθρη, ἐμεῦ ἀέκητι, φίλου μετὰ πατρὸς ἀκουήν.
- ἀλλʼ ἄγε μοι κατάλεξον ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- μῆτερ ἐμή, μή μοι γόον ὄρνυθι μηδέ μοι ἦτορ
- ἐν στήθεσσιν ὄρινε φυγόντι περ αἰπὺν ὄλεθρον·
- ἀλλʼ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθʼ ἑλοῦσα,
- εἰς ὑπερῷʼ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν
- εὔχεο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσας ἑκατόμβας
- ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἀγορὴν ἐσελεύσομαι, ὄφρα καλέσσω
- ξεῖνον, ὅτις μοι κεῖθεν ἅμʼ ἕσπετο δεῦρο κιόντι.
- τὸν μὲν ἐγὼ προὔπεμψα σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι,
- Πείραιον δέ μιν ἠνώγεα προτὶ οἶκον ἄγοντα
- ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰς ὅ κεν ἔλθω.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, τῇ δʼ ἄπτερος ἔπλετο μῦθος.
- ἡ δʼ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθʼ ἑλοῦσα,
- εὔχετο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσας ἑκατόμβας
- ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ.
- Τηλέμαχος δʼ ἄρʼ ἔπειτα διὲκ μεγάροιο βεβήκει
- ἔγχος ἔχων· ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο.
- θεσπεσίην δʼ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθήνη·
- τὸν δʼ ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο.
- ἀμφὶ δέ μιν μνηστῆρες ἀγήνορες ἠγερέθοντο
- ἔσθλʼ ἀγορεύοντες, κακὰ δὲ φρεσὶ βυσσοδόμευον.
- αὐτὰρ ὁ τῶν μὲν ἔπειτα ἀλεύατο πουλὺν ὅμιλον,
- ἀλλʼ ἵνα Μέντωρ ἧστο καὶ Ἄντιφος ἠδʼ Ἁλιθέρσης,
- οἵ τε οἱ ἐξ ἀρχῆς πατρώϊοι ἦσαν ἑταῖροι,
- ἔνθα καθέζετʼ ἰών· τοὶ δʼ ἐξερέεινον ἕκαστα.
- τοῖσι δὲ Πείραιος δουρικλυτὸς ἐγγύθεν ἦλθεν
- ξεῖνον ἄγων ἀγορήνδε διὰ πτόλιν· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- Τηλέμαχος ξείνοιο ἑκὰς τράπετʼ, ἀλλὰ παρέστη.
- τὸν καὶ Πείραιος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Τηλέμαχʼ, αἶψʼ ὄτρυνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα γυναῖκας,
- ὥς τοι δῶρʼ ἀποπέμψω, ἅ τοι Μενέλαος ἔδωκε.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Πείραιʼ, οὐ γάρ τʼ ἴδμεν ὅπως ἔσται τάδε ἔργα.
- εἴ κεν ἐμὲ μνηστῆρες ἀγήνορες ἐν μεγάροισι
- λάθρη κτείναντες πατρώϊα πάντα δάσωνται,
- αὐτὸν ἔχοντά σε βούλομʼ ἐπαυρέμεν, ἤ τινα τῶνδε·
- εἰ δέ κʼ ἐγὼ τούτοισι φόνον καὶ κῆρα φυτεύσω,
- δὴ τότε μοι χαίροντι φέρειν πρὸς δώματα χαίρων.
- ὣς εἰπὼν ξεῖνον ταλαπείριον ἦγεν ἐς οἶκον.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας,
- χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
- ἐς δʼ ἀσαμίνθους βάντες ἐϋξέστας λούσαντο.
- τοὺς δʼ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
- ἀμφὶ δʼ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλον ἠδὲ χιτῶνας,
- ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθων βάντες ἐπὶ κλισμοῖσι καθῖζον.
- χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
- καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
- νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα,
- εἴδατα πόλλʼ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων.
- μήτηρ δʼ ἀντίον ἷζε παρὰ σταθμὸν μεγάροιο
- κλισμῷ κεκλιμένη, λέπτʼ ἠλάκατα στρωφῶσα.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον,
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια·
- Τηλέμαχʼ, ἦ τοι ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα
- λέξομαι εἰς εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται,
- αἰεὶ δάκρυσʼ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς
- ᾤχεθʼ ἅμʼ Ἀτρεΐδῃσιν ἐς Ἴλιον· οὐδέ μοι ἔτλης,
- πρὶν ἐλθεῖν μνηστῆρας ἀγήνορας ἐς τόδε δῶμα,
- νόστον σοῦ πατρὸς σάφα εἰπέμεν, εἴ που ἄκουσας.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, μῆτερ, ἀληθείην καταλέξω.
- ᾠχόμεθʼ ἔς τε Πύλον καὶ Νέστορα, ποιμένα λαῶν·
- δεξάμενος δέ με κεῖνος ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν
- ἐνδυκέως ἐφίλει, ὡς εἴ τε πατὴρ ἑὸν υἱὸν
- ἐλθόντα χρόνιον νέον ἄλλοθεν· ὣς ἐμὲ κεῖνος
- ἐνδυκέως ἐκόμιζε σὺν υἱάσι κυδαλίμοισιν.
- αὐτὰρ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος οὔ ποτʼ ἔφασκεν,
- ζωοῦ οὐδὲ θανόντος, ἐπιχθονίων τευ ἀκοῦσαι·
- ἀλλά μʼ ἐς Ἀτρεΐδην, δουρικλειτὸν Μενέλαον,
- ἵπποισι προὔπεμψε καὶ ἅρμασι κολλητοῖσιν.
- ἔνθʼ ἴδον Ἀργείην Ἑλένην, ἧς εἵνεκα πολλὰ
- Ἀργεῖοι Τρῶές τε θεῶν ἰότητι μόγησαν.
- εἴρετο δʼ αὐτίκʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ὅττευ χρηΐζων ἱκόμην Λακεδαίμονα δῖαν·
- αὐτὰρ ἐγὼ τῷ πᾶσαν ἀληθείην κατέλεξα·
- καὶ τότε δή με ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ κρατερόφρονος ἀνδρὸς ἐν εὐνῇ
- ἤθελον εὐνηθῆναι, ἀνάλκιδες αὐτοὶ ἐόντες.
- ὡς δʼ ὁπότʼ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφος κρατεροῖο λέοντος
- νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνοὺς
- κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα
- βοσκομένη, ὁ δʼ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυθεν εὐνήν,
- ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν,
- ὣς Ὀδυσεὺς κείνοισιν ἀεικέα πότμον ἐφήσει.
- αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον,
- τοῖος ἐὼν οἷός ποτʼ ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Λέσβῳ
- ἐξ ἔριδος Φιλομηλεΐδῃ ἐπάλαισεν ἀναστάς,
- κὰδ δʼ ἔβαλε κρατερῶς, κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί,
- τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς·
- πάντες κʼ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε.
- ταῦτα δʼ ἅ μʼ εἰρωτᾷς καὶ λίσσεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε
- ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδὸν οὐδʼ ἀπατήσω,
- ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔειπε γέρων ἅλιος νημερτής,
- τῶν οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔπος οὐδʼ ἐπικεύσω.
- φῆ μιν ὅ γʼ ἐν νήσῳ ἰδέειν κρατέρʼ ἄλγεʼ ἔχοντα,
- νύμφης ἐν μεγάροισι Καλυψοῦς, ἥ μιν ἀνάγκῃ
- ἴσχει· ὁ δʼ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.
- οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι,
- οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης
- ὣς ἔφατʼ Ἀτρεΐδης, δουρικλειτὸς Μενέλαος.
- ταῦτα τελευτήσας νεόμην· ἔδοσαν δέ μοι οὖρον
- ἀθάνατοι, τοί μʼ ὦκα φίλην ἐς πατρίδʼ ἔπεμψαν.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
- ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
- ἦ τοι ὅ γʼ οὐ σάφα οἶδεν, ἐμεῖο δὲ σύνθεο μῦθον·
- ἀτρεκέως γάρ σοι μαντεύσομαι οὐδʼ ἐπικεύσω·
- ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν, ξενίη τε τράπεζα
- ἱστίη τʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω,
- ὡς ἦ τοι Ὀδυσεὺς ἤδη ἐν πατρίδι γαίῃ,
- ἥμενος ἢ ἕρπων, τάδε πευθόμενος κακὰ ἔργα,
- ἔστιν, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει·
- τοῖον ἐγὼν οἰωνὸν ἐϋσσέλμου ἐπὶ νηὸς
- ἥμενος ἐφρασάμην καὶ Τηλεμάχῳ ἐγεγώνευν.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
- αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη·
- τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα
- ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- μνηστῆρες δὲ πάροιθεν Ὀδυσσῆος μεγάροιο
- δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες,
- ἐν τυκτῷ δαπέδῳ, ὅθι περ πάρος ὕβριν ἔχοντες.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δείπνηστος ἔην καὶ ἐπήλυθε μῆλα
- πάντοθεν ἐξ ἀγρῶν, οἱ δʼ ἤγαγον οἳ τὸ πάρος περ,
- καὶ τότε δή σφιν ἔειπε Μέδων· ὃς γάρ ῥα μάλιστα
- ἥνδανε κηρύκων, καὶ σφιν παρεγίγνετο δαιτί·
- κοῦροι, ἐπεὶ δὴ πάντες ἐτέρφθητε φρένʼ ἀέθλοις,
- ἔρχεσθε πρὸς δώμαθʼ, ἵνʼ ἐντυνώμεθα δαῖτα·
- οὐ μὲν γάρ τι χέρειον ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσθαι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἀνστάντες ἔβαν πείθοντό τε μύθῳ.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἵκοντο δόμους εὖ ναιετάοντας,
- χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
- οἱ δʼ ἱέρευον ὄϊς μεγάλους καὶ πίονας αἶγας,
- ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ βοῦν ἀγελαίην,
- δαῖτʼ ἐντυνόμενοι. τοὶ δʼ ἐξ ἀγροῖο πόλινδε
- ὠτρύνοντʼ Ὀδυσεύς τʼ ἰέναι καὶ δῖος ὑφορβός.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ἔπειτα πόλινδʼ ἰέναι μενεαίνεις
- σήμερον, ὡς ἐπέτελλεν ἄναξ ἐμός—ἦ σʼ ἂν ἐγώ γε
- αὐτοῦ βουλοίμην σταθμῶν ῥυτῆρα λιπέσθαι·
- ἀλλὰ τὸν αἰδέομαι καὶ δείδια, μή μοι ὀπίσσω
- νεικείῃ· χαλεπαὶ δέ τʼ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί—
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἴομεν· δὴ γὰρ μέμβλωκε μάλιστα
- ἦμαρ, ἀτὰρ τάχα τοι ποτὶ ἕσπερα ῥίγιον ἔσται.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις.
- ἀλλʼ ἴομεν, σὺ δʼ ἔπειτα διαμπερὲς ἡγεμόνευε.
- δὸς δέ μοι, εἴ ποθί τοι ῥόπαλον τετμημένον ἐστίν,
- σκηρίπτεσθʼ, ἐπεὶ ἦ φατʼ ἀρισφαλέʼ ἔμμεναι οὐδόν.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφʼ ὤμοισιν ἀεικέα βάλλετο πήρην,
- πυκνὰ ῥωγαλέην· ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ·
- Εὔμαιος δʼ ἄρα οἱ σκῆπτρον θυμαρὲς ἔδωκε.
- τὼ βήτην, σταθμὸν δὲ κύνες καὶ βώτορες ἄνδρες
- ῥύατʼ ὄπισθε μένοντες· ὁ δʼ ἐς πόλιν ἦγεν ἄνακτα
- πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι,
- σκηπτόμενον· τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροῒ εἵματα ἕστο.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ στείχοντες ὁδὸν κάτα παιπαλόεσσαν
- ἄστεος ἐγγὺς ἔσαν καὶ ἐπὶ κρήνην ἀφίκοντο
- τυκτὴν καλλίροον, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται,
- τὴν ποίησʼ Ἴθακος καὶ Νήριτος ἠδὲ Πολύκτωρ·
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αἰγείρων ὑδατοτρεφέων ἦν ἄλσος,
- πάντοσε κυκλοτερές, κατὰ δὲ ψυχρὸν ῥέεν ὕδωρ
- ὑψόθεν ἐκ πέτρης· βωμὸς δʼ ἐφύπερθε τέτυκτο
- νυμφάων, ὅθι πάντες ἐπιρρέζεσκον ὁδῖται·
- ἔνθα σφέας ἐκίχανʼ υἱὸς Δολίοιο Μελανθεὺς
- αἶγας ἄγων, αἳ πᾶσι μετέπρεπον αἰπολίοισι,
- δεῖπνον μνηστήρεσσι· δύω δʼ ἅμʼ ἕποντο νομῆες.
- τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν,
- ἔκπαγλον καὶ ἀεικές· ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆος·
- νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ κακὸς κακὸν ἡγηλάζει,
- ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον.
- πῇ δὴ τόνδε μολοβρὸν ἄγεις, ἀμέγαρτε συβῶτα,
- πτωχὸν ἀνιηρόν δαιτῶν ἀπολυμαντῆρα;
- ὃς πολλῇς φλιῇσι παραστὰς θλίψεται ὤμους,
- αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας οὐδὲ λέβητας·
- τόν κʼ εἴ μοι δοίης σταθμῶν ῥυτῆρα γενέσθαι
- σηκοκόρον τʼ ἔμεναι θαλλόν τʼ ἐρίφοισι φορῆναι,
- καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο.
- ἀλλʼ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκʼ ἔμμαθεν, οὐκ ἐθελήσει
- ἔργον ἐποίχεσθαι, ἀλλὰ πτώσσων κατὰ δῆμον
- βούλεται αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρʼ ἄναλτον.
- ἀλλʼ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- αἴ κʼ ἔλθῃ πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο,
- πολλά οἱ ἀμφὶ κάρη σφέλα ἀνδρῶν ἐκ παλαμάων
- πλευραὶ ἀποτρίψουσι δόμον κάτα βαλλομένοιο.
- ὣς φάτο, καὶ παριὼν λὰξ ἔνθορεν ἀφραδίῃσιν
- ἰσχίῳ· οὐδέ μιν ἐκτὸς ἀταρπιτοῦ ἐστυφέλιξεν,
- ἀλλʼ ἔμενʼ ἀσφαλέως· ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεὺς
- ἠὲ μεταΐξας ῥοπάλῳ ἐκ θυμὸν ἕλοιτο,
- ἦ πρὸς γῆν ἐλάσειε κάρη ἀμφουδὶς ἀείρας.
- ἀλλʼ ἐπετόλμησε, φρεσὶ δʼ ἔσχετο· τὸν δὲ συβώτης
- νείκεσʼ ἐσάντα ἰδών, μέγα δʼ εὔξατο χεῖρας ἀνασχών·
- νύμφαι κρηναῖαι, κοῦραι Διός, εἴ ποτʼ Ὀδυσσεὺς
- ὔμμʼ ἐπὶ μηρίʼ ἔκηε, καλύψας πίονι δημῷ,
- ἀρνῶν ἠδʼ ἐρίφων, τόδε μοι κρηήνατʼ ἐέλδωρ,
- ὡς ἔλθοι μὲν κεῖνος ἀνήρ, ἀγάγοι δέ ἑ δαίμων·
- τῷ κέ τοι ἀγλαΐας γε διασκεδάσειεν ἁπάσας,
- τὰς νῦν ὑβρίζων φορέεις, ἀλαλήμενος αἰεὶ
- ἄστυ κάτʼ· αὐτὰρ μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆες.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν·
- ὢ πόποι, οἶον ἔειπε κύων ὀλοφώϊα εἰδώς,
- τόν ποτʼ ἐγὼν ἐπὶ νηὸς ἐϋσσέλμοιο μελαίνης
- ἄξω τῆλʼ Ἰθάκης, ἵνα μοι βίοτον πολὺν ἄλφοι.
- αἲ γὰρ Τηλέμαχον βάλοι ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- σήμερον ἐν μεγάροις, ἢ ὑπὸ μνηστῆρσι δαμείη,
- ὡς Ὀδυσῆΐ γε τηλοῦ ἀπώλετο νόστιμον ἦμαρ.
- ὣς εἰπὼν τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ ἦκα κιόντας,
- αὐτὰρ ὁ βῆ, μάλα δʼ ὦκα δόμους ἵκανεν ἄνακτος.
- αὐτίκα δʼ εἴσω ἴεν, μετὰ δὲ μνηστῆρσι καθῖζεν,
- ἀντίον Εὐρυμάχου· τὸν γὰρ φιλέεσκε μάλιστα.
- τῷ πάρα μὲν κρειῶν μοῖραν θέσαν οἳ πονέοντο,
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα
- ἔδμεναι. ἀγχίμολον δʼ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς
- στήτην ἐρχομένω, περὶ δέ σφεας ἤλυθʼ ἰωὴ
- φόρμιγγος γλαφυρῆς· ἀνὰ γάρ σφισι βάλλετʼ ἀείδειν
- Φήμιος· αὐτὰρ ὁ χειρὸς ἑλὼν προσέειπε συβώτην·
- Εὔμαιʼ, ἦ μάλα δὴ τάδε δώματα κάλʼ Ὀδυσῆος,
- ῥεῖα δʼ ἀρίγνωτʼ ἐστὶ καὶ ἐν πολλοῖσιν ἰδέσθαι.
- ἐξ ἑτέρων ἕτερʼ ἐστίν, ἐπήσκηται δέ οἱ αὐλὴ
- τοίχῳ καὶ θριγκοῖσι, θύραι δʼ εὐερκέες εἰσὶ
- δικλίδες· οὐκ ἄν τίς μιν ἀνὴρ ὑπεροπλίσσαιτο.
- γιγνώσκω δʼ ὅτι πολλοὶ ἐν αὐτῷ δαῖτα τίθενται
- ἄνδρες, ἐπεὶ κνίση μὲν ἀνήνοθεν, ἐν δέ τε φόρμιγξ
- ἠπύει, ἣν ἄρα δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ῥεῖʼ ἔγνως, ἐπεὶ οὐδὲ τά τʼ ἄλλα πέρ ἐσσʼ ἀνοήμων.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ φραζώμεθʼ ὅπως ἔσται τάδε ἔργα.
- ἠὲ σὺ πρῶτος ἔσελθε δόμους εὖ ναιετάοντας,
- δύσεο δὲ μνηστῆρας, ἐγὼ δʼ ὑπολείψομαι αὐτοῦ·
- εἰ δʼ ἐθέλεις, ἐπίμεινον, ἐγὼ δʼ εἶμι προπάροιθε·
- μηδὲ σὺ δηθύνειν, μή τίς σʼ ἔκτοσθε νοήσας
- ἢ βάλῃ ἢ ἐλάσῃ· τὰ δέ σε φράζεσθαι ἄνωγα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεις.
- ἀλλʼ ἔρχευ προπάροιθεν, ἐγὼ δʼ ὑπολείψομαι αὐτοῦ.
- οὐ γάρ τι πληγέων ἀδαήμων οὐδὲ βολάων·
- τολμήεις μοι θυμός, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπονθα
- κύμασι καὶ πολέμῳ· μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω·
- γαστέρα δʼ οὔ πως ἔστιν ἀποκρύψαι μεμαυῖαν,
- οὐλομένην, ἣ πολλὰ κάκʼ ἀνθρώποισι δίδωσι,
- τῆς ἕνεκεν καὶ νῆες ἐΰζυγοι ὁπλίζονται
- πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον, κακὰ δυσμενέεσσι φέρουσαι.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔατα κείμενος ἔσχεν,
- Ἄργος, Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ῥά ποτʼ αὐτὸς
- θρέψε μέν, οὐδʼ ἀπόνητο, πάρος δʼ εἰς Ἴλιον ἱρὴν
- ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρες
- αἶγας ἐπʼ ἀγροτέρας ἠδὲ πρόκας ἠδὲ λαγωούς·
- δὴ τότε κεῖτʼ ἀπόθεστος ἀποιχομένοιο ἄνακτος,
- ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων
- ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλις κέχυτʼ, ὄφρʼ ἂν ἄγοιεν
- δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρήσοντες·
- ἔνθα κύων κεῖτʼ Ἄργος, ἐνίπλειος κυνοραιστέων.
- δὴ τότε γʼ, ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα,
- οὐρῇ μέν ῥʼ ὅ γʼ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω,
- ἆσσον δʼ οὐκέτʼ ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος
- ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ,
- ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δʼ ἐρεείνετο μύθῳ·
- Εὔμαιʼ, ἦ μάλα θαῦμα, κύων ὅδε κεῖτʼ ἐνὶ κόπρῳ.
- καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γʼ οὐ σάφα οἶδα,
- εἰ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε,
- ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν
- γίγνοντʼ· ἀγλαΐης δʼ ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- καὶ λίην ἀνδρός γε κύων ὅδε τῆλε θανόντος.
- εἰ τοιόσδʼ εἴη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ ἔργα,
- οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς,
- αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν.
- οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ὕλης
- κνώδαλον, ὅττι δίοιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη·
- νῦν δʼ ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρης
- ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκες ἀκηδέες οὐ κομέουσι.
- δμῶες δʼ, εὖτʼ ἂν μηκέτʼ ἐπικρατέωσιν ἄνακτες,
- οὐκέτʼ ἔπειτʼ ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι·
- ἥμισυ γάρ τʼ ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
- ἀνέρος, εὖτʼ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν.
- ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους εὖ ναιετάοντας,
- βῆ δʼ ἰθὺς μεγάροιο μετὰ μνηστῆρας ἀγαυούς.
- Ἄργον δʼ αὖ κατὰ μοῖρʼ ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο,
- αὐτίκʼ ἰδόντʼ Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ.
- τὸν δὲ πολὺ πρῶτος ἴδε Τηλέμαχος θεοειδὴς
- ἐρχόμενον κατὰ δῶμα συβώτην, ὦκα δʼ ἔπειτα
- νεῦσʼ ἐπὶ οἷ καλέσας· ὁ δὲ παπτήνας ἕλε δίφρον
- κείμενον, ἔνθα τε δαιτρὸς ἐφίζεσκε κρέα πολλὰ
- δαιόμενος μνηστῆρσι δόμον κάτα δαινυμένοισι·
- τὸν κατέθηκε φέρων πρὸς Τηλεμάχοιο τράπεζαν
- ἀντίον, ἔνθα δʼ ἄρʼ αὐτὸς ἐφέζετο· τῷ δʼ ἄρα κῆρυξ
- μοῖραν ἑλὼν ἐτίθει κανέου τʼ ἐκ σῖτον ἀείρας.
- ἀγχίμολον δὲ μετʼ αὐτὸν ἐδύσετο δώματʼ Ὀδυσσεύς,
- πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιος ἠδὲ γέροντι,
- σκηπτόμενος· τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροΐ εἵματα ἕστο.
- ἷζε δʼ ἐπὶ μελίνου οὐδοῦ ἔντοσθε θυράων,
- κλινάμενος σταθμῷ κυπαρισσίνῳ, ὅν ποτε τέκτων
- ξέσσεν ἐπισταμένως καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν.
- Τηλέμαχος δʼ ἐπὶ οἷ καλέσας προσέειπε συβώτην,
- ἄρτον τʼ οὖλον ἑλὼν περικαλλέος ἐκ κανέοιο
- καὶ κρέας, ὥς οἱ χεῖρες ἐχάνδανον ἀμφιβαλόντι·
- δὸς τῷ ξείνῳ ταῦτα φέρων αὐτόν τε κέλευε
- αἰτίζειν μάλα πάντας ἐποιχόμενον μνηστῆρας·
- αἰδὼς δʼ οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι.
- ὣς φάτο, βῆ δὲ συφορβός, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσεν,
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευε·
- Τηλέμαχός τοι, ξεῖνε, διδοῖ τάδε, καί σε κελεύει
- αἰτίζειν μάλα πάντας ἐποιχόμενον μνηστῆρας·
- αἰδῶ δʼ οὐκ ἀγαθήν φησʼ ἔμμεναι ἀνδρὶ προΐκτῃ.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ζεῦ ἄνα, Τηλέμαχόν μοι ἐν ἀνδράσιν ὄλβιον εἶναι,
- καί οἱ πάντα γένοιθʼ ὅσσα φρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφοτέρῃσιν ἐδέξατο καὶ κατέθηκεν
- αὖθι ποδῶν προπάροιθεν, ἀεικελίης ἐπὶ πήρης,
- ἤσθιε δʼ ἧος ἀοιδὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄειδεν·
- εὖθʼ ὁ δεδειπνήκειν, ὁ δʼ ἐπαύετο θεῖος ἀοιδός.
- μνηστῆρες δʼ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρʼ. αὐτὰρ Ἀθήνη,
- ἄγχι παρισταμένη Λαερτιάδην Ὀδυσῆα
- ὤτρυνʼ, ὡς ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρας ἀγείροι,
- γνοίη θʼ οἵ τινές εἰσιν ἐναίσιμοι οἵ τʼ ἀθέμιστοι·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὥς τινʼ ἔμελλʼ ἀπαλεξήσειν κακότητος.
- βῆ δʼ ἴμεν αἰτήσων ἐνδέξια φῶτα ἕκαστον,
- πάντοσε χεῖρʼ ὀρέγων, ὡς εἰ πτωχὸς πάλαι εἴη.
- οἱ δʼ ἐλεαίροντες δίδοσαν, καὶ ἐθάμβεον αὐτόν,
- ἀλλήλους τʼ εἴροντο τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν·
- κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγακλειτῆς βασιλείης,
- τοῦδε περὶ ξείνου· ἦ γάρ μιν πρόσθεν ὄπωπα.
- ἦ τοι μέν οἱ δεῦρο συβώτης ἡγεμόνευεν,
- αὐτὸν δʼ οὐ σάφα οἶδα, πόθεν γένος εὔχεται εἶναι.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀντίνοος δʼ ἔπεσιν νείκεσσε συβώτην·
- ὦ ἀρίγνωτε συβῶτα, τίη δὲ σὺ τόνδε πόλινδε
- ἤγαγες; ἦ οὐχ ἅλις ἧμιν ἀλήμονές εἰσι καὶ ἄλλοι,
- πτωχοὶ ἀνιηροί, δαιτῶν ἀπολυμαντῆρες;
- ἦ ὄνοσαι ὅτι τοι βίοτον κατέδουσιν ἄνακτος
- ἐνθάδʼ ἀγειρόμενοι, σὺ δὲ καὶ προτὶ τόνδʼ ἐκάλεσσας;
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- Ἀντίνοʼ, οὐ μὲν καλὰ καὶ ἐσθλὸς ἐὼν ἀγορεύεις·
- τίς γὰρ δὴ ξεῖνον καλεῖ ἄλλοθεν αὐτὸς ἐπελθὼν
- ἄλλον γʼ, εἰ μὴ τῶν οἳ δημιοεργοὶ ἔασι,
- μάντιν ἢ ἰητῆρα κακῶν ἢ τέκτονα δούρων,
- ἢ καὶ θέσπιν ἀοιδόν, ὅ κεν τέρπῃσιν ἀείδων;
- οὗτοι γὰρ κλητοί γε βροτῶν ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν·
- πτωχὸν δʼ οὐκ ἄν τις καλέοι τρύξοντα ἓ αὐτόν.
- ἀλλʼ αἰεὶ χαλεπὸς περὶ πάντων εἶς μνηστήρων
- δμωσὶν Ὀδυσσῆος, πέρι δʼ αὖτʼ ἐμοί· αὐτὰρ ἐγώ γε
- οὐκ ἀλέγω, ἧός μοι ἐχέφρων Πηνελόπεια
- ζώει ἐνὶ μεγάροις καὶ Τηλέμαχος θεοειδής.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- σίγα, μή μοι τοῦτον ἀμείβεο πολλὰ ἔπεσσιν·
- Ἀντίνοος δʼ εἴωθε κακῶς ἐρεθιζέμεν αἰεὶ
- μύθοισιν χαλεποῖσιν, ἐποτρύνει δὲ καὶ ἄλλους.
- ἦ ῥα καὶ Ἀντίνοον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἀντίνοʼ, ἦ μευ καλὰ πατὴρ ὣς κήδεαι υἷος,
- ὃς τὸν ξεῖνον ἄνωγας ἀπὸ μεγάροιο διέσθαι
- μύθῳ ἀναγκαίῳ· μὴ τοῦτο θεὸς τελέσειε.
- δός οἱ ἑλών· οὔ τοι φθονέω· κέλομαι γὰρ ἐγώ γε·
- μήτʼ οὖν μητέρʼ ἐμὴν ἅζευ τό γε μήτε τινʼ ἄλλον
- δμώων, οἳ κατὰ δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο.
- ἀλλʼ οὔ τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα·
- αὐτὸς γὰρ φαγέμεν πολὺ βούλεαι ἢ δόμεν ἄλλῳ.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀντίνοος ἀπαμειβόμενος προσέειπε·
- Τηλέμαχʼ ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, ποῖον ἔειπες.
- εἴ οἱ τόσσον ἅπαντες ὀρέξειαν μνηστῆρες,
- καί κέν μιν τρεῖς μῆνας ἀπόπροθεν οἶκος ἐρύκοι.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, καὶ θρῆνυν ἑλὼν ὑπέφηνε τραπέζης
- κείμενον, ᾧ ῥʼ ἔπεχεν λιπαροὺς πόδας εἰλαπινάζων·
- οἱ δʼ ἄλλοι πάντες δίδοσαν, πλῆσαν δʼ ἄρα πήρην
- σίτου καὶ κρειῶν· τάχα δὴ καὶ ἔμελλεν Ὀδυσσεὺς
- αὖτις ἐπʼ οὐδὸν ἰὼν προικὸς γεύσεσθαι Ἀχαιῶν·
- στῆ δὲ παρʼ Ἀντίνοον, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε·
- δός, φίλος· οὐ μέν μοι δοκέεις ὁ κάκιστος Ἀχαιῶν
- ἔμμεναι, ἀλλʼ ὤριστος, ἐπεὶ βασιλῆϊ ἔοικας.