σχέτλιος· αἴθε θεοῖσι φίλος τοσσόνδε γένοιτοὅσσον ἐμοί· τάχα κέν ἑ κύνες καὶ γῦπες ἔδοιενκείμενον· ἦ κέ μοι αἰνὸν ἀπὸ πραπίδων ἄχος ἔλθοι·ὅς μʼ υἱῶν πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν εὖνιν ἔθηκεκτείνων καὶ περνὰς νήσων ἔπι τηλεδαπάων.καὶ γὰρ νῦν δύο παῖδε Λυκάονα καὶ Πολύδωρονοὐ δύναμαι ἰδέειν Τρώων εἰς ἄστυ ἀλέντων,τούς μοι Λαοθόη τέκετο κρείουσα γυναικῶν.ἀλλʼ εἰ μὲν ζώουσι μετὰ στρατῷ, ἦ τʼ ἂν ἔπειταχαλκοῦ τε χρυσοῦ τʼ ἀπολυσόμεθʼ, ἔστι γὰρ ἔνδον·πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδὶ γέρων ὀνομάκλυτος Ἄλτης.εἰ δʼ ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν,ἄλγος ἐμῷ θυμῷ καὶ μητέρι τοὶ τεκόμεσθα·λαοῖσιν δʼ ἄλλοισι μινυνθαδιώτερον ἄλγοςἔσσεται, ἢν μὴ καὶ σὺ θάνῃς Ἀχιλῆϊ δαμασθείς.ἀλλʼ εἰσέρχεο τεῖχος ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃςΤρῶας καὶ Τρῳάς, μὴ δὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃςΠηλεΐδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς.πρὸς δʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντʼ ἐλέησονδύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ