Τρῶας ἐφʼ ἡμετέρας ἰέναι νέας, οἳ τὸ πάρος περφυζακινῇς ἐλάφοισιν ἐοίκεσαν, αἵ τε καθʼ ὕληνθώων παρδαλίων τε λύκων τʼ ἤϊα πέλονταιαὔτως ἠλάσκουσαι ἀνάλκιδες, οὐδʼ ἔπι χάρμη·ὣς Τρῶες τὸ πρίν γε μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶνμίμνειν οὐκ ἐθέλεσκον ἐναντίον, οὐδʼ ἠβαιόν·νῦν δὲ ἑκὰς πόλιος κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονταιἡγεμόνος κακότητι μεθημοσύνῃσί τε λαῶν,οἳ κείνῳ ἐρίσαντες ἀμυνέμεν οὐκ ἐθέλουσινηῶν ὠκυπόρων, ἀλλὰ κτείνονται ἀνʼ αὐτάς.ἀλλʼ εἰ δὴ καὶ πάμπαν ἐτήτυμον αἴτιός ἐστινἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνωνοὕνεκʼ ἀπητίμησε ποδώκεα Πηλεΐωνα,ἡμέας γʼ οὔ πως ἔστι μεθιέμεναι πολέμοιο.ἀλλʼ ἀκεώμεθα θᾶσσον· ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν.ὑμεῖς δʼ οὐκ ἔτι καλὰ μεθίετε θούριδος ἀλκῆςπάντες ἄριστοι ἐόντες ἀνὰ στρατόν. οὐδʼ ἂν ἔγωγεἀνδρὶ μαχεσσαίμην ὅς τις πολέμοιο μεθείηλυγρὸς ἐών· ὑμῖν δὲ νεμεσσῶμαι περὶ κῆρι.ὦ πέπονες τάχα δή τι κακὸν ποιήσετε μεῖζον