Deipnosophistae

Πυθοδήλου δέ τινος ἀσώτου μνημονεύει Ἀξιόνικος ἐν Τυρρηνῷ οὕτως (II 412 K)·

1. ὁ Πυθόδηλος οὑτοσὶ
2. ὁ Βαλλίων προσέρχετ’ ἐπικαλούμενος,
   v.1.p.375
3. μεθύουσά τ’ ἐξόπισθεν ἡ σοφωτάτη
4. Ἀποτυμπανισχὰς κατὰ πόδας πορεύεται.

1. ὄρνις κεκλήσῃ (φησι). Β. διὰ τί, πρὸς τῆς Ἑστίας;
2. πότερον καταφαγὼν τὴν πατρῴαν οὐσίαν,
3. ὥσπερ Πολύευκτος ὁ καλός; Α. οὐ δῆτ᾽, ἀλλ’ ὅτι
4. ἄρρην ὑπὸ θηλειῶν κατεκόπης.

περὶ δὲ τῆς ἀσωτίας καὶ τοῦ βίου Φιλίππου καὶ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ ἐν τῇ μθʹ τῶν ἱστοριῶν ὁ Θεόπομπος τάδε γράφει (ib. 320)· ‘Φίλιππος ἐπεὶ ἐγκρατὴς πολλῶν ἐγένετο χρημάτων οὐκ ἀνάλωσεν αὐτὰ ταχέως, ἀλλ᾽ ἐξέβαλε καὶ ἔρριψε, πάντων ἀνθρώπων κάκιστος ὢν οἰκονόμος οὐ μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ οἱ περὶ αὐτόν· ἁπλῶς γὰρ οὐδεὶς αὐτῶν ἠπίστατο ζῆν ὀρθῶς οὐδὲ σωφρόνως οἰκεῖν οἰκίαν. τοῦ δ’ αὐτὸς αἴτιος ἦν ἄπληστος καὶ πολυτελὴς ὤν, προχείρως ἅπαντα ποιῶν καὶ κτώμενος καὶ διδούς. στρατιώτης γὰρ ὢν λογίζεσθαι τὰ προσιόντα καὶ τἀναλισκόμενα δι’ ἀσχολίαν οὐκ ἠδύνατο. ἔπειτα δ’ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ ἐκ πολλῶν τόπων ἦσαν συνερρυηκότες· οἳ μὲν γὰρ ἐξ αὐτῆς τῆς χώρας, οἳ δὲ ἐκ Θετταλίας, οἳ δὲ ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος, οὐκ ἀριστίνδην ἐξειλεγμένοι, ἀλλ’ εἴ τις ἦν ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἢ τοῖς βαρβάροις λάσταυρος ἢ βδελυρὸς ἢ θρασὺς τὸν τρόπον, οὗτοι σχεδὸν ἅπαντες εἰς Μακεδονίαν ἀθροισθέντες ἑταῖροι Φιλίππου προσηγορεύοντο. εἰ δὲ καὶ μὴ τοιοῦτός τις ὢν ἐληλύθει, ὑπὸ τοῦ βίου καὶ τῆς διαίτης τῆς Μακεδονικῆς ταχέως ἐκείνοις ὅμοιος ἐγίνετο. τὰ μὲν γὰρ οἱ πόλεμοι καὶ αἱ στρατεῖαι, τὰ δὲ καὶ αἱ πολυτέλειαι θρασεῖς αὐτοὺς εἶναι προετρέποντο καὶ ζῆν μὴ κοσμίως, ἀλλ’ ἀσώτως καὶ τοῖς λῃσταῖς παραπλησίως.’

Δοῦρις δ’ ἐν ζʹ Μακεδονικῶν περὶ Πασικύπρου λέγων τοῦ ἐν Κύπρῳ βασιλέως ὅτι ἄσωτος ἦν γράφει

‘εἰς τοσοῦτον δ’ ἀσωτίας ἐληλύθει καὶ Δημήτριος ὁ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως ἀπόγονος, ὥς φησιν Ἡγήσανδρος (FHG IV 415), ὥστε Ἀρισταγόραν μὲν ἔχειν τὴν Κορινθίαν ἐρωμένην, ζῆν δὲ πολυτελῶς. ἀνακαλεσαμένων δ’ αὐτὸν τῶν Ἀρεοπαγιτῶν καὶ κελευόντων βέλτιον ζῆν, ‘ἀλλὰ καὶ νῦν, εἶπεν, ἐλευθερίως ζῶ. καὶ γὰρ ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα καὶ πίνω Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ’ ἀρκούντως παρασκευάζομαι, τῶν ἰδίων μου προσόδων εἰς ταῦτα ἐκποιουσῶν, οὐ καθάπερ ὑμῶν ἔνιοι δεκαζόμενος ζῶ καὶ μοιχεύων.’ καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα πραττόντων καὶ ἐπ’ ὀνόματός τινας κατέλεξε. ταῦτα δ’ ἀκούσας Ἀντίγονος ὁ βασιλεὺς θεσμοθέτην αὐτὸν κατέστησεν. τοῖς δὲ Παναθηναίοις ἵππαρχος ὢν ἰκρίον ἔστησε πρὸς τοῖς Ἑρμαῖς Ἀρισταγόρᾳ μετεωρότερον

ὅτι δὲ τοὺς ἀσώτους καὶ τοὺς μὴ ἔκ τινος περιουσίας ζῶντας τὸ παλαιὸν ἀνεκαλοῦντο οἱ Ἀρεοπαγῖται καὶ ἐκόλαζον, ἱστόρησαν Φανόδημος (FHG I 368) καὶ Φιλόχορος ἄλλοι τε πλείους. Μενέδημον γοῦν καὶ Ἀσκληπιάδην τοὺς φιλοσόφους νέους ὄντας καὶ πενομένους μεταπεμψάμενοι ἠρώτησαν πῶς ὅλας τὰς ἡμέρας τοῖς φιλοσόφοις συσχολάζοντες, κεκτημένοι δὲ μηδέν, εὐεκτοῦσιν οὕτω τοῖς σώμασι· καὶ οἳ ἐκέλευσαν μεταπεμφθῆναί τινα τῶν μυλωθρῶν. ἐλθόντος δ᾽ ἐκείνου καὶ εἰπόντος ὅτι νυκτὸς ἑκάστης κατιόντες εἰς τὸν μυλῶνα καὶ ἀλοῦντες δύο δραχμὰς ἀμφότεροι λαμβάνουσι, θαυμάσαντες οἱ Ἀρεοπαγῖται διακοσίαις δραχμαῖς ἐτίμησαν αὐτούς. καὶ Δημόκριτον δ’ Ἀβδηρῖται δημοσίᾳ κρίνοντες ὡς κατεφθαρκότα τὰ πατρῷα, ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς τὸν μέγαν διάκοσμον καὶ τὰ περὶ τῶν ἐν Ἅιδου εἰπὼν εἰς ταῦτα ἀνηλωκέναι, ἀφείθη.

οἱ δὲ μὴ οὕτως ἄσωτοι κατὰ τὸν Ἄμφιν (II 248 K)·

1. πίνουσ’ ἑκάστης ἡμέρας δι’ ἡμέρας,

Διογένης δ’ ὁ Βαβυλώνιος ἐν τοῖς περὶ εὐγενείας ‘τὸν Φωκίωνος υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ ἦν ὃς οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων. καὶ ὁπότε ἀπαντήσειέ τις αὐτῷ ἔλεγεν ‘ὦ καταισχύνας τὸ γένος.’ πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ’ ᾧ πάλιν ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. ἐπιδόσεων δέ ποτε γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἔφη ‘ἐπιδίδωμι κἀγώ’, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὁμοθυμαδὸν ἀνεβόησαν ‘εἰς ἀκολασίαν.’ ἦν δ’ ὁ Φῶκος καὶ φιλοπότης. νικήσαντος γοῦν αὐτοῦ ἵπποις Παναθήναια ὡς ὁ πατὴρ εἱστία τοὺς ἑταίρους, συνελθόντων εἰς τὸ

καὶ ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη· ‘τὸ μὲν ἀσώτιον ἔχεις παρὰ Στράττιδι ἐν Χρυσίππῳ λέγοντι οὕτως (I 726 K)·

1. εἰ μηδὲ χέσαι γ’ αὐτῷ σχολὴ γενήσεται
2. μηδ’ εἰς ἀσώτιον τραπέσθαι μηδ’ ἐὰν
3. αὐτῷ ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν.

ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ δὲ ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται Ἀνάξιππος ἐν Κιθαρῳδῷ οὕτως (IV 465 M)·

1. ζωμήρυσιν φέρ᾽, οἶσ’ ὀβελίσκους δώδεκα,
2. κρεάγραν, θυίαν, τυροκνῆστιν παιδικήν,
3. στελεόν, σκαφίδας τρεῖς, δορίδα, κοπίδας τέτταρας.
4. οὐ μὴ πρότερον οἴσεις, θεοῖσιν ἐχθρὲ σύ,
5. τὸ λεβήτιον, τἀκ τοῦ νίτρου· πάλιν ὑστερεῖς;
6. καὶ τὴν κύβηλιν τὴν ταγηνιστηρίαν.
   v.1.p.381

1. τὴν κακκάβην γὰρ κᾶε τοῦ διδασκάλου.

1. κἄγειν ἐκεῖθεν κακκάβην.

1. πάντ’ ἔστιν ἡμῖν· ἥ τε γὰρ συνώνυμος
2. τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς Βοιωτία
3. μιχθεῖσα κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης
4. χλιαίνετ᾽, αἴρεθ᾽, ἕψεται, παφλάζεται.

1. ἔπειτα πουλύπους τετμημένος
2. ἐν βατανίοισιν ἑφθός.

1. οὕτως δ’ ὀψοποιεῖν εὐφυῶς
2. περὶ τὴν Σικελίαν αὐτὸς ἔμαθον ὥστε τοὺς
3. δειπνοῦντας εἰς τὰ βατάνι’ ἐμβάλλειν ποιῶ
4. ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς.

1. πατάνια, σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους,
2. κορίαννα, κρόμμυ᾽, ἅλας, ἔλαιον, τρυβλίον.

1. ὁ μάγειρος οὗτος Πατανίων προσελθέτω.

1. πλείους Στρατονίκου τοὺς μαθητάς μοι δοκεῖ
2. ἕξειν Πατανίων.
   v.1.p.382

1. ἄλλος ἐπὶ τούτῳ μέγας
2. ἥξει τις ἰσοτράπεζος εὐγενήσ — Β. τίνα
3. λέγεις; Α. Καρύστου θρέμμα, γηγενής, ζέων —
4. Β. εἶτ’ οὐκ ἂν εἴποις; ὕπαγε. Α. κάκκαβον λέγω·
5. σὺ δ’ ἴσως ἂν εἴποις λοπάδ᾽. Β. ἐμοὶ δὲ τοὔνομα
6. οἴει διαφέρειν, εἴτε κάκκαβόν τινες
7. χαίρουσιν ὀνομάζοντες εἴτε σίττυβον;
8. πλὴν ὅτι λέγεις ἀγγεῖον οἶδα.

1. τρυβλία δὲ καὶ βατάνια καὶ κακκάβια καὶ
2. λοπάδια καὶ πατάνια πυκινὰ ταρβα καὶ
3. οὐδ’ ἂν λέγων λέξαιμι.

ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ δὲ κατάλογον Ἄλεξις ἐποιήσατο ἐν Λέβητι οὕτως (ib. 343)·

1. ... μὴ προφάσεις ἐνταῦθά μοι, μηδ’ ‘οὐκ ἔχω.’
2. Β. ἀλλὰ λέγ’ ὅτου δεῖ· λήψομαι γὰρ πάντ’ ἐγώ.
3. Α. ὀρθῶς γε· πρῶτον μὲν λάβ’ ἐλθὼν σήσαμα.
4. Β. ἀλλ’ ἔστιν ἔνδον. Α. ἀσταφίδα κεκομμένην,
5. μάραθον, ἄνηθον, νᾶπυ, καυλόν, σίλφιον,
6. κορίαννον αὖον, ῥοῦν, κύμινον, κάππαριν,
7. ὀρίγανον, γήτειον, σκόροδον, θύμον,
8. σφάκον, σίραιον, σέσελι, πήγανον, πράσον.

1. κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν με καὶ βοᾶν,
2. ἄν του δέωμαι. δεῖπνον αἰτήσεις με σὺ
3. ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων δὲ τυγχάνω
4. οὐκ ὄξος, οὐκ ἄνηθον, οὐκ ὀρίγανον,
5. οὐ θρῖον, οὐκ ἔλαιον, οὐκ ἀμυγδάλας,
6. οὐ σκόροδον, οὐ σίραιον, οὐχὶ γήθυον,
7. οὐ βολβόν, οὐ πῦρ, οὐ κύμινον, οὐχ ἅλας,
8. οὐκ ᾠόν, οὐ ξύλ᾽, οὐ σκάφην, οὐ τήγανον,
9. οὐχ ἱμονιάν, οὐ λάκκον εἶδον, οὐ φρέαρ·
10. οὐ στάμνος ἔστι· διακενῆς δ’ ἕστηκ’ ἐγὼ
11. ἔχων μάχαιραν, προσέτι περιεζωσμένος.

1. τῆς ὀριγάνου
2. πρώτιστον ὑποθεὶς εἰς λοπάδα νεανικὴν
3. τὸ τρίμμ’ ἐπιπολῆς εὐρύθμως διειμένον
4. ὄξει σιραίῳ χρωματίσας καὶ σιλφίῳ
5. πυκνῷ πατάξας.

1. ἐπιφαγεῖν
2. μηδὲν ἄλλ’ ἢ κρόμμυον λέποντα καὶ τρεῖς ἁλμάδας.

1. πρὸ τοῦ δ’ ὑπὸ τῆς πενίας ἅπαντ’ ἐπήσθιεν.

τῶν δὲ ΜΑΓΕΙΡΩΝ διάφοροί τινες ἦσαν οἱ καλούμενοι τραπεζοποιοί. εἰς ὅτι δὲ οὗτοι προσελαμβάνοντο σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν Μετοίκῳ (II 73 K)·

1. προσέλαβον ἐλθὼν τουτονὶ
2. τραπεζοποιόν, ὃς πλυνεῖ σκεύη, λύχνους
3. ἑτοιμάσει, σπονδὰς ποιήσει, τἄλλ’ ὅσα
4. τούτῳ προσήκει.

1. εἰς αὔριόν με δεῖ λαβεῖν αὐλητρίδα.
2. Β. τραπεζοποιὸν δημιουργὸν λήψομαι·
3. ἐπὶ τοῦτ’ ἀπέστειλ’ ἐξ ἀγροῦ μ’ ὁ δεσπότης.

1. περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ’ ἡ σκευωρία·
2. τραπεζοποιός ἐστ’ ἐπὶ τοῦ διακονεῖν.

1. ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων.

1. φειδωλὸς ἦν καὶ μέτριος ἀγοραστής.

1. ὡς οὑψώνης διατρίβειν
2. ἡμῖν τἄριστον ἔοικε.

ἐκάλουν δέ, φησί, καὶ τοὺς προγεύστας ἐδεάτρους, ὅτι προήσθιον τῶν βασιλέων πρὸς ἀσφάλειαν. νῦν δὲ ὁ ἐδέατρος ἐπιστάτης γέγονε τῆς ὅλης διακονίας. ἦν δ’ ἐπιφανὴς καὶ ἔντιμος ἡ χρεία. Χάρης γοῦν ἐν τῇ γʹ τῶν ἱστοριῶν (p. 116 M) Πτολεμαῖόν φησι τὸν Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. μήποτε δὲ καὶ ὃν νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι προγεύστην τότε οἱ Ἕλληνες προτένθην ὠνόμαζον, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν προτέραις Νεφέλαις (1196) διὰ τούτων·

1. ΣΤΡ. πῶς οὐ δέχονται δῆτα τῇ νουμηνίᾳ
2. ἁρχαὶ τὰ πρυτανεῖ᾽, ἀλλ’ ἕνῃ τε καὶ νέᾳ;
3. ΦΕΙΔ. ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσιν μοι παθεῖν·
4. ἵν’ ὡς τάχιστα τὰ πρυτανεῖ’ ὑφελοίατο,
5. διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ.

1. μὴ θαυμάσῃς·
2. τῶν γὰρ προτενθῶν ἐσμέν, ἀλλ’ οὐκ οἶσθα σύ.

1. βούλεσθε δῆτ’ ἐγὼ φράσω τίς εἰμ’ ἐγώ;
2. ἡ τῶν προτενθῶν Δορπία καλουμένη.
   v.1.p.386

1. προγεύσεταί σοι πρῶτον ἡ γραῦς τοῦ ποτοῦ.

τοὺς δὲ τὰ πέμματα προσέτι τε τοὺς ποιοῦντας τοὺς πλακοῦντας οἱ πρότερον δημιουργοὺς ἐκάλουν. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος δὲ τοὺς μαγείρους ὡς ἐπιχειροῦντας καὶ οἷς μὴ δεῖ φησιν (IV 222 M)·

1. μάγειρ᾽, ἀηδής μοι δοκεῖς εἶναι σφόδρα.
2. πόσας τραπέζας μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον
3. ἤδη μ’ ἐρωτᾷς. χοιρίδιον ἓν θύομεν,
4. ὀκτὼ ποιήσοντες τραπέζας δ’ ἢ μίαν,
5. τί σοι διαφέρει τοῦτο; παράθες σημίαν.
   v.1.p.387
6. οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν οὐδ’ οἷα σὺ
7. εἴωθας εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν μέλι,
8. σεμίδαλιν, ᾠά· πάντα γὰρ τἀναντία
9. νῦν ἐστιν· ὁ μάγειρος γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ,
10. πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ φέρει
11. μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ βότρυς·
12. ἡ δημιουργὸς δ’ ἀντιπαρατεταγμένη
13. κρεᾴδι’ ὀπτᾷ καὶ κίχλας, τραγήματα.
14. ἔπειθ’ ὁ δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται,
15. μυρισάμενος δὲ καὶ στεφανωσάμενος πάλιν
16. δειπνεῖ τὰ μελίπηκτα ταῖς κίχλαις.

1. τέτταρες δ’ αὐλητρίδες
2. ἔχουσι μισθὸν καὶ μάγειροι δώδεκα
3. καὶ δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας.

1. τί τοῦτο, παῖ; διακονικῶς γὰρ νὴ Δία
2. προελήλυθας. Β. ναί· πλάττομεν γὰρ πέμματα
3. τὴν νύκτα τ’ ἠγρυπνήκαμεν· καὶ νῦν ἔτι
4. ἀποίητα πάμπολλ’ ἐστὶν ἡμῖν.

1. σασαμίδας χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας
2. ἄλλα τε πέμματα καὶ μέλι χλωρόν.

1. ὡς δουρὶ πάντας
2. νίκασε νέους ὑπὲρ δινάεντα βαλὼν Ἄναυρον
3. πολυβότρυος ἐξ Ἰωλκοῦ·
4. οὕτω γὰρ Ὅμηρος ἠδὲ Στασίχορος ἄεισε λαοῖς.

1. θρῴσκων μὲν γὰρ Ἀμφιάραος, ἄκοντι δὲ νίκασεν
2. Μελέαγρος.

οὐκ ἀγνοῶν δὲ καὶ περὶ Δηλίων ἃ Ἀπολλόδωρος ὁ Ἀθηναῖος εἴρηκεν ὅτι μαγείρων καὶ τραπεζοποιῶν παρείχοντο χρείας τοῖς παραγινομένοις πρὸς τὰς ἱερουργίας, καὶ ὅτι ἦν αὐτοῖς ἀπὸ τῶν πράξεων ὀνόματα Μαγίδες καὶ Γογγύλοι, ἐπειδὴ τὰς μάζας, φησὶν Ἀριστοφάνης (Pac. 27), ἐν ταῖς θοίναις δι’ ἡμέρας τρίβοντες παρεῖχον ὥσπερ ἐν γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας. καλοῦνται δὲ καὶ μέχρι νῦν τινες αὐτῶν Χοίρακοι καὶ Ἀμνοὶ καὶ Ἀρτυσίλεῳ καὶ Σήσαμοι καὶ Ἀρτυσίτραγοι καὶ Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι, τῶν δὲ

1. αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὤπτησε καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔθηκε.

1. Φοίνικα μεγάλου κύριον βαλλαντίου
2. ναύκληρον ἐν τῷ λιμένι ποιήσας ἄπλουν
3. καὶ φορμιῶσαι ναῦς ἀναγκάσας δύο,
4. εἰς Δῆλον ἐλθεῖν ἠθέλησ’ ἐκ Πειραιῶς,
5. πάντων ἀκούων διότι παρασίτῳ τόπος
6. οὗτος τρία μόνος ἀγαθὰ κεκτῆσθαι δοκεῖ,
7. εὔοψον ἀγοράν, παντοδαπὸν ὁρμοῦντ’ ὄχλον,
8. αὐτοὺς παρασίτους τοῦ θεοῦ τοὺς Δηλίους.

Ἀχαιὸς δ’ ὁ Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι τῷ σατυρικῷ καρυκκοποιοὺς καλεῖ τοὺς Δελφοὺς διὰ τούτων (p. 581 N)·

1. καρυκκοποιοὺς προσβλέπων βδελύττομαι,

1. ἀλλ’ ὦ Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν
2. Φοῖβε μαχαίρας
3. καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς προπόλους.

1. τίς ὑποκεκρυμμένος μένει,
2. σαραβάκων κοπίδων συνομώνυμε;

πολλῶν δὲ τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ τῶν γειτόνων τις ἐξηκούσθη ὑδραύλεως ἦχος πάνυ τι ἡδὺς καὶ τερπνός, ὡς πάντας ἡμᾶς ἐπιστραφῆναι θελχθέντας ὑπὸ τῆς ἐμμελείας. καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν μουσικὸν Ἀλκείδην ‘ἀκούεις, ἔφη, μουσικώτατε ἀνδρῶν, τῆς καλῆς ταύτης συμφωνίας, ἥτις ἡμᾶς ἐπέστρεψεν πάντας κατακηληθέντας ὑπὸ τῆς μουσικῆς; καὶ οὐχ ὡς ὁ παρ’ ὑμῖν τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς ὁ μόναυλος ἀλγηδόνα μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι παρέχων ἤ τινα τέρψιν μουσικήν.’ καὶ ὁ Ἀλκείδης ἔφη· ‘ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο ἡ ὕδραυλις, εἴτε τῶν ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις εἴτε τῶν ἐμπνευστῶν, Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ εὕρημα, κουρέως τὴν τέχνην· Κτησίβιος δ’ αὐτῷ τοὔνομα. ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ περὶ χορῶν οὑτωσί πως λέγων· ‘ζητεῖται δὲ πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ἡ ὕδραυλις ἢ τῶν ἐντατῶν. Ἀριστόξενος μὲν οὖν τοῦτο οὐκ οἶδε. λέγεται δὲ Πλάτωνα μικράν τινα ἔννοιαν δοῦναι τοῦ κατασκευάσματος νυκτερινὸν ποιήσαντα ὡρολόγιον ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ οἷον κλεψύδραν μεγάλην λίαν. καὶ τὸ ὑδραυλικὸν δὲ ὄργανον δοκεῖ κλεψύδρα εἶναι. ἐντατὸν οὖν καὶ καθαπτὸν οὐκ ἂν νομισθείη, ἐμπνευστὸν δὲ ἂν ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ ἐμπνεῖσθαι τὸ ὄργανον ὑπὸ τοῦ ὕδατος. κατεστραμμένοι γάρ εἰσιν οἱ αὐλοὶ εἰς τὸ ὕδωρ καὶ ἀρασσομένου τοῦ ὕδατος ὑπό τινος

καὶ τοσαῦτα μὲν ἔχω σοι ἐγὼ λέγειν περὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου, Οὐλπιανέ. γιγγραίνοισι γὰρ οἱ Φοίνικες, ὥς φησιν ὁ Ξενοφῶν, ἐχρῶντο αὐλοῖς σπιθαμιαίοις τὸ μέγεθος, ὀξὺ καὶ γοερὸν φθεγγομένοις. τούτοις δὲ καὶ οἱ Κᾶρες χρῶνται ἐν τοῖς θρήνοις, εἰ μὴ ἄρα καὶ ἡ Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ Κορίννῃ (fr. 27 B) καὶ Βακχυλίδῃ (fr. 53 B) ἔστιν εὑρεῖν. ὀνομάζονται δὲ οἱ αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ τῶν Φοινίκων ἀπὸ τῶν περὶ Ἄδωνιν θρήνων· τὸν γὰρ Ἄδωνιν Γίγγρην καλεῖτε ὑμεῖς οἱ Φοίνικες, ὡς ἱστορεῖ Δημοκλείδης. μνημονεύει τῶν γίγγρων αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν Ἰατρῷ (II 54 K) καὶ Μένανδρος ἐν

1. ἐγὼ δὲ τὸν γίγγραν γε τὸν σοφώτατον.
2. Β. τίς δ’ ἔσθ’ ὁ γίγγρας; Α. καινὸν ἐξεύρημά τι
3. ἡμέτερον, ὃ θεάτρῳ μὲν οὐδεπώποτε
4. ἔδειξ᾽, Ἀθήνησιν δὲ κατακεχρημένον
5. ἐν συμποσίοις ἤδη ᾽στί. Β. διὰ τί δ’ οὐκ ἄγεις
6. εἰς τὸν ὄχλον αὐτό; Α. διότι φυλὴν περιμένω
7. σφόδρα φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν᾽. οἶδα γὰρ
8. ὅτι πάντα πράγματ’ ἀνατριαινώσει κρότοις.

1. οὕτω γὰρ ἐπὶ τοῖς μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου
2. ἄμφω νοσοῦσιν, ὥστε τἄλλ’ αὐτοῖς δοκεῖν
3. εἶναι μέλη γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα.

πόσῳ δὲ κρεῖττον, ὦ Οὐλπιανὲ σοφώτατε, τὸ ὑδραυλικὸν τοῦτο ὄργανον τοῦ καλουμένου νάβλα, ὅν φησι Σώπατρος ὁ παρῳδὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Πύλαι Φοινίκων εἶναι καὶ τοῦτον εὕρημα. λέγει δ’ οὕτως·

1. οὔτε τοῦ Σιδωνίου νάβλα
2. λαρυγγόφωνος ἐκκεχόρδωται τύπος.

1. νάβλας ἐν ἄρθροις γραμμάτων οὐκ εὐμελής,
2. ᾧ λωτὸς ἐν πλευροῖσιν ἄψυχος παγεὶς
3. ἔμπνουν ἀνίει μοῦσαν. ἐγρέτου δέ τις
4. τὸν ἡδονῆς μελῳδὸν εὐάζων χορόν.

1. ἔδει παρεῖναι, Παρμένων, αὐλητρίδ’ ἢ
2. νάβλαν τιν᾽. Β. ὁ δὲ νάβλας τί ἐστιν; ...
3. Α. .... οὐκ οἶδας, ἐμβρόντητε σύ;
4. Β. μὰ Δία. Α. τί φής; οὐκ οἶσθα νάβλαν; οὐδὲν οὖν
5. οἶσθ’ ἀγαθόν. οὐδὲ σαμβυκίστριαν;

Ἰόβας μὲν γὰρ ἐν τῷ προειρημένῳ συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν τὸν μόναυλον Ὀσίριδος εἶναι εὕρημα, καθάπερ καὶ τὸν καλούμενον φώτιγγα πλαγίαυλον, οὗ καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι μνημονεύοντα ἐλλόγιμον ἄνδρα. ἐπιχωριάζει γὰρ καὶ ὁ φῶτιγξ αὐλὸς παρ’ ἡμῖν. τοῦ δὲ μοναύλου μνημονεύει Σοφοκλῆς μὲν ἐν Θαμύρᾳ οὕτως (fr. 221 N)·

1. οἴχωκε γὰρ κροτητὰ πηκτίδων μέλη,
2. λύρᾳ μοναύλοις τε χειμωντεως
3. ναος στέρημα κωμασάσης.

1. ἀναρπάσας μόναυλον εὐθὺς πῶς δοκεῖς
2. κούφως ἀνήλλετο.
   v.1.p.395

1. ἀναλαβὼν
2. μόναυλον ηὔλουν τὸν ὑμέναιον.

1. .. τὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; οὗτος Σύρε.
2. Β. ποῖον μόναυλον; Α. τὸν κάλαμον.

1. καὶ τὸ μόναυλον μέλος ἤχησε.

1. τοῦτο Θέων ὁ μόναυλος ὑπ’ ἠρίον ὁ γλυκὺς οἰκεῖ
2. αὐλητής, μίμων ἡ ᾽ν θυμέλῃσι Χάρις.
3. τυφλὸς ὑπαὶ γήρως εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν,
4. νήπιον ὅντ’ ἐκάλει Σκίρπαλος Εὐπαλάμου,
5. ἤειδεν δ’ αὐτοῦ τὰ γενέθλια· τοῦτο γὰρ εἶχεν,
6. πανμαρπᾶν ηδυσμα σημανέων.
7. ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων
8. ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην
9. ἢ καὶ Κώταλον ἢ καὶ Πάκαλον. ἀλλὰ Θέωνα
10. τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε ‘χαῖρε Θέων.’

γινώσκειν δὲ βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων μουσικώτεροι ἄλλοι γενέσθαι οὐχ ἱστόρηνται, καὶ οὐ λέγω περὶ κιθαρῳδίαν μόνην, ἧς καὶ ὁ εὐτελέστατος παρ᾽ ἡμῖν ἰδιώτης προσέτι τε καὶ ἀναλφάβητος οὕτως ἐστὶ συνήθης ὡς τάχιστα ἐλέγχειν τὰ παρὰ τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούς εἰσι μουσικώτατοι οὐ μόνον τοὺς παρθενίους καλουμένους καὶ παιδικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀνδρείους, οἵτινες καλοῦνται τέλειοί τε καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺς κιθαριστηρίους δὲ καὶ τοὺς δακτυλικούς. τοὺς γὰρ ἐλύμους αὐλούς, ὧν

1. τίς ἐρασμίην
2. τρέψας θυμὸν ἐς ἥβην τερένων ἡμιόπων ὑπ’ αὐλῶν
3. ὀρχεῖται;

1. τὸν δ’ ἡμίοπον καὶ τὸν ἐλάσσονα
2. ταχέως ὁ μέγας καταπίνει.

οἶδα δὲ καὶ ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν τε καὶ λυσιῳδικῶν καὶ κιθαριστηρίων, ὧν μνημονεύουσιν Ἔφορός τ’ ἐν

1. μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ μέγα.