Deipnosophistae

Ἱππόλοχος ὁ Μακεδών, ἑταῖρε Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις μὲν γέγονε κατὰ Λυγκέα καὶ Δοῦριν τοὺς Σαμίους, Θεοφράστου δὲ τοῦ Ἐρεσίου μαθητάς, συνθήκας δ’ εἶχε ταύτας πρὸς τὸν Λυγκέα, ὡς ἐκ τῶν αὐτοῦ μαθεῖν ἔστιν ἐπιστολῶν, πάντως αὐτῷ δηλοῦν εἴ τινι συμπεριενεχθείη δείπνῳ πολυτελεῖ, τὰ ὅμοια κἀκείνου ἀντιπροπίνοντος αὐτῷ. ἑκατέρων οὖν σῴζονται δειπνητικαί τινες ἐπιστολαί, Λυγκέως μὲν τὸ Λαμίας τῆς Ἀττικῆς αὐλητρίδος ἐμφανίζοντος δεῖπνον Ἀθήνησι γενόμενον Δημητρίῳ τῷ βασιλεῖ, ἐπίκλην δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ’ ἦν ἡ Λάμια τοῦ Δημητρίου), τοῦ δ’ Ἱππολόχου τοὺς Καράνου τοῦ Μακεδόνος ἐμφανίζοντος γάμους. καὶ ἄλλαις δὲ περιετύχομεν τοῦ

ἐν Μακεδονίᾳ, ὡς ἔφην (III 126 e), τοῦ Καράνου γάμους ἑστιῶντος οἱ μὲν συγκεκλημένοι ἄνδρες ἦσαν εἴκοσιν· οἷς καὶ κατακλιθεῖσιν εὐθέως ἐδόθησαν φιάλαι ἀργυραῖ ἑκάστῳ μία δωρεά. προεστεφανώκει δὲ καὶ ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν στλεγγίδι χρυσῇ· πέντε χρυσῶν ἑκάστῃ δ’ ἦν τὸ τίμημα. ἐπεὶ δ’ ἐξέπιον τὰς φιάλας, ἐν χαλκῷ πίνακι τῶν Κορινθίων κατασκευασμάτων ἄρτος ἑκάστῳ ἰσόπλατυς ἐδόθη, ὄρνεις τε καὶ νῆσσαι, προσέτι δὲ καὶ φάτται καὶ χὴν καὶ τοιαύτη τις ἄλλη ἀφθονία σεσωρευμένη, καὶ ἕκαστος λαβὼν σὺν αὐτῷ πίνακι τοῖς κατόπιν διεδίδου παισίν. ἄλλα δ’ ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ καὶ ποικίλα, καὶ μετὰ ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος, ἐφ’ ᾧ πάλιν ἄρτος μέγας καὶ χῆνες καὶ λαγωοὶ καὶ ἔριφοι καὶ ἕτεροι ἄρτοι πεπονημένοι καὶ περιστεραὶ καὶ τρυγόνες πέρδικές τε καὶ ὅσον ἄλλο πτηνῶν πλῆθος ἦν. ‘ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί, καὶ ταῦτα τοῖς δούλοις καὶ ὡς ἄδην εἴχομεν βρώσεως ἐχερνιψάμεθα. καὶ στέφανοι εἰσηνέχθησαν πολλοὶ παντοδαπῶν ἀνθέων ἐπὶ πᾶσί τε χρυσαῖ στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι τῷ πρώτῳ στεφάνῳ.’ ἐπὶ δὲ τούτοις εἰπὼν ὁ Ἱππόλοχος ὡς Πρωτέας ἀπόγονος ἐκείνου Πρωτέου Λανίκης υἱοῦ,

‘ἤδη δὲ ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν ἐπεισβάλλουσιν αὐλητρίδες καὶ μουσουργοὶ καὶ σαμβυκίστριαί τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν γυμναὶ δοκῶ, πλὴν ἔλεγόν τινες αὐτὰς ἔχειν χιτῶνας, ἀπαρξάμεναί τε ἀπῆλθον. καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι ληκύθους μύρου ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι χρυσῷ, τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν. ἔπειτ’ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ δείπνου, πίναξ ἀργυροῦς ἐπὶ πάχος οὐκ ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος ὥστε δέξασθαι μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ σφόδρα μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν γαστέρα δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν· ἦσαν γὰρ ἐν αὐτῷ συνωπτημέναι κίχλαι καὶ νῆτται καὶ συκαλλίδων πλῆθος ἄπειρον καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ ὄστρεα καὶ κτένες· καὶ ἑκάστῳ πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. μετὰ δὲ ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ’ ἑτέρῳ πάλιν πίνακι τοιούτῳ σὺν μύστροις χρυσοῖς. ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν ὁ Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ’ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. ἔπειτα στέφανοι πάλιν καὶ διλήκυθον μύρου χρυσοῦν καὶ ἀργυροῦν ἰσόσταθμον τοῖς

ἐπεὶ δὲ καὶ τούτων ἀπηλλάγημεν, ἐκλαμβάνει πάλιν ἡμᾶς θερμός τις καὶ ζωρότερος πότος, οἴνων ὄντων ἡμῖν Θασίων καὶ Μενδαίων καὶ Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ μεγάλων ἑκάστῳ προσενεχθεισῶν. καὶ μετὰ τὸν πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς που τὴν διάμετρον ἐν θήκῃ κατακείμενος ἀργυρᾷ πλήρης ἰχθύων ὀπτῶν πάντα γένη συνηθροισμένων, ἅπασί τε προσεδόθη καὶ ἀργυροῦν ἀρτοφόρον ἄρτων Καππαδοκίων, ὧν τὰ μὲν ἐφάγομεν, τὰ δὲ τοῖς θεράπουσιν ἐπεδώκαμεν. καὶ νιψάμενοι τὰς χεῖρας ἐστεφανούμεθα καὶ πάλιν στλεγγίδας ἐλάβομεν χρυσᾶς, διπλασίους τῶν πρότερον, καὶ ἄλλο διλήκυθον μύρου. ἡσυχίας δὲ γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης ὁ Πρωτέας αἰτεῖ σκύφον χοαῖον καὶ πληρώσας οἴνου Θασίου ὀλίγον τι ἐπιρράνας ὕδατος ἐξέπιεν ἐπειπών·

1. ὁ πλεῖστα πίνων πλεῖστα κεὐφρανθήσεται.

οἱ δ’ ἐννέα πάντες ἀνέσταν

τοῦ πότου δὴ προιόντος καὶ τῆς ὥρας ὑποσκιαζούσης ἀναπεταννύουσι τὸν οἶκον, ἐν ᾧ κύκλῳ ὀθόναις διείληπτο πάντα λευκαῖς· καὶ ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν λάθρᾳ κατὰ μηχανὰς σχασθέντων τῶν φραγμάτων καὶ Ἔρωτες καὶ Ἀρτέμιδες καὶ Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα πολλὰ εἴδωλα ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι. θαυμαζόντων δ’ ἡμῶν τὴν τεχνιτείαν Ἐρυμάνθιοι τῷ ὄντι σύαγροι κατὰ πινάκων τετραγώνων χρυσομίτρων σιβύναις ἀργυραῖς διαπεπερονημένοι περιεφέροντο ἑκάστῳ. καὶ τὸ θαυμάσιον, ὅτι παρειμένοι καὶ καρηβαροῦντες ὑπὸ τῆς μέθης ὁπότε τι τῶν ἀγομένων θεασαίμεθα πάντες ἐξενήφομεν, ὀρθοὶ τὸ δὴ λεγόμενον ἀνιστάμενοι (Il. 24.11 ?). ἔναττον οὖν οἱ παῖδες εἰς τὰς εὐτυχεῖς σπυρίδας, ἕως ἐσάλπισε τὸ εἰωθὸς τοῦ τελευταίου δείπνου σημεῖον· οὕτω γὰρ τὸ Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθος ἐν ταῖς πολυανθρώποις εὐωχίαις γινόμενον. καὶ ὁ Κάρανος ἄρξας πότου μικροῖς ἐκπώμασι περισοβεῖν ἐκέλευε τοῖς παισίν. ἐπίνομεν οὖν εὐμαρῶς ὥσπερ ἀντίδοτον ἐκ τῆς προτέρας ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες. ἐν τούτῳ δὲ ὁ γελωτοποιὸς εἰσῆλθε Μανδρογένης, ἐκείνου Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ, ὥς φασιν, ἀπόγονος καὶ πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας· καὶ μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο μετὰ τῆς γυναικὸς ἔτη οὔσης ὑπὲρ τὰ ὀγδοήκοντα. καὶ τελευταῖαι ἐπεισῆλθον ἐπιδόρπιαι τράπεζαι, τραγήματά τ’ ἐν πλεκτοῖς ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη πᾶσι καὶ

εἰς ταῦτα, ὦ ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἀποβλέπων τίνι συγκρῖναι ἔχεις τῶν Ἑλληνικῶν δείπνων τὸ προκείμενον τοῦτο συμπόσιον; ὁπότε καὶ Ἀντιφάνης ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Οἰνομάῳ ἢ Πέλοπι διαπαίζων ἔφη (II 81 K)·

1. τί δ’ ἂν Ἕλληνες μικροτράπεζοι,
2. φυλλοτρῶγες δράσειαν; ὅπου
3. τέτταρα λήψῃ κρέα μίκρ’ ὀβολοῦ.
4. παρὰ δ’ ἡμετέροις προγόνοισιν ὅλους
5. βοῦς ὤπτων, ὗς, ἐλάφους, ἄρνας·
6. τὸ τελευταῖον δ’ ὁ μάγειρος ὅλον
7. τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ βασιλεῖ
8. θερμὴν παρέθηκε κάμηλον.

1. ΠΡ. εἶτ’ ἐξένιζε παρετίθει θ’ ἡμῖν ὅλους
2. ἐκ κριβάνου βοῦς. ΔΙΚ. καὶ τίς εἶδε πώποτε
3. βοῦς κριβανίτας; τῶν ἀλαζονευμάτων.
   v.1.p.297
4. ΠΡ. καὶ ναὶ μὰ Δί’ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου
5. παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δ’ ἦν αὐτῷ φέναξ.

1. κἂν ταῦτα ποιῆθ᾽, ὥσπερ φράζω,
2. λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεθ’ ὑμᾶς,
3. οὐδὲν ὁμοίοις τοῖς Ἰφικράτους
4. τοῖς ἐν Θρᾴκῃ· καίτοι φασὶν
5. βουβαυκαλόσαυλα γενέσθαι·
6. κατὰ τὴν ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσθαι
7. στρώμαθ’ ἁλουργῆ μέχρι τῆς ἄρκτου·
8. δειπνεῖν δ’ ἄνδρας βουτυροφάγους,
9. αὐχμηροκόμας μυριοπληθεῖς·
10. τοὺς δὲ λέβητας χαλκοῦς εἶναι
11. μείζους λάκκων δωδεκακλίνων·
12. αὐτὸν δὲ Κότυν περιεζῶσθαι
13. ζωμόν τε φέρειν ἐν χοὶ χρυσῇ
14. καὶ γευόμενον τῶν κρατήρων
15. πρότερον μεθύειν τῶν πινόντων.
16. αὐλεῖν δ’ αὐτοῖς Ἀντιγενείδαν,
17. Ἀργᾶν δ’ ᾄδειν καὶ κιθαρίζειν
18. Κηφισόδοτον τὸν Ἀχαρνῆθεν·
19. μέλπειν δ’ ᾠδαῖς
20. τοτὲ μὲν Σπάρτην τὴν εὐρύχορον,
    v.1.p.298

1. μύραιν’ ἑφθή, κωβιοὶ ἑφθοί,
2. θυννίδες ὀπταί, φυκίδες ἑφθαί,
3. βάτραχοι, πέρκαι,
4. συνόδοντες, ὄνοι, βατίδες, ψῆτται,
5. γαλεός, κόκκυξ, θρίσσαι, νάρκαι,
6. ῥίνης τεμάχη, σχαδόνες, βότρυες,
7. σῦκα, πλακοῦντες, μῆλα, κράνειαι,
8. ῥόαι, ἕρπυλλος, μήκων, ἀχράδες,
9. κνῆκος, ἐλᾶαι, στέμφυλ᾽, ἄμητες,
10. πράσα, γήτειον, κρόμμυα, φυστή,
11. βολβοί, καυλοί, σίλφιον, ὄξος,
12. μάραθ᾽, ᾠά, φακῆ, τέττιγες, ὀποί,
13. κάρδαμα, σήσαμα, κήρυκες, ἅλες,
14. πίνναι, λεπάδες, μύες, ὄστρεια,
15. κτένες, ὄρκυνες· καὶ πρὸς τούτοις
16. ὀρνιθαρίων ἄφατον πλῆθος,
17. νηττῶν, φαττῶν· χῆνες, στρουθοί,
18. κίχλαι, κόρυδοι, κίτται, κύκνοι,
19. πελεκάν, κίγκλοι, γέρανοσ — Β. τουδὶ
20. τοῦ χάσκοντος διατειναμένη
21. διὰ τοῦ πρωκτοῦ καὶ τῶν πλευρῶν
22. διακόψειεν τὸ μέτωπον.
23. Α. οἶνοι δέ σοι, λευκός,
24. γλυκύς, αὐθιγενής, ἡδύς, καπνίας.

Λυγκεὺς δ’ ἐν Κενταύρῳ διαπαίζων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησι (IV 433 M)·

1. μάγειρ᾽, ὁ θύων ἐστὶ δειπνίζων τ’ ἐμὲ
   v.1.p.300
2. Ῥόδιος, ἐγὼ δ’ ὁ κεκλημένος Περίνθιος.
3. οὐδέτερος ἡμῶν ἥδεται τοῖς Ἀττικοῖς
4. δείπνοις. ἀηδία γάρ ἐστιν Ἀττικὴ
5. ὥσπερ ξενική· παρέθηκε πίνακα γὰρ μέγαν
6. ἔχοντα μικροὺς πέντε πινακίσκους ἄνω·
7. τούτων ὃ μὲν ἔχει σκόροδον, ὃ δ’ ἐχίνους δύο,
8. ὃ δὲ θρυμματίδα γλυκεῖαν, ὃ δὲ κόγχας δέκα,
9. ὃ δ’ ἀντακαίου μικρόν. ἐν ὅσῳ δ’ ἐσθίω,
10. ἕτερος ἐκεῖν᾽, ἐν ὅσῳ δ’ ἐκεῖνος, τοῦτ’ ἐγὼ
11. ἠφάνισα. βούλομαι δέ γ᾽, ὦ βέλτιστε σύ,
12. κἀκεῖνο καὶ τοῦτ᾽, ἀλλ’ ἀδύνατα βούλομαι·
13. οὔτε στόματα γὰρ οὔτε χεῖρας πέντ’ ἔχω.
14. ὄψιν μὲν οὖν ἔχει τὰ τοιαῦτα ποικίλην,
15. ἀλλ’ οὐθέν ἐστι τοῦτο πρὸς τὴν γαστέρα·
16. κατέπασα γὰρ τὸ χεῖλος, οὐκ ἐνέπλησα δέ.
17. τί οὖν ἔχεις; Β. ὄστρεια πολλά. Α. πίνακά μοι
18. τούτων παραθήσεις αὐτὸν ἐφ’ ἑαυτοῦ μέγαν.
19. ἔχεις ἐχίνους; Β. ἕτερος ἔσται σοι πίναξ·
20. αὐτὸς γὰρ αὐτὸν ἐπριάμην ὀκτὼ ὀβολῶν.
21. Α. ὀψάριον αὐτὸ τοῦτο παραθήσεις μόνον,
22. ἵνα ταὐτὰ πάντες, μὴ τὸ μὲν ἐγώ, τὸ δ’ ἕτερος ...

Δίφιλος

1. πόσοι τὸ πλῆθός εἰσιν οἱ κεκλημένοι
2. εἰς τοὺς γάμους, βέλτιστε, καὶ πότερ’ Ἀττικοὶ
3. ἅπαντες ἢ κἀκ τοὐμπορίου τινές; Β. τί δαὶ
4. τοῦτ’ ἐστὶ πρὸς σὲ τὸν μάγειρον; Α. τῆς τέχνης
5. ἡγεμονία τίς ἐστιν αὕτη σοι, πάτερ,
6. τὸ τῶν ἐδομένων τὰ στόματα προειδέναι.
7. οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι δὸς
8. εὐθὺς ἀπὸ θερμοῦ τὴν μεγάλην αὐτοῖς σπάσαι,
9. ἀποζέσας σίλουρον ἢ λεβίαν, ἐφ’ ᾧ
10. χαριεῖ πολὺ μᾶλλον ἢ μυρίνην προσεγχέας.
11. Β. ἀστεῖον ὁ σιλουρισμός. Α. ἂν Βυζαντίους,
12. ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον ὅσα γ’ ἂν παρατιθῇς,
13. κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα.
14. διὰ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν παρ’ αὐτοῖς ἰχθύων
15. πάντες βλιχανώδεις εἰσὶ καὶ μεστοὶ λάπης.
16. Μένανδρος δ’ ἐν Τροφωνίῳ (IV 205 M)·
17. ξένου τὸ δεῖπνόν ἐστιν ὑποδοχή. Β. τίνος;
18. ποδαποῦ; διαφέρει τῷ μαγείρῳ τοῦτο γάρ.
19. οἷον τὰ νησιωτικὰ ταυτὶ ξενύδρια,
20. ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις τεθραμμένα
21. καὶ παντοδαποῖς, τοῖς ἁλμίοις μὲν οὐ πάνυ
22. ἁλίσκετ᾽, ἀλλ’ οὕτως παρέργως ἅπτεται·
23. τὰς δ’ ὀνθυλεύσεις καὶ τὰ κεκαρυκευμένα
24. μᾶλλον προσεδέξατ᾽. Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον
    v.1.p.302
25. ἀθάλασσος ὢν τοῖς λοπαδίοις ἁλίσκεται·
26. Ἰωνικὸς πλούταξ ὑποστάσεις ποιῶν
27. κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα βρώματα.

ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ καὶ τοῖς εἰς ἀναστόμωσιν βρώμασιν ὥσπερ ταῖς ἁλμάσιν ἐλάαις, ἃς κολυμβάδας καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν Γήρᾳ φησίν (I 426 K)·

1. ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας
2. ἢ σὺ τὰς ὑποπαρθένους ἁλμάδας ὡς ἐλάας
3. στιφράς;

1. ἰχθὺς τί σοι
2. ἐφαίνεθ’ οὑφθός; Β. μικρὸς ἦν, ἀκήκοας;
3. ἅλμη τε λευκὴ καὶ παχεῖ’ ὑπερβολῇ,
4. κοὐχὶ λοπάδος προσῶζεν οὐδ’ ἡδυσμάτων.
5. ἐβόων δ᾽ ἅπαντες, ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς.

1. πρὸς θεῶν, ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν
2. καὶ κερκώπην θηρευσαμένη
3. καλάμῳ λεπτῷ.

1. σοῦ δ’ ἐγὼ λαλιστέραν
   v.1.p.303
2. οὐπώποτ’ εἶδον οὔτε κερκώπην, γύναι,
3. οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόν᾽, οὐ χελιδόνα,
4. οὐ τρυγόν᾽, οὐ τέττιγα.

1. πίναξ ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων ἡγήσεται
2. ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν,
3. θρυμματίδα, τέμαχος, βολβὸν ἐν ὑποτρίμματι.

ὅτι δ’ ἤσθιον διὰ τὴν ἀναστόμωσιν καὶ τὰς δι’ ὄξους καὶ νάπυος γογγυλίδας σαφῶς παρίστησι Νίκανδρος ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν λέγων οὕτως (fr. 70 Schn)·

1. γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ’ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη
2. μακρή τε στιφρή τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι.
3. καὶ τὰς μέν θ’ αὕηνον ἀποπλύνας βορέῃσι,
4. προσφιλέας χειμῶνι καὶ οἰκουροῖσιν ἀεργοῖς·
5. θερμοῖς δ’ ἰκμανθεῖσαι ἀναζώουσ’ ὑδάτεσσι.
6. τμῆγε δὲ γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν
7. ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ δὲ
8. αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ’ ἐν ζεστῷ ἀποβάπτων
9. ὕδατι δριμείῃ πολέας ἐμβάπτισον ἅλμῃ,
10. ἄλλοτε δ’ αὖ λευκὸν γλεῦκος συστάμνισον ὄξει
11. ἶσον ἴσῳ, τὰς δ’ ἐντὸς ἐπιστύψας ἁλὶ κρύψαις.
12. πολλάκι δ’ ἀσταφίδας προχέαις τριπτῆρι λεήνας
13. σπέρματά τ’ ἐνδάκνοντα σινήπυος. εἰν ἑνὶ δὲ τρὺξ
14. ὄξεος ἰκμάζουσα καὶ ὠμοτέρην ἐπὶ κόρσην
15. ὥριον ἁλμαίην αμυσαι κεχρηόσι δαίτης.
    v.1.p.304

1. ἔστιν ἔνδον ὄξος ὀξύ σοι.
2. ὑπολαμβάνω, παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν.
3. ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά,
4. ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται·
5. τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων
6. ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια,
7. τό τε νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον
8. ἐσκέδασε κἀποίησεν ἡδέως φαγεῖν.

Ἄλεξις δ’ ἐν Ταραντίνοις ἐν τοῖς συμποσίοις φησὶ τοὺς Ἀττικοὺς καὶ ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντας (II 379 K)·

1. τοῦτο γὰρ νῦν ἐστί σοι
2. ἐν ταῖς Ἀθήναις ταῖς καλαῖς ἐπιχώριον·
3. ἅπαντες ὀρχοῦντ’ εὐθύς, ἂν οἴνου μόνον
4. ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν λέγεις ἄρ’ ἂν
5. φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω.
6. καὶ τοῖς μὲν ἀγενείοις ἴσως ἔπεστί τις
7. χάρις· ἀλλ’ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον
8. ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον
9. βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ’ ἀναβάλλονθ’ ἅμα,
10. ἥδιστ’ ἂν ἀναπήξαιμ’ ἂν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου
11. λαβών.

1. οὐχ ὁρᾷς ὀρχούμενον
2. ταῖς χερσὶ τὸν βάκηλον; οὐδ’ αἰσχύνεται
3. ὁ τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενος,
4. ὁ τὴν Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην,
5. ὁ τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ.

1. λόγος γάρ ἐστ’ ἀρχαῖος οὐ κακῶς ἔχων·
2. οἶνον λέγουσι τοὺς γέροντας, ὦ πάτερ,
3. πείθειν χορεύειν οὐ θέλοντας.

1. ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον ὀρχεῖσθαι μόνον
2. βλέποντες, ἄλλο δ’ οὐδέν, ὄψων ὀνόματα
3. καὶ σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος
4. καὶ Κωβιός, Σεμίδαλις.

1. ‘Ἀττικὸν δὲ δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει

1. δεῖπνα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα
2. πολλά (Od. 1.1),
3. ἃ Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις δείπνισεν ἡμᾶς·
4. ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λιμός (Od. 6.164).
5. οὗ δὴ καλλίστους ἄρτους ἴδον ἠδὲ μεγίστους,
6. λευκοτέρους χιόνος, ἔσθειν δ’ ἀμύλοισιν ὁμοίους

1. τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο πεσσομενάων (Il. 20.223)·
   v.1.p.306
2. αὐτὸς δὲ Ξενοκλῆς ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν (Il. 3.196),
3. στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰών. σχεδόθεν δέ οἱ ἦν παράσιτος (Od. 20.128. 30)
4. Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς (Od. 5.51),
5. νήστης, ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων (Od. 5.250).
6. τῷ δὲ μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν τε τραπέζας,
7. οἷς ἐπιτετράφαται μέγας οὐρανὸς ὀπτανιάων (Il. 5.750)
8. ἠμὲν ἐπισπεῦσαι δείπνου χρόνον ἠδ’ ἀναμεῖναι.
9. ἔνθ’ ἄλλοι πάντες λαχάνοις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλον (Od. 9.288),
10. ἀλλ’ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἀλλ’ ἤσθιον εἴδατα πάντα,
11. βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα μυελόεντα (Od. 9.293),
12. ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν, Φοινίκιον ὄψον.
13. αὐτὰρ ἐχίνους ῥῖψα καρηκομόωντας ἀκάνθαις·
14. οἳ δὲ κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν ποσὶ παίδων
15. (Il. 16.794)
16. ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ’ ἐπ’ ἠιόνος κλύζεσκε (Il. 21.61)·
17. πολλὰς δ’ ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους εἷλκον ἀκάνθας (Il. 10.15).
18. ἡ δὲ Φαληρικὴ ἦλθ’ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη,
19. ἄντα παρειάων σχομένη ῥυπαρὰ κρήδεμνα (Od. 1.334)...
20. τοὺς δ’ ὁ Κύκλωψ ἐφίλει καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει ...
21. πίνας ἦλθε φέρων καὶ ἄμυλα ἠχήεντα (Od. 4.72),
22. ἃς κατὰ φυκότριχος πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ ...
23. ψῆττά τε χονδροφυὴς καὶ τρίγλη μιλτοπάρῃος (Od. 9.125).
24. τῇ δ’ ἐγὼ ἐν πρώτοις ἐπέχον κρατερώνυχα χεῖρα
25. (Od. 17.410?)
    v.1.p.307
26. οὐδ’ ἔφθην τρώσας μιν, ἄασε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων.
27. ὡς δὲ ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο (Il. 12.39),
28. τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ χερσὶν ἔχοντα (Il. 24.724),
29. ἂψ δ’ ἑλόμην χάρμῃ, λαιμὸν δ’ ἄπληστον ἄμυξα.
30. ἦλθε δὲ Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις ἀργυρόπεζα,
31. σηπίη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα (Od. 10.136),
32. ἣ μόνη ἰχθὺς οὖσα τὸ λευκὸν καὶ μέλαν οἶδε.
33. καὶ Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης ἐρικυδέα γόγγρον (Od. 11.576)
34. κείμενον ἐν λοπάδεσσ᾽· ὃ δ’ ἐπ’ ἐννέα κεῖτο τραπέζας·
35. τῷ δὲ μετ’ ἴχνια βαῖνε θεὰ λευκώλενος ἰχθὺς (Od. 3.30 Il. 1.55)
36. ἔγχελυς, ἣ Διὸς εὔχετ’ ἐν ἀγκοίνῃσι μιγῆναι (Od. 11.267),
37. ἐκ Κωπῶν, ὅθεν ἐγχέλεων γένος ἀγροτεράων (Il. 2.852),
38. παμμεγέθης, ἣν οὔ κε δύ’ ἀνέρες ἀθλητῆρες (Il. 12.447),
39. οἷοι ἄρ’ Ἀστυάναξ τε καὶ Ἀντήνωρ ἐγένοντο,
40. ῥηιδίως ἐπ’ ἄμαξαν ἀπ’ οὔδεος ὀχλίσσειαν (Il. 12.448)·
41. τρισπίθαμοι γὰρ ταί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν (Od. 11.310)
42. εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι (Od. 11.312).
43. πολλὰ δ’ ἄναντα κάταντα κατὰ στέγος ἦλθ’ ὁ μάγειρος (Il. 21.116),
44. σείων ὀψοφόρους πίνακας κατὰ δεξιὸν ὦμον (Il. 5.46).
45. τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι χύτραι ἕποντο
46. (Il. 2.534),
47. αὐτὰρ ἀπ’ Εὐβοίας λοπάδες τόσαι ἐστιχόωντο (Il. 2.516).
    v.1.p.308
48. Ἶρις δ’ ἄγγελος ἦλθε ποδήνεμος, ὠκέα τευθίς (Il. 2.786),
49. πέρκη τ’ ἀνθεσίχρως καὶ ὁ δημοτικὸς μελάνουρος,
50. ὃς καὶ θνητὸς ἐὼν ἕπετ’ ἰχθύσιν ἀθανάτοισιν (Il. 16.154).
51. οἴη δ’ αὖ θύννου κεφαλὴ θαλαμηιάδαο (Od. 11.543. 557)
52. νόσφιν ἀφειστήκει, κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων

1. (Od. 11.555).
2. ῥίνη δ᾽, ἣν φιλέουσι περισσῶς τέκτονες ἄνδρες (Il. 6.315),
3. τρηχεῖ’ ἀλλ’ ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὐ γὰρ ἔγωγε
4. ἧς σαρκὸς δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι
5. (Od. 9.27. 28).
6. ὀπταλέος δ’ εἰσῆλθε πελώριος ἱππότα κεστρεὺς (Il. 2.336)
7. οὐκ οἶος· ἅμα τῷ γε δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο (Il. 3.143).
8. κυανόχρως δ’ ἀμίας ἐπὶ τοῖς μέγας, ὅς τε θαλάσσης
9. πάσης βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνος ὑποδμώς (Od. 4.385. 6),
10. καρῖδές θ᾽, αἳ Ζηνὸς Ὀλυμπίου εἰσὶν ἀοιδοί,
11. αἳ δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ πάσασθαι (Od. 2.16).
12. χρύσοφρυς, ὃς κάλλιστος ἐν ἄλλοις ἵσταται ἰχθύς
13. (Il. 23.318),
14. κάραβος, ἀστακὸς αὖτε λιλαίετο θωρήσσεσθαι (Od. 20.27)
15. ἐν μακάρων δείπνοις. τοῖς δαιτυμόνες χέρ’ ἐφέντες
16. ἐν στόμασίν τ᾽ ἔθεσαν καὶ ἀπήγαγον ἄλλυδις ἄλλον (Od. 11.385).
17. τῶν δ’ ἄρ’ ἔλοψ κρείων δουρικλυτὸς ἡγεμόνευεν
18. (Il. 2.645),
19. οὗ πλήρης περ ἐὼν κρατερῶς παλάμῃ ἐπορέχθην
    v.1.p.309
20. γεύσασθ’ ἱμείρων· τὸ δέ γ’ ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν (Od. 10.555),
21. οἵην δαίνυνται μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες (Od. 5.7).
22. μύραιναν δ’ ἐπέθηκε φέρων, προκάλυμμα τραπέζης
23. (Od. 17.333),
24. ζώνην θ᾽, ἣν φορέεσκεν ἀγαλλομένη περὶ δειρήν
25. (Il. 4.137),
26. εἰς λέχος ἡνίκ’ ἔβαινε Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ.
27. σάνδαλα δ’ αὖ παρέθηκεν ἀειγενῆ ἀθανατάων,
28. βούγλωσσόν θ᾽, ὃς ἔναιεν ἐν ἅλμῃ μορμυρούσῃ
29. (Il. 6.396),
30. κίχλας δ’ ἑξείης ἡβήτορας ὑψιπετήεις
31. καὶ πέτρας κάτα βοσκομένας, ὑάδας θ’ ὑδατινούς.
32. ἐν δ’ ἀναμὶξ σαργοί τε καὶ ἵππουροι γλάνιές τε,
33. μόρμυρος ἄντα δ’ ἦν, μεγάλη, σπάρος· οὓς ὁ μάγειρος
34. σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε δὲ δῶμα (Od. 17.333).
35. τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ δέ γε θηλυτεράων
36. εἶναι βρώματ’ ἔδοξεν· ἐπεὶ δ’ ορμαινον ἐπ’ ἄλλα.
37. κεῖτο δέ τις βατάνη, ἧς οὐδεὶς ἥπτετο δειπνῶν,
38. ἐν καθαρῷ ὅθι περ λοπάδων διεφαίνετο χῶρος
39. (Il. 10.199)...
40. ἑξῆς κόσσυφος ἦλθε μόνος γεύσασθαι ἕτοιμος·
41. οὐ μὴν οὐδ’ ἄρ’ ἄθικτος ἔην, πόθεον δὲ καὶ ἄλλοι.
    v.1.p.310
42. κωλῆν δ’ ὡς ἔιδον, ὡς ἔτρεμον (Il. 14.294)· ἐν δὲ σίναπυ
43. κεῖτ’ ἀγχοῦ γλυκὺ πλείονα χρυσὸς ὢν ἀπερύκων.
44. γευσάμενος δ’ ἔκλαιον, ὅτ’ αὔριον οὐκ ἔτι ταῦτα
45. (Od. 12.309)
46. ὄψομαι, ἀλλά με τυρῷ δεῖ καὶ μάζῃ ὀτρηρῇ ....
47. νηδὺς δ’ οὐχ ὑπέμεινε, βιάζετο γὰρ ἀδέεσσι (Il. 16.102)·
48. δάμνα μιν ζωμός τε μέλας ἀκροκώλιά θ’ ἑφθά.
49. παῖς δέ τις ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν τρισκαίδεκα νήσσας
50. (Il. 2.557),
51. λίμνης ἐξ ἱερῆς, μάλα πίονας· ἃς ὁ μάγειρος (Il. 5.710)
52. θῆκε φέρων, ἵν’ Ἀθηναίων κατέκειντο φάλαγγες
53. (Il. 2.558)....
54. Χαιρεφόων δ’ ἐνόησεν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω
55. (Il. 1.343)
56. ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι (Od. 2.159).
57. ἤσθιε δ’ ὥστε λέων, παλάμῃ δ’ ἔχε τὸ σκέλος αὐτοῦ (Od. 9.292. Od. 1.104),
58. ὄφρα οἱ οἴκαδ’ ἰόντι πάλιν ποτιδόρπιον εἴη (Od. 9.234).
59. χόνδρος δ’ ἡδυπρόσωπος, ὃν Ἥφαιστος κάμεν ἕψων
60. (Il. 2.101),
61. Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ πέττων τρισκαίδεκα μῆνας (Il. 5.387).
62. αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο μελίφρονος ἐξ ἔρον ἕντο (Od. 24.489),
63. χεῖρας νιψαμένοισιν ἀπ’ ὠκεανοῖο ῥοάων (Il. 19.1)
64. ὡραῖος παῖς ἦλθε φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ,
65. ἄλλος δ’ αὖ στεφάνους ἐπὶ δεξιὰ πᾶσιν ἔδωκεν,
    v.1.p.311
66. οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα κοσμηθέντες (Od. 9.157).
67. κρητὴρ δὲ Βρομίου ἐκεράννυτο, πίνετο δ’ οἶνος
68. Λέσβιος, οὗ δὴ πλεῖστον ἀνὴρ ὑπὲρ ἄνδρα πεπώκει.
69. δεύτεραι αὖτε τράπεζαι ἐφωπλίζοντο γέμουσαι·
70. ἐν δ’ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ πίονα μῆλα (Od. 9.217),
71. ῥοιαί τε σταφυλαί τε, θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι,
72. πρόσφατος ἥν θ’ ἁμάμαξυν ἐπίκλησιν καλέουσι (Od. 5.273).
73. τῶν δ’ ἐγὼ οὐδενὸς ἦσθον ἁπλῶς, μεστὸς δ᾽ ἀνεκείμην.
74. ὡς δὲ ἴδον ξανθόν, γλυκερόν, μέγαν ἔγκυκλον,
75. ἄνδρες,
76. Δήμητρος παῖδ’ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα,
77. πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην
78. (Il. 10.243)...
79. οὐδ’ εἴ μοι δέκα μὲν χεῖρες, δέκα δὲ στόματ’ εἶεν
80. (Il. 2.490),
81. γαστὴρ δ’ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη.
82. πόρναι δ’ εἰσῆλθον, κοῦραι δύο θαυματοποιοί,
83. ἃς Στρατοκλῆς ἤλαυνε ποδώκεας ὄρνιθας ὥς (Il. 2.764).

Ἄλεξις δ’ ἐν Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησιν (II 375 K)·

1. ἔγωγε δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι
2. οὓς ἂν σοφωτάτους δύνωμ’ ἐν τῇ πόλει.
3. μέλλοντα δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν
4. οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ’ ἀπηκριβωμένως
5. λιμῷ παρελθεῖν ἃ δεῖ καθ’ ἓν
6. ἕκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα ... μεγαλείως δέ ...
   v.1.p.312

1. τάδ’ οὐ Κόρινθος οὐδὲ Λαίς, ὦ Σύρε,
2. οὐδ’ εὐτραπέζων Θετταλῶν ξένων τροφαί,
3. ὧν οὐκ ἄμοιρος ἥδε χεὶρ ἐγίνετο.

ἑξῆς δὲ λεκτέον καὶ περὶ τῶν Λακωνικῶν συμποσίων. Ἡρόδοτος μὲν οὖν ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν ἱστοριῶν περὶ τῆς Μαρδονίου παρασκευῆς λέγων καὶ μνημονεύσας Λακωνικῶν συμποσίων φησί (c. 82)· ‘Ξέρξης φεύγων ἐκ τῆς Ἑλλάδος Μαρδονίῳ τὴν παρασκευὴν κατέλιπε τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν ἰδόντα τὴν τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ παραπετάσμασι ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι τοὺς ἀρτοποιοὺς καὶ ὀψοποιοὺς κατὰ ταὐτὰ καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι. ποιησάντων δὲ τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς καὶ ἀργυρᾶς ἐστρωμένας καὶ τραπέζας ἀργυρᾶς καὶ παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ προκείμενα κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι τοῖς ἑαυτοῦ διακόνοις παρασκευάσαι Λακωνικὸν δεῖπνον. καὶ παρασκευασθέντος γελάσας ὁ Παυσανίας μετεπέμψατο τῶν Ἑλλήνων τοὺς στρατηγοὺς καὶ ἐλθόντων ἐπιδείξας

Πολέμων δ’ (fr. 86 Pr) ἐν τῷ παρὰ Ξενοφῶντι κανάθρῳ (Ages. 8, 7) τοῦ παρὰ Λάκωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος μνημονεύοντα Κρατῖνον ἐν Πλούτοις λέγειν (I 63 K)·

1. ἆρ’ ἀληθῶς τοῖς ξένοισιν ἔστιν, ὡς λέγουσ᾽, ἐκεῖ
2. πᾶσι τοῖς ἐλθοῦσιν ἐν τῇ κοπίδι θοινᾶσθαι καλῶς,
3. ἐν δὲ ταῖς λέσχαισι φύσκαι προσπεπατταλευμέναι
4. κατακρέμανται τοῖσι πρεσβύταισιν ἀποδάκνειν ὀδάξ;

1. καὶ γένηται τοῖσδε σάμερον κοπίς.

1. ἐκάλεσε γάρ τύ τις
2. ἐπ’ αἶκλον ἀέκων, τὺ δὲ ἑκὼν ᾤχεο τρέχων.

ταῦτα μὲν ὁ Πολέμων· πρὸς ὃν ἀντιλέγων Δίδυμος ὁ γραμματικὸσ — καλεῖ δὲ τοῦτον Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος βιβλιολάθαν διὰ τὸ πλῆθος ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ τρισχίλια πρὸς τοῖς πεντακοσίοισ — φησὶ τάδε (om. Schm)· ‘Πολυκράτης, φησί, ἐν τοῖς Λακωνικοῖς ἱστορεῖ (FHG IV 480) ὅτι τὴν μὲν τῶν Ὑακινθίων θυσίαν οἱ Λάκωνες ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας συντελοῦσι καὶ διὰ τὸ πένθος τὸ γενόμενον περὶ τὸν Ὑάκινθον οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ τοῖς δείπνοις οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα πέμματα καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι καὶ τὸν εἰς τὸν θεὸν παιᾶνα οὐκ ᾄδουσιν οὐδ’ ἄλλο τι τοιοῦτον εἰσάγουσιν οὐδὲν καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις θυσίαις ποιοῦσιν, ἀλλὰ μετ’ εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται. τῇ δὲ μέσῃ τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται θέα ποικίλη καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ μεγάλη· παῖδές τε γὰρ κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν ἀνεζωσμένοις καὶ πρὸς αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ μὲν ἀναπαίστῳ, μετ’ ὀξέος δὲ τόνου τὸν θεὸν ᾄδουσιν· ἄλλοι δ᾽ ἐφ’ ἵππων κεκοσμημένων τὸ θέατρον διεξέρχονται· χοροί τε νεανίσκων παμπληθεῖς εἰσέρχονται καὶ τῶν ἐπιχωρίων τινὰ ποιημάτων ᾄδουσιν, ὀρχησταί τε ἐν τούτοις ἀναμεμιγμένοι τὴν κίνησιν ἀρχαικὴν ὑπὸ τὸν αὐλὸν καὶ

1. ποττὰν κοπίδ’ οιωσωμαι
2. ἐν Ἀμύκλαισιν παρ’ Ἀπέλλω,
3. εἷ βάρακες πολλαὶ κἄρτοι
4. καὶ δωμός τοι μάλα ἁδύς,

1. κἠπὶ τᾷ μύλᾳ δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις,

1. φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις ἥδε καθάπερ σχημάτων.

περὶ δὲ τῶν ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ οὑτωσὶ γράφει (FHG II 623)· ‘καὶ εὐθὺς τοὺς μὲν εὐπόρους ζημιοῖ εἰς ἐπάικλα· ταῦτα δέ ἐστιν μετὰ δεῖπνον τραγήματα· τοῖς δ’ ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον ἢ στιβάδα ἢ φύλλα δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι τὰ ἐπάικλα κάπτειν μετὰ δεῖπνον· γίνεται γὰρ ἄλφιτα ἐλαίῳ ἐρραμένα. τὸ δ’ ὅλον ὥσπερ πολίτευμά τι τοῦτο δὴ συνίσταται μικρόν. καὶ γὰρ ὅντινα δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι ἢ δεύτερον ἢ ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι, πάντα τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα.’ τὰ ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. περὶ δὲ τῶν καμματίδων καὶ τῶν καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως γράφει (v. s)· ‘διακούσας δὲ πάντων ὁ ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν ἢ κατεδίκασεν. ὁ δὲ νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς ἤτοι κάμμασιν ἢ καμματίσιν. ἐστὶ δὲ τὰ μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ δὲ καμματίδες αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά.’

περὶ δὲ τοῦ τῶν φιδιτίων δείπνου Δικαίαρχος τάδε ἱστορεῖ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Τριπολιτικῷ (FHG II 242)· ‘τὸ

τὴν δὲ τῆς διαίτης τῆς τοιαύτης σκληρότητα ὕστερον καταλύσαντες οἱ Λάκωνες ἐξώκειλαν εἰς τρυφήν. Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ εʹ καὶ κʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε γράφει περὶ αὐτῶν (FHG I 346)· ‘Λακεδαιμόνιοι