Deipnosophistae

ἴστε δὲ ὅτι καὶ Δημάδης ὁ ῥήτωρ ἐξ αὐλητρίδος ἑταίρας ἐπαιδοποιήσατο Δημέαν· ὃν φρυαττόμενόν ποτε ἐπὶ τοῦ βήματος ἐπεστόμισεν Ὑπερείδης εἰπών· ‘οὐ σιωπήσῃ, μειράκιον, μεῖζον τῆς μητρὸς ἔχων τὸ φύσημα;’ καὶ Βίων δ’ ὁ Βορυσθενίτης φιλόσοφος ἑταίρας ἦν υἱὸς Ὀλυμπίας Λακαίνης, ὥς φησι Νικίας ὁ Νικαιεὺς ἐν ταῖς τῶν φιλοσόφων Διαδοχαῖς. Σοφοκλῆς δ’ ὁ τραγῳδιοποιὸς ἤδη γέρων ὢν ἠράσθη Θεωρίδος τῆς ἑταίρας. ἱκετεύων οὖν τὴν Ἀφροδίτην φησίν·

1. κλῦθί μευ εὐχομένου, Κουροτρόφε· δὸς δὲ γυναῖκα
2. τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν,
3. ἣ δ’ ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν,
4. ὧν ἰσχὺς μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὸς δὲ μενοινᾷ.

1. φίλη γὰρ ἡ Θεωρίς.

ἀλλὰ μὴν καὶ Ἰσοκράτης ὁ τῶν ῥητόρων αἰδημονέστατος Μετάνειραν εἶχεν ἐρωμένην καὶ καλήν, ὡς Λυσίας ἱστορεῖ ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς (fr. 258 Tur). Δημοσθένης δ᾽ ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας (21) τὴν Μετάνειραν τοῦ Λυσίου φησὶν ἐρωμένην εἶναι. ἥττητο δὲ καὶ ὁ Λυσίας Λαγίδος τῆς ἑταίρας, ἧς ἔγραψεν ἐγκώμιον Κέφαλος ὁ ῥήτωρ (p. 217 Tur)· καθάπερ καὶ Ἀλκιδάμας ὁ Ἐλαίτης ὁ Γοργίου μαθητὴς ἔγραψεν καὶ αὐτὸς ἐγκώμιον Ναίδος τῆς ἑταίρας (fr. 3). τὴν δὲ Ναίδα ταύτην Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Φιλωνίδου βιαίων, εἰ γνήσιος ὁ λόγος, ἐρωμένην φησὶ (fr. 245) γενέσθαι Φιλωνίδου γράφων ὧδε· ‘ἔστιν οὖν γυνὴ ἑταίρα Ναὶς ὄνομα, ἧς Ἀρχίας κύριός ἐστιν, ὁ δ’ Ὑμέναιος ἐπιτήδειος, ὁ Φιλωνίδης δ’ ἐρᾶν φησιν.’ μνημονεύει αὐτῆς καὶ Ἀριστοφάνης ἐν τῷ Γηρυτάδῃ (I 433 K). μήποτε δὲ κἀν τῷ Πλούτῳ ἐν ᾧ λέγει (179)·

1. ἐρᾷ δὲ Λαὶς οὐ διὰ σὲ Φιλωνίδου;

1. καὶ τὴν Λαγίσκαν τὴν Ἰσοκράτους παλλακὴν
2. ἰδεῖν με συκάζουσαν εὐναίαν ἔτι,
3. τόν τ’ αὐλοτρύπην αὐτόν ....

Δημοσθένη δὲ τὸν ῥήτορα καὶ τεκνοποιήσασθαι ἐξ ἑταίρας ἔχει λόγος. αὐτὸς γοῦν ἐν τῷ περὶ Χρυσίου λόγῳ (fr. 4 Tur) προαγήοχε τὰ τέκνα ἐπὶ τὸ δικαστήριον ὡς δι’ ἐκείνων ἔλεον ἕξων χωρὶς τῆς μητρός, καίτοι ἔθος ἐχόντων τῶν κρινομένων τὰς γυναῖκας ἐπάγεσθαι· ἀλλ’ αἰδοῖ τοῦτ᾽ ἐποίησεν, φεύγων τὴν διαβολήν. ἀκόλαστος δ’ ἦν ὁ ῥήτωρ περὶ τὰ ἀφροδίσια, ὥς φησιν Ἰδομενεύς (FHG II 492). Ἀριστάρχου γοῦν τινος ἐρασθεὶς μειρακίου καὶ δι’ αὐτὸν παροινήσας εἰς Νικόδημον ἐξέκοψεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. παραδέδοται δὲ καὶ περὶ ὄψα καὶ περὶ νέους καὶ περὶ γυναῖκας πολυτελής. τοιγαροῦν καὶ ὁ γραμματεύς ποτ’ αὐτοῦ εἶπε· ‘τί δ’ ἄν τις περὶ Δημοσθένους λέγειν δύναιτο; τὰ γὰρ ἐνιαυτῷ μελετηθέντα ἐκείνῳ μία γυνὴ

Μυρρίνην δὲ τὴν Σαμίαν ἑταίραν Δημήτριος εἶχεν ὁ βασιλεὺς ὁ τῆς διαδοχῆς τελευταῖος καὶ ἔξω τοῦ διαδήματος κοινωνὸν εἶχε τῆς βασιλείας, ὥς φησιν Νικόλαος ὁ Δαμασκηνός (FHG III 414). Πτολεμαῖός τε ὁ τὴν ἐν Ἐφέσῳ διέπων φρουρὰν υἱὸς ὢν τοῦ Φιλαδέλφου βασιλέως Εἰρήνην εἶχε τὴν ἑταίραν, ἥτις ὑπὸ Θρᾳκῶν ἐν Ἐφέσῳ ἐπιβουλευομένου τοῦ Πτολεμαίου καὶ καταφυγόντος εἰς τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν συγκατέφυγεν· καὶ ἀποκτεινάντων αὐτὸν ἐκείνων ἡ Εἰρήνη ἐχομένη τῶν ῥόπτρων τῶν θυρῶν τοῦ ἱεροῦ ἐπέρραινεν τοῦ αἵματος τοῖς βωμοῖς, ἕως καὶ αὐτὴν κατέσφαξαν. Δανάην δὲ τὴν Λεοντίου τῆς Ἐπικουρείου θυγατέρα ἑταιριζομένην καὶ αὐτὴν Σώφρων εἶχεν ὁ ἐπὶ τῆς Ἐφέσου· δι’ ἣν αὐτὸς μὲν ἐσώθη ἐπιβουλευόμενος ὑπὸ Λαοδίκης, ἣ δὲ κατεκρημνίσθη, ὡς γράφει Φύλαρχος διὰ τῆς δωδεκάτης (FHG I 339) τάδε· ‘ἡ πάρεδρος τῆς Λαοδίκης Δανάη, πιστευομένη ὑπ’ αὐτῆς τὰ πάντα, Λεοντίου δ’ οὖσα τῆς μετ’ Ἐπικούρου τοῦ φυσικοῦ σχολασάσης θυγάτηρ, Σώφρονος δὲ γεγονυῖα πρότερον ἐρωμένη, παρακολουθοῦσα διότι ἀποκτεῖναι βούλεται τὸν Σώφρονα ἡ Λαοδίκη διανεύει τῷ Σώφρονι, μηνύουσα τὴν ἐπιβουλήν. ὃ δὲ συλλαβὼν καὶ προσποιηθεὶς συγχωρεῖν περὶ ὧν λέγει δύ᾽ ἡμέρας παρῃτήσατο

[Δημήτριος δ’ ὁ Φαληρεὺς Λαμπιτοῦς τῆς Σαμίας ἑταίρας ἐρασθεὶς ἡδέως δι’ αὐτὴν καὶ Λαμπιτὼ

διαβόητος δ’ ἑταίρα γέγονε καὶ ἡ Μιλησία Πλαγγών· ἧς περικαλλεστάτης οὔσης ἠράσθη τις

1. συκῆ πετραίη πολλὰς βόσκουσα κορώνας,
2. εὐήθης ξείνων δέκτρια Πασιφίλη.

Ἅρπαλος δ’ ὁ Μακεδὼν ὁ τῶν Ἀλεξάνδρου πολλὰ χρημάτων συλήσας καὶ καταφυγὼν εἰς Ἀθήνας ἐρασθεὶς Πυθιονίκης πολλὰ εἰς αὐτὴν κατανάλωσεν ἑταίραν οὖσαν· καὶ ἀποθανούσῃ πολυτάλαντον μνημεῖον κατεσκεύασεν· ‘ἐκφέρων τε αὐτὴν ἐπὶ τὰς ταφάς, ὥς

1. βασίλισσ’ ἔσῃ Βαβυλῶνος, ἂν οὕτω τύχῃ·
2. τὴν Πυθιονίκην οἶσθα καὶ τὸν Ἅρπαλον.

μετὰ δὲ τὴν Πυθιονίκης τελευτὴν ὁ Ἅρπαλος Γλυκέραν μετεπέμψατο καὶ ταύτην ἑταίραν, ὡς ὁ Θεόπομπος ἱστορεῖ, φάσκων ἀπειρηκέναι τὸν Ἅρπαλον μὴ στεφανοῦν ἑαυτόν, εἰ μή τις στεφανώσειε καὶ τὴν πόρνην. ‘ἔστησέν τε εἰκόνα χαλκῆν τῆς Γλυκέρας ἐν Ῥωσσῷ τῆς Συρίας, οὗπερ καὶ σὲ καὶ αὑτὸν ἀνατιθέναι μέλλει. παρέδωκέν τε αὐτῇ κατοικεῖν ἐν τοῖς βασιλείοις τοῖς ἐν Ταρσῷ καὶ ὁρᾷ ὑπὸ τοῦ λαοῦ

1. ἔστιν δ’ ὅπου μὲν ὁ κάλαμος πέφυχ’ ὅδε
2. φέτωμ’ ἄορνον. οὑξ ἀριστερᾶς δ’ ὅδε
3. πόρνης ὁ κλεινὸς ναός, ὃν δὴ Παλλίδης
4. τεύξας κατέγνω διὰ τὸ πρᾶγμ’ αὑτοῦ φυγήν.
5. ἐνταῦθα δὴ τῶν βαρβάρων τινὲς μάγοι
6. ὁρῶντες αὐτὸν παγκάκως διακείμενον
7. ἔπεισαν ὡς ἄξουσι τὴν ψυχὴν ἄνω
8. τὴν Πυθιονίκης.

1. ἐκμαθεῖν δέ σου ποθῶ
2. μακρὰν ἀποικῶν κεῖθεν, Ἀτθίδα χθόνα
3. τίνες τύχαι καλοῦσιν ἢ πράττουσι τί.
4. Α. ὅτε μὲν ἔφασκον δοῦλον ἐκτῆσθαι βίον,
   v.3.p.314
5. ἱκανὸν ἐδείπνουν· νῦν δὲ τὸν χέδροπα μόνον
6. καὶ τὸν μάραθον ἔσθουσι, πυροὺς δ’ οὐ μάλα.
7. Β. καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν Ἅρπαλον
8. αὐτοῖσι τῶν Ἀγῆνος οὐκ ἐλάσσονας
9. σίτου διαπέμψαι καὶ πολίτην γεγονέναι.
10. Α. Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος ἦν· ἔσται δ’ ἴσως
11. αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών.

ἐνδόξους δὲ ἑταίρας καὶ ἐπὶ κάλλει διαφερούσας ἤνεγκεν καὶ ἡ Ναύκρατις· Δωρίχαν τε, ἣν ἡ καλὴ Σαπφὼ ἐρωμένην γενομένην Χαράξου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς κατ’ ἐμπορίαν εἰς τὴν Ναύκρατιν ἀπαίροντος διὰ τῆς ποιήσεως διαβάλλει (fr. 138 B4) ὡς πολλὰ τοῦ Χαράξου νοσφισαμένην. Ἡρόδοτος δ’ αὐτὴν Ῥοδῶπιν καλεῖ (II 135), ἀγνοῶν ὅτι ἑτέρα τῆς Δωρίχης ἐστὶν αὕτη, ἡ καὶ τοὺς περιβοήτους ὀβελίσκους ἀναθεῖσα ἐν Δελφοῖς, ὧν μέμνηται Κρατῖνος διὰ τούτων (I 110 K)... εἰς δὲ τὴν Δωρίχαν τόδ᾽ ἐποίησε τοὐπίγραμμα Ποσείδιππος, καίτοι καὶ ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ πολλάκις αὐτῆς μνημονεύσας. ἐστὶ δὲ τόδε·

1. Δωρίχα, ὀστέα μὲν σὰ πάλαι κόνιν, ἕσσατο δ’ ἑσμὸς
2. χαίτης ἥ τε μύρων ἔκπνοος ἀμπεχόνη,
3. ᾗ ποτε τὸν χαρίεντα περιστέλλουσα Χάραξον
4. σύγχρους ὀρθρινῶν ἥψαο κισσυβίων.
5. Σαπφῷαι δὲ μένουσι φίλης ἔτι καὶ μενέουσιν
6. ᾠδῆς αἱ λευκαὶ φθεγγόμεναι σελίδες.
   v.3.p.315
7. οὔνομα σὸν μακαριστόν, ὃ Ναύκρατις ὧδε φυλάξει,
8. ἔστ’ ἂν ἴῃ Νείλου ναῦς ἐφ’ ἁλὸς πελάγη.

καὶ ἡ ἐξ Ἐρέσου δὲ τῆς ἑταίρας .... Σαπφὼ τοῦ καλοῦ Φάωνος ἐρασθεῖσα περιβόητος ἦν, ὥς φησι Νύμφις ἐν Περίπλῳ Ἀσίας (FHG III 16). Νικαρέτη δὲ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων ... καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου. Βιλιστίχη δ’ ἡ Ἀργεία ἑταίρα καὶ αὐτὴ ἔνδοξος, τὸ γένος ἀπὸ τῶν Ἀτρειδῶν σῴζουσα, ὡς οἱ τὰ Ἀργολικὰ γράψαντες ἱστοροῦσιν. ἔνδοξος δ’ ἐστὶν καὶ Λέαινα ἡ ἑταίρα, Ἁρμοδίου ἐρωμένη τοῦ τυραννοκτονήσαντος· ἥτις καὶ αἰκιζομένη ὑπὸ τῶν περὶ Ἱππίαν τὸν τύραννον οὐδὲν ἐξειποῦσα ἐναπέθανεν ταῖς βασάνοις. Στρατοκλῆς δ’ ὁ ῥήτωρ ἐρωμένην εἶχε τὴν ἐπικληθεῖσαν Λήμην ἑταίραν, τὴν καλουμένην Παρόραμα ... διὰ τὸ καὶ δύο δραχμῶν φοιτᾶν πρὸς τὸν βουλόμενον, ὥς φησι Γοργίας ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν.’

ἐπὶ τούτοις ὁ Μυρτίλος μέλλων σιωπᾶν ‘ἀλλὰ μικροῦ, ἔφη, ἄνδρες φίλοι, ἐξελαθόμην ὑμῖν εἰπεῖν τήν τε Ἀντιμάχου Λυδήν, προσέτι δὲ καὶ τὴν

1. οἵην μὲν φίλος υἱὸς ἀνήγαγεν Οἰάγροιο
2. Ἀγριόπην Θρῇσσαν στειλάμενος κιθάρην
3. Ἁιδόθεν· ἔπλευσεν δὲ κακὸν καὶ ἀπειθέα χῶρον,
4. ἔνθα Χάρων ἀκοὴν ἕλκεται εἰς ἄκατον
5. ψυχὰς οἰχομένων, λίμνης δ’ ἐπὶ μακρὸν ἀυτεῖ
6. ῥεῦμα διὲκ μεγάλων ῥυομένης δονάκων.
7. πόλλ’ ἔτλη παρὰ κῦμα μονόζωστος κιθαρίζων
8. Ὀρφεύς, παντοίους δ’ ἐξανέπεισε θεούς·
9. Κωκυτόν τ’ ἀθέμιστον ἐπ’ ὀφρύσι μηνίσαντα
10. ἠδὲ καὶ αἰνοτάτου βλέμμ’ ὑπέμεινε κυνός,
11. ἐν πυρὶ μὲν φωνὴν τεθοωμένου, ἐν πυρὶ δ’ ὄμμα,
12. σκληρὸν τριστοίχοις δεῖμα φέρων κεφαλαῖς.
13. ἔνθεν ἀοιδιάων μεγάλους ἀνέπεισεν ἄνακτας
14. Ἀγριόπην μαλακοῦ πνεῦμα λαβεῖν βιότου.
    v.3.p.317

1. Μουσαῖος Χαρίτων ἤρανος Ἀντιόπην·

1. εὐασμὸν κρυφίων ἐξεφόρει λογίων,

1. Δήμητρα· γνωστὴ δ’ ἐστὶ καὶ εἰν Ἀίδῃ.

1. Ἡσίοδον πάσης ἤρανον ἱστορίης

1. ἔνθεν ὅ γ’ Ἠοίην μνώμενος Ἀσκραικὴν

1. ὑμνῶν ἐκ πρώτης παιδὸς ἀνερχόμενος.

1. ἥδιστον πάντων δαίμονα μουσοπόλον,

1. ᾠδῇσιν πινυτῆς εἵνεκα Πηνελόπης·

1. πολλὸν ἀπ’ εὐρείης λειπόμενος πατρίδος·

1. καὶ Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενος παθέων.

1. ἦχον καὶ μαλακοῦ πνεῦμ’ ἀπὸ πενταμέτρου.
   v.3.p.318

1. κνημωθεὶς κώμους εἶχε σὺν Ἑξαμύῃ.

1. ἐχθρὸν μισήσας οἷ’ ἀνέπεμψεν ἔπη.

1. πληγεὶς Πακτωλοῦ ῥεῦμ’ ἐπέβη ποταμοῦ·

1. κλαίων, αἰάζων δ’ ἦλθεν ἀποπρολιπὼν

1. ἱράς, ἐκ παντὸς παυσάμενος καμάτου.

1. Σαπφοῦς φορμίζων ἱμερόεντα πόθον,

1. Τήιον ἀλγύνων ἄνδρα πολυφραδίῃ.

1. στελλομένην πολλαῖς ἄμμιγα Λεσβιάσι·

1. οἰνηρῇ δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα,

1. πολλάκις Αἰολικοῦ κύματος ἀντιπέρας.
   v.3.p.319

1. λείπουσ’ ἐν τραγικαῖς ᾖδε χοροστασίαις

....... Ζεὺς ἔπορεν Σοφοκλεῖ. φημὶ δὲ καὶ κεῖνον τὸν αἰεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα

1. καὶ πάντων μῖσος κτώμενον ἐκ συνοχῶν

1. τόξου νυκτερινὰς οὐκ ἀποθέσθ’ ὀδύνας·

1. Αἰγείων, μέθεπεν δ’ Ἀρχέλεω ταμίην·

1. Ἀμφιβίου στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν.

1. Βάκχου καὶ λωτοῦ πιστότατον ταμίην

1. ὠρυγῇ ταύτης ἦλθε διὰ πτόλεως,

1. αὐτοῖς μηλείοις θήκαθ’ ὑπὸ προγόνοις.

1. Κῷοι χάλκειον θῆκαν ὑπὸ πλατάνῳ
   v.3.p.320

1. ῥήματα καὶ πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν.

1. ἀνθρώπων, σκολιὴν μαιόμενοι σοφίην,

1. καὶ δεινὴ μύθων κῆδος ἔχουσ’ ἀρετή,

1. φαινόμενον, δεινὸν δ’ ἦλθον ὑφ’ ἡνίοχον.

1. Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίης

1. βαιῇ ἐνὶ σφαίρῃ πάντ’ ἀπομασσόμενον.

1. ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη ἐν σοφίῃ

1. ψυχῆς κουφοτέρας ἐξεπόνησ’ ἀνίας,

1. εὗρε, λόγῳ πολλὰς εὑρόμενος διόδους.

1. δεινὸν ὅτ’ Ἀπιδανῆς Λαίδος ἠράσατο

1. φεύγων ουδαμενον ἐξεφόρησε βίωι.

ἐν τούτοις ὁ Ἑρμησιάναξ σφάλλεται συγχρονεῖν

1. σφαίρῃ δεῦτέ με πορφυρέῃ
2. βάλλων χρυσοκόμης Ἔρως
3. νήνι ποικιλοσαμβάλῳ
4. συμπαίζειν προκαλεῖται.
5. ἣ δ’ (ἐστὶν γὰρ ἀπ’ εὐκτίτου
6. Λέσβου) τὴν μὲν ἐμὴν κόμην
7. (λευκὴ γάρ) καταμέμφεται,
8. πρὸς δ’ ἄλλην τινὰ χάσκει.

1. κεῖνον, ὦ χρυσόθρονε Μοῦσ᾽, ἔνισπες
2. ὕμνον, ἐκ τᾶς καλλιγύναικος ἐσθλᾶς
3. Τήιος χώρας ὃν ἄειδε τερπνῶς
4. πρέσβυς ἀγαυός.

ταῦθ’ ὑμῖν, ὦ ἑταῖροι, οὐκ ἀμερίμνως δοκῶ τὸν ἐρωτικὸν τοῦτον πεποιῆσθαι κατάλογον, οὐκ ὢν οὕτως

1. τίς δ’ ἔστ’ ἀνάγκη δυστυχεῖν ἐν πλείοσιν,
2. ἐξὸν σιωπᾶν κἀν σκότῳ κρύπτειν τάδε;

ὑπολαμβάνων οὖν μέγαν εἶναι δαίμονα καὶ δυνατώτατον τὸν Ἔρωτα, προσέτι τε καὶ τὴν Ἀφροδίτην τὴν χρυσῆν, τὰ Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν λαμβάνων λέγω (fr. 898 N)·

1. τὴν Ἀφροδίτην οὐχ ὁρᾷς ὅση θεός;
2. ἣν οὐδ’ ἂν εἴποις οὐδὲ μετρήσειας ἂν
3. ὅση πέφυκε κἀφ’ ὅσον διέρχεται.
4. αὕτη τρέφει σὲ κἀμὲ καὶ πάντας βροτούς.
5. τεκμήριον δέ, μὴ λόγῳ μόνον μάθῃς·
6. ἔργῳ δὲ δείξω τὸ σθένος τὸ τῆς θεοῦ
7. ἐρᾷ μὲν ὄμβρου γαῖ᾽, ὅτε ξηρὸν πέδον
8. ἄκαρπον αὐχμῷ νοτίδος ἐνδεῶς ἔχῃ.
9. ἐρᾷ δ’ ὁ σεμνὸς οὐρανὸς πληρούμενος
10. ὄμβρου πεσεῖν εἰς γαῖαν Ἀφροδίτης ὕπο.
11. ὅταν δὲ συμμιχθῆτον ἐς ταὐτὸν δύο,
12. φύουσιν ἡμῖν πάντα καὶ τρέφουσ’ ἅμα,
13. δι’ ὧν βρότειον ζῇ τε καὶ θάλλει γένος.

1. ἐρᾷ μὲν ἁγνὸς οὐρανὸς τρῶσαι χθόνα,
2. ἔρως δὲ γαῖαν λαμβάνει γάμου τυχεῖν·
   v.3.p.323
3. ὄμβρος δ’ ἀπ’ εὐνάεντος οὐρανοῦ πεσὼν
4. ἔκυσε γαῖαν· ἣ δὲ τίκτεται βροτοῖς
5. μήλων τε βοσκὰς καὶ βίον Δημήτριον·
6. δένδρων τις ὥρα δ’ ἐκ νοτίζοντος γάμου
7. τέλειος ἐστί. τῶν δ’ ἐγὼ παραίτιος.

ἐν Ἱππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ Ἀφροδίτη φησίν (3)·

1. ὅσοι τε πόντον τερμόνων τ’ Ἀτλαντικῶν
2. ναίουσιν εἴσω φῶς ὁρῶντες ἡλίου,
3. τοὺς μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύω κράτη,
4. σφάλλω δ’ ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα.

1. ὅστις δ᾽ Ἔρωτα μὴ μόνον κρίνει θεόν,
2. ἢ σκαιός ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειρος ὢν
3. οὐκ οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποις θεόν.

1. τὸν δὲ γυναικείων μελέων πλέξαντα πότ’ ᾠδὰς
2. ἡδὺν Ἀνακρείοντα Τέως εἰς Ἑλλάδ’ ἀνῆγεν,
3. συμποσίων ἐρέθισμα, γυναικῶν ἠπερόπευμα,
   v.3.p.324
4. αὐλῶν ἀντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ἡδύν, ἄλυπον.
5. οὔ ποτέ σου φιλότης γηράσεται οὐδὲ θανεῖται,
6. ἔς τ’ ἂν ὕδωρ οἴνῳ συμμιγνύμενον κυλίκεσσι
7. παῖς διαπομπεύῃ, προπόσεις ἐπιδέξια νωμῶν,
8. παννυχίδας θ’ ἱερὰς θήλεις χοροὶ ἀμφιέπωσιν,
9. πλάστιγξ θ’ ἡ χαλκοῦ θυγάτηρ ἐπ’ ἄκραισι καθίζῃ
10. κοττάβου ὑψηλαῖς κορυφαῖς Βρομίου ψακάδεσσιν.

Ἀρχύτας δ’ ὁ ἁρμονικός, ὥς φησι Χαμαιλέων (fr. 27 Koepke), Ἀλκμᾶνα γεγονέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα καὶ ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος ἀκόλαστον, ὄντα καὶ περὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὴν τοιαύτην μοῦσαν εἰς τὰς διατριβάς. διὸ καὶ λέγειν ἔν τινι τῶν μελῶν (fr. 36 B4)·

1. Ἔρως με δαὖτε Κύπριδος ἕκατι
2. γλυκὺς κατείβων καρδίαν ἰαίνει.

1. τοῦθ’ ἁδειᾶν Μουσᾶν ἔδειξε
2. δῶρον μάκαιρα παρθένων
3. ἁ ξανθὰ Μεγαλοστράτα.

καὶ ὁ Ῥηγῖνος δὲ Ἴβυκος βοᾷ καὶ κέκραγεν (fr. 1 B4)·

1. ἦρι μὲν αἵ τε Κυδώνιαι
2. μηλίδες ἀρδόμεναι ῥοὰν
3. ἐκ ποταμῶν, ἵνα παρθένων
4. κῆπος ἀκήρατος, αἵ τ’ οἰνανθίδες
5. αὐξόμεναι σκιεροῖσιν ὑφ’ ἕρνεσιν
6. οἰναρέοις θαλέθοισιν· ἐμοὶ δ’ ἔρος
7. οὐδεμίαν κατακητος ὥραν, ἅθ’ ὑπὸ στεροπᾶς φλέγων
8. Θρηίκιος βορέας, ἀίσσων παρὰ Κύπριδος ἀζαλέαις
9. μανίαισιν ἐρεμνὸς
10. ἀθαμβὴς ἐγκρατέως
11. παιδόθεν φυλάσσει
12. ἡμετέρας φρένας.

1. εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν·
2. μὴ πρεσβυτέραν ἀριθμοῦ δίωκε, θυμέ, πρᾶξιν.

1. ὥρη ἐρᾶν, ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθαι,

1. ἡνίκ’ ἐχρῆν δύνειν, νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι.

1. χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι, θυμέ,
2. σὺν ἡλικίᾳ·
3. τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας προσώπου μαρμαριζοίσας
4. δρακεὶς
5. ὃς μὴ πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος
6. ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν —
7. ψυχρᾷ φλογί, πρὸς δ’ Ἀφροδίτας ἀτιμασθεὶς ἑλικοβλεφάρου
8. ἢ περὶ χρήμασι μοχθίζει βιαίως ἢ γυναικείῳ θράσει
9. ψυχρὰν φορεῖται πᾶσαν ὁδὸν θεραπεύων.
10. ἀλλ’ ἐγὼ τᾶσδ’ ἕκατι κηρὸς ὣς δαχθεὶς ἕλᾳ —
11. ἱρᾶν μελισσᾶν τήκομαι, εὖτ’ ἂν ἴδω παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν.
12. ἐν δ’ ἄρα καὶ Τενέδῳ Πειθώ τ’ ἔναιεν
13. καὶ Χάρις υἱὸν Ἀγησιλάου.
    v.3.p.327

ὅλως δὲ τοὺς παιδικοὺς ἔρωτας τῶν ἐπὶ ταῖς θηλείαις προκρίνουσι πολλοί. παρὰ γὰρ τὰς ἄλλας ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος σπουδασθῆναι τόδε τὸ ἔθος. Κρῆτες γοῦν, ὡς ἔφην (p. 561 f?), καὶ οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκιδεῖς περὶ τὰ παιδικὰ δαιμονίως ἐπτόηνται. Ἐχεμένης γοῦν ἐν τοῖς Κρητικοῖς (FHG IV 403) οὐ τὸν Δία φησὶν ἁρπάσαι τὸν Γανυμήδην ἀλλὰ Μίνωα. οἱ δὲ προειρημένοι Χαλκιδεῖς παρ’ αὑτοῖς φασιν ἁρπασθῆναι τὸν Γανυμήδην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ τὸν τόπον δεικνύντες Ἁρπάγιον καλοῦσιν, ἐν ᾧ καὶ μυρρίναι διάφοροι πεφύκασιν. καὶ τὴν πρὸς Ἀθηναίους δ᾽ ἔχθραν διελύσατο Μίνως, καίπερ ἐπὶ θανάτῳ παιδὸς συστᾶσαν, Θησέως ἐρασθεὶς καὶ τὴν θυγατέρα τούτῳ γυναῖκα ἔδωκε Φαίδραν, ὡς Ζῆνις ἢ Ζηνεύς φησιν ὁ Χῖος ἐν τῷ περὶ τῆς πατρίδος συγγράμματι (FHG IV 530).

Ἱερώνυμος δ’ ὁ περιπατητικὸς περισπουδάστους φησὶν (fr. 17 Hi) γενέσθαι τοὺς τῶν παίδων ἔρωτας, ὅτι πολλάκις ἡ τῶν νέων ἀκμὴ καὶ τὸ πρὸς ἀλλήλους ἑταιρικὸν συμφρονῆσαν πολλὰς τυραννίδας καθεῖλεν. παιδικῶν γὰρ παρόντων ἐραστὴς πᾶν ὁτιοῦν ἕλοιτ’ ἂν παθεῖν ἢ δειλοῦ δόξαν ἀπενέγκασθαι παρὰ τοῖς παιδικοῖς. ἔργῳ γοῦν τοῦτο ἔδειξεν ὁ συνταχθεὶς Θήβησιν ὑπὸ Ἐπαμινώνδου ἱερὸς λόχος καὶ ὁ κατὰ τῶν Πεισιστρατιδῶν θάνατος ὑπὸ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος γενόμενος, περὶ Σικελίαν δ’ ἐν Ἀκράγαντι ὁ Χαρίτωνος

1. εὐδαίμων Χαρίτων καὶ Μελάνιππος ἔφυ,
2. θείας ἁγητῆρες ἐφαμερίοις φιλότατος.

παρὰ δὲ Σπαρτιάταις, ὡς Ἅγνων φησὶν ὁ Ἀκαδημαικός, πρὸ τῶν γάμων ταῖς παρθένοις ὡς παιδικοῖς νόμος ἐστὶν ὁμιλεῖν. καὶ γὰρ ὁ νομοθέτης Σόλων ἔφη (fr. 25)·

1. μηρῶν ἱμείρων καὶ γλυκεροῦ στόματος.

1. σέβας δὲ μηρῶν ἁγνὸν οὐκ ἐπῃδέσω,
2. ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν φιλημάτων,

1. μηροῖς ὑπαίθων τὴν Διὸς τυραννίδα.

φιλόπαις δ’ ἦν ἐκμανῶς καὶ Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεύς. Δικαίαρχος γοῦν ἐν τῷ περὶ τῆς ἐν Ἰλίῳ Θυσίας (FHG II 241) Βαγώου τοῦ εὐνούχου οὕτως αὐτόν φησιν ἡττᾶσθαι ὡς ἐν ὄψει θεάτρου ὅλου καταφιλεῖν αὐτὸν ἀνακλάσαντα, καὶ τῶν θεατῶν ἐπιφωνησάντων μετὰ κρότου οὐκ ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. Καρύστιος δ’ ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι (FHG IV 357) ‘Χάρωνι, φησί, τῷ Χαλκιδεῖ παῖς καλὸς ἦν καὶ εἶχεν εὖ πρὸς αὐτόν. ὡς δ’ Ἀλέξανδρος παρὰ Κρατερῷ αὐτὸν ἐπῄνεσεν γενομένου πότου, ὁ Χάρων ἐκέλευσε τὸν παῖδα καταφιλῆσαι τὸν Ἀλέξανδρον· καὶ ὃς ‘μηδαμῶς, εἶπεν, οὐ γὰρ οὕτως ἐμὲ εὐφρανεῖ ὡς σὲ λυπήσει.’ ὥσπερ γὰρ ἦν ἐρωτικὸς ὁ βασιλεὺς οὗτος, οὕτως καὶ πρὸς τὸ καθῆκον ἐγκρατὴς καὶ πρὸς τὸ πρεπωδέστατον. αἰχμαλώτους γοῦν λαβὼν τὰς Δαρείου θυγατέρας καὶ τὴν γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην οὖσαν οὐ μόνον ἀπέσχετο, ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐκείνας μαθεῖν ἐποίησεν ὅτι εἰσὶν αἰχμάλωτοι, ἀλλ’ ὡς ἔτι Δαρείου ἐν τῇ βασιλείᾳ ὄντος πάντα αὐταῖς χορηγεῖσθαι ἐκέλευσεν. διόπερ καὶ Δαρεῖος τοῦτο μαθὼν ηὔξατο τῷ Ἡλίῳ τὰς χεῖρας ἀνατείνας ἢ αὐτὸν βασιλεύειν ἢ Ἀλέξανδρον.’ Ῥαδαμάνθυος δὲ τοῦ δικαίου Ἴβυκος ἐραστήν φησι (fr. 32 B) γενέσθαι Τάλων. Διότιμος δ’ ἐν τῇ Ἡρακλείᾳ (p. 213 Ki)