Deipnosophistae

τοιαῦτα πολλὰ ἐφεξῆς καταλέξαντος τοῦ Δημοκρίτου ὁ Ποντιανὸς ἔφη πάντων τούτων εἶναι τῶν δεινῶν μητρόπολιν τὸν οἶνον, δι’ ὃν καὶ τὰς μέθας καὶ τὰς μανίας, ἔτι δὲ καὶ τὰς παροινίας γίνεσθαι· ‘οὗ τοὺς ἐκπαθῶς μεταλαμβάνοντας οὐ κακῶς ὁ Χαλκοῦς ἐπικαλούμενος Διονύσιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις κυλίκων ἐρέτας ἔφη (fr. 5 B)·

1. καί τινες οἶνον ἄγοντες ἐν εἰρεσίᾳ Διονύσου
2. συμποσίου ναῦται καὶ κυλίκων ἐρέται
3. .... περὶ τοῦδε· τὸ γὰρ φίλον οὐκ ἀπόλωλε.

1. ὁ μὲν οὖν ἐμὸς υἱός, οἷον ὑμεῖς ἀρτίως
2. εἴδετε, τοιοῦτος γέγονεν, Οἰνοπίων τις ἢ
3. Μάρων τις ἢ Κάπηλος ἤ τις Τιμοκλῆς·
4. μεθύει γάρ· οὐδὲν ἕτερον. ὁ δ’ ἕτεροσ — τί ἂν
5. τύχοιμ’ ὀνομάσας; βῶλος, ἄροτρον, γηγενὴς
6. ἄνθρωπος.

1. οἶνον πολὺν
2. οὐ κεκραμένον σὺ πίνεις μεστὸς ὢν κοὐκ ἐξεμεῖς.

1. εἶτ’ οὐχ ἁπάντων ἐστὶ τὸ μεθύειν κακὸν
2. μέγιστον ἀνθρώποισι καὶ βλαβερώτατον;

1. πολὺς γὰρ οἶνος πόλλ’ ἁμαρτάνειν ποεῖ.

1. τὸ γὰρ ἐνδελεχῶς μεθύειν τίν’ ἡδονὴν ἔχει;
2. ἀποστεροῦντα ζῶνθ’ ἑαυτὸν τοῦ φρονεῖν,
3. ὃ μέγιστον ἡμῶν ἀγαθὸν ἔσχεν ἡ φύσις.

τὸ γὰρ παροινεῖν ἐκ τοῦ μεθύειν γίνεται· διὸ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ἀρκαδίᾳ φησίν (II 26 K)

1. οὔτε γὰρ νήφοντα δεῖ
2. οὐδαμοῦ, πάτερ, παροινεῖν, οὔθ’ ὅταν πίνειν δέῃ
3. νοῦν ἔχειν. ὅστις δὲ μεῖζον ἢ κατ’ ἄνθρωπον φρονεῖ,
4. μικρῷ πεποιθὼς ἀθλίῳ νομίσματι
5. εἰς ἄφοδον ἐλθὼν ὅμοιον πᾶσιν αὑτὸν ὄψεται ...
6. ἂν σκοπῇ τὰ τῶν ἰατρῶν τοῦ βίου τεκμήρια
7. τὰς φλέβας θ᾽ ὅποι φέρονται, τὰς ἄνω καὶ τὰς κάτω
8. τεταμένας, δι’ ὧν ὁ θνητὸς πᾶς κυβερνᾶται βίος.

1. Μακαρεὺς ἔρωτι τῶν ὁμοσπόρων μιᾶς
2. πληγεὶς τέως μὲν ἐπεκράτει τῆς συμφορᾶς
3. κατεῖχέ θ’ αὑτόν· εἶτα παραλαβών ποτε
4. οἶνον στρατηγόν, ὃς μόνος θνητῶν ἄγει
5. τὴν τόλμαν εἰς τὸ πρόσθε τῆς εὐβουλίας,
6. νύκτωρ ἀναστὰς ἔτυχεν ὧν ἠβούλετο.

1. ἡδύς γε πίνειν οἶνος Ἀφροδίτης γάλα,

Ἡγήσανδρος δ’ ὁ Δελφὸς καὶ ἐξοίνους τινὰς κέκληκε λέγων οὕτως (FHG IV 417)· ‘Κόμων καὶ Ῥοδοφῶν τῶν ἐν Ῥόδῳ πολιτευσαμένων ὄντες ἦσαν ἔξοινοι. καὶ ὁ Κόμων εἰς κυβευτὴν σκώπτων τὸν Ῥοδοφῶντα ἔλεγεν· Il. 8.102

1. ὦ γέρον, ἦ μάλα δή σε νέοι τείρουσι κυβευταί.

τούτων ἀκούσας ὁ Οὐλπιανὸς ‘ὁ δὲ πάροινος, ἔφη, καλέ μου Ποντιανέ, παρὰ τίνι κεῖται;’ καὶ ὃς ἔφη·

1. ἀπολεῖς μ’ ἐρωτῶν — κατὰ τὸν καλὸν Ἀγάθωνα
2. (fr. 13 N) —
3. καὶ σὺ χὠ νέος τρόπος,
4. ἐν οὐ πρέποντι τοῖς λόγοισι χρώμενος.

1. Κολχὶς ἄνθρωπος πάροινος.

1. ἠὲ βαρὺν βουπλῆγα τομώτερον ἢ Λυκόοργος,
   v.2.p.469
2. ὅς ῥα Διωνύσου ἀρρυθμοπότας ἐπέκοπτεν,
3. ἐκ δὲ ῥυτὰ ῥίπτασκεν ἀπληστοίνους τ’ ἀρυταίνασ —

μετὰ ταῦτα ὁ Οὐλπιανὸς προπιών τινι τῶν ἑταίρων ἔφη· ‘ἀλλὰ κατὰ τὸν Ἀντιφάνην, ὦ φιλότης ὃς ἐν Ἀγροίκοις φησίν (II 13 K)·

1. ὅλην μύσας ἔκπινε. Β. μέγα τὸ φορτίον.
2. Α. οὐχ ὅστις αὐτῆς ἐστιν ἐμπείρως ἔχων,

1. μὴ μεστὰς ἀεὶ
2. ἕλκωμεν,

1. ἀλλὰ καὶ λογίσκος εἰς μέσον
2. παταξάτω τις καί τι καὶ μελίσκιον,
3. στροφὴ λόγων παρελθέτω τις. ἡδύ τοι
4. ἐστὶν μεταβολὴ παντὸς ἔργου πλὴν ἑνός ....
5. παραδίδου δ’ ἑξῆς ἐμοὶ
   v.2.p.470
6. τὸν ἀρκεσίγυιον, ὡς ἔφασκ’ Εὐριπίδης.
7. Β. Εὐριπίδης γὰρ τοῦτ’ ἔφασκεν; Α. ἀλλὰ τίς;
8. Β. Φιλόξενος δήπουθεν. Α. οὐθὲν διαφέρει,
9. ὦ ᾽τάν· ἐλέγχεις μ’ ἕνεκα συλλαβῆς μιᾶς.’

1. τῆ νῦν τόδε πῖθι λαβὼν ἤδη καὶ τοὔνομά μ’ εὐθὺς ἐρώτα.

1. σὺ δ’ ἀλλὰ πῖθι. Β. τοῦτο μέν σοι πείσομαι·
2. καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά πως
3. τῆς κύλικός ἐστιν ἄξιόν τε τοῦ κλέους
4. τοῦ τῆς ἑορτῆς. οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι γὰρ
5. ἐξ ὀξυβαφίων κεραμεῶν ἐπίνομεν·
6. τούτῳ δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ’ οἱ θεοὶ
7. τῷ δημιουργῷ δοῖεν ὃς ἐποίησέ σε,
8. τῆς συμμετρίας καὶ τῆς ἀφελείας οὕνεκα.

1. ἔγχεον μεστήν· τὸ θνητὸν περικάλυπτε τῷ θεῷ.
2. πῖθι· ταῦτα γὰρ παρ᾽ ἡμῶν Διὸς ἑταιρείου, πάτερ.

1. λαγὸν ταράξας πῖθι τὸν θαλάσσιον.

1. ἐλλέβορον ἤδη πώποτ’ ἔπιες, Σωσία;
2. ΣΩ. ἅπαξ. Α. πάλιν νυν πῖθι· μαίνει γὰρ κακῶς.
   v.2.p.471

πίομαι δὲ ἄνευ τοῦ ῡ λεκτέον, ἐκτείνοντας δὲ τὸ ῑ. οὕτω γὰρ ἔχει καὶ τὸ Ὁμηρικόν· Il. 13.493

1. πιόμεν’ ἐκ βοτάνης.

1. οὔποτ’ ἐκ ταὐτοῦ μεθ’ ἡμῶν πίεται ποτηρίου.

1. πικρότατον οἶνον τήμερον πίει τάχα.

1. οὐδ’ ὅστις αὐτῆς ἐκπίεται τὰ χρήματα.

1. πίε. Β. πιεῖν ἀναγκάσω
2. τὴν ἱερόσυλον πρῶτα.

τῆ πίε

1. τούτῳ πρόπιθ᾽, ἵνα καὐτὸς ἄλλῳ

1. μηδ’ ὥστε κῦμα πόντιον
2. λάλαζε, τῇ πολυκρότῃ
3. σὺν Γαστροδώρῃ καταχύδην
4. πίνουσα τὴν ἐπίστιον.

σὺ δὲ πιὼν μὴ φοβηθῇς ὡς εἰς τοὐπίσω μέλλων καταπεσεῖσθαι· τοῦτο γὰρ παθεῖν οὐ δύνανται οἱ τὸν κατὰ Σιμωνίδην πίνοντες ‘οἶνον ἀμύντορα δυσφροσυνᾶν’ (fr. 86). ἀλλ᾽,

1. βρῦτον δὲ τὸν χερσαῖον οὐ δυεῖν.

1. ὥσπερ παρ᾽ αὐλῷ βρῦτον ἢ Θρῆιξ ἀνὴρ
2. ἢ Φρὺξ ἔβρυζε, κύβδα δ’ ἦν πονευμένη.

1. κἀκ τῶνδ’ ἔπινε βρῦτον ἰσχναίνων χρόνῳ
2. κἀσεμνοκόμπει τοῦτ’ ἐν ἀνδρείᾳ στέγῃ.

1. ‘τῷ δ’ ἡμετέρῳ χορῷ οἶνος φίλος θυρσοφόρος

1. αὕτη γὰρ πρόφασις παντοδαπῶν λογίων·
2. αἵ τε Πανελλήνων ἀγοραὶ θαλίαι τε ἀνάκτων,
3. ἐξ οὗ βοτρυόεσσ’ οἰνὰς ὑποχθόνιον
4. πτόρθον ἀνασχομένη θαλερῷ ἐπτύξατο πήχει
5. αἰθέρος· ὀφθαλμῶν δ’ ἐξέθορον πυκινοὶ
6. παῖδες, φωνήεντες ὅταν πέσῃ ἄλλος ἐπ’ ἄλλῳ,
7. πρὶν δὲ σιωπῶσιν. παυσάμενοι δὲ βοῆς
8. νέκταρ ἀμέλγονται, μόνον ὄλβιον ἀνθρώποισι
9. ξυνόν, τοῦ χαίρειν φάρμακον αὐτοφυές.
10. τοῦ θαλίαι φίλα τέκνα φιλοφροσύναι τε χοροί τε·
11. τῶν ἀγαθῶν βασιλεὺς οἶνος ἔδειξε φύσιν.
12. τοῦ σὺ πάτερ, Διόνυσε, φιλοστεφάνοισιν ἀρέσκων
13. ἀνδράσιν, εὐθύμων συμποσίων πρύτανι,

1. πίνειν καὶ παίζειν καὶ τὰ δίκαια φρονεῖν.

1. κατὰ πόλλ’ ἐπαινῶ μᾶλλον ἡμῶν τὸν βίον
2. τὸν τῶν φιλοποτῶν ἤπερ ὑμῶν τῶν μόνον
3. ἐν τῷ μετώπῳ νοῦν ἔχειν εἰωθότων.
   v.2.p.474
4. ἡ μὲν γὰρ ἐπὶ τοῦ συντετάχθαι διὰ τέλους
5. φρόνησις οὖσα διὰ τὸ λεπτῶς καὶ πυκνῶς
6. πάντ’ ἐξετάζειν δέδιεν ἐπὶ τὰ πράγματα
7. ὁρμᾶν προχείρως, ἣ δὲ διὰ τὸ μὴ σαφῶς
8. τί ποτ’ ἀφ’ ἑκάστου πράγματος συμβήσεται
9. διαλελογίσθαι δρᾷ τι καὶ νεανικὸν
10. καὶ θερμόν.’

μέλλοντος δέ τι τούτοις προστιθέναι τοῦ Οὐλπιανοῦ ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη· ‘ὥρα ἡμῖν, ἄνδρες φίλοι, ζητεῖν τι καὶ περὶ γρίφων, ἵνα τι κἂν βραχὺ διαστῶμεν ἀπὸ τῶν ποτηρίων, οὐ κατὰ τὴν Καλλίου τοῦ Ἀθηναίου ἐπιγραφομένην γραμματικὴν τραγῳδίαν. ἀλλ’ ἡμεῖς ζητήσωμεν πρότερον μὲν τίς ὁ ὅρος τοῦ γρίφου, τίνα δὲ Κλεοβουλίνη ἡ Λινδία προὔβαλλεν ἐν τοῖς αἰνίγμασιν — ἱκανῶς γὰρ εἴρηκε περὶ αὐτῶν ὁ ἑταῖρος ἡμῶν Διότιμος ὁ Ὀλυμπηνός, ἀλλὰ πῶς οἱ κωμῳδιοποιοὶ αὐτῶν μέμνηνται, καὶ τίνα κόλασιν ὑπέμενον οἱ μὴ λύσαντες.’ καὶ ὁ Λαρήνσιος ἔφη· ‘ὁ μὲν Σολεὺς Κλέαρχος οὕτως ὁρίζεται (FHG II 321)· ‘γρῖφος πρόβλημά ἐστι παιστικόν, προστακτικὸν τοῦ διὰ ζητήσεως εὑρεῖν τῇ διανοίᾳ τὸ προβληθὲν τιμῆς ἢ ἐπιζημίου χάριν εἰρημένον.’ ἐν δὲ τῷ περὶ γρίφων ὁ αὐτὸς Κλέαρχός φησιν ἑπτὰ εἴδη εἶναι γρίφων. ‘ἐν γράμματι μέν, οἷον ἐροῦμεν ἀπὸ τοῦ ἄλφα, ὡς ὄνομά τι ἰχθύος ἢ φυτοῦ, ὁμοίως δὲ κἂν ἔχειν τι κελεύῃ τῶν γραμμάτων ἢ μὴ ἔχειν, καθάπερ οἱ ἄσιγμοι καλούμενοι τῶν γρίφων· ὅθεν καὶ Πίνδαρος πρὸς

περὶ δὲ τῶν γρίφων Ἀντιφάνης μὲν ἐν Κνοιθιδεῖ ἢ Γάστρωνί φησιν (II 60 K)·

1. ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺς κελεύοντας λέγειν
2. γρίφους παρὰ πότον ᾠόμην ληρεῖν σαφῶς,
3. λέγοντας οὐδέν· ὁπότε προστάξειέ τις
4. εἰπεῖν ἐφεξῆς ὅ τι φέρων τις μὴ φέρει,
5. ἐγέλων νομίζων λῆρον οὐκ ἂν γενόμενον
6. οὐδέποτέ γ᾽, οἶμαι, πρᾶγμα παντελῶς λέγειν,
7. ἐνέδρας δ’ ἕνεκα. νυνὶ δὲ τοῦτ’ ἔγνωχ’ ὅτι
8. ἀληθὲς ἦν· φέρομεν γὰρ ἄνθρωποι δέκα
9. ἔρανόν τιν᾽, οὐ φέρει δὲ τούτων τὴν φορὰν
   v.2.p.476
10. οὐδείς. σαφῶς οὖν ὅ τι φέρων τις μὴ φέρει,
11. τοῦτ’ ἔστιν, ἦν θ’ ὁ γρῖφος ἐνταῦθα ῥέπων.
12. καὶ τοῦτο μὲν δὴ κἄστι συγγνώμην ἔχον·
13. ἀλλ’ οἷα λογοποιοῦσιν ἐν τῷ πράγματι
14. οἱ τἀργύριον μὴ κατατιθέντες, ὡς σφόδρα
15. ὁ Φίλιππος ἦν ἄρ’ εὐτυχής τις, νὴ Δία.

1. πότερ’ ὅταν μέλλω λέγειν σοι τὴν χύτραν, χύτραν
2. λέγω
3. ἢ τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν κοιλοσώματον κύτος,
4. πλαστὸν ἐκ γαίης, ἐν ἄλλῃ μητρὸς ὀπτηθὲν στέγῃ,
5. νεογενοῦς ποίμνης δ’ ἐν αὑτῇ πνικτὰ γαλατοθρέμμονα,
6. τακεροχρῶτ’ εἴδη κύουσαν; Β. Ἡράκλεις, ἀποκτενεῖς
7. ἆρά μ᾽, εἰ μὴ γνωρίμως μοι πάνυ φράσεις κρεῶν
8. χύτραν.
9. Α. εὖ λέγεις. ξουθῆς μελίσσης νάμασιν δὲ συμμιγῆ
10. μηκάδων αἰγῶν ἀπόρρουν θρόμβον, ἐγκαθειμένον
11. εἰς πλατὺ στέγαστρον ἁγνῆς παρθένου Δηοῦς κόρης,
12. λεπτοσυνθέτοις τρυφῶντα μυρίοις καλύμμασιν,
13. ἢ σαφῶς πλακοῦντα φράζω σοι; Β. πλακοῦντα
14. βούλομαι.
15. Α. Βρομιάδος δ’ ἱδρῶτα πηγῆς; Β. οἶνον εἰπὲ
16. συντεμών.
17. Α. λιβάδα νυμφαίαν δροσώδη; Β. παραλιπὼν ὕδωρ
18. φάθι.
    v.2.p.477
19. Α. κασιόπνουν δ’ αὔραν δι’ αἴθρας; Β. σμύρναν
20. εἰπέ, μὴ μακράν.
21. Α. μηδὲ τοιοῦτ’ ἄλλο μηδέν; Β. μηδὲ τοὔμπαλιν
22. λέγων,
23. ὅτι δοκεῖ τοῦτ’ ἔργον εἶναι μεῖζον, ὥς φασίν τινες,
24. αὐτὸ μὲν μηδέν, παρ’ αὐτὸ δ’ ἄλλα συστρέφειν
25. πυκνά.

καὶ Ἄλεξις δὲ ἐν Ὕπνῳ τοιούτους γρίφους προβάλλει (II 385 K)·

1. οὐ θνητὸς οὐδ’ ἀθάνατος, ἀλλ’ ἔχων τινὰ
2. σύγκρασιν, ὥστε μήτ’ ἐν ἀνθρώπου μέρει
3. μήτ’ ἐν θεοῦ ζῆν, ἀλλὰ φύεσθαί τ’ ἀεὶ
4. καινῶς φθίνειν τε τὴν παρουσίαν πάλιν,
5. ἀόρατος ὄψιν, γνώριμος δ’ ἅπασιν ὤν.
6. Β. αἰεὶ σὺ χαίρεις, ὦ γύναι, μ’ αἰνίγμασι —
7. Α. καὶ μὴν ἁπλᾶ γε καὶ σαφῆ λέγω μαθεῖν.
8. Β. τίς οὖν τοιαύτην παῖς ἔχων ἔσται φύσιν;
9. Α. ὕπνος, βροτείων, ὦ κόρη, παυστὴρ πόνων.

1. ἔστι λαλῶν ἄγλωσσος, ὁμώνυμος ἄρρενι θῆλυς,
2. οἰκείων ἀνέμων ταμίας, δασύς, ἄλλοτε λεῖος,
3. ἀξύνετα ξυνετοῖσι λέγων, νόμον ἐκ νόμου ἕλκων·
4. ἓν δ’ ἐστὶν καὶ πολλὰ καὶ ἂν τρώσῃ τις ἄτρωτος.
5. τί ἐστι τοῦτο; τί ἀπορεῖς; Β. Καλλίστρατος.
6. Α. πρωκτὸς μὲν οὖν οὗτος. Β. σὺ δὲ ληρεῖς ἔχων.
   v.2.p.478
7. Α. οὗτος γὰρ αὑτός ἐστιν ἄγλωττος λάλος,
8. ἓν ὄνομα πολλοῖς, τρωτὸς ἄτρωτος, δασὺς
9. λεῖος. τί βούλει; πνευμάτων πολλῶν φύλαξ ... —
10. ἀττελεβόφθαλμος, μὴ πρόστομος, ἀμφικέφαλος,
11. αἰχμητής, παίδων ἀγόνων γόνον ἐξαφανίζων.

1. τῶν γὰρ κροκοδείλων οὗτος ᾠὰ λαμβάνων
2. πρὶν θηριοῦσθαι τὸν γόνον καταγνύει,
3. ἔπειτ’ ἀφανίζει. διότι δ’ ἔστ᾽ ἀμφίστομος,
4. κεντεῖ κάτωθεν, τοῖς δὲ χείλεσιν δάκνων .. —
5. οἶδ’ ἐγὼ ὃς νέος ὤν ἐστιν βαρύς, ἂν δὲ γέρων ᾖ,
6. ἄπτερος ὢν κούφως πέταται καὶ γῆν ἀφανίζει.

1. νέος μὲν ὢν ἕστηκεν ἐν τῷ σπέρματι,
2. ὅταν δ’ ἀποβάλῃ τοῦτο, πέτεται κοῦφος ὤν,
3. δήπουθεν ὑπὸ τῶν παιδίων φυσώμενος. —
4. ἔστιν ἄγαλμα βεβηκὸς ἄνω, τὰ κάτω δὲ κεχηνός,
5. εἰς πόδας ἐκ κεφαλῆς τετρημένον ὀξὺ διαπρό,
6. ἀνθρώπους τίκτον κατὰ τὴν πυγὴν ἕν’ ἕκαστον,
7. ὧν οἳ μὲν μοίρας ἔλαχον βίου, οἳ δὲ πλανῶνται.
8. αὐτὸ δ’ ἕκαστος ἔχων αὐτὸν, καλέω δὲ φυλάττειν.

1. Ἀντιφάνης δ’ ἐν τῷ Προβλήματί φησιν (II 92 K)·
2. ἰχθύσιν ἀμφίβληστρον ἀνὴρ πολλοῖς περιβάλλειν
3. οἰηθεὶς μεγάλῃ δαπάνῃ μίαν εἵλκυσε πέρκην·
   v.2.p.479
4. καὶ ταύτην ψευσθεὶς ἄλλην κεστρεὺς ἴσον αὐτὴν
5. ἦγεν. βουλομένη δ’ ἕπεται πέρκη μελανούρῳ.
6. Β. κεστρεύς, ἀνήρ, μελάνουρος, οὐκ οἶδ’ ὅ τι λέγεις·
7. οὐδὲν λέγεις γάρ. Α. ἀλλ’ ἐγὼ σαφῶς φράσω.
8. ἔστι τις ὃς τὰ μὲν ὄντα διδοὺς οὐκ οἶδε δεδωκὼς
9. οἷσι δέδωκ’ οὐδ’ αὐτὸς ἔχων ὧν οὐδὲν ἐδεῖτο.
10. Β. διδούς τις οὐκ ἔδωκεν οὐδ’ ἔχων ἔχει;
11. οὐκ οἶδα τούτων οὐδέν. Α. οὐκοῦν ταῦτα καὶ
12. ὁ γρῖφος ἔλεγεν. ὅσα γὰρ οἶσθ’ οὐκ οἶσθα νῦν
13. οὐδ’ ὅσα δέδωκας οὐδ’ ὅσ’ ἀντ’ αὐτῶν ἔχεις.
14. τοιοῦτο τοῦτ’ ἦν. Β. τοιγαροῦν κἀγώ τινα
15. εἰπεῖν πρὸς ὑμᾶς βούλομαι γρῖφον. Α. λέγε.
16. Β. πίννη καὶ τρίγλη φωνὰς ἰχθῦ δύ’ ἔχουσαι
17. πόλλ’ ἐλάλουν, περὶ ὧν δὲ πρὸς ὅν τ’ ᾤοντο λέγειν τι,
18. οὐκ ἐλάλουν· οὐδὲν γὰρ ἐμάνθανεν, ὥστε πρὸς
19. ὃν μὲν
20. ἦν αὐταῖς ὁ λόγος, πρὸς δ’ αὑτὰς πολλὰ λαλούσας
21. αὐτὰς ἀμφοτέρας ἡ Δημήτηρ ἐπιτρίψαι.

ἐν δὲ Σαπφοῖ ὁ Ἀντιφάνης αὐτὴν τὴν ποιήτριαν προβάλλουσαν ποιεῖ γρίφους τόνδε τὸν τρόπον, ἐπιλυομένου τινὸς οὕτως. ἣ μὲν γάρ φησιν (II 95 K)·

1. ἔστι φύσις θήλεια βρέφη σῴζουσ’ ὑπὸ κόλποις
2. αὑτῆς, ὄντα δ’ ἄφωνα βοὴν ἵστησι γεγωνὸν
3. καὶ διὰ πόντιον οἶδμα καὶ ἠπείρου διὰ πάσης
4. οἷς ἐθέλει θνητῶν, τοῖς δ’ οὐδὲ παροῦσιν ἀκούειν
5. ἔξεστιν· κωφὴν δ’ ἀκοῆς αἴσθησιν ἔχουσιν.

1. ἡ μὲν φύσις γὰρ ἣν λέγεις ἐστὶν πόλις,
2. βρέφη δ’ ἐν αὑτῇ διατρέφει τοὺς ῥήτορας.
3. οὗτοι κεκραγότες δὲ τὰ διαπόντια
4. τἀκ τῆς Ἀσίας καὶ τἀπὸ Θρᾴκης λήμματα
5. ἕλκουσι δεῦρο. νεμομένων δὲ πλησίον
6. αὐτῶν κάθηται λοιδορουμένων τ’ ἀεὶ
7. ὁ δῆμος οὐδὲν οὔτ’ ἀκούων οὔθ’ ὁρῶν.
8. Σ. ..... πῶς γὰρ γένοιτ’ ἄν, ὦ πάτερ,
9. ῥήτωρ ἄφωνος; Β. ἢν ἁλῷ τρὶς παρανόμων.
10. καὶ μὴν ἀκριβῶς ᾠόμην ἐγνωκέναι
11. τὸ ῥηθέν. ἀλλὰ δὴ λέγε.

1. θήλεια μέν νύν ἐστι φύσις ἐπιστολή,
2. βρέφη δ’ ἐν αὑτῇ περιφέρει τὰ γράμματα·
3. ἄφωνα δ’ ὄντα ταῦτα τοῖς πόρρω λαλεῖ
4. οἷς βούλεθ᾽· ἕτερος δ’ ἂν τύχῃ τις πλησίον
5. ἑστὼς ἀναγιγνώσκοντος οὐκ ἀκούσεται.

Δίφιλος δ’ ἐν Θησεῖ (II 557 K) τρεῖς ποτε κόρας Σαμίας φησὶν Ἀδωνίοισιν γριφεύειν παρὰ πότον· προβαλεῖν δ’ αὐταῖσι τὸν γρῖφον, τί πάντων ἰσχυρότατον; καὶ τὰν μὲν εἰπεῖν ‘ὁ σίδηρος,’ καὶ φέρειν τούτου λόγου τὰν ἀπόδειξιν, διότι τούτῳ πάντ’ ὀρύσσουσίν τε καὶ τέμνουσι καὶ χρῶντ’ εἰς ἅπαντα. εὐδοκιμούσᾳ δ’ ἐπάγειν τὰν δευτέραν φάσκειν τε τὸν χαλκέα πολὺ κρείττω φέρειν ἰσχύν· ἐπεὶ τοῦτον

1. λιθάργυρος δ᾽
2. ὄλπη παρῃωρεῖτο χρίματος πλέα
3. τὸν Σπαρτιάτην γραπτὸν κύρβιν ἐν διπλῷ ξύλῳ.

1. δρυός μ’ ἱδρὼς
2. καὶ θαμνομήκης ῥάβδος ἥ τ’ Αἰγυπτία
3. βόσκει λινουλκὸς χλαῖνα, θήραγρος πέδη.

Θεοδέκτην δὲ τὸν Φασηλίτην φησὶν Ἕρμιππος ἐν τοῖς περὶ τῶν Ἰσοκράτους μαθητῶν (FHG III 51) ἱκανώτατον γεγονέναι ἀνευρεῖν τὸν προβληθέντα

1. τίς φύσις οὔθ’ ὅσα γαῖα φέρει τροφὸς οὔθ’ ὅσα
2. πόντος
3. οὔτε βροτοῖσιν ἔχει γυίων αὔξησιν ὁμοίαν,
4. ἀλλ’ ἐν μὲν γενέσει πρωτοσπόρῳ ἐστὶ μεγίστη,
5. ἐν δὲ μέσαις ἀκμαῖς μικρά, γήρᾳ δὲ πρὸς αὐτῷ
6. μορφῇ καὶ μεγέθει μείζων πάλιν ἐστὶν ἁπάντων.

1. εἰσὶ κασίγνηται διτταί, ὧν ἡ μία τίκτει
2. τὴν ἑτέραν, αὐτὴ δὲ τεκοῦσ’ ὑπὸ τῆσδε τεκνοῦται.

1. πολλοὶ δὲ τῶν γρίφων καὶ τοιοῦτοί τινές εἰσιν οἷον·
2. ἄνδρ’ εἶδον πυρὶ χαλκὸν ἐπ’ ἀνέρι κολλήσαντα
3. οὕτω συγκόλλως ὥστε σύναιμα ποιεῖν.

καὶ τὰ Πυθαγόρου δὲ αἰνίγματα τοιαῦτά ἐστιν, ὥς φησι Δημήτριος ὁ Βυζάντιος ἐν τετάρτῳ περὶ ποιημάτων· ‘καρδίαν μὴ ἐσθίειν’ ἀντὶ τοῦ ἀλυπίαν ἀσκεῖν. ‘πῦρ μαχαίρᾳ μὴ σκαλεύειν’ ἀντὶ τοῦ τεθυμωμένον ἄνδρα μὴ ἐριδαίνειν· πῦρ γὰρ ὁ θυμός, ἡ δὲ ἔρις μάχαιρα. ‘ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν’ ἀντὶ τοῦ πᾶσαν πλεονεξίαν φεύγειν καὶ στυγεῖν, ζητεῖν δὲ τὸ ἴσον. ‘λεωφόρους ὁδοὺς μὴ στείχειν’ ἀντὶ τοῦ γνώμῃ τῶν πολλῶν μὴ ἀκολουθεῖν· εἰκῇ γὰρ ἕκαστος ὅ τι ἂν δόξῃ ἀποκρίνεται· τὴν δ’ εὐθεῖαν ἄγειν ἡγεμόνι χρώμενον τῷ νῷ. ‘μὴ καθῆσθαι ἐπὶ χοίνικα’ ἀντὶ τοῦ

τῷ δὲ Θεοδέκτῃ παραπλησίως ἔπαιζε γρίφους καὶ Δρομέας ὁ Κῷος, ὥς φησι Κλέαρχος, καὶ Ἀριστώνυμος ὁ ψιλοκιθαριστής, ἔτι δὲ Κλέων ὁ μίμαυλος ἐπικαλούμενος, ὅσπερ καὶ τῶν Ἰταλικῶν μίμων ἄριστος γέγονεν αὐτοπρόσωπος ὑποκριτής· καὶ γὰρ Νυμφοδώρου περιῆν ἐν τῷ μνημονευομένῳ μίμῳ. τούτου δὲ καὶ Ἰσχόμαχος ὁ κῆρυξ ἐγένετο ζηλωτής, ὃς ἐν τοῖς κύκλοις ἐποιεῖτο τὰς μιμήσεις· ὡς δ’ εὐδοκίμει, μεταβὰς ἐν τοῖς θαύμασιν ὑπεκρίνετο μίμους. τοιοῦτοι δ’ ἦσαν οὓς ἐποίουν γρίφους, οἷον ἀγροίκου τινὸς ὑπερπλησθέντος καὶ κακῶς ἔχοντος, ὡς ἠρώτα αὐτὸν ὁ ἰατρὸς μὴ εἰς ἔμετον ἐδείπνησεν, ‘οὐκ ἔγωγε,’ εἰπεῖν, ‘ἀλλ’ εἰς τὴν κοιλίαν.’ καὶ πτωχῆς τινος τὴν γαστέρα πονούσης, ἐπεὶ ὁ ἰατρὸς ἐπυνθάνετο μὴ ἐν γαστρὶ ἔχει, ‘πῶς γάρ,’ εἶπε, ‘τριταία μὴ βεβρωκυῖα;’ τῶν Ἀριστωνυμ......ων δ’ ἦν εὐπαρύφων λόγων. καὶ ὁ Σωσιφάνης ὁ ποιητὴς εἰς Κηφισοκλέα τὸν ὑποκριτὴν εἶπεν λοιδορῶν αὐτὸν ὡς εὐρύστομον· ‘ἐνέβαλον γὰρ ἄν σου, φησίν, εἰς τὰ ἰσχία λίθον, εἰ μὴ καταρραίνειν ἔμελλον τοὺς περιεστηκότας.’ ἀρχαιότατος δ’ ἐστὶ λογικὸς γρῖφος καὶ τῆς τοῦ γριφεύειν φύσεως οἰκειότατος· ‘τί πάντες οὐκ ἐπιστάμενοι διδάσκομεν;’ καί ‘τί ταὐτὸν οὐδαμοῦ καὶ πανταχοῦ;’ καὶ πρὸς

ὁ δὲ Ἀθηναῖος Καλλίας (ἐζητοῦμεν γὰρ ἔτι πρότερον (VII 276a) περὶ αὐτοῦ) μικρὸν ἔμπροσθεν γενόμενος τοῖς χρόνοις Στράττιδος ἐποίησε τὴν καλουμένην γραμματικὴν θεωρίαν οὕτω διατάξας. πρόλογος μὲν αὐτῆς ἐστιν ἐκ τῶν στοιχείων, ὃν χρὴ λέγειν ἐκ τῶν στοιχείων διαιροῦντας κατὰ τὰς παραγραφὰς καὶ τὴν τελευτὴν καταστροφικῶς ποιουμένους εἰς τἄλφα·

1. .. ἄλφα, βῆτα, γάμμα, δέλτα, θεοῦ γὰρ εἶ,
2. ζῆτ᾽, ἦτα, θῆτ᾽, ἰῶτα, κάππα, λάβδα, μῦ,
3. νῦ, ξεῖ, τὸ οὖ, πεῖ, ῥῶ, τὸ σίγμα, ταῦ, τὸ ὖ,
4. παρὸν φεῖ χεῖ τε τῷ ψεῖ εἰς τὸ ὦ.

1. ἐγὼ οὔτ’ ἐμαυτὸν οὔτε σ’ ἀλγυνῶ. τί ταῦτ᾽
2. ἄλλωσ ἐλέγχεις;

1. ἄλφα μόνον, ὦ γυναῖκες, εἶ τε δεύτερον
2. λέγειν μόνον χρὴ καὶ τρίτον μόνον γ’ ἐρεῖς
3. ἦτ’ ἄρα φήσω τὸ τέταρτόν τ’ αὖ μόνον
4. ἰῶτα, πέμπτον οὖ, τό θ’ ἕκτον ὖ μόνον
5. λέγε. λοίσθιον δὲ φωνῶ σοι τὸ ὦ
6. τῶν ἑπτὰ φωνῶν, ἑπτὰ δ’ ἐν μέτροις μόνον.
7. καὶ τοῦτο λέξασ’ εἶτα δὴ σαυτῇ λάλει.

δεδήλωκε δὲ καὶ διὰ τῶν ἰαμβείων γράμμα πρῶτος οὗτος ἀκολαστότερον μὲν κατὰ τὴν διάνοιαν, πεφρασμένον δὲ τὸν τρόπον τοῦτον·

1. κύω γὰρ, ὦ γυναῖκες. ἀλλ’ αἰδοῖ, φίλαι,
2. ἐν γράμμασι σφῷν τοὔνομ’ ἐξερῶ βρέφους.
   v.2.p.487
3. ὀρθὴ μακρὰ γραμμή ᾽στιν· ἐκ δ’ αὐτῆς μέσης
4. μικρὰ παρεστῶσ’ ἑκατέρωθεν ὑπτία.
5. ἔπειτα κύκλος πόδας ἔχων βραχεῖς δύο.

1. ἐγὼ πέφυκα γραμμάτων μὲν οὐκ ἴδρις,
2. μορφὰς δὲ λέξω καὶ σαφῆ τεκμήρια.
3. κύκλος τις ὡς τόρνοισιν ἐκμετρούμενος·
4. οὗτος δ’ ἔχει σημεῖον ἐν μέσῳ σαφές.
5. τὸ δεύτερον δὲ πρῶτα μὲν γραμμαὶ δύο,
6. ταύτας διείργει δ’ ἐν μέσαις ἄλλη μία.
7. τρίτον δὲ βόστρυχός τις ὣς εἱλιγμένος,
8. τὸ δ’ αὖ τέταρτον ἣ μὲν εἰς ὀρθὸν μία,
9. λοξαὶ δ’ ἐπ’ αὐτῆς τρεῖς κατεστηριγμέναι
10. εἰσίν. τὸ πέμπτον δ’ οὐκ ἐν εὐμαρεῖ φράσαι·
11. γραμμαὶ γάρ εἰσιν ἐκ διεστώτων δύο,
12. αὗται δὲ συντρέχουσιν εἰς μίαν βάσιν.
13. τὸ λοίσθιον δὲ τῷ τρίτῳ προσεμφερές.

1. γραφῆς ὁ πρῶτος ἦν μεσόμφαλος κύκλος·
   v.2.p.488
2. ὀρθοί τε κανόνες ἐζυγωμένοι δύο,
3. Σκυθικῷ τε τόξῳ τὸ τρίτον ἦν προσεμφερές.
4. ἔπειτα τριόδους πλάγιος ἦν προσκείμενος·
5. ἐφ’ ἑνός τε κανόνος ἦσαν ἐζυγωμένοι δύο.
6. ὅπερ δὲ τρίτον ἦν καὶ τελευταῖον πάλιν.

1. γραφῆς ὁ πρῶτος ἦν μαλακόφθαλμος κύκλῳ.
2. ἔπειτα δισσοὶ κανόνες ἰσόμετροι πάνυ·
3. τούτους δὲ πλάγιος διαμέτρου συνδεῖ κανών.
4. τρίτον δ’ ἑλικτῷ βοστρύχῳ προσεμφερές.
5. ἔπειτα τριόδους πλάγιος ὣς ἐφαίνετο,
6. πέμπται δ’ ἄνωθεν ἰσόμετροι ῥάβδοι δύο,
7. αὗται δὲ συντείνουσιν εἰς βάσιν μίαν.
8. ἕκτον δ’ ὅπερ καὶ πρόσθεν εἶπον βόστρυχος.