Helen
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)
- ἄλλου λόγου μέμνησο, μὴ κείνης ἔτι.
- οὕτω δοκεῖτε τὴν δόκησιν ἀσφαλῆ;
- αὐτὸς γὰρ ὄσσοις εἰδόμην· καὶ νοῦς ὁρᾷ.
- ἤδη δʼ ἐν οἴκοις σὺν δάμαρτι Μενέλεως;
- οὔκουν ἐν Ἄργει γʼ οὐδʼ ἐπʼ Εὐρώτα ῥοαῖς.
- αἰαῖ· κακὸν τόδʼ εἶπας οἷς κακὸν λέγεις.
- ὡς κεῖνος ἀφανὴς σὺν δάμαρτι κλῄζεται.
- οὐ πᾶσι πορθμὸς αὑτὸς Ἀργείοισιν ἦν;
- ἦν, ἀλλὰ χειμὼν ἄλλοσʼ ἄλλον ὥρισεν.
- ποίοισιν ἐν νώτοισι ποντίας ἁλός;
- μέσον περῶσι πέλαγος Αἰγαίου πόρου.
- κἀκ τοῦδε Μενέλαν οὔτις εἶδʼ ἀφιγμένον;
- οὐδείς· θανὼν δὲ κλῄζεται καθʼ Ἑλλάδα.
- ἀπωλόμεσθα· Θεστιὰς δʼ ἔστιν κόρη;
- Λήδαν ἔλεξας; οἴχεται θανοῦσα δή.
- οὔ πού νιν Ἑλένης αἰσχρὸν ὤλεσεν κλέος;
- φασίν, βρόχῳ γʼ ἅψασαν εὐγενῆ δέρην.
- οἱ Τυνδάρειοι δʼ εἰσὶν ἢ οὐκ εἰσὶν κόροι;
- τεθνᾶσι καὶ οὐ τεθνᾶσι· δύο δʼ ἐστὸν λόγω.
- πότερος ὁ κρείσσων; ὦ τάλαινʼ ἐγὼ κακῶν.