Heracles
Euripides
Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)
- ἔσῳζε πλευρὰς ἐξ ἐμοῦ τʼ ἐσῴζετο.
- οὔ που κατῆλθον αὖθις εἰς Ἅιδου πάλιν,
- Εὐρυσθέως δίαυλον; εἰς Ἅιδου; πόθεν;
- ἀλλʼ οὔτε Σισύφειον εἰσορῶ πέτρον
- Πλούτωνά τʼ, οὐδὲ σκῆπτρα Δήμητρος κόρης.
- ἔκ τοι πέπληγμαι· ποῦ ποτʼ ὢν ἀμηχανῶ;
- ὠή, τίς ἐγγὺς ἢ πρόσω φίλων ἐμῶν,
- δύσγνοιαν ὅστις τὴν ἐμὴν ἰάσεται;
- σαφῶς γὰρ οὐδὲν οἶδα τῶν εἰωθότων.
- γέροντες, ἔλθω τῶν ἐμῶν κακῶν πέλας;
- κἀγώ γε σὺν σοί, μὴ προδοὺς τὰς συμφοράς.
- πάτερ, τί κλαίεις καὶ συναμπίσχῃ κόρας,
- τοῦ φιλτάτου σοι τηλόθεν παιδὸς βεβώς;
- ὦ τέκνον· εἶ γὰρ καὶ κακῶς πράσσων ἐμός.
- πράσσω δʼ ἐγὼ τί λυπρόν, οὗ δακρυρροεῖς;
- ἃ κἂν θεῶν τις, εἰ μάθοι, καταστένοι.
- μέγας γʼ ὁ κόμπος, τὴν τύχην δʼ οὔπω λέγεις.
- ὁρᾷς γὰρ αὐτός, εἰ φρονῶν ἤδη κυρεῖς.
- εἴπʼ, εἴ τι καινὸν ὑπογράφῃ τὠμῷ βίῳ.
- εἰ μηκέθʼ Ἅιδου βάκχος εἶ, φράσαιμεν ἄν.