igitur
Ptolemaeus et Cassander ceterique alterius factionis duces cum
decipi se ab Antigono singillatim uiderent, per epistulas se
inuicem confirmantes coeundi in unum tempus locumque condicunt
et bellum aduersus Antigonum communibus uiribus
instruunt.
Cassander finitimorum bellis inplicitus Lysimachum,
clarissimum inter omnes ducem, cum ingenti manu pro se
sociis in auxilium misit.
Seleucus quoque ex Asia maiore descendens
nouus Antigono hostis accessit. hic siquidem Seleucus plurima
per Orientem inter socios regni Macedonici bella gessit.
Iustin. 15, 2 § 6 (atque exercitu de sico addidit
Orosius) § 40 — § 42
transitum deinde in
Indiam fecit: quae post mortem Alexandri ueluti detracto
excussoque a ceruicibus iugo praefectos eius occiderat, Androcotto
quodam ad uindicandam libertatem duce. qui postea crudeliter
in ciues agens, quos de externa dominatione defenderat
ipse seruitio premebat.
cum hoc ergo Androcotto Seleucus
quamuis multa
regni condicionibus et pacta pace discessit.
Adunatis itaque copiis Ptolemaei sociorumque eius, pugna
committitur: cuius quanto potentior apparatus tanto ruina
grauior fuit, nam in ea tunc totius paene Macedonici regni
uires conciderunt.
in ipso bello Antigonus occisus est; sed
finis belli huius initium alterius fuit: nam cum uictoribus de
praeda non conueniret, iterum in duas factiones diducuntur:
R2 || caepit (ae in oe) R || braccianus
D 2 nouissimo tibus D || assurgentes (pr. a in ras.) R adanrgentis
(s in ras. m. 1, ex m 9) D || folium 60 codicis L in quo scripta
sunt perdomuit
Cassandro
defuncto filius Philippus succedit. sic quasi ex integro noua
Macedoniae bella nascuntur.
Antipater Theseslanicen matrem saam, Cassandri uxorem,
quamuis miserabiliter pro uita precantem, manu sua transuerberauit.
Alexander frater eius dum bellum aduersus fratrem
ob ultionem matris instruit, a Demetrio, cuius auxilium petierat,
ciroumuentus occiditur.
Lysimachus cum Dori regis Thraoum
infestissimo bello urgueretur, aduersus Demetrium pugnare
non potuit.
Demetrius augmento Graeciae et totius Macedoniae
elatus, in Asiam transire disponit.
Ptolemaeus autem et
Seleucus et Lysimachus experti priore certamine, quantae uires
essent concordiae,
bellum in Europam transferunt aduersus Demetrium.
his se comitem et belli socium Pyrrhus rex Epiri iungit,
sperans Demetrium Macedonia posse depelli. nec spes frustra
Iustin. 16, 1 $ 1.5.8.19;
2 § 1 — 4
deinde Lysimachus generum
suum Antipatrum insidiantem sibi interfecit filiumque
suum Agathoclem ultra humanum morem perosus occidit.
Quibus quidem diebus Lysimachia ciuitas formidolosissimo
terrae motu euersa, oppressoque populo suo crudele sepulchrum
fuit.
Lysimachum autem adsiduis se parricidiis cruentantem
omnes socii deseruerunt et ad Seleucum deficientes, pronum
iam regem aemulatione regni, ut bellum Lysimacho inferret,
hortati sunt.
res foedissimi spectaculi erat, duo reges, quorum
Lysimachus annos natus LXXIIII, Seleucus autem LXXVII, de
eripiendis alterutrum regnis concurrere, in acie stare, arma
gerere.
ultimum hoc quidem bellum Alexandri commilitonum
fuit, sed quod ad exemplum humanae miseriae fuerit reseruatum: