267. βοὴ δʼ ἄσβεστος] Ἀχαιῶν μὲν ἐπὶ τῇ χαρᾷ βοησάντων,
268. ἑτάροισιν ἐκέκλετο] οὔπω ἐμβάλ〈λ〉ουσιν εἰς τὸν πόλεμον,
271. Πηλείδην τιμήσομεν] μέγαν αὐτοῖς ὑπογράφει σκοπὸν
272. ἀγχέμαχοι] ἀπὸ κοινοῦ τὸ “ μέγ’ ἄριστος” (271). §. Σέλευκος δὲ ἀθετεῖ.
273. γνῷ δὲ καὶ Ἀτρείδης] ἔμφρων ὁ Πάτροκλος ὁ παρόντα μὲν
ἐλέγχων μετὰ παρρησίας—“νηλεές, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν”
(Il. 16. 33) —ὑπὲρ ἀπόντος δὲ τοῦ φίλου ἀπολογούμενος. τὰ αὐτὰ δὲ
τῷ Ἀχιλλεῖ προφέρεται. ἅμα δὲ καὶ ἐμβριθὴς ἡ παράκλησις δεῖξαι
σπεύδοντος Ἀγαμέμνονι, ὡς αἴτιος τῆς Ἑλληνικῆς γέγονε συμφορᾶς.
274. οὐδὲν ἔτισεν] περισσεύει τὸ “ἕν·” ἔστι γὰρ ‘οὐκ ἔτισεν.ʼ
276. ἐν δʼ ἔπεσον] ἀκολούθως τοῖς Ἀχιλλέως παραγγέλμασιν
ἀμφὶ δὲ νῆες] οὐ πᾶσαι, ἀλλʼ αἱ τῶν Μυρμιδόνων.
278. ὡς εἴδοντο Μενοιτίου] αὐτοὶ μὲν οὐκ εἶδον ὡς Μενοιτίου
279. αὐτὸν καὶ θεράποντα] Αὐτομέδοντα ἐν τοῖς ὅπλοις ὄντα
280. πᾶσιν ὀρίνθη θυμός] ἀντὶ τοῦ ‘πάντων.ʼ §. ἐνδείκνυται δὲ
280, 1. φάλαγγες, ἐλπόμενοι] ἔστι τι ὅμοιον καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ (I 110) “ἐκ τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς ἄλλης συμμαχίας ν΄ τριήρεις πλέουσαι ἐπʼ Αἴγυπτον ἔσχον κατὰ τὸ Μενδήσιον κέρας, οὐκ εἰδότες τῶν γεγενημένων οὐδέν.”
ἄλλως: φάλαγγες, ἐλπόμενοι] ἀντὶ τοῦ ἐλπομένων. Ζηνόδοτος δὲ γράφει “ἐλπόμεναι,” ἐπὶ τῶν φαλάγγων. §. ἐπαινεὶ δὲ Ἀρί- σταρχος, ὅτι οὐ φεύγοντας ἐποίησεν εὐθέως, ἀλλὰ καταπλησσομένονς.
281. ναῦφι] ἀπὸ εὐθείας παρῆκται· δηλοῖ γὰρ γενικήν.
283. πάπτηνεν δὲ ἕκαστος] δεινότατον τῶν ἐπῶν Ὁμήρου τοῦτό
φησιν Ἀριστοτέλης (fr. 129), ἐν ᾧ πάντες φευκτιῶσιν. καὶ οἰκεῖον
βαρβάρων.
286. νηὶ πάρα πρυμνῇ] καλῶς τῇ κινδυνευούσῃ νηὶ πρώτῃ ἐπι- κουρεὶ· τοῦτο γὰρ ἔλεγεν Ἀχιλλεὺς “ μὴ δὴ νῆας ἕλωσι καὶ οὐκέτι φυκτὰ πέλωνται” (128).
287. ὃς Παίονας ἱπποκορυστάς] Μίμνερμος (fr. 17 Bergk) “Παίονας ἄνδρας ἄγων, ἵνα τε κλειτὸν γένος ἵππων.’ ἐν δὲ τῷ Καταλόγῳ καὶ “Παίονας ἀγκυλοτόξους” (Il. 2. 848). ἢ οὗτοι ὑπὸ Ἀστεροπαῖον, οἱ δὲ ἱππεῖς ὑπὸ Πυραίχμην. ἢ διαφόρῳ ὁπλίσει ἐχρῶντο. ἢ ἰπποτοξ〈ότ〉αι ἤσαν.
288. ἐξ Ἀμυδῶνος] Ἀμυδὼν φρούριόν ἐστι Μακεδόνων περὶ τὸν Ἀξιὸν ποταμὸν κείμενον.
290. ἕταροι δέ μιν ἀμφεφόβηθεν ] ἐκ πλήρους ἡ
δὲ διὰ τὴν ὑπεροχὴν τοῦ ἀναιρεθέντος πιθανὸν φεύγειν τοὺς ἄλλους.
293. κατὰ δʼ ἔσβεσεν] ἐπαινεῖται ταῦτα ὡς ἐν τῷ τάχει ἔχοντα καὶ ἀξιοπιστίαν, εἴ μὴ πᾶν εἶπε πεπρῆσθαι τὸ σκάφος.
ἔσβεσεν] αἴτιος τῆς σβέσεως ἐγένετο. ἢ Πάτροκλος ἔσβεσεν ὅπερ ὁ Ζεὺς ἀνῆψεν (121).
294. ἡμιδαής] ἐναργῶς ἔχει τὸ “ἡμιδαής·” σχεδὸν γὰρ αἴρει τὰς αἰσθήσεις ἡ τῶν ὀνομάτων ἔμφασις, καὶ ἐν ὄψει τὸ πρᾶγμα δείκνυσιν.
τοὶ δὲ φόβηθεν] ὅρα ὅτι οὐκ ἀφίσταται τοῦ ὀνόματος (cf. 290)· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ καιρὸν παρασχὸν κατασβέσαι, ἡ τῶν πολεμίων ὑποχώρησις.
296. ἀλίαστος] ἀνέκλέιπτος.
297. ἀφʼ ὑψηλῆς κορυφῆς] ἐπεὶ ἐν ταῖς ἀκρωρείαις πυκνὰ νέφη
ἐπικαθίσαντα σκοτίζειν εἴωθε τὸν ὑποκείμενον τόπον· μέμνηται δὲ
298. κινήσῃ —νεφέλην] πιθανῶς οὐκ εἶπε ‘σκεδάσῃ·’ οὐ γὰρ προ-
τροπάδην ἀπίασιν· ὁπότε δὲ προτροπάδην φεύγουσιν, “ὡς δʼ ὅτ’
ἀπʼ Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται ” (364).