727. οὕνεκά τοι περὶ δῶκε θεός] καὶ τοῦτο τεχνικῶς· οὐ γὰρ
οὕνεκά τοι περὶ δῶκε θεός] ἐν ἐρωτήσει ὁ λόγος. πραγματικῶς
729. αὐτὸς ἑλέσθαι] πάντα εἰς θεὸν ἀναφέρει ὁ ποιητής, οἷον
ἐστι καὶ τὸ “ἐκὼν δ᾿ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο” (Il. 3. 66)· ἀδύνατόν
φησίν ἐστιν, ἃ σὺ θέλεις, ἔχειν σε.
730. ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεός] ὅτι θεόσδοτοι αἱ ἀρεταί. §. Ζηνό-
732. ἄλλῳ δ᾿ ἐν στήθεσσι] πιθανῶς ἐν πρώτοις τὸ αὐτοῦ, δεύ-
*νόον τίθει] οὕτως Ἀριστοφάνης.
733. τοῦ δέ τε πολλοί] τοῦ νοῦ. §. “ἐπαυρίσκονται” δὲ ἀπο-
Opp. 293).
734. πολεῖς] πολλούς. ἀλλ᾿ ἤδη προεῖπε“τοῦ δέ τε πολλοί (733).
μάλιστα δέ κε] πλεονάζει ὁ “κέ.” §. “ἀνέγνω” τὴν ἐκ τοῦ πράγ-
736. πάντῃ γάρ σε περὶ στέφανος —δέδηεν] εἴωθεν ἀπὸ τοῦ
ἀπὸ τῆς στεφάνης τῶν γυναικῶν· οὐδένα γὰρ οἶδε στεφανούμενον ὁ
ποιητής. §. ἡ δὲ “περί” πρὸς τὸ “δέδηεν,” ἴν᾿ ᾖ ‘περιλάμπει,’ οἷον
737. Τρῶες δὲ μεγάθυμοι] τοῦτ᾿ ἂν εἴη ἀγαθοῦ συμβούλου τὸ
ἐπεὶ κατὰ τεῖχος ἔβησαν] ἀφ᾿ οὗ κατέβησαν τὸ τεῖχος.
740. πάντας ἀρίστους] ἀντὶ τοῦ ἀριστεῖς. §. πιθανῶς δὲ χρῆται
ρήσῃ.
741. ἔνθεν δʼ ἂν 〈μάλα πᾶσαν ἐπιφρασ〈σ〉αίμεθα βουλήν〉] ἐκ τοῦ καλέσαι τοὺς ἀρίστους βουλευσόμεθα τὸ συμφέρον.
742. κεν ἐν〈ὶ〉 νήεσσι —πέσωμεν] καθόλου τῆς ἑτέρας γνώμης
ἐστὶν ὁ Πολυδάμας, ἀλλ᾿ οὐκ αὐτὴν ἐκφέρει· ἠπίστατο γὰρ οὐ
δεξόμενον τὸν Ἕκτορα. ἄμφω οὖν τέθεικεν, ἵνα ἐπ᾿ ἐκείνῳ ᾖ τὸ
ἑλέσθαι. ὅτι γὰρ ὡς παράδοξον αὐτὸ πρῶτον τέθεικε, δῆλον ἐκ τῆς
ἐπιφορᾶς “αἴ κ᾿ ἐθέλῃσι θεός (743), ὡς δύσκολον καὶ ἐπὶ μόνῳ θεῷ
κείμενον τὸ ἑλεῖν τὰς ναῦς.
744. ἔλθωμεν ἀπήμονες] καὶ ἐντεῦθεν δῆλός ἐστιν ἀναζεῦξαι βου-
λόμενος, ὅτι προσδοκᾷ τι δεινὸν ἐκ τῆς ἐπὶ ναυσὶ μάχης· ἄπιστον
γὰρ ἡγεῖται τὸ ἀπήμονας ἀναχωρῆσαι.
745. ἀποστήσωνται—χρεῖος] τουτέστιν ‘ἴσως ἀπολάβωσιν,’ ὡς ἐν
ζυγῷ τὸ ἴσον στήσαντες καὶ ἀπομετρούμενοι ὄφλημα· χρεῖος γὰρ τὸ
χρέος εἶπε καὶ ὄφλημα, οὐχ ἁπλῶς πρᾶγμα· φησὶν οὖν, δέδοικα μή
πως δανεισάμενοι χθὲς τὴν νίκην ἀποδῶμεν αὐτοῖς, αὐτῷ σταθμῷ στή-
σαντες τό χρέος.
ἄλλως: σταθμῷ ἀποδῶσι τὴν χθεσινὴν ἡμῶν εὐημερίαν· ἐν τῇ
κόλῳ γὰρ μάχῃ εὐτύχησαν Τρῶες. στῆσαι δὲ τὸ ζυγοστατῆσαι
καὶ ἐξισάσαι τῷ αὐτῷ μέτρῳ· θεραπεύει δὲ τὸν Ἕκτορα λεληθόσιν
ἐπαίνοις, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν τῶν χθὲς αὐτῷ κατωρθωμένων.
747. * ὃν οὐκέτι πάγχυ μάχης σχήσεσθαι ὀίω] πλεονεκτούμενοι γὰρ ἱκετεύ〈σ〉ουσιν αὐτόν.
748. ἅδε δ᾿ Ἕκτορι] διδάσκει πείθεσθαι τοῖς καιροῖς. τοιοῦτος γὰρ
ἦν καὶ Ἀγαμέμνων, ἐπιπλήσσων Ὀδυσσεῖ (Il.4. 339) καὶ Διομήδει ἐν
τῇ Ἐπιπωλήσει (ib. 370), καὶ ὕστερον ἀνεχόμενος αὐτῶν ὀνειδιζόντων.
751. * ἐρύκακε] μὴ ἔα χωρίζεσθαι.
754. ὄρεϊ νιφόεντι] καὶ Ὅλυμπος ἄρα ὄρος· φησὶ γὰρ “ κατ᾿
756. ἀγαπήνορα] τὸν δι᾿ ἀνδρ〈ε〉ίαν ἀγαπώμενον· ἢ μᾶλλον,
761. πάμπαν ἀπήμονας] ταχίστῃ συλλήψει ἐδήλωσεν ὧν μὲν
763. πρὸς τὸ δεύτερον ἀπήντηκε, πρὸς τὸ “οὐδ᾿ ἀνολέθρους”