220. * Τρωσίν] κατὰ Τρώων.
222. νῦν αἴτιος] Ἀρίσταρχος “νῦν γʼ αἴτιος·” Ἀριστοφάνης “νῦν δʼ αἴτιος,”
223. ἐπιστάμεθα π〈τ〉ολεμίζειν] πάντα περιέλαβεν ἐξ ὧν ἄν τις
αἰτιαθείη· ἢ γὰρ διʼ ἀπειρίαν ἢ διὰ δέος ἢ διὰ ὄκνον φεύγουσι τὰ
δεινά. §. τὸ δὲ “ἐπιστάμεθα” ἀντὶ τοῦ δυνάμεθα· “ἐπίστατο πῆλαι
224. * οὕτε τινά] “οὐδέ τινα.”
δέος—ἀκήριον] κεχωρισμένον κηρός· οἳ δὲ “οὐ δέος ἔστ᾿ ἀπο-
λέσθαι· οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήιος” (Il. 12. 240).
225. ἀνδύεται] ἀπὸ τῶν ἀναδυομένων τὰ ζυγὰ ζῴων. §. τινὲς δὲ γράφουσιν “ἀδδύεται.”
227. νωνύμνους] τινὲς ἀθρηνήτους· ὕμνον γὰρ καὶ Ἀνακρέων τὸν
θρῆνόν φησιν (fr. 171 B.).
228. μενεδήιος] μένων τοὺς δηίους. Ἑλληνικὸν δὲ τὸ φρόνημα· οὐ γὰρ ἀποκάμνει ταῖς τύχαις, ἀλλὰ καὶ ⟨ἄλλους⟩ προτρέπεται.
229. ὀτρύνεις δὲ καὶ ἄλλον, ὅ οἱ μεθιέντα ἴδοιο] ἐνεστὼς ἀντὶ τοῦ
παρῳχημένου, ὡς τὸ “ζαχρηεῖς τελέθουσι” (Il. 12. 347) ἀντὶ τοῦ
ἐτέλεθον.
⟨ὅθι⟩ μεθιέντα ⟨ἴδηαι⟩] Ζηνόδοτος “ὅτις μεθίῃσι πόνοιο.”
230. * μήτʼ ἀπόληγε κέλευέ τε φωτὶ ἑκάστῳ] “κέλευε” μὴ ἀπο- λήγειν.
233. μέλπηθρα] μετὰ κόρον γὰρ σφαιρίζουσιτὰς οἱ κύνες· λέων
δὲ τὸ πᾶν ἐσθίει· καὶ Κύκλωψ ἤσθιε δʼ ὥστε λέων” (Od. 9. 292).
234. * μεθίῃσι μάχεσθαι] Ἀρίσταρχος μεθίῃσι πόνοιο.”
235. ταῦτα δʼ ἅμα χρή] Ἑλληνικῶς πάνυ κοινοῦνται τὴν προθυ- μίαν ἑκάτεροι. §. τὸ δὲ “καὶ δύʼ ἐόντε” (236) περιπαθῶς, ὡς τῶν ἄλλων ἀποκαμόντων.
237. συμφερτὴ δʼ ἀρετή] Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης “συμ-
238. νῶι δὲ καί κʼ ἀγαθοῖσιν] τὸ φορτικὸν ἐξέφυγεν, ⟨εἰπὼν⟩ ὅτι
239. * πόνον] τὴν μάχην.
241. *τεύχεα καλά] τραγῳδεῖ αὐτοῦ τὴν πανοπλίαν ὡς μέ-
λοντος ἀριστεύειν.
242. ἀστεροπῇ ἐναλίγκιος] πρὸς τὴν λαμπρότητα τῶν ὅπλων καὶ
243. χειρὶ λαβών] νῦν τὴν ἀστεροπὴν σκεῦος δηλοῖ.
245. χαλκὸς ἔλαμπε—θέοντος] οὐκ, ἐπειδὴ ἔτρεχενλέλαμπεν, ἀλλ᾿,
246. θεράπων ἐύς] τινὲς ὑφ’ ἓν “θεραπωνεύς” ὡς Ἐτεωνεύς, ούx
ὑγιῶς. §. Ζηνόδοτος δὲ “δουρικλυτός” γράφει.
247. μετὰ γὰρ δόρυ χάλκεον ᾔει] μετῄει γὰρ οἰσόμενος δόρυ. §. “σθένος” δὲ “Ἰδομενῆος” εἶπεν, ἐπεὶ ἀριστείαν ἐπιδείξεται.
249. Μηριόνη Μόλου υἱὲ πόδας ταχύ, φίλταθʼ ἑταίρων] ἐν ἐνὶ
251. ἠέ τι βέβληαι] εὑρεσιλογία, ὡς οὐ τέτρωται· ἀπιθάνως δὲ πληγὴν ἢ χρείαν ἑταίρων φησὶ δεῖν ἀποσπᾶν τῆς μάχης· ἡ δὲ Ἑκάβη “ἦ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμοι” (Il. 6. 255).
τείρει ἀκωκή] ἡ ἀκὶς ἐν σοὶ οὖσα ἢ ἡ βολή, ἀπὸ τῆς ἀκωχῇς.
ἐμέ” ἡ ἐπʼ ἐμὲ ἢ πρὸς ἐμέ.
254. τὸν δʼ αὖ Μηριόνης] ἔν τισι μετὰ τοῦτον φέρεται “Ἰδομενεῦ, Κρητῶν βουληφόρε χαλκοχιτώνων.”
256. εἴ τι τοι ἔγχος λέλειπται] εἶπε γὰρ “ὅ οἱ κλισίηφι λέλειπτο” (168). ἢ ἐπαινῶν διστάζει, εἰ μὴ πάντα κατανάλωκε τοῖς πολεμίοις.
* τοί] ἀντὶ τοῦ δή.
257. πάνυ γὰρ κατεάξαμεν, ὃ πρὶν ἔχεσκον] πληθυντικῷ ἑνικὸν ἐπή-
γαγεν· καὶ Εὐριπίδης Ἴωνι (390) “κωλυόμεσθα μὴ παθεῖν ὃ βούλο-
χεῖρες ἀμύνειν εἰσὶ καὶ ἡμῖν·” ἄφαρ ἐλπίζεις πορθῆσαι (813, 4).
258. * ὑπερηνορέοντος] τοῦ νῦν ἀνδριζομένου.
259. Κρητῶν ἀγός] ὁ συμμαχικὸν ἐπάγων Κρητῶν.
260. δούρατα δʼ, αἴ κε θέλῃσθα] δούρατα δέ. κἄν ἓν ζητῇς, κἂν εἴκοσι θέλῃς, ὅ ἐστι πολλά.
261. πρὸς ἐνώπια ⟨παμφανόωντα⟩] τοὺς κατὰ τὴν εἴσοδον τοίχους, ἤτοι ἀντίους τῶν εἰσόδων, οἳ δέ, ⟨τὰ⟩ πρόθυρα διʼ ὧν εἰσβάλλει τὸ φῶς· οἳ δέ, ⟨τὸ⟩ δούρατα (260) παμφανόωντα.
262. οὐ γὰρ ὀίω—ἑκὰς ἱστάμενος] οὐκ ἀλαζονεύεται, ἅλ᾿
ἐρεθίζει αὐτὸν λεληθότως ἐπιδεικνύς, ὡς ἔστι ⟨καὶ⟩ πολεμίου δόρατι
ὡπλισμένον μὴ ἀργεῖν.
264. *δούρατά τʼ ἔστι καὶ ἀσπίδες] ἀπὸ κοινοῦ, εἰσίν (scil. ἀσπίδες).
265. γανόωντες] στίλβοντες, ἀπὸ τῆς 〈γῆς〉 κομώσης τοῖς καρποῖς.
267. καί τοι ἐμοὶ παρά τε κλισίῃ] διὰ τὴν συγγένειαν καὶ ἀξιο-
πιστίαν ἔχει σκηνὴν ἰδίαν.
268. ἀλλʼ οὐ σχεδόν ἐστιν] δηλοῖ ὡς ἄκων ὑπολείπεται τῆς μάχης, ὅπου μηδὲ ἐφʼ ὃ ὥρμηται βαδίζειν θέλει· τινὲς δὲ οὕτως· οὐκ ἔστι τὰ δόρατα τῶν Τρώων κατὰ τῶν πλησίον ἑλέσθαι, ὡς διαφορώτερα κατασκευῇ ὄντα.
269. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ—φημί] τὸ ἓν “οὔ” περιττεύει.
270. ἀλλὰ μετὰ πρώτοισι] ἐν πρώτοις. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ “φέρει
μετά τʼ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων” (Il. 6. 511). δοτέον δὲ Μηριόνῃ τὸν
ἔπαινον πρὸς ἰδίαν ὠφέλειαν, ὡς καὶ Ὀδυσσεῖ ἐν Φαίαξιω (Od.8.180).
καὶ νῦν Ἰδομενεὺς ἀπὸ τῶν ἰδίων ἐγκωμίων προτρέπει Μηριόνην· ὃ δὲ
ἀντεπεισάγει, ὡς αὐτεπάγγελτός ἐστιν ἐν τῇ μάχῃ.
271. * νεῖκος ὀρώρηται] ἀλλαχοῦ “καὶ ⟨εἰ⟩ μέγα νεῖκος ὄρηται” (Od. 16. 98, 116).