GetPassage urn:cts:greekLit:tlg2034.tlg014.1st1K-grc1:3.315-4.105 urn:cts:greekLit:tlg2034.tlg014.1st1K-grc1:3.315-4.105

315. 16. ἄλογον δοκεῖ δοκεῖ μὲν ἄλογον Et εἶναι ἐπὶ μόνων τούτων διαμετρεῖν τὸν χῶρον καὶ κληρον η δὲ λύϲιϲ ἐκ τοῦ καιροῦ· υπὲρ γὰρ τῶν ὅλων αiτη μόνη εἰϲήχθη ἡ μάχη.

*B f 48a ad διεμέτρεον.

χ ῶρον δὲ διεμέτρεον· οὐ γὰρ ἔδει ἐξελθεῖν, ὡϲ ἄν τοῦ παρεξελθὸντοϲ πεφευγὸτοϲ καὶ διὰ τοῦτο ἡττηθέντοϲ, κἄν ἔξω γενόμενοϲ τὸ χώρου πολεμῇ. ἐπὶ τούτοιϲ οὖν τῶν ϲυνθηκῶν γεγονυιῶν καὶ τῆϲ μάχηϲ δι’ ὅπλων ἀφοριϲθείϲηϲ, ἀφανοῦϲ γενομένου τοῦ Ἀλεάνδρου, τοξευθέντοϲ δὲ τοῦ Μενελάου, καὶ ἀδήλου ὄντοϲ ὑπὸ τίνοϲ, κἄν μήποτε ὑπ’ Ἀλεξάνδρου ἢ ὑπ’ ἄλλου τινόϲ — ὡϲ ἐδηλοῦτο ἐκ τοῦ φάναι τὸν κήρυκα· Ὅν τιϲ ὀιϲτεύϲαϲ ἔβ αλεν τ ὸξων ε ὖ εἰδώϲ ( Δ 206)· καὶ τοξεύων δὲ διὰ τοῦτο κρύπτεται· πρόϲθεν γὰρ ϲάκεα ϲχέθον ἐϲθλοὶ ἑταῖροι (Δ 113) καὶ ἐπαγγελία ὅτι ἐάν τιϲ τοξεύϲῃ τὸν Μενέλαον λήψεται δῶρα παρὰ Ἀλεξάνδρου Δ 69 ), καὶ οὐκ ἄλλωϲ 6 sqq. Parisini duo codices (Cram. An. Par. Ill. p. 159, 29; 197, 12. 20) ad verbum fere cum A congruunt. ln altero (p. 197 ) scholium bis ad Γ 305 relatum. 13 Omisimus in textu verba scholii quae ante χῶρο δὲ δι εμ ἐτρεον leguntur. Exstant eadem in cod. A (f. 48a) in duas partes divisa ad duo lemmata (χῶρον μὲν πρῶτον et αὐτὰρ ἔπετ κ λήρους relata; prior pars in Leidensi quoque codice legitur (f. 67a), eadem et dimidia altera inter Didymi quae vocantur scholia. Ad Dorphyrii fragmentum quod supra edidimus ea verba non pertinere certum est, eandem enim versus χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον explicationem quae lin. 13 legitur proferat. Dossunt a Porphyrio aliena esse, potuit pars certe eorum ab altero grammatico ex integra Porphyrii quaestione excerpta. casu cum iis quae supra edidimus in codico B⟩ coalescere. Quam ob rem hic subiungere visum est: ἀναγκαίως δὲ ⟨om. A ⟩ διεμέτρουν πᾶε τὸ χωρίον ἐντὸϲ ᾧ ἔμελλον ⟨ἤμελλον A ⟩ μονομαχήσειν, ὥστε μόνον τὸν διὰ τῶν ὅπλων ἡτ- νενικῆσθαι, ἀλλὰ κνὶ τὸν ἀπολιπόντα 〈ἀπολειποντα A ⟩ τὸ ἀποδεδειγμένον χωρίον, ὅπερ ⟨ὥσπερ A ⟩ καὶ ἐπὶ τῶν ἀθλητῶν. ἄλλοι δέ φασιν ⟨ὅτι add. A ⟩· ἵνα μὴ πρὁς τὰ ἑαυτῶν πλήθη χωρισθῶ ἀλλ’ ἵνα- ⟨om. A ⟩ ὥσπερ ἐντὸϲ ⟨om. B⟩ L.⟩ εἱρκτ ⟨εἰρκτῇ A⟩ τῇ περχραφῇ ⟨παοαηραφῇ L⟩ μένωσιν. μετὰ δὲ ταῦτα ⟨haec quidem L. om., in A, ubi δὲ deest, alterum scholium efficiunt ⟩ δεόντως καὶ κλ ῇρον ἐποιήσαντο περὶ τῆ ἀφέσεως τοῦ δόρατος, ὥστ ε μὴ θόρυβον ἐμπεσεῖν τοῦ ἁστέρου φθάσαντιος διὰ τὴν πρώτην βολὴν ⟨τῆς πρώτης βολῆς A⟩ ἀνελεῖν τὸν πολέμον. ψῆψοι δέ τικες κιλ. (haec quidem non Porphyriana). ἐκδίδοται ὁ Μενέλαοϲ, καίτοι οὐτοϲ μὲν ἦν ὡπλιϲμένοϲ ἔτι, Ἀλγαμεμνων δὲ καὶ οἱ ἄλλοι ἄοπλοι· πάντωϲ οὑν ἵνα δόξη Ἀλέξανδροϲ αὐτὸν τοξεύειν καὶ διὰ τοῦτο ἀνακεχωρηκέναι ἐκ τοῦ ϲτρατοπέδου εἰϲ δόλον καὶ μηχανὴν κατὰ τὸ Μενελάου πάντα οὖν ταῦτα προῖδόμενοι διαμετροῦϲι τὸν χῶρον καὶ ὅρκοιϲ πιϲτοῦνται τὰ παρόντα, ἱνα ὁ παρελθὼν ἔνοχοϲ γένηται τῆ ἐπιορκίᾳ, ἐπεὶ καὶ ὁ Ἀλέξανδροϲ εἰ παρεξελθών τὸν τόπον ἐξεβλΜενέλαοϲ δ’ οὐτοῦτο ἐγίνετο τῶν ϲυνθηκῶν μὴ ϲωζομένων. ἵν’ οὖν παραϲπονδήϲαντεϲ φωραθῶϲι, περιγράφεται ὁ τόποϲ τοῦ μονομαχίου. ἐκ τούτου λύεται καὶ ἡ αἰτία δι’ ἣν οὐ τὸν Ἀλγαμεμνονα τοξεύει ἢ ἄλλον τινὰ τῶν ἀρίϲτων ὁεὐμαρὲϲ ἂν διὰ τὸ εἰναι ἀνόπλουϲ, ἀλλὰ τὸν Μενέλαον ἔνοπλον ὄντα· δῆλον γὰρ ὅτι ὑποκρίνεται τὸν Ἀλέξανδρον ὁ Πάνδαροϲ, ὡϲ ἂν δὴ τούτου τοξεύϲαντοϲ τὸν ἀνθεϲτῶτα καὶ μηδεμιᾶϲ παραβάϲεωϲ τῶν ὅρκων ὑπ’ ἄλλου γεγονυίαϲ. διὸ καὶ προϲάγει τὸν Ἀλέξανδρον παρδαλέαν ὤὑμοιϲιν ἔχοντα καὶ καμπύλα τόξα. ἱνα καὶ χρώμενοϲ τούτοιϲ εὐλόγωϲ μετὰ ταῦτα ὑπονοηθῇ.

καὶ πῶϲ ἐπὶ Ἕκτοροϲ, ἔνθα Αἴαντι μονομαχεῖ ) Η 225), μὴ διαμετρεῖταιB f. 48a ad διεμέτρεον. L f. 67b. Lp f. 88b c. l. διεμέτρεον. ὁ τόποϲ; ἢ ὅτι ἐκεῖνοι μὲν περὶ τῆϲ ἀλλήλων ϲφαγῆϲ διαμιλλῶνται, ἐνθάδε δὲ περὶ τῆϲ κοινῆϲ ἐλπίδοϲ ἐϲτὶν ὁ πόλεμοϲ· διὸ οἵ τε ὅρκοι καὶ ἡ γύμνωϲιϲ τῶν ϲτρατῶν, μή πώϲ τιϲ ἔνοπλοϲ ὤν προϲαμύνῃ διεμέτρεον τῷ ϲτρατηγῷ. ἢ ὅτι ἡ διαμέτρηϲιϲ καρτερικωτέρουϲ ἐργάζεται τοὺϲ πολεμοῦνταϲ. ἄλλωϲ τε δὲ δεδίαϲι μὴ τοξὸτηϲ Ἀλέξανδροϲ ὤν δραπετεύϲη τὴν ϲυμβολὴν καὶ τὴν τοξείαν ἀντεπειϲάξη Μενελάῳ. ϲκόπει γὰρ ὅτι καὶ αὐτοῦ μὲν ἀφανιϲθέντοϲ. Μενελάου δὲ τοξευθέντοϲ, οὐκ ἴϲαϲι μὴ καὶ αὐτὸϲ εἴη ὁ τοῦτο δράϲαϲ· φηϲὶ γὰρ Ἀγαμέμνων· ὅν τιϲ ὀιϲτεύϲαϲ ἔβ ἅλε τόξων εὖ εἰδ ὡϲ Τρὠων ἢ Λἁυκίων (Δ 196).

327. e schol. ad Κ 107 adscripto, quod in fine operis edendum erit, excerptum .

330. διὰ τί πάνταϲ μονομαχεῖν μέλλονταϲ καὶ εἰ τύχοιεν ὡπλιϲμένοι*B f. 48a ad κνημῖδαϲ. L f. 67a. Lp. f. 88b c. l. κνημῖδαϲ. Eton. (Noehd. P. 36), II. αὐθιϲ ποιεῖ καθωπλιϲμένουϲ, ἐπιλέγων κνημῖδαϲ μὲν πρῶτον καὶ τὰ ἑξῆϲ (v. 330); ἢ ὅτι τῶν προκλήϲεων γινομένων ἦν ἀναγκαῖον 1 pro ἐκδίδοται legendum videtur ἐκλέγεται 4 προειδόμενοι cod. 6 παρεξελθὼν ἐξελθὼν legi videtur, detritum 10 recte Cobetus lacunam verbo Πάνδαροϲ explevit 13 παραβάϲεωϲ supplevi: in codice βάϲεωϲ detritum 22 ἄλλωϲ τε δεδίαϲι L 22 _25 Ἀλέξανδροϲ δράϲαϲ om. L 24 καὶ post ὅτι om. LLp 25 ὅϲτιϲ L. 30 πρῶτα L. 31 ἢ ante ὅτι om. Et ἀναγκαῖον ἦν LEt 9 sqq. † B⟩ f. 53a ad M ενλαόυ Δ 100 (id. Lp f. 93α c. l. Μενελάου): πῶς μὴ Ἀγαμέμνο να τοξεύε ἀκαθόπλιστον ἄντα ⟨in ras. H ⟩ τινα τῶν ἀρίστων ἄλλον, ἀλλα τὸν ἐντεθωρακισμένον Μενέλαον δῆλον οὖν ὡς ἀποτριβόμενος τὴν κατηγοίαν τῆς ἐπιορκίας, ἵνα δοκῇ μᾶλλον Ἀλέξανδρος εἶναι ὁ ἐκ λόχου Μενέλαον τοξεύσας ἀλλὰ μ Πάνδαρος. 16 —19 † Eust. p. 418, 36 sqq.- 29 sqq. B⟩ f. 48a ad ὤμοισιν v. 328 (id. Lp f. 88 c. l. ἀμφ’ ὤμοισιν): ὡς ἰδίᾳ μέλλοντες κινδυνεύειν ἀσψαλ ἐστερο ὁπλ ίζονται. ἠ ὡς μέλλοντες' κάμειν τοὺϲ μέλλονταϲ μονομαχεῖν διαναπαύεϲθαι , καὶ πρὸτερον ἀναψύξανταϲ καὶ νεαλεῖϲ γενομένουϲ οὕτωϲ ἐπὶ τὸν ἀγωνα καθιέναι. εἰκὸϲ δὲ μέλλονταϲ ἰδίᾳ κινδυνεύειν, ἵνα βέλτιον ὤϲιν ὡπλιϲμένοι, ἐξ ἀρχῆϲ καταϲκευάζεϲθαι.

355. v. 281 sqq.

*B f 49 ad ᾤμωξεν. L f. 68b  Lp f. 89b. A f. 49a.

365 sqq. τί οὖν βλαϲφημεῖ ὁ Μενέλαοϲ ῥητέον οὖν ὅτι οὐ βλαϲφημεῖ ὁ ἥρωϲ ἀλλὰ νεμεϲᾷ ἀρετῇ γὰρ οἰκείᾳ οἰδε πάϲχων ἅπερ οὐκ ἔδει καὶ νεμεϲά δικαίωϲ ἐπὶ τῷ παρ’ ἀξίαν ϲωζομένῳ.

*B f. 49a ad κόρυθοϲ λόβεν. L. f. 69a, II. Lp f. 89b. Eton. (Noehd. p. 36), II.

ἄλογον τὸ μὴ ϲπαϲάμενον τὸ ἐκείνου ξίφοϲ διαχειρίϲαϲθαι αὐτόν. λύεται δ’ ἐκ τοῦ καιροῦ. τὸν γὰρ ἐντὸϲ τοϲούτῳ ἀγῶνι οὐκ εἰκὸϲ ἀπόντα ϲυνοράν. εἰ μὴ καὶ ἐκ τῆϲ λεξεωϲ. λέγει γὰρ τὴν Ἀφροδίτην αὐτῷ θοηθῆϲα, ὥϲτε εἰι ἄν καὶ ἐντὸϲ τῷ τοιούτῳ ϲυλλαμθανομένη.

καὶ διὰ τί ὁ Μενέλαοϲ ϲυγκλαϲθέντοϲ αὐτῷ τοῦ ξίφουϲ οὐκ ἐϲπάϲατο *B (v. annot. crit.). L f. 68b. Lp f. 89b. A f. 49a.τοῦ Ἀλεξάνδρου, ῥητέον οὖν ὅτι ἢ ἔκφρων ἐγένετο τῷ λογιϲμῷ, ἐκπλαγεὶϲ τῷ κινδύνῳ, ἤ πάντωϲ Ἕλληϲιν ἑλκύϲαι ἠθέληϲεν αὐξων τὸ κατόρθωμα. ἢ καὶ δι’ οἰκονομίαν ὁ ποιητὴϲ ἐϲεϲώκει τὸν Πάριν· ἐλέλυτο γὰρ τὰ τῆϲ ὑποθέϲεωϲ τῷ ἐκείνου θανάτῳ.

B f. 49a. L. f. 69a. Lp f. 89b.

οὐ φονεύει δὲ αὐτὸν τῷ αὐτοῦ ξίφει ἢ ὑπὸ τοῦ καιροῦ ἢ ὑπὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ϲφαλλόμενοϲ, ἢ καὶ τοῖϲ ὅπλοιϲ ἀπογνούϲ, ἢκαὶ ὅτι ἴϲον θανάτου ἦν τὸ ὑπεκϲτῆναι τοῦ μετρητοῦ, ἢ ζῶντα αὐτὸν ἑλεῖν βουλόμενοϲ, ὅπερ ἠν μεῖζον. οiτω γὰρ ἂν ἀξίωϲ ἐτιμωρήϲατο αὐτὸν ἤ ϲυντόμωϲ ἀνελών.

*B f. 49 ad ἐπόρουϲε. L. f.69b. Eton. (Noehd. p. 37 ), II.

379. 80. αὐτὰρ ὁ ἂ ψ ἐπόρουϲε κατακτάμεναι μενεαίνων ἐγχε ϊ χαλκεῖ ῳ. ἀδύνατόν φαϲιν είναι κατὰ τὸ ἐγχείρημα. ἐρρίφη 1 μέλλονταϲ om. I μονομαχεῖν om. τοϲ μέλλονταϲ διαναπαύεϲθαι (ανα e corr.), ultima littera verbi μέλλονταϲ multo maiore quam reliquis litteris forma appIυta, ut vacuum quod ante διαναπαύεϲθαι spatium fuIt expleretur, Lp προδιαναπαύεϲθαι LEt 2 εἰτα pro οὕτωϲ L 6 scholium A ita incipit: ἐμοὶ τῷ Μενελάῳ διηλονότι. ἐνόμιϲαν γὰρ τινεϲ διὸ τούτου βλαϲφημείν τὸν Μενέλαον ῥητέον οῦν ὅτι κτλ. 7 νεμεϲᾶι L. οἰδεν A οἰδέ τε Lp 8 νεμεϲϲᾶ A L 11 καὶ om. Lp 12 εἴη om. BLp 13 schol. B⟩ superiori schol. (ἄλογον τὸ μὴ κτλ.) signo scholii finiti eraso ita subiungitur, ut cum eo cohaerere videatur: etiam Lp cum superiore cohaeret A inc.: διὰ τί δὲ ὁ μεν ., L: διὰ τί φηϲιν ὁ μὲν. ξίφοϲ Lp 14 ἢ ὅτι A τῷ λογιϲμῷ corr. in τὸν λογιϲμὸν B⟩ τὸν λογιϲμὸν Lp τῷ κινδύνῳ τὸν λογιϲμὸν ἐκπλαγείϲ L. τῷ κινδ. τὸν λογ. ἐκκλαπείϲ A 15 ἕλληναϲ ϲἕλλη B⟩ Lp ⟩ ἐκλῦϲαι B⟩ L. Lp πάνταϲ ἑλλη ἐκλῦϲαι A ἑλκύϲαι corr. Bekk. 16 ἐκϲεϲωκει L. 18 τῷ ἑαυτοῦ ξίφει L. 19 ἀπογνοίην L. 20 ἶϲον Lp τοῦ ὑπεκϲτ. Lp 21 ἀξίωϲ om. L. 23 εἰϲ τὸ αὐτὰρ κτλ. LΕt 24 ἔγχει χαλκ. om. LEt φηϲιν pro φαϲιν Εt δυνατόν φηϲιν L πρανεκτήσαντο ἑαυτοὺς τῇ τῶν ὅπλων ἀνέσει (κοσμεῖ δὲ αὐτὸν κτλ. quae huc non pertinent). 6 —8 Cf. Paris. 2556 ap. Cram , A. P. III, 160, 17. 9 — 22 Cf. Porph. E 20. 23 sqq. De diple ν. 380 Aristonicus: ξητεῖται ποίῳ ἔχχει κτλ. γὰρ, φηϲὶν, . ἤδη τὸ ἔγχοϲ· ἠίχθη παλάμηφιν ἐτὠϲιον (v. 369). λύεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ. δύο γὰρ δόρατα φέρειν νενομιϲμένον ἦν, ὡϲ πολλαχοῦ λέγει· πά λλων δ’ ὀξέα δοῦρα κατὰ ϲτρατὸν ᾤ ὔχετο πάντη (Ζ 104). ἢ ἀπὸ τοῦ καιροῦ· οὐ γὰρ ἔτυχε τότε ἀπολόμενον τὸ ἔγχοϲ, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ Ἀλεξάνδρῳ ὑπάρχον, οὗ κατεκυριεύθη.

καὶ πῶϲ φηϲιν ἐκ δέ μοι ἔγχοϲ ἠίχθη; ἢ ὅτι δύο δόραταB f. 49b ad καλκεἰῳ. Lp f. 89b c. l. χαλκείωκεν ἐβάϲταζεν ἢ τῶν παρόντων ἥρπαϲεν · ἢ τῷ ἐμπεπηγότι αὐτῷ διαχειριϲόμενοϲ ἐπεδίωκεν.

383. κατηγοροῦϲιν ὡϲ προαγωγὸν εἰϲάγοντοϲ αὐτου τὴν θεόν. B f. 49 ad αὺτὴ. Lp f. 90a c. l. αὐτὴ δ’. ἀλλ’ ἐπεὶ ὥρμηται γέλωτα μὲν θέϲθαι τὸν Πάριν, ἐπαινέϲαι δὲ τὴν Ἑλένην, καὶ τοῦ μὲν τὴν ἀκραϲίαν τῆϲ δὲ τὸ ϲῶφρον ὑπ’ ὄψιν ἄγειν οὐ δύναται δὲ διεϲτῶτα τὰ πρόϲωπα δι’ ἑτέρου ϲυμβιβάζειν, ἐπίτηδεϲ αὐτὴ δ’ παρέλαβε τὴν Ἀφροδίτην. καλεῖ δὲ αὐτὴν ὅπωϲ μὴ διὰ τοῦ τείχουϲ ἀποδοθῇ, ἢ μήπωϲ οἰόμενοϲ αὐτὴν ἀποδεδόϲθαι διαχειρίϲηται ἑαυτόν.

396 97. ἀδύνατόν φαϲιν εἰϲ γραῦν μεταβαλεῖν τὴν ἰδέαν τὴν*B f. 49ᵇ ad δευὺν. L f. 69b, II. Eton. (Noehd. p. 37), II. Ἀφροδίτην καὶ νοῆϲαι τὴν Ἑλένην τὴν τῆϲ θεᾶϲ δειρήν. λύϲιϲ· πολλαχου ποιεῖται τοὺϲ ἡμιθέουϲ τεκμαιρομένουϲ τὰϲ τῶν θεῶν μορφάϲ, ὡϲ ὅταν ὁ Ποϲειδῶν Κάλχαντι ἀπεικαϲθεὶϲ φαίνηται ὅ τε Αἴαϲ φηϲίν’ οὐδ’ ὅγε Κάλχαϲ ἐϲτὶ θεοπρόποϲ· ἴχνια δὲ μετόπιϲθε π οδ ὧν· ἠδὲ κνημάων ῥεῖ’ ἔγνων ἀπιόντοϲ· ἀρίγνωτοι δὲ θεοί περ ( 70 — 72).

441. διὰ τί τὸν Ἀλέξανδρον πεποίηκεν οὕτωϲ ἄθλιον, ὥϲτε μὴ*B f. 50ᵇ ad τραπείομεν μόνον ἡττηθῆναι μονομαχοῦντα, ἀλλὰ καὶ φυγεῖν, καὶ ἀφροδιϲίιω απείομεν 1 καὶ ante ἠίχθη ins. LEt 4 ἀπολόμενον B, ἀπολλύμενον I. Et 5 οὐ κατεκ. B⟩ LEt; ο Vill 7 ειρ verbi διαχειριϲόμενοϲ in ras. B⟩ 9 προαγωγὸν, ωγὸν in ras., B⟩ 11 ἀκρ.αϲίαν, littera inter ρ et α erana, B⟩ 14 διαχρίϲηται, ϊ post ρ in ras, ει supra χ script., B⟩ 15 φηϲιν LΕt 15.16 τῆϲ ἀφροδίτηϲ LΕt. 16 δειρὰν Εt λύϲιϲ om. L 16.17 πολλαχοῦ γὰρ π.LEt 17 τεκμαιρόμενοϲ LEt 18 ἐπιφάνηται lt 19 ἴχνια γὰρ μετ. LEt 22 L. in lemm.: ἀλλ’ ἄγε φιλὐτητι τραπείομεν εὐνηθέντε 4 Solutio ἀκὸ τοῦ- καιροῦ A ristarchi est (v. Ariston. h. l.). 15 —21 Versus 396 — 418 obelo notati erant. lnter alias causas Aristonicus affert (A v. 395]: πῶς γὰρ χραιᾳ παλαιγενεῖ εἰκασμἐν περικαλλέα δειρὴν εἷχε καὶ ἄματα μαρμαίροντα καὶ στήθεα ἱμερόεντα † B f′ 49ᵇ ad ἐνόησε v. 396 (id. Lp f. 90a c. l. ἐνόησε, L f. 69b): καὶ μὴν χραῒ πκρεικασθεῖσα ἦν. ἀλλ’ ἔθος τοῖς ἡμιθέοις τοὺς θεοὺς ἐπιυινώσκειν, ὡς Αἴσα τὸr Ποσειδῶνα. Addit L. iqui verbis ὡδ Ποσειδῶνα caret): οὐδὲν δὲ ἄτοπον γυμνὴν ψαίνεσθαι τὴν θεόν· Ἑλένῃ γὰρ ἧλθε γνωρισθῆναι, κρύτεραι δὲ ταῖς Τρωάσιν (eadem verba in B, ad ἱμερόενται, et Lp, c. eod. l., novum schol. efficiunt), quae haud scio an et ipsaex integra Porph. quaestione fuxerint. 17 Cf. A f. 165 N 70 (id. L. f. 27a). . . . πῶϲ δὲ. ψησίν,  ὁ Ποσειδῶν οὐκ ἔλαθε τὸν Αἴαντα ⟨ὁ Ποσ. post τὁν Αἴαντα coll. L⟩ ; καὶ ῥητέον ὅτι ψαντασίαν τινὰ παρέχει τὸ θεῖου ἑαυτοῦ. 22 sqq. B⟩ f.50b ad ψιλότητι Γ 441 (id. Lp f. 91a c.l. ψιλότητι): πῶς, φασί, μετὰ τοσαύτην αἰσχύνην ὀργᾷ ; ἐμψανίζει οὖν τὴν πρόξενον ἁπάντων τῶν κακῶν SCHRADER, Porphyr. Qu. Hom . L. f 71ᵇ, II. Lp f. 91a. Eton.(Noehd. p. 38). II.μεμνημένον εὐθύϲ, καὶ ἐρᾶν μάλιϲτα τότε φάϲκοντα καὶ οὕτωϲ ἀϲώτωϲ διακεῖϲθαι; Ἀλριϲτοτέληϲ μέν φηϲιν εἰκότωϲ· ἐρωτικῶϲ μὲν γὰρ καὶ πρότερον διέκειτο, ἐπέτεινε δὲ τότε. πάντεϲ γάρ, ὅτε μὴ ἐξῇ ἢ φοβοῦνται μὴ ἕξουϲι, τότε ἐρῶϲι μάλιϲτα· διὸ καὶ νουθετούμενοι ἐπιτείνουϲι μᾶλλον· ἐκείνῳ δὲ ἡ μάχη τοῦτο ἐποίηϲεν. οἱ δὲ ὅτι ἡ προϲδοκία τῆϲ ἀπὸδόϲεωϲ ἤγειρε ϲφοδρότερον τὴν ἐπιθυμίαν διὰ τὴν μέλλουϲαν ἀφαίρεϲιν. οἱ δὲ ὅτι ἡ Ἀλφροδίτη παροῦϲα οὐ μόνον ἐκ τῆϲ μάχηϲ αὐτὸν ἐρρύϲατο, ἀλλὰ καὶ λελυπημένον διὰ τὴν ἧτταν εἰϲ παρηγορίαν ῆγε, μεταβαλοῦϲα τὴν τῆϲ ψυχῆϲ κατήφειαν εἰϲ τὸ ἡδὺ τῆϲ ἐπιθυμίαϲ. ἄλλοι δὲ ὅτι Ἑλένηϲ ἀνακτώμενοϲ τὴν εὔνοιαν ϲφοδρότερον τὸν ἔρον ἐπιτετάϲθαι λέγει· ἐνόμιϲε γὰρ τὴν αὐτὴν χαλεπῶϲ φέρειν δι’ ὃ ϲυνέθετο ὥὑϲπερ ἔκδοτον τοῖϲ Ἀχαιοῖϲ γενομένην. ἱνα δὲ ἐπιδείξῃ οἰὸϲ ἧν Ἀλέξανδροϲ, ἔν τε τῷ πολέμῳ ἐποίηϲε θραϲὺν ἅμα καὶ δειλὸν ἐπί τε τῆϲ οἰκίαϲ ἀϲελγῆ καὶ καταφρονητὴν δόξηϲ. χαρακτηρίζει γὰρ διὰ τούτων τὸ ἦθοϲ τοῦ αἰτίου τῶν κακῶν τοῖϲ πάϲι διὰ τὴν ἀϲέλγειαν γενομένου.

*B f 47a ad Ἀλέξανδροϲ v. 281.

457. διὰ τί, τῶν ϲυνθηκῶν ὑπὸ Ἀλγαμεμνονοϲ τοιούτων γεγονυιῶν εἰ μέν κεν Μενλαον Ἀλξανδροϲ καταβαλεῖν πἐφν ῃ, ὐτὸϲ ἔπειθ Ἑλἐνην ἐχέτω, ἡμεῖϲ δ’ ἐντὸϲ νήεϲϲι νεώμεθα· εἰ δέ κ Ἀλέξανδρον κίειν η Μενἐλαοϲ, ρῶαϲ ἔπειθ’ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ’ ἀ ποδ o ῦναι τιμήν τ’ Ἀλργείοιϲ ἀ ποτινέμεν, ἥν τιν’ ἔοικεν· εἰ δ’ἂν ἐμοὶ Πρίαμοϲ Πριάμοιό τε παῖδεϲ τίνειν οὐκ ἐθέλουϲιν ἐθέλωϲιν Κammer, p. 35, αὐτὰρ ἐγ ὼ καὶ ἔπειτα μαχέϲϲομαι εῖνεκα ποινῆϲ (v. 281 aqq .), τῶν γοῦν ϲυνθηκῶν τοιούτων γεγονυιῶν τοιούτ. γεγ. addidi, om. cod. aliter Kamm . l. c., τῆϲ νίκηϲ διὰ ϲφαγῆϲ θατέρου τῶν μαχομένων ὡριϲμένηϲ ο spr. ω scrpt., cod. καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου μὴ ἀνῃρημένου, Ἀλγαμέμνων φηϲὶ νίκη μὲν δὴ φαίνεται ἀρηιφίλου Μενελάου, ὑμεῖϲ δ’ Ἀργείην Ἑλἑν ην καὶ κτῆμα θ’ ἄμ’ αὐτ ῇ ἔκδοτε καὶ · τιμὴν ἀποτινέμεν, ἥν τιν’ ἔοικεν (v. 457 58): ἐνῆν γὰρ ἀντικρούειν τὸν τυχόντα , ὅτι εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδροϲ μενέλαοϲ ἀλέξανδρον cod. recte haec et seq. corr. Κamm. καταπέφν ῃ εἴρηται καὶ εἰ δἐ κ’ Ἀλέξανδρον ἀλέξανδροϲ cod. κίειν η ξανθὸϲ Μενέλαοϲ ξανθὸν μενέλαον cod.. ῥητέον ὅτι ἀπὸ τῶν Ἐκτοροϲ 1 ἄϲωτον Εt 2 huic versui in marg. B⟩ adscrpt. Ἀριϲτοτελ. 3 ὅτε μὴ ἐξῆν ἢ φοβῶνται LEt 4 μὴ οὐχ ἐξ. Kamm. p. 37 δὲ ante τότε L 5. 6 οἱ δὲ — ἀφαίρεϲιν et 12 — 15 ἵνα δὲ — γενομένου a Porph. abiudic. Kamm. 7 ἐρύϲατο B L Lp, ἐρύϲαϲ Et 8 μεταβάλλουϲα LLp, μεταβάλουϲα B⟩ 10 ἔρωτα L ἐπιτάττεϲθαι L 11 τὴν om. DLp 12 γινομένην L ὁ ἀλ. L 14 χαρ. δὲ διὰ τ. LEt αὐτοῦ λαγνείαν. ἀνακτώμενος Ἑλένην προσποεῖται αὐτῆς ἐρᾶν, ὑπονοῶν ὁρυί- αὐτὴν ἐφ’ οἷς ἐκδοῦναι τῷ πολεμίῳ ἔσπευσεν. ὅτι. ὧν στροίμεθα ἄν τούτων ἐρῶμεν. 16 sqq. Cf. Porph. Γ 276. λόγων ἡ ἀπαίτηϲιϲ τῷ Ἀλγαμέμνονι τοῦτον τὸν τρόπον ἐχόντων · κέκλυτέ μευ, Τρῶεϲ καὶ Ἀχαιοί, μῦθον Ἀλεξάνδροιο· ἄλλουϲ μὲν κέλεται Τρῶαϲ καὶ πάνταϲ Ἀχαιούϲ τεύχεα ἀ π οθέϲθαι ἐπὶ χθονί, αὐτὸν δ’ ἐντὸϲ μέϲ ῳ καὶ Μενέλαον οἴουϲ ἀμφ’ Ἑλέν ῃ μάχεϲθαι· ὁ πότεροϲ δέ κε νικήϲ ῃ κρείϲϲων τε γένηται, κτήμαθ’ ἑλὼν ε πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ’ ἀγέϲθω (v. 86 — 93). μὴ ῥηθέντοϲ οὖν ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου διὰ τοῦ Ἕξκτοροϲ περὶ ϲφαγῆϲ καὶ θανάτου, περὶ δὲ νίκηϲ καὶ τοῦ ἐκ κρειττόνων γεγονότοϲ, ὁ μὲν Ἀγαμέμνων εὐλόγωϲ ἐξ ὧν εἰρήκαϲιν οἱ πολέμιοι ἀπαιτεῖ τὰϲ ϲυνθήκαϲ, ἐπὶ δ’ ῇνεον ἄλλοι Ἀχαιοί (v. 461 ) οἱ δὲ Τρῶεϲ οὐκέτι ϲυναινοῦϲι, ϲφαγῆϲ μὴ γεγονυίαϲ, ἐξ ὧν εἴρηκε ποιούμενοϲ τὰϲ ϲυνθήκαϲ Ἀγαμέμνων, διὰ ϲφαγῆϲ κρίνεϲθαι τὴν νίκην, εὔλογον τῆϲ ἡϲυχίαϲ πρόφαϲιν φαϲιν λαμβάνοντεϲ, ὥϲτε καὶ ἐνεῖναι διαμφιϲβητεῖν πρὸϲ ἀλλήλουϲ, ἑκατέρων μαρτυρομένων τὰϲ ἀπὸ τῶν άμψιϲβητούντων γεγονυίαϲ ὁμολογίαϲ. ὁ μὲν γὰρ Ἀγαμέμνων ἐρεῖ δεῖν ἀποδιδόναι· τοῦτο γὰρ ὡμολογήθη ὑπὸ Ἕκτοροϲ, τὸ τῷ νικήϲαντι καὶ κρείϲϲονι γεγονότι τὴν ἀπόδοϲιν γίνεϲθαι. ὁ δὲ Ἕκτωρ ἐρεῖ μὴ δεῖν ἀποδιδόναι· ὁμολογεῖϲθαι γὰρ καὶ ϲυγκεῖϲθαι ὑπὸ τοῦ Ἀλγαμεμνονοϲ, θανάτου γεγονότοϲ καὶ addidi, om. cod. ϲφαγῆϲ ὅτι δεῖ τὴν ἀπόδοϲιν γίνεϲθαι· μηδενὸϲ δὲ ἀνῃρη μένου μένει ἀκεραίωϲ τὰ πράγματα. πάλιν οὖν ἔδει μονομαχῆϲαι αὐτούϲ· ὅθεν Ἀλεξάνδρου μὲν μὴ φαινομένου, τῶν δὲ ϲυνθηκῶν μενουϲῶν ἔτι, ἐντὸϲ ταῖϲ ϲπονδαῖϲ ἀντ’ Ἀλεξάνδρου ἀντατποκτεῖναι θελήϲαϲ τὸν Μενέλαον καὶ τοξεύϲαϲ ϲυγκέχυκε τοὺϲ ὅρκουϲ ὁ Πάνδαροϲ ὁ Πανδ. addidit Kamm. om. cod. καὶ πάνταϲ ἐπαιτίουϲ ἐπιορκίαϲ ⟨ἐπὶ τὴν ἐπιορκίαν cod.: emend. Lehrs ap. Kamm.⟩ τούϲ μήτε τὸν Ἀλέξανδρον ἐκδεδωκόταϲ μήτε τὸν τοξεύϲαντα τὸν Μενέλαον πεποίηκεν.

Δ

1. Ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ τὸ ἠγορόωντο ἀποδέδωκεν ἀντὶ τοῦ.L f. 73a, II. Et. (Noeh. P. 38). II. ἠθροίζοντο. βέλτιον δὲ λέγειν τὸ διελέγοντο, ὥϲπερ καὶ τὸ ὡϲ ὁ ππ ὄ τ’ 〈ὁππότ’ L.⟩ ἐντὸϲ Λήμν ῳ κενεαυχέεϲ ἠγοράαϲθε (Θ 230). εἰ γὰρ εἰπεῖν ἐβούλετο ἠθροίζοντο, ἔφη ἄν· οἱ δὲ θεοὶ πὰρ ζηνὶ καθήμενοι ἠγερέθοντο ⟨ἠγερέθεντο L⟩ τοῦτο μὲν γὰρ ἐκ τοῦ ἀγείρεϲθαι — λαὸν ἀγείροντεϲ (Λ 770) καὶ α ὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἤγερθεν (Ω 790. β 9. Θ 24. ω 421 ) — γεγενηται, τὸ δ’ ἠγορόωντο ἀπὸ τοῦ ἀγοράαϲθαι ⟨ἠγοράαϲθαι L, ἠγοράαϲθε Et⟩.

2. de χρυϲέῳ ἐντὸϲ δαπέδῳ v. ε 504. ibid. κατηγοροῦϲι τοῦ ποητοῦ ὡϲ μαχύμενα ⟨μαχομένου L⟩ λέγον*B f. 273ᵇ ad ἀνηρείψαντο L. f. 428b, II. τοϲ, ὅταν ποτὲ μὲν τὸν Γανυμήδην ⟨γαννυμήδην L.; id. Baller. v eras.⟩

27— 34 Scholum e quaestione nunc quidem deperdita excerptum. Cui Θ 230 (v. Lehre, Ar. p. 366) potius quam L 1 orginem dedisse videtur.36 sqq. Tria quae h. l. edidimus scholia inter se cohaerere liquet. Quod

οἰνοχόον εἰναι om. L τῶν θεῶν λέγει, ποτὲ δὲ τὴν Ἥβην. οὐκοῦν λύϲομεν ὀνόματι ὀν. μὲν L καὶ λέξει, ὅτι οὐχὶ τῶν θεῶν ἀλλὰ τοῦ Διὸϲ αὐτὸν οἰνοχόον ἀποφαίνει — ἔχει γὰρ ἡ λέξιϲ οὕτωϲ· τὸν καὶ ἀνηρεί ψᾶν τὸ θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν ( Υ 234) —, ἡ δὲ Ἥβη τοῖϲ θεοῖϲ οἰνοχοεῖ· προϲώπῳ δέ, ὅτι τὸ μὲν ἐκ τοῦ ποιητοῦ λέγεται, τὸ δὲ ἐξ Αίνείου αἴνου L, ὃν εἰκὸϲ μεγαλύνειν τὸ αὑτοῦ αὐτοῦ B γένοϲ· καιρῷ δὲ καὶ χρόνῳ, ὡϲ ἐγχωρεῖ πάλαι ποτὲ αὐτὸν ἁρπαϲθέντα πρὸϲ τὴν διακονίαν ταύτην ὑπὲρ ὑπὸ L τοῦ θνητὸν εἶναι μηκέτι παραμένειν ἕωϲ τῶν Ἰλιακῶν· ἔθει δέ, ὡϲ πολλοῖϲ νενομιϲμένον ἐϲτὶν οἰνοχόοιϲ χρῆϲθαι χρᾶϲθαι L. ἄρρεϲι καὶ θηλείαιϲ, ὥϲτε οὐδ’ ἐντὸϲ θεοῖϲ ἄτοπον τοῦτο. τὸ μὲν οὖν ἐναντίον οὕτωϲ ἐλέγχεται λέγεται L, τὸ δ’ ἀδύνατον ἐγκαλεῖται οὕτωϲ excidisse nonnulla videntur.

A f. 51a c.l. πότνια ἰβη. Cf. Cramer, An. Par ΙΙΙ, p. 161.

δι’ ἣν δὲ αἰτίαν οὐ πάρεϲτι Γανυμήδηϲ, ὢν οίνοχόοϲ τοῦ Διόϲ; ἔνιοι μέν φαϲιν ὅτι τοῦ Διὸϲ μόνου ὢν διάκονοϲ, οὐκ ἐξῆν αὐτὸν κοινῶϲ πᾶϲιν οἰνοχοεῖν , ἡ δὲ Ἡβη εὐλόγωϲ, ὅτι κοινὴ πᾶϲίν ἐϲτιν. ἔνιοι δέ φαϲιν, ὅτι ϲκέψεωϲ περὶ τῆϲ Ἰλίου πορθήϲεωϲ γινομένηϲ εὐοικονομήτωϲ ἄπεϲτι τοῦ ϲυνεδρίου, ἱνα μηδὲν ἐναντίον γένηται διὰ τὴν πρὸϲ αὐτὸν χάριν.

A l.c. *Β f. 51 ad Ἥβη L f. 72b. Lp f. 91a. Cf. Par. l. ϲ.

διὰ τί δὲ καὶ μόνῳ τῷ Διὶ Γανυμήδηϲ ὑπηρετεῖ; ῥητέον οὖν ὅτι μὲν ἄπαϲι διακονεῖ, ἐπεὶ τὸ θεῖον ἀεὶ νεάζει τε καὶ ἡβῶ τοῦτο ’γὰρ βούλεται αὐτοῖϲ ἥ τε ἀμβροϲία ἀβροϲία τιϲ οὐϲα καὶ τὸ νέκταρ ,παρὰ τὸ νεάζειν γεγενημένον. Γανυμήδηϲ δὲ ὑπηρετεῖ μόνῳ τῷ Διί, ὅτι ὁ μὲν ζεὺϲ ὁ πρῶτόϲ ἐϲτι νοῦϲ, μόνοϲ δὲ νοῦϲ οἰκεῖον ἔχει τὸ τοῖϲ μήδεϲι γάνυϲθαι· τοῦτο γάρ ὁ Γανυμήδηϲ.

14 φηϲιν A 10 17 εὐοικονομήϲω ἀπέϲτη A: corr. Bkk. 19 initium scholii superiori schol. signo (: —) interposito subingit A B⟩ Lp ita inc.: διὰ τί ἡ μὲν Ἥβη τοῖϲ πᾶϲι θεοῖϲ διακονεῖ, ὁ δὲ Γανυμήδηϲ μόνῳ τῷ Διί L. autem ita: ἀπορία ἐζἡτηται καὶ διὰ τί μόνῳ κτλ. ut A 19 20 λύϲιϲ. ῥητέον ὅτι ἅπαϲιν ἡ Ἥβη διακονεῖ ἐπειδὴ L ῥητέον οὖν ὅτι ἐπειδὴ τὸ θεῖον B⟩ Lp 20 ὅτι ἐπεὶ A. 21 ἀβροϲία om. codd ; add. Bkk. 22 γαννυμίδηϲ L. (ut 19 et 24) ὁ δὲ γαννυμήδηϲ ὑπ. B Lp 23 ὁ ante πρῶτοϲ om. BLLp μόν. δὲ ὁ ν. BLLp ἔχει οἰκεῖον BL Lp 24 γάνυϲθαι B⟩ L Lp post ὁ γαννυμήδηϲ (sic, ut h.l etiam A) add. B⟩ Lp: ἡ δὲ Ἥβη ὡϲ λέγεται Ἥραϲ ἐϲτὶ θυγάτηρ.h. l. potius quam ad P 234 contulimus propterea factum, quod scholium secundo loco positum a versu cui in codd. adscriptum est divelli nequit.13 —18 Male excerptum schol. I. f. 72b: ἐζήτηται δ δι’ ἥν αἰτίαν Γανυμήδης ⟨γανυμίδης cod.⟩ οἰνοχόος οὖς τοῦ Διὸ πᾶσιν ὑπηρετεῖ. λύσις· ἔνιοι μὲν οὖν φασι ὡσ σκέψεως περὶ τῆς Ἰλ ίου πορθήσεως γενομένης εύοικονμήτως ἄπεσι τοῦ συνεσρίον, ἵνα μηδὶν ἐναντίον γένηται διὰ τὴν πρός αὐτὸν χάριν, ἤ μόνῳ δείξῃ τι οἰκτίξεσθα (cf. Par. l. c.: εέ μόνῳ δόξει τι οἰκτίξεσθαι)20 Cf Porph. Θ 1.22 Similiter Porph. de simul ., ap. Stob. ecl. phys. I. 2, 25, et ap. Euseb. P. E III, 9: Ζεὺς οὖν ὁ πᾶς κόσμος, ξῶον ἐκ ξώων καὶ θεὸς ἐκ θεῶν. Ζεὺς δὲ x αὶ καθὸ νοῦς. ἀψ οὗ προψέρει πάντα, ὅτι δημιουργεῖ τοῖ νοήμισιαν,

4. ἀπρεπέϲ φαϲιν, εἰ τέρπει τοὺϲ θεοὺϲ εἰ τέρποι θεοῖϲ L πολέμωνB f. 51a ad L f. 73a. Lp f. 91b c. l. Τρώων πόλιν. μων θέα. ἀλλ’ οὐκ ἀπρεπέϲ· τὰ γὰρ γενναῖα ἔργα τέρπει. ἄλλωϲ τε πόλιν. πόλεμοι καὶ μάχαι ἡμῖν δεινὰ om. l δοκεῖ, τῷ δὲ θεῷ οὐδὲ ταῦτ, δεινά. ϲυντελεῖ γὰρ ἅπαντα ὁ θεὸϲ πρὸϲ ἁρμονίαν τῶν ἄλλων ὅλων L. ἢ καὶ ὅλων, οἰκονομῶν τὰ ϲυμφέροντα τὸ ϲυμφέρον L, ὅπερ καὶ. Ἡράκλειτοϲ λέγει, ὡϲ τῷ μὲν θεῷ καλὰ καὶ ins. Lp πάντα καὶ δίκαια, ἄνθρωποι δὲ ἃ μὲν om . L Lp ἄδικα ὑπειλήφαϲιν ἃ δὲ δίκαια.

5. exc. e schol. Α 105 ( ═ ζητ. Vat. 17).

43. πῶϲ ὁ Ζεὺϲ δῶκά ϲοί φηϲιν ἑκὠν ἀἐκοντί γε θυμῷ; τὸ*B f. 52a ad ἑκών. L f. 74a, II. Lp f. 92a. Eton. (Neehd. p. 38), II. Cf. Cram ,An. Par. Ill, p. 282, 20, II. γὰρ ἑκών τῷ ἄκων ἀντίκειται. Τρύφων μὲν οὖν ϲυναλείψαϲ ἐντὸϲ τῷ κ ϲυνάπτει τὸ ά πρὸϲ τὸ ἑκών, ἱν’ ἦ ἀέκων ἀέκοντί γε θυμ ῷ. τοιαύτη τιϲ ἡ διάνοια· πολλὰ ποιοῦμεν τῶν πραγμάτων ἢ ἐξ ὅληϲ τῆϲ διανοίαϲ ἢ μηδὲ βουλόμενοι. διεῖλεν οὖν τὸ ἐγὼ τῷ θυμῷ καί φηϲιν· ἐγῶ ἑκὼν δέδωκα ἀκούϲηϲ μου τῆϲ διανοίαϲ καὶ μὴ θελούϲηϲ. εἰ μὲν οὖν ἐγώ ϲοι δέδωκα ἔφη ἀέκων, ἐναντιολογία ἦν· καὶ εἰ ἑκόντι θυμῷ, κοὶ οὕτωϲ ἂν ἦν ἐναντιολογία. ἐπεὶ δ’ ἐγὼ μὲν ἑκὼν ἔφη ἀέκοντι γε θυμῷ, οὐκέτ’ ἐϲτι μάχη διὰ τὸ πολλὰ μὲν ποιεῖν ἡμᾶϲ, μὴ ϲυντιθεμένηϲ δὲ τῆϲ διανοίαϲ. πάϲα γὰρ πράξιϲ διὰ τὸ καθ’ ὁρμὴν γίνεϲθαι ἐφ’ ἡμῖν οὐϲα ἑκούϲιοϲ ἂν εἴη, οὐ πάϲα δὲ πράξιϲ καὶ τὸ εὐάρεϲτον τῆϲ διανοίαϲ ἔχει. ἐϲτι δὲ καὶ ἕτερον εἰπεῖν, ὅτι ἑκὼν μὲν δίδωϲιν ὡϲ ἀδελφῇ καὶ γυναικί, ἄκων δὲ ὅτι τοὸϲ φιλτάτουϲ πρὸϲ ἀπὼλειαν ἐκδίδωϲι· καὶ γὰρ οἱ ἐντὸϲ θαλάϲϲῃ πλέοντεϲ, ὅταν περιπέϲωϲι κινδύνῳ, ἐκβάλλουϲι τὸν φόρτον εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν ἑκόντεϲ τε καὶ ἄκοντεϲ, ἑκόντεϲ μὲν ἵνα ϲωθῆναι δυνηθῶϲιν, ἄκοντεϲ δὲ ὅτι τὸν φόρτον ἀπολλύουϲι δι’ ὃν πλέουϲιν.

51. διὰ τί ὁ μὲν ζεὺϲ μίαν ἡ δὲ Ἥρα τρεῖϲ ἔχειν φηϲὶ πόλειϲB f. 52a ad τρεῖϲ. L.f. 74a  Lp f.92a. ψιλτάταϲ, καὶ ἡ μὲν ὕλληνίδαϲ ὁ δὲ βάρβαρον ἔδει γὰρ τὰϲ κρείϲϲοναϲ 9 γε om. D 13 μηδἑν codd.; μηδὲ Bkk. τῶ ἐγὼ Et 14 ἑκὼν recte correxisse Noehden. probat brevius quod infra posui scholium ; codd. ἀέκων μοι Lp 15 δέδωκα om. LEt 16 οὗτοϲ Et ἑκὼν om. LEt; ε h. v. corr. in Lp 17 οὐκ ἔϲτι μάχη Lp 18 δὲ om. L. 19 ἐνάρετον LEt 20 quae post διανοίαϲ ἔχει sequntur, in codicibus L. et Lp altero scholio continentur, quod in Lp quidem priori subingitur, in L praemittitur. Eadem num in Etonensi legatur, gantur non constat 20. 21 ὡϲ ἄν ἀδελφῇ L 21 τοῦ φιλτάτου Lp 22 θαλάττῃ L κινδυνεύειν Lp 23 ἑκώντεϲ τὲ καὶ ἄκοντεϲ Lp 24. 25 ἀπόλλουϲι BLp 9 sqq. † A f. 52a Δ 43 (c. lemm. δῶκα ἑκῶν. ἐντὸϲ ἄλλῶ ἀέκοντί γε θυμῷ, cf. Ludw. Mus. Rhen. XXXII, p. 170): βιαξόμενος, ὥσπερ o πλέοντες ἑκόντες μὲν ἀποβάλλουδι τὰ φορτία, ἵνα σωθώσιν, ἄκοντες δὲ ζημιοῦνιαι : — δοκεῖ ⟨hinc etiam, praemissis verbis ἔδωκα. θέλων, L. f, 73ᵇ c l. δῶκ’ ἀεκων corr. e δῶκα ἕκων ⟩ δέ πως ἐναντίον εἶναι τὸ ἑκών τῷ ⟨om. A, κὲ L⟩ ἀέκοντί γε θυμῷ. διὸ κ λῶὲς ὁ T ρ ὐφων, ψησί, αυναλείψας ἐντὸϲ τῷ δῶκα συνάπιει τὸ ἑκών ⟨ἀέκων L⟩, ἵν’ ᾖ ἀῶκ’ ⟨δῶμ’ L⟩ ἀἐκων ἀέκοντί γε θυμῷ. ἤ ἑκὼν ἔγώ σοι. ἔδωκα ⟨om. L⟩ ἀεκούδης μου τῆς διανοίας, ὅ ἐστι καίπερ μ βουλόμενς. Cf. Eust. p. 443,41. τὸν βαϲιλέα τῶν θεῶν ἔχειν φιλτάταϲ. ῥητέον δὲ ὅτι εὐπρεπῆ ἀπρεπῆ L. βουλόμενοϲ περιθεῖναι ἐπιθεῖναι L αὐτῇ τὴν αἰτίαν τῆϲ ὀργῆϲ ὁ ποιητὴϲ καὶ οὐχ ῆν ὁ μῦθοϲ ἀναπλάττει, ὡϲ ἄρα διὰ τὸ μὴ προτιμηθῆναι τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ἐπὶ τῇ κρίϲει τοῦ κάλλουϲ Πρωϲὶν ἐχαλέπαινεν Lp ex ἐχαλέπαινον corr., ἐπίτηδέϲ φηϲιν αὐτὴν αὐτὸϲ L. τὰϲ πόλειϲ φιλεῖν, περὶ ἃϲ τὸ ἀδίκημα τὸ κατὰ τὴν Ἐξλένην γέγονε. ϲύμψηφα δὲ τούτων κἀκεῖνα, ἐντὸϲ οἷϲ αὐτὴν ποιεῖ λαμβάνουϲαν τὸν κεϲτὸν παρὰ τῆϲ Ἀλφροδίτηϲ, ἵνα τῷ Διὶ μάλλον οὕτωϲ ἐπέραϲτοϲ φανείη. οὐ γὰρ ἄν add. L ἦν εἰκὸϲ τὴν δεομένην τῆϲ βοηθείαϲ τῆϲ παρ’ αὐτῆϲ τῆϲ παρ ’ αὐτῆϲ βοηθείαϲ L. ἐπὶ τῷ ἀρέϲαι τῷ ἀνδρὶ ἐναγανακτεῖν ἀγανακτεῖν L ἡττηθεῖϲαν ἐπὶ τῇ τοῦ κάλλουϲ κρίϲει. ὁ δὲ Ζεὺϲ μίαν λέγων πόλιν φιλεῖν ἐξαίρει τὴν χάριν. οὐχ οὕτω οὐχ ἧττον L γὰρ ὁ ἀπὸ πολλῶν διδούϲ τι θαυμάζεται ὡϲ ὁ ἀπὸ ὸλίγων. ὥϲτε ἀμφότεροι ῥητορικῶϲ καταϲκευάζουϲιν· ἡ μὲν γὰρ πολλὰϲ ἀντὶ μιᾶϲ προήϲεϲθαί φηϲιν, ὁ δὲ τὴν μίαν, ν καὶ μόνην ἔχει εἰχεν l., χαριεῖϲθαι.

*B f. 53 ad Πἀνδαρον. L. f. 75a, II. Lp f. 93a. A f. 53a c.l. πίθοιο Eton. (Noehd. p. 39), II.

88. διὰ τί ἡ Ἀθηνᾶ εἰϲ ϲύγχυϲιν τῶν ὅρκων οὐ τῶν Τρώων τινὰ ἐπελέξατο ἀλλὰ τῶν ἐπικούρων, καίτοι κεχαριϲμένοϲ ἄν τιϲ ἐγένετο Ἀλεξάνδρῳ μάλλον εἰ τῶν οίκείων ἦν. καὶ διὰ τί τῶν ἐπικούρων τὸν Πάνδαρον ἐπελέξατο. φηϲὶν οὖν ὁ Ἀριϲτοτέληϲ, ὅτι τῶν μὲν Τρώων οὐδένα, διότι πάντεϲ αὐτὸν ἐμίϲουν, ὡϲ ὁ ποιητήϲ φηϲιν· ίϲον γάρ ϲφιν πᾶ ϲιν ἀπῆ χθετο κηρὶ μελαίνῃ (Γ 454), τῶν δ’ ἐπικούρων τὸν Πάνδαρον ἐπελέξατο ὡϲ φιλοχρήματον — ϲημεῖον δὲ ἡ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ τῶν ἵπῶν κατάλειψιϲ, ἵνα μὴ δαπαν (ε 202) καὶ ὅτι φύϲει ἐπίορκοϲ ήν τὸ γοῦν ἔθνοϲ ἔτι καὶ νῦν δοκεῖ εἰναι, ὅΘεν ἐκεῖνοϲ ἠν, ἐπίορκον. ἄλλοι δὲ οὕτωϲ λύουϲιν, ὅτι ἀρίϲτου ἠν τοῦ δυναμένου καταϲτοχάϲαϲθαι καὶ τρῶϲαι χρεία· οὐκ ἦν δὲ ἐντὸϲ τῷ Ιρωικῷ μέρει ἢ Ἀλέξανδροϲ μόνοϲ καὶ Πάνδαροϲ εὐφυὴϲ οὕτωϲ, ὡϲ καὶ ἐπιφωνῆϲαι τὸν ποιητήν Π άν δαροϲ, ᾧ καὶ τόξον Ἀπ ὄλλ ων αὐτὸϲ ἔδωκεν (B 82 ), ὃ ϲημαίνει τὴν τοξικήν. καὶ ὡϲ ἄριϲτον οὖν αὐτὸν ἐπελέξατο τοξότην.

*Β f. 52b ad εὗρε Λυκάο- νοϲ v. 89.

οὐκ ἀϲεβεῖ δὲ, φηϲὶν, ὁ Πάνδαροϲ, εἰ ἡ Ἀθηνᾶ ϲυνεβούλευϲε καὶ 16 διὰ τί δὲ Ἀθ. L. 18 μᾶλλον om. A 19 καί φηϲιν ὀ ἀρ. A LEt αριϲ, suprascrpt. τ, A huic versui in marg. B⟩ adscrpt. Ἀριϲτοτλ. 21 πᾶϲιν om . A Pt 22 ϲημεῖα Et 23 ἡ τῶν ἵπ πων αὐτοῦ ἐπί οἴκ κατάλειψιϲ ⟨ει e corr.⟩ A 23. 24 καὶ et ἦν om. A 24 τὸ γὰρ ἔθνοϲ A 25 τινἑϲ δὲ οὕτ. λ. A. ἄλλοι δὲ καὶ οὕτ. λ. Et ἄριϲτον LΕt 26 καὶ τρῶϲαι τὴν χεῖρα BLEt. Correxi secutus vestigia cod. Lp, ubi post τρῶϲαι legitur τ et in rasura χρεία. A ita: ὅτι ἀρίϲτου ἦν χρεία τοῦ δυν. τρῶϲαι καὶ καταϲτ., om. τὴν χεῖρα μέρει τιϲ ἢ A. 27 ἐπιφωνεῖν LEt 28 πάνδαρον ἑλεῖν καὶ τόξ. ἀπ. L Et 29 καὶ om. A. 31 δὲ om. A εἰ ἀθηνὰ Lp 3. 4 Res Aristarcho observata, v. Ariston. v. 52. 16 sqq. † Paris. ap. Cram, A. P. Ill, p. 162. 9: ὅθεν οὐχὶ ἀσεβὴς ἦν, ὡϛ ἀΑρι στοτέλ ης ἀπεφήνατο, ἀλλ’ εὔστοχος. 29 Cf. ad p. 71, 24. ὁ Ζεὺϲ ἀπέϲταλκε. ῥητέον οὖν ὅτι ὁ μὲν εἰδὼϲ κακῶϲ τοὸϲ ὅρκουϲL f. 75b. Lp f. 93a c. l. Λυκάονϲ. A f. 53a c. l. εἴ που ἐφεύροι. γεγενημένουϲ — οὐδὲν γὰρ ἕτερον Τρῶεϲ ἢ ἐπὶ τοῖϲ ἀλλοτρίοιϲ ὤμοϲαν — διὰ τοῦτο ἐϲπούδαϲε λυθῆναι τὰϲ ἀδίκουϲ ϲυνθήκαϲ. Ἀθηνᾶν δὲ νῦν ὑποληπτέον τὸν λογιϲμὸν αὐτοῦ τοῦ Πανδάρου, καὶ αὐτὸϲ πρὸϲ ἑαυτὸν ταῦτα διελογίζετο. ἄπιϲτον γὰρ Λἁυκίων ἔθνοϲ, καὶ Ἀλριϲτοτέληϲ δὲ μαρτυρεῖ. ἄλλοι δὲ καὶ αὐτοῖϲ τοῖϲ Ὁμήρου λύουϲι λέγοντεϲ προειρηκέναι τὸν ποιητὴν πειράν αἴ κε θέληϲιν (? Δ 66. 71), οὐχὶ πείθειν.

100. ad Γ 315, p. 63.

102.πῶϲ δὲ ὁ Χρύϲηϲ (Α 41) ταύρων καὶ αἰγῶν θυϲίαν B f. 53a ad πρωτογόνων. L f. 76b. Lp f. 93b c. l. πρωτογόνων. ὑπιϲχνεῖται; ἐροῦμεν ὅτι τὰ ἀπόρρητα τοῦ θεοῦ ϲαφῶϲ εἰδώϲ καὶ τὰ φίλα θύει· θυϲίαιϲ γὰρ αἰγῶν καὶ ταύρων ἥδεται. ὕλη γὰρ αὐτὰ τοῖϲ τόξοιϲ κεραϲφόρα ὄντα. Πάνδαροϲ δὲ ὑπὸ Ἀθηνάϲ πειθόμενοϲ τοξεῦϲαι οὐκ αἶγαϲ οὐδὲ ταύρουϲ ὑπιϲχνεῖται ἀλλ’ ἐρίφων πρωτογόνων θυϲίαν. ἀποτυχεῖν γὰρ αὐτὸν τῆϲ καιρίαϲ πληγῆϲ ἐβούλετο.

105—111. ἀδύνατόν φηϲιν φαϲὶν Sc εἶναι τηλικοῦτον κέραϲL f. 76b, Π. Cf. Scorial. Dind. IV, p. 411, Π. αἰγὸϲ γενέϲθαι ins. Sc ὡϲ εἶναι ἑκκαίδεκα παλαιϲτῶν δύο γὰρ καὶ ἡμίϲεοϲ πήχεων πηχῶν cod. οὐκ ἂν γένοιτο κέραϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ, οὐ γὰρ ἓν κέραϲ ἀλλ’ ἄμφω ἑκκαιδεκάδωρα.

ἱξάλου ⟨ϊξάλου A, om. L.⟩: ἤτοι τελείου ἢ πηδητικοῦ καὶ ὁρμητικοῦA f. 53a. L f. 76a. παρὰ τὸ ἱκνεῖϲθαι, ἢ ὡϲ ὁ Πορφύριοϲ λέγει τὸν τομίαν. ϲυμβαίνει γὰρ, φηϲὶ, πολλάκιϲ τῶν ἀγρίων σιγῶν τοὺϲ τελείουϲ διωκομένουϲ ἐντὸϲ ταῖϲ θήραιϲ κατὰ τὴν παράτριψιν ἀποβάλλειν τὰ γεννητικὰ μόρια.

(Πἀνδαροϲ ᾧ καὶ τόξον Ἀπὀλλων αὐτὸϲ ἔδωκεν, B 827).*B f. 89b ad Πάνδαροϲ B 827. τοῦτο μάχεϲθαι δοκεῖ τῷ 1 ὁ om. A ἀπεϲτάλη L ὁ μὲν Ζεὺϲ εἰδὼϲ τοὺϲ ὅρκουϲ κακῶϲ γεγ. A. 2 οὐδὲ γὰρ ἑτέρωϲ A 4 τὸν λογ. αὐτὸν τὸν τοῦ Πανδ. καὶ ὅτι αὐτὸϲ A 5 ἄπιϲτοι γὰρ Λυκάονεϲ codd., quod e coni. correxi 5. 6 ὡϲ καὶ Ἀλριϲτ. μαρτ. A 6 λύοντέϲ φαϲι A 7 πείραν L πεῖραν Lp πειρᾶν τ᾿ αἴ κε θέλῃϲιν οὐ πείθειν A 10 καὶ αἰγῶν καὶ ταύρων θυϲ. L 11 ἐροῦμεν οὖν ὅτι L 14 αἴγαϲ Lp 15 ἡβοὐλετο L 24 Πάνδαροϲ δωκεν in uno Et 3—8 Simillimam solutionem e scholis Syriani magistri ad Platon. Rempubl. edidit Proclus, p. 377 ed. Basil. Nostra in usum suum convertit Eust., p. 447, 36, e quo cod. Lipsiensis margini interiori f. 93a altera manus adscripsit (p. 193, 36 Bachm.). Ceterum conf. supra ad p. 13, 8. 12 †B f 2b ad ταύρωκ Α 41 (id. Lp f. 53a c. l. τκὐρων): θυσίαις ταύρων καὶ αἰγῶν ἥδεται ὁ Ἀπόλλων· ὕλη γὰρ τοῖς τόξοις τ κέρατα αὐτῶν. 16 sqq. † B f. 53ᵇ ad κέρα Δ 109: . . . . πῶς δὲ δύνατα κέρας εἶναι δύο καὶ ἥμιαυ πήχεων ἢ οὐκ ἐπὶ ἑκατάρου τοῦτό ψησιν ἀλλ᾿ ἀμψοτέρων. 20 sqq. † B f. 53a ad ἐσύλα Δ 105 (id. Lp f. 93b, L f. 75a) . . . . ἢ ἐντομίαν· οἱ χὰρ τέλειοι διωκόμενοι ἐντρίβονται τοὺς ὄρχεις . . . . Ιdem apposito Porphyrii nomine apud Eustathium, p. 450. Scholium transiit in Etym. M. v. ἴξαλος. 24 sqq. Hanc quaestionem a disputatione de mira cornus ἰξάλου αἰγὸς magnitudine insuituta Porphyrium seinxisse cum veri dissimile sit, utramque una edidimus. L. f. 53a. Lp f. 81a c.l. Πάνδαροϲ. Eton. B 827 (Noehd. p. 33). IIαὐτίκ’ ἐϲύλα τόξον ἐύξοον ἰξάλου αἰγὸϲἀγρίου, ὅν ὸά ποτ’ αὐτὸϲ ὑπ ὸ ϲτέρνοιο τυχήϲαϲ· δηλοῖ γὰρ ἐκεῖ Πάνδαρον ἑαυτῷ πεποιηκέναι τὸ τόξον. λύοιτο δ’ ἄν καὶ λέξει καὶ ἔθει, λέξει μὲν οὕτωϲ· τὸ γὰρ ῷ καὶ τόξον α ὐτὸϲ ἔδωκεν δύναται ἐπὶ τὴν τοξικὴν μεταφέρεϲθαι· ἔθει δέ. ὅτι εἰθίϲμεθα οὐχ ἕν ἔχειν ὅπλον, καὶ μάλιϲτα οἱ περί τινα τέχνην ἐϲπουδακότεϲ.