2. ΠAN.
Διονύσου στρατηγὸς ἦν Πάν· οὗτος πρῶτος τάξιν e. 12, 1
εὗρεν , φάλαγγα ὠνόμασε, κέρας ἔταξε δεξιὸν καὶ
λαιόν. ταύτῃ τοι ἄρα κερασφόρον τὸν Πᾶνα δη-
μιουργοῦσιν· ἀλλὰ δὴ καὶ πρῶτος οὗτος πολεμίοις
φόβον ἐνέβαλε σοφίᾳ καὶ τέχνῃ. ἦν * * Διονύσῳ ἐν
κοίλῃ νάπῃ· ἥγγειλαν οἱ σκοποὶ μυρίαν χεῖρα πολε-
μίων ἐπέκεινα στρατοπεδεύειν· ἔδεισε Διόνυσος, σὐ
μὴν ὅ γε Πὰν, ἀλλὰ ἐσήμηνε νύκτωρ [τῇ] Διονυ-
σιακῇ στρατιᾷ ἀλαλάξαι μέγιστον. οἱ μὲν ἠλάλαξαν,
Cap. 2. Idem narrat Anonym. de Incrediblibus 11, pg. 323
Mytnogr. Westerm.
5 γυναικῶν F] τῶν γυναικῶν vel ὡς γ. 7 ἐμβαίνοντες
W coll. 8, 23, 5; ἐπιβαίνοντες F; appropinquantes V, cf. ad
5, 2, 12 13 Πάν F] ὁ Πάν vulg. 14 φάλαγγα ὠνόμασεν F]
ὠνόμασε φ. vulg. 17 ἦν . . . Διονύσῳ dedi (in lacuna suppleas
στρατόπεδον vel tale quid); ἥν Δ. FΚ; ὄντι Δ. R; ἦν Διονυσος
Cas. 19 ἔδεισε F] ἐδεισεν ὁ vulg. || 20 ἐσήμηνε F] ἐσήμαινε vulg.
et Anon. de incred. 11; ἐσήμανε K. Usitatior est apud Polyaenum
aoristi forma ἐσήμηνα, rarior altera, sed codice HH confrmata;
4, 2, 5, quem l. confert W, σημήνας praebet F || τῇ add. Anon. K.
ἀντήχησαν δὲ αἱ πέτραι καὶ τὸ κοῖλον τῆς νάπης
ἦχον πολλῷ μείζονος δυνάμεως τοῖς πολεμίοις ἐνε-
ποίησεν. οἱ μὲν δὴ φόβῳ πληγέντες ἔφευγον. τοῦ
δὲ Πανὸς τὸ στρατήγημα τιμῶντες τὴν Ἠχὼ τῷ Πανὶ
φίλην ᾄδομεν καὶ τοὺς κενοὺς καὶ τοὺς νυκτερινοὺς
τῶν στρατευμάτων φόβους Πανικὰ κληΐζομεν.