ὅταν εἰσίῃς πρός τινα τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι καὶ ἄλλος ἄνωθεν βλέπει τὰ γιγνόμενα καὶ ὅτι ἐκείνῳ σε δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν ἢ τούτῳ.
ἐκεῖνος οὖν σου πυνθάνεται φυγὴν καὶ φυλακὴν καὶ δεσμὰ καὶ θάνατον καὶ ἀδοξίαν τί ἔλεγες ἐν τῇ σχολῇ;
ἐγὼ ἀδιάφορα.
νῦν οὖν τίνα αὐτὰ λέγεις; μή τι ἐκεῖνα ἠλλάγη;
οὔ.
σὺ οὖν ἠλλάγης;
οὔ.
λέγε οὖν τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα.
τὰ ἀπροαίρετα.
λέγε καὶ τὰ ἑξῆς.
ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς ἐμέ.
λέγε καὶ τὰ ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν ἐδόκει;
προαίρεσις οἵα δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν.
τέλος δὲ τί;
τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν.
ταῦτα καὶ νῦν λέγεις;
ταὐτὰ καὶ νῦν λέγω.
ἄπειθι λοιπὸν ἔσω θαρρῶν καὶ μεμνημένος τούτων καὶ ὄψει τί ἐστι νέος μεμελετηκὼς ἃ δεῖ ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις.
ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ τοιοῦτον τί οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ μηδέν;
τοῦτο ἦν ἡ ἐξουσία; τοῦτο τὰ πρόθυρα, οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ τῆς μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς λόγους ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ δʼ ὡς μεγάλα παρεσκευαζόμην.