οἱ ναυτικοί, φησίν, πομπίλον ἱερὸν ἰχθὺν προσαγορεύουσι διὰ τὸ ἐκ πελάγους προπέμπειν τὰς ναῦς ἕως εἰς λιμένα· διὸ καὶ πομπίλον καλεῖσθαι, χρύσοφρυν ὄντα.
καὶ
ἐκ ταύτης ἡμῶν τῆς ὀψολογίας ὁ καλὸς
ἄγρης μοῖραν ἔλειπον, ἔτι ζώοντας ἰούλους
ἠὲ γενειῆτιν τρίγλην ἢ περκάδα κίχλην
ἢ δρομίην χρύσειον ἐπ’ ὀφρύσιν ἱερὸν ἰχθύν.
τίς οὗτός ἐστιν ὅν φησιν οὐ θεμιτὸν εἶναι ἐμμέτρως εἰπεῖν;
μηδὲν ἐκεῖ στερεᾶς σαρκὸς
ἰχθύος αὐξηθέντος, ὃν ἐν μέτρῳ οὐ θέμις εἰπεῖν
ἀφύαι. καὶ ἑνικῶς δ’ ἀφύην λέγουσιν.
τῆς δ’ ἀφύης ἐστὶ γένη πλείω· καὶ ἡ μὲν ἀφρῖτις λεγομένη οὐ γίνεται ἀπὸ γόνου, ὥς φησιν
ὥστ’ οὔτ’ ἀφύη νῦν ἔστ’ ἔθ’ ἁπλῶς.τῆς ἀφύης ἡ μὲν λευκὴ καὶ λίαν λεπτὴ καὶ ἀφρώδης, ἣν καλοῦσιν ἔνιοι καὶ κωβῖτιν, ὁ ἡ δὲ ῥυπαρωτέρα ταύτης καὶ ἁδροτέρα· διαφέρει δ’ ἡ καθαρὰ καὶ λεπτή.
τὴν ἀφύην μίνθου πᾶσαν πλὴν τὴν ἐν
τὸν γόνον ἐξαυδῶ, τὸν ἀφρὸν καλέουσιν
καὶ λαβὲ πρόσφατον αὐτὸν ἐν εὐκόλποισι
ἀγκῶσιν ληφθένθ’ ἱεροῖς. κἀν τῇ περικλύστῳ
ἐστὶ
ἂν δέ που ἱμείρῃς αὐτοῦ γεύσασθαι, ὁμοῦ χρὴ
κνίδας ὀψωνεῖν, τὰς ἀμφικόμους ἀκαλήφας
εἰς ταὐτὸν μίξας δ’ αὐτὰς ἐπὶ τηγάνου ὄπτα,
εὐώδη τρίψας ἄνθη λαχάνων ἐν ἐλαίῳ.
διὰ τὸ μικροῦ
ἴδε πῦρ ἀφύη.
τὴν ἀφύην, φησί, ἐν
ἐπὶ τοῦ ἑνικοῦ
νῦν δ’ οὐδ’ ἀφύην κινεῖν δοκεῖς.
πρὸς τῆς ἀφύης τῆς ἡδίστης.
ἀφύδια δὲ
ὥστ’ οὔτ’ ἀφύη νῦν ἔστιν ἁπλῶς.
μηδὲ τὰ
ταῖς μὲν
ἐν δὲ
μέλλῃς, ἂν μή σοι πωλεῖν θέλῃ, ἅρπασον αὐτόν,
ὃν καλέουσι
ὕστερον ἤδη πάσχ’ ὅτι σοι πεπρωμένον ἐστίν.
ἄχαρνος.
κίθαρος ὀπτὸς καὶ βατὶς θύννου τε κεφάλαιον τοδί,
ἐγχέλεια, κάραβοι, λινεύς, ἄχαρνος οὑτοσί.
βατὶς. Βάτραχος.
καὶ
παρὰ τῷδεΚαλλίᾳ πολλὴ θυμηδία,
ἵνα πάρα μὲν κάραβοι καὶ βατίδες καὶ λαγῲ
καὶ γυναῖκες εἱλίποδες.
ἐν δὲ
ἦν δὲ νάρκαι, βατίδες, ἦν δὲ καὶ ζύγαιναι, πρήστιες,
κἀμίαι τε καὶ βάτοι ῥίναι τε τραχυδέρμονες.
τὰς πλευρὰς οἷόν περ βατίς,
τὰν δ’ ὀπισθίαν ἔχεις,Θεάγενες , οἷόν περ βάτος,
τὰν δὲ κεφαλὰν ὀστέων οἷόν περ ἔλαφος, οὐ βατίς,
τὰν δὲ λαπάραν σκορπίος παίσαι θαλάττιος τεοῦ.
ὦ βατίδες, ὦ γλαύκων κάρα.
κέστραι βότιν κάπτουσαι.καὶ μήποτε βοτάνην τινὰ λέγει, περὶ δὲ τοῦ βατράχου συμβουλεύει ὁ σοφώτατος
περὶ δὲ τῆς βατίδος·
βάτραχον ἔνθ’ ἂν ἴδῃς, ὀψώνει
καὶ γαστρίον αὐτοῦ
σκεύασον..
καὶβατίδ’ ἑφθὴν ἔσθε μέσου χειμῶνος ἐν ὥρῃ,
κἀπ’ αὐτῇ τυρὸν καὶ σίλφιον ἅττα τε σάρκα
μὴ πίειραν ἔχῃ πόντου τέκνα, τῷδε τρόπῳ χρὴ
σκευάζειν. ἤδη σοὶ ἐγὼ τάδε δεύτερον αὐδῶ.
πότερον ἐγὼ
τὴν βατίδα τεμάχη κατατεμὼν ἕψω; τί φής;
ἢΣικελικῶς ὀπτὴν ποιήσω; β.Σικελικῶς .
Βῶκες.
νωτόγραπτα, φησί, λέγεται βῶξ, σκολιόγραπτα δὲ κολίας.
ἔτι δὲ πὸτ τούτοισι βῶκες, σμαρίδες, ἀφύαι, κάμμαροι.
ἢ λευκὴν συνόδοντα βόηκάς τε τριγκούς τε.
ὠνομάσθη δὲ παρὰ τὴν βοήν. διὸ καὶ
ἀλλ’ ἔχουσα γαστέρα
μεστὴν βοάκων ἀπεβάδιζον οἴκαδε.
ἐπιφέρει·
ἀλλὰ φωνὴν οὐκ ἔχειν
ἰχθὺν γέ φασι τὸ παράπαν,
νὴ τὼ θεώ,
οὐκ ἔστιν ἰχθὺς ἄλλος οὐδεὶς ἢ βόαξ.
βεμβράδες.
ὦ χρυσοκέφαλοι βεμβράδες θαλάσσιαι.
καὶ
βαμβραδόνες τε καὶ κίχλαι, λαγοί, δράκοντες
βαμβραδόνι τραφερᾷ.
ἠβαιῇ καρῖδι καὶ εἴ ποτε βεμβράδι, κείνῃ
ζωῇ ἔπ’ ἀγρώσσοις, τάδε δὴ σκέψαιο δέλετρα.βεμβράδα ἀποκεφαλίσας, ἐὰν ᾖ ἁδροτέρα, καὶ ἀποπλύνας ἁλὶ λεπτῷ καὶ ὕδατι, ἕψε τὸν αὐτὸν τρόπον τῇ τριγλίτιδι.
γίνεται δέ, φησίν, ἐκ μόνης τῆς βεμβράδος σκευασία τις ἡ προσαγορευομένη βεμβραφύη· ὧν μνημονεύει
ὃ γέ τοι
καρκινοβήτης.
βεμβράδας φέρων ὀβολοῦ.
οὔτ’ ἀφύη νῦν ἔστ’ ἔθ’ ἁπλῶς οὔτ’ αὖ βεμβρὰς
κακοδαίμων.
ταῖς πολιόχρωσι βεμβράσιν τεθραμμένη.
ἐν δὲ ταῖς
καὶ
ἄτοπά γε κηρύττουσιν ἐν τοῖς ἰχθύσι
κηρύγμαθ᾽, οὗ καὶ νῦν τις ἐκεκράγει μέγα
μέλιτος γλυκυτέρας μεμβράδας φάσκων ἔχειν.
εἰ τοῦτο τοιοῦτ’ ἐστίν, οὐδὲν κωλύει
τοὺς μελιτοπώλας αὖ λέγειν βοᾶν θ’ ὅτι
πωλοῦσι τὸ μέλι σαπρότερον τῶν μεμβράδων.
ἐν δὲ
ὃς τοῖς τετραδισταῖς μὲν παρέθηκεν ἐσθίειν
πρώην λέκιθον καὶ μεμβράδας καὶ στέμφυλα.
ἐπιπονώτερον
ἔργον μὰ τὸν
ἀφ’ οὗ παρασιτῶ, ὁ μεμβράδας μοι κρεῖττον ἦν
ἔχειν μετ’
ὀνησιφόρον ἦν τοῦτο.
βλέννος. τούτου μέμνηται βλέννῳ θηλαμόνι.
ἐστὶ δὲ κωβιῷ τὴν ἰδέαν παραπλήσιος. βαιόνας τινὰς ἰχθῦς καλεῖ ἐν τούτοις·
καὶ παρ᾽
ἆγε δὴ τρίγλας τε κυφὰς κἀχαρίστους βαιόνας.
μή μοι βαιών κακὸς ἰχθύς.
βούγλωσσος ὁ
εἶτα λαβεῖν ψῆτταν μεγάλην καὶ τὴν ὑπότρηχυν
βούγλωσσον, ταύτην δὲ θέρευς, περὶ
τῶν δὲ βουγλώσσων διαλλάττοντὲς εἰσιν οἱ κυνόγλωσσοι· περὶ ὧν καὶ αὐτῶν
βούγλωσσοί τε καὶ κίθαρος ἐνῆς.
αἰολίαι πλῶτές τε κυνόγλωσσοὶ τ᾽, ἐνῆν δὲ σκιαθίδες.
γόγγροι. τούτους
ὡς ἵμερός μ’ ὑπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ
λέξαι μολόντι τοὔψον ὡς ἐσκεύασα.
νὴ τὴν
ἐν ἅπασιν ἰχθὺς ἁπαλὸς οἷος γέγονέ μοι,
οἷον παρατέθεικ᾽, οὐ πεφαρμακευμένον
τυροῖσιν οὐδ’ ἄνωθεν ἐξηνθισμένον,
ἀλλ’ οἷος ἦν ζῶν κὠπτὸς ὢν τοιοῦτος ἦν.
οὕτως ἁπαλὸν ἔδωκα καὶ πρᾷον τὸ πῦρ
ὀπτῶν τὸν ἰχθύν, οὐδὲ πιστευθήσομαι
ὅμοιον ἐγένετ᾽, ὄρνις ὁπόταν ἁρπάσῃ
τοῦ καταπιεῖν μεῖζόν τι· περιτρέχει κύκλῳ
τηροῦσα τοῦτο, καταπιεῖν δ’ ἐσπούδακεν,
ἕτεραι διώκουσιν δὲ ταύτην ταὐτὸν ἦν.
τὴν ἡδονὴν ὁ πρῶτος αὐτῶν καταμαθὼν
τῆς λοπάδος ἀνεπήδησε κἄφευγεν κύκλῳ
τὴν λοπάδ’ ἔχων, ἄλλοι δ’ ἐδίωκον κατὰ πόδας,
ἐξῆν ὀλολύζειν· οἱ μὲν ἥρπασάν τι γάρ,
οἱ δ’ οὐδέν, οἱ δὲ πάντα, καίτοι παρέλαβον
ἰχθῦς ποταμίους ἐσθίοντας βόρβορον.
εἰ δ’ ἔλαβον ἄρα τι σπάνιον ἢ ᾽κ τῆς
γλαυκίσκον, ὦ
ἢκ τῆς
φέρει
ἅπαντες οἱ φαγόντες ἐγένοντ’ ἂν θεοί.
ἀθανασίαν εὕρηκα· τοὺς ἤδη νεκροὺς
ὅταν μόνον ὀσφρανθῶσι ποιῶ ζῆν πάλιν.
ταῦτα, νὴ τὴν
ἄλλος δέ τις ὡς
οὐ
παραπλησίως δὲ ἐπέστελλε καὶ
καὶ
ἀθανασίαν ηὕρηκα τοὺς ἤδη νεκρούς,
ὅταν μόνον ὀσφρανθῶσι, ποιῶ ζῆν πάλιν.
ἀλαζονικὸν δ’ ἐστὶ πᾶν τὸ τῶν μαγείρων φῦλον, ὡς καὶ
πρὸς τῶν θεῶν, τί διαφέρειν οὗτος ὑμῖν δοκεῖ τῶν παρὰ
βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ περὶ μαγειρικῆς
εἰρημέν’ ἐστὶν ἢ λέγων φαίνου τι δὴ
καινὸν παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν ἢ μὴ κόπτε με.
β. οὐκ ἀλλὰ τὸ πέρας τῆς μαγειρικῆς,
εὑρηκέναι πάντων νόμιζε μόνον ἐμέ.
οὐ γὰρ παρέργως ἔμαθον ἐν ἔτεσιν δυεῖν
ἔχων περίζωμ᾽, ἀλλ’ ἅπαντα τὸν βίον
ζητῶν κατὰ μέρη τὴν τέχνην ἐξήτακα·
εἴδη λαχάνων ὅσ’ ἐστί, βεμβράδων τρόπους,
φακῆς γένη παντοδαπά. τὸ πέρας σοι λέγω·
ὅταν ἐν περιδείπνῳ τυγχάνω διακονῶν,
ἐπὰν τάχιστ’ ἔλθωσιν ἐκ τῆς ἐκφορᾶς
τὰ βάπτ’ ἔχοντες, τοὐπίθημα τῆς χύτρας
ἀφελὼν ἐποίησα τοὺς δακρύοντας γελᾶν
τοιοῦτος ἔνδοθέν τις ἐν τῷ σώματι
διέδραμε γαργαλισμὸς ὡς ὄντων γάμων.
α. φακῆν παρατιθείς, εἰπέ μοι, καὶ βεμβράδας;
β. τὰ πάρεργά μου ταῦτ’ ἔστιν, ἢν δὲ δὴ λάβω
τὰ δέοντα καὶ τοὐπτάνιον ἁρμόσωμ’ ἅπαξ,
ὅπερ ἐπὶ τῶν ἔμπροσθε
ἐγένετο, καὶ νῦν ταὐτὸ τοῦτ’ ὄψει πάλιν,
ὑπὸ τῆς γὰρ ὀσμῆς οὐδὲ εἷς δυνήσεται
ἁπλῶς διελθεῖν τὸν στενωπὸν τουτονί
ὁ δὲ παριὼν πᾶς εὐθέως πρὸς τὴν θύραν
ἑστήξετ’ ἀχανής, προσπεπατταλευμένος,
ἄφωνος, ἄχρι ἂν τῶν φίλων βεβυσμένος
τὴν ῥῖν’ ἕτερός τις προσδραμὼν ἀποσπάσῃ.
α. μέγας εἶ τεχνίτης. β. ἀγνοεῖς πρὸς ὃν λαλεῖς·
πολλοὺς ἐγὼ σφόδρ’ οἶδα τῶν καθημένων,
οἳ καταβεβρώκασ’ ἕνεκ’ ἐμοῦ τὰς οὐσίας.
ὑποδεικνύεις μὲν ἦθος ἀστεῖον πάνυ
καὶ πρᾷον, ὀλίγωρον δὲ πεποίηκάς τι. β. πῶς;
α. ἐν τῇ τέχνῃ τίνες ἐσμὲν οὐκ ἐξήτακας.
ἢ πρότερον ἐπύθου τῶν ἀκριβῶς εἰδότων
οὕτω τ’ ἐμισθώσω με; β. μὰ
α. καὶ μὴν ἴσως ὅσον μαγείρου διαφέρει
μάγειρος οὐκ οἶσθ᾽. β. εἴσομαι δὲ γ’ ἢν λέγῃς.
α. τὸ γὰρ παραλαβόντ’ ὄψον ἠγορασμένον
διακόνου ᾽ στ’ οὐ τοῦ τυχόντος; β.
α. ὁ μάγειρός ἐσθ’ ὁ τέλειος ἑτέρα διάθεσις.
πολλὰς τέχνας λάβοις ἂν ἐνδόξους πάνυ,
ὧν τὸν μαθεῖν βουλόμενον ὀρθῶς οὐκ ἔνι
ταύταις προσελθεῖν εὐθύς, ἀλλ’ ἔμπροσθε δεῖ
ζωγραφίας ἧφθαι. ταῦτα καὶ μαγειρικῆς
πρότερον μαθεῖν δεῖ τῆς τέχνης ἑτέρας τέχνας.,
ὧν εἰδέναι σοι κρεῖττον ἦν μοι πρὶν λαλεῖν,
ἀστρολογικήν, γεωμετρικήν, ἰατρικήν.
τῶν ἰχθύων γὰρ τὰς δυνάμεις καὶ τὰς τέχνας
ἐντεῦθεν εἴσῃ· παρακολουθήσεις χρόνοις,
πότ’ ἄωρός ἐσθ’ ἕκαστος ἢ πόθ’ ὥριμος,
τῶν ἡδονῶν γὰρ μεγάλα τὰ διαστήματα·
ἐνίοτε κρείττων γίνεται θύννου βόαξ.
β. ἔστω. γεωμετρικῇ δὲ καὶ σοὶ πρᾶγμα τί;
α. τοὐπτάνιον ἡμεῖς σφαῖραν εἶναι τιθέμεθα
τοῦτο διελέσθαι καὶ τόπον λαβόνθ’ ἕνα
μερίσαι κατ’ εἶδος τῆς τέχνης ἐπιδέξια,
ἐκεῖθεν ἐνταῦθ’ ἐστὶ μετενηνεγμένα.
β. οὗτος, πέπεισμαι, κἂν τὰ λοιπὰ μὴ λαλῇς
περὶ τῆς ἰατρικῆς δέ; α. τῶν γὰρ βρωμάτων
πνευματικὰ κἂν δύσπεπτα καὶ τιμωρίαν
ἔχοντ’ ἔνι’ ἔστιν, ὁ οὐ τροφήν. δειπνῶν δὲ πᾶς·
τἀλλότρια γίνετ’ ὀξύχειρ κοὐκ ἐγκρατής· τοῖς
δὴ τοιούτοις βρώμασιν τὰ φάρμακα
εὕρητ’ ἐκεῖθεν, μεταφορὰ δ’ ἐστὶν τέχνης.
ἤδη τὸ μετὰ νοῦ καὶ τὸ συμμέτρως ἔχον
περὶ τακτικῆς ἕκαστα ποῦ τεθήσεται·
ἀριθμῷ τὸ πλῆθος εἰδέναι μαγειρικῆς.
οὐδεὶς ἕτερός σοι πρὸς ἔμ’ ἐκεῖ γραφήσεται.,
β. μίκρ’ ἀντάκουσον ἐν μέρει κἀμοῦ. α. λέγε.
β. σὺ μηδὲν ἐνόχλει μήτε σαυτὸν μήτ’ ἐμέ,
ἀπραγμόνως δὲ διαγενοῦ τὴν ἡμέραν.
ὁ δὲ παρὰ τῷ νεωτέρῳ
ἐάσαθ’ οὕτως ὡς ἔχει. τὸ πῦρ μόνον
ποιεῖτε τοῖς ὀπτοῖσι μήτ’ ἀνειμένον τὸ.
γὰρ τοιοῦτ’ οὐκ ὀπτόν, ἀλλ’ ἑφθὸν ποιεῖ
μήτ’ ὀξύ· κατακάει γὰρ ὅσ’ ἂν ἔξω λάβῃ
τοῦτο πάλιν, εἰς τὴν σάρκα δ’ οὐκ ἐνδύεται.
μάγειρός ἐστιν οὐκ ἐὰν ζωμήρυσιν
ἔχων τις ἔλθῃ καὶ μάχαιραν πρός τινα,
οὐδ’ ἄν τις εἰς τὰς λοπάδας ἰχθῦς ἐμβάλῃ,
ἀλλ’ ἔστι τις φρόνησις ἐν τῷ πράγματι.
ὁ δὲ παρὰ
οὐ μὴ παραλάβω σ’ οὐδαμοῦ,
ἐπ’ ἔργον, οὗ μὴ διατελεῖς τὴν ἡμέραν
τραπεζοποιῶν ἐν ἀγαθοῖς πολλοῖς χύδην,
οὐ γὰρ βαδίζω πρότερον ἂν μὴ δοκιμάσω
τίς. ἐσθ’ ὁ θύων ἢ πόθεν συνίσταται
τὸ δεῖπνον ἢ κέκληκεν ἀνθρώπους τίνας.
ἔστιν δ’ ἁπάντων τῶν γενῶν μοι διαγραφή,
εἰς ποῖα μισθοῦν ἢ φυλάττεσθαί με δεῖ.
οἷον τὸ κατὰ τοὐμπόριον, εἰ βούλει, γένος.
ναύκληρος ἀποθύει τις εὐχήν, ἀποβαλὼν
τὸν ἱστὸν ἢ πηδάλια συντρίψας νεώς,
ἢ φορτί’ ἐξέρριψ’ ὑπέραντλος γενόμενος·
ἀφῆκα τὸν τοιοῦτον οὐδὲν ἡδέως
ποιεῖ γὰρ οὗτος, ἀλλ’ ὅσον νόμου χάριν
ὁμοῦ δὲ τοῖς σπονδαῖσι διαλογίζεται
τοῖς συμπλέουσιν ὁπόσον ἐπιβάλλει μέρος
τιθείς, τὰ θ’ αὑτοῦ σπλάγχν᾽
ἕκαστος ἐσθίει.
ἀλλ’ ἕτερος εἰσπέπλευκεν ἐκ
τριταῖος, ἀπαθής, εὐπορηκώς, περιχαρὴς
εἰς δέκ’ ἐπὶ τῇ μνᾷ γεγονέναι καὶ δώδεκα,
λαλῶν τὰ ναῦλα καὶ τὰ δάνει’ ἐρυγγάνων,
ἀφροδίσι’ ὑπὸ κόλλοψι μαστροποῖς ποιῶν,
ὑπὸ τοῦτον ὑπέμυξ’ εὐθὺς ἐκβεβηκότα,
τὴν δεξιὰν ἐνέβαλον, ἐμνήσθην
σωτῆρος, ἐμπέπηγα τῷ διακονεῖν.
τοιοῦτος ὁ τρόπος, μειράκιον ἐρῶν πάλιν
τὰ πατρῷα βρύκει καὶ σπαθᾷ; πορεύομαι,
ἀπὸ συμβολῶν συνάγοντα, νὴ
ἐνέβαλεν εἰς τὸν κέραμον ἐνευρημένα
τὰ κράσπεδ’ ἀποθλιβέντα καὶ κεκραγότα·
ὀψάριον ἀγοραῖον ποιεῖν τίς βούλεται;
ἐῶ βοᾶν πληγὰς γὰρ ἔτι προσλαμβάνειν
ἐλθόντα καὶ τὴν νύχθ’ ὅλην διακονεῖν.
τὸ μισθάριον γὰρ ἂν ἀπαιτῇς, ἀμίδα μοι
φησίν.
ἔνεγκε πρῶτονὄξος ἡ φακῆ
πάλιν ᾔτησας·
οὐκ εἶχε.οἰμώξει μακρὰ
φησίν. ἕτερα μυρία
πρῶτος μαγείρων
τοιαῦτα καταλέξαιμ’ ἄν. οὗ δὲ νῦν σ’ ἄγω,
πορνεῖόν ἐστιν, πολυτελῶς
ἄγουσ’ ἑταίρα μεθ’ ἑτέρων πορνῶν χύδην
σαυτὸν ἀποσάξεις τόν τε κόλπον ἀποτρέχων.
καὶ παρ’
πρῶτον ὠμῶν κειμένων
τῶν ἰχθύων πάρεισιν οἱ κεκλημένοι.
δίδου κατὰ χειρός.τοὔψον οἰχήσει λαβών.
τὰς λοπάδας ἐπιθεὶς ἐπὶ τὸ πῦρ τοὺς ἄνθρακας
ἔρραν’ ἐλαίῳ πάντα καὶ ποιῶ φλόγα,
ἐν ᾧ τὸ λάχανον αἵ τε τῶν παροψίδων
τὸν ἄνδρα δριμύτητες εὐφραίνουσί μου,
ἑφθὸν τὸν ἰχθὺν ἀποδίδωμ’ ἔχοντα τοὺς
χυμοὺς ἐν αὑτῷ τήν τε τῆς ἅλμης ἀκμήν,
εἰς ἣν ἂν ἐμβάψαιτο πᾶς ἐλεύθερος.
ἐλᾳδίου κοτύλης τε παραναλωμένης
σέσωκ’ ἐμοὶ τρίκλινα πεντήκοντ’ ἴσως.
εἰδώς σε πάντων διαφέροντα τῇ τέχνῃ
τῇ τ’ ὀξύτητι μετὰ
τὸν ἐξ
δοὺς μισθὸν ὃν μ’ ᾔτησας ἥκω δεῦρ’ ἄγων.