Adversus Valentinianos

Tertullian

Tertullian. Quinti Septimii Florentis Tertulliani Quae Supersunt Omnia, Volume 2. Oehler, Franz, editor. Leipzig: Weigel, 1854.

Humanior iam Secundus, ut brevior, Ogdoadem in duas Tetradas dividens, in dexteram et sinistram, in lumen et tenebras; tantum quod desultricem et defetricem illam virtutem non vult ab aliquo deducere Aeonum, sed a fructibus de substantia venientibus.

De ipso iam domino Iesu quanta diversitas scinditur! Hi ex omnium Aeonum flosculis eum construunt: illi ex solis decem constitisse contendunt, quos Sermo et Vita protulerunt; inde et in ipsum Sermonis et Vitae concurrerunt tituli: isti ex duodecim

potius, ex Hominis et Ecclesiae fetu, ideoque Filium Hominis aiunt pronuntiatum(??) alii a Christo et Spiritu Sancto constabilie(??)dae universitati provisis confictum et iure paternae appellationis haeredem. Sunt qui Filium Hominis aliunde conceperint dicendum, quoniam ipsum Patrem pro magno nominis sacramento Hominem appellasse praesumpserint, ut quid amplius speres de eius dei fide cui nunc adaequaris. Talia ingenia superfruticant apud illos ex materni seminis redundantia. Atque ita inolescentes doctrinae Valentinianorum in silvas iam exoleverunt Gnosticorum.