Dialogi

iamque octauus dies fuerat emensus, quo se homo Christi intra periculum famis ipse concluserat - arebant [*]( 1 abbatis V: sub abbatiB AFv II per om. AF 2 uirtute A 3 concnpierint F || aut acturi — ad erimum conferre V 4 illo discedunt A 7 quibus ad illos B 10 puerulos A 11 xv V || xn V: duodecim annis B, duodecennis AFM, duodennis., 12 perterritis F, sed s 2 m. adiecta 13 caerula FV: caerulea M, cerulea A 14 minoris pueri manu adprehensa ac p. inuoluta ferri coepit AFQ 15 deinde AFv 16 ezpectantibus FQ, spectantibus M II bestiolam A 19 altiori v 23 et non AFQ 24 uirtutium V 25 infantes F 27 posthac B 28 aliquis AFv II quod se V )

corpus inedia fatiscebat, fides firma durabat-cmn interim admonitus abbas ille per spiritum ut discipulum uisitaret, pia sollicitudine cognoscere cupiens, qua uitae substantia fidelis aleretur, qui ministrari sibi panem ab homine noluisset, ad requirendum eum ipse proficiscitur.

ille ubi eminus senem uenire conspexit, occurrit, agit gratias, ducit ad cellulam. cum ingressi pariter ambo, conspiciunt palmiciam sportam, calido pane congestam, foribus adfixam ante postem pendere.

ac primum calidi panis odor sentitur, tactu uero ac si ante paululum focis esset ereptus, ostenditur: Aegyptii tamen panis forma non cernitur.

obstupefacti ambo munus caeleste cognoscunt. cum ille hoc abbatis aduentui praestitum fateretur, abbas uero illius fidei ac uirtuti id potius adscriberet: ita ambo caelestem panem cum multa exultatione fregerunt.

quod cum senex ad monasterium post regressus fratribus rettulisset, tantus omnes incesserat ardor animorum, ut certatim ad eremum et sacras solitudines ire properarent, miseros se fatentes, si qui diutius in congregatione multorum, ubi humana esset patienda conuersatio, resedissent.

In hoc monasterio duos ego senes uidi, qui iam per quadraginta annos ibi degere, ita ut numquam inde discesserint, ferebantur. quorum praetereunda mihi commemoratio non uidetur, siquidem id de eorum uirtutibus et abbatis ipsius testimonio et omnium fratrum audierim sermone celebrari, quod unum eorum sol numquam uidisset epulantem, alterum numquam uidisset iratum.

Ad haec Gallus me intuens: o si uester ille — nolo nomen dicere - nunc adesset, uellem admodum istud audiret exemplum, quem in multorum saepe personis nimium experti sumus uehementer irasci: sed tamen, quia inimicis suis, quantum [*]( 2 abbas ille admonitus F 4 fidelis V: uir fidelis AFv 6 at ille B 8 palmitiam A 1\\ calido pane congestam om. AFQ et 1 cod. Gisel. 9 ante poste (sic) V, de poste AFv 1\\ primam A II caledi panis odore (odorem corr.) V, panis calidus sentitur odore Rosweydus 11 aegypti V 15 regressum ed. Vorstii 16 omnes incesserat a. animorum BMV: omnium incenderat ardor animos AFv . 17 et ad sacras F corr. 18 si qui B: si quid V, qui AFv, siquidem coni. de Prato 20 quinquaginta V, at u. de Prato 25 uidisset iratum numquam v 2.7 dicere BY: edicere AFv II nelim AF 11 audire F 28 quem] quod F ) [*]( 11* )

nec uero infitiabor iustas illi causas irarum fuisse: sed ubi durior pugna, ibi gloriosior est corona. unde quendam, si agnoscis, censeo iure laudandum, quod cum eum libertus deseruerit ingratus, miseratus est potius quam insectatus abeuntem. sed neque illi irascitur, a quo uidetur abductus.