de Ira

Quid ruimus in pugnam ? Quid certamina nobis arcessimus ? Quid imbecillitatis obliti ingentia odia suscipimus et ad frangendum fragiles consurgimus ? Iam istas inimicitias, quas implacabili gerimus animo,

Quid tumultuamur et vitam seditiosi conturbamus ? Stat supra caput fatum et pereuntis dies imputat propiusque ac propius accedit; istud tempus, quod alienae destinas morti, fortasse circa tuam est."

Quin potius vitam brevem colligis placidamque et tibi et ceteris praestas ? Quin potius amabilem te, dum vivis, omnibus, desiderabilem, cum excesseris, reddis ? Quid illum nimis ex alto tecum agentem detrahere cupis ? Quid illum oblatrantem tibi, humilem quidem et contemptum, sed superioribus acidum ac molestum exterere viribus tuis temptas ? Quid servo, quid domino, quid regi, quid clienti tuo irasceris ? Sustine paulum ; venit ecce mors quae vos pares faciat.

Videre solemus inter matutina harenae spectacula tauri et ursi pugnam inter se colligatorum, quos, cum alter alterum vexarunt, suus confector expectat. Idem facimus, aliquem nobiscum adligatum lacessimus, cum victo victorique finis et quidem maturus immineat. Quieti potius pacatique quantulumcumque superest exigamus ! Nulli cadaver nostrum iaceat invisum !

Saepe rixam conclamatum in vicinia incendium solvit et interventus ferae latronem viatoremque diducit. Colluctari cum minoribus malis non vacat, ubi metus maior apparuit. Quid nobis cum dimicatione et insidiis ? Numquid amplius isti cui irasceris quam