de Ira

Careamus hoc malo purgemusque mentem et exstirpemus radicitus, quae quamvis tenuia undecumque haeserint renascentur, et iram non temperemus, sed ex toto removeamus—quod enim malae rei temperamentum est ? Poterimus autem, adnitamur modo.

Nec ulla res magis proderit quam cogitatio mortalitatis. Sibi quisque atque alteri dicat : " Quid iuvat tamquam in aeternum genitos iras indicere et brevissimam aetatem dissipare ? Quid iuvat dies, quos in voluptatem honestam impendere licet, in dolorem alicuius tormentumque transferre ? Non capiunt res istae iacturam nec tempus vacat perdere.

Quid ruimus in pugnam ? Quid certamina nobis arcessimus ? Quid imbecillitatis obliti ingentia odia suscipimus et ad frangendum fragiles consurgimus ? Iam istas inimicitias, quas implacabili gerimus animo,

Quid tumultuamur et vitam seditiosi conturbamus ? Stat supra caput fatum et pereuntis dies imputat propiusque ac propius accedit; istud tempus, quod alienae destinas morti, fortasse circa tuam est."