de Ira

Seneca, Lucius Annaeus

Seneca, Lucius Annaeus, ca. 4 B.C.-65 A.D, creator; Basore, John W. (John William), b. 1870, editor; Basore, John W. (John William), b. 1870, editor, translator

Alteri dices: " Vide ne inimicis iracundia tua voluptati sit," alteri : " Vide ne magnitudo animi tui creditumque apud plerosque robur cadat. Indignor me hercules et non invenio dolendi modum, sed tempus expectandum est ; dabit poenas ; serva istud in animo tuo ; cum potueris, et pro mora reddes." Castigare vero irascentem et ultro obirasci incitare est ;

varie adgredieris blandeque, nisi forte tanta persona eris, ut possis iram comminuere,

p.348

quemadmodum fecit divus Augustus, cum cenaret apud Vedium Pollionem. Fregerat unus ex servis eius crustallinum ; rapi eum Vedius iussit ne vulgari quidem more periturum ; murenis obici iubebatur, quas ingentis in piscina continebat. Quis non hoc illum putaret luxuriae causa facere ? Saevitia erat.

Evasit e manibus puer et confugit ad Caesaris pedes nihil aliud petiturus, quam ut aliter periret, ne esca fieret. Motus est novitate crudelitatis Caesar et illum quidem mitti, crustallina autem omnia coram se frangi iussit complerique piscinam.

Fuit Caesari sic castigandus amicus ; bene usus est viribus suis : " E convivio rapi homines imperas et novi generis poenis lancinari ? Si calix tuus fractus est, viscera hominis distrahentur ? Tantum tibi placebis, ut ibi aliquem duci iubeas, ubi Caesar est ?

" Sic cui tantum potentiae est, ut iram ex superiore loco adgredi possit, male tractet, at talem dumtaxat, qualem modo rettuli, feram, immanem, sanguinariam, quae iam insanabilis est, nisi maius aliquid extimuit.