de Ira

hoc enim primum ? Hoc enim extremum ? Non est quod illi credas, etiam si dixerit: " Iterum non faciam." Et iste peccabit et in istum alius et tota vita inter errores volutabitur. Mansuete immansueta tractanda sunt.

Quod in luctu dici solet efficacissime, et in ira dicetur : utrum aliquando desines an numquam ? Si aliquando, quanto satius est iram relinquere quam ab ira relinqui ! An semper haec concitatio permanebit ? Vides quam impacatam tibi denunties vitam ? Qualis enim erit semper tumentis ?

Adice nunc quod, cum bene te ipse succendens et subinde causas, quibus stimuleris

Huic irasceris, deinde illi; servis, deinde libertis ; parentibus, deinde liberis ; notis, deinde ignotis; ubique enim causae supersunt, nisi deprecator animus accessit. Hinc te illo furor rapiet, illinc alio, et novis subinde irritamentis orientibus continuabitur rabies. Age, infelix, ecquando amabis ? O quam bonum tempus in re mala perdis !

Quanto nunc erat satius amicos parare, inimicos mitigare, rem publicam administrare, transferre in res domesticas operam, quam circumspicere, quid alicui facere possis mali, quod aut dignitati eius aut patrimonio aut corpori vulnus infligas, cum id tibi contingere sine certamine ac periculo non possit, etiam si cum inferiore concurses !