de consolatione ad Polybium

O dura fata et nullis aequa virtutibus ! Antequam felicitatem suam nosset frater tuus, exemptus est. Parum autem me indignari scio ; nihil est enim difficilius quam magno dolori paria verba reperire. Etiamnunc tamen, si quid proficere

" Quid tibi voluisti, tam iniusta et tam violenta fortuna ? Tam cito te indulgentiae tuae paenituit ? Quae ista crudelitas est, in medios fratres impetum facere et tam cruenta rapina concordissimam turbam imminuere ? Tam bene stipatam optimorum adulescentium domum, in nullo fratre degenerantem, turbare et sine ulla causa de- libare voluisti[*]( est, in medios delibare voluisti O with punctuation of Buff: Hermes after Gertz deletes voluisti. )

? Nihil ergo prodest innocentia ad omnem legem exacta, nihil antiqua frugalitas, nihil felicitatis summae potentia summa conservata abstinentia, nihil sincerus et tutus litterarum amor, nihil ab omni labe mens vacans ? Luget Polybius, et in uno fratre quid de reliquis possit metuere admonitus etiam de ipsis doloris sui solaciis timet. Facinus indignum ! Luget Polybius et aliquid propitio dolet Caesare ! Hoc sine dubio, impotens fortuna, captasti, ut ostenderes neminem contra te ne a Caesare quidem posse defendi."