De Mortibus Persecutorum

quod cum timeret, dedit militibus potestatem ut dispersi quam latissime diriperent omnia uel corrumperent, ut si quis insequi uoluisset, utensilia non haberet.

uastata est igitur ea pars Italiae qua pestiferum illud agmen incessit, expilata omnia, mulieres corruptae, uirgines uiolatae, extorti parentes et mariti, ut filias, ut coniuges, ut opes suas proderent. abactae tamquam de barbaris praedae pecorum ac iumentorum.

hoc modo se ad sedes suas recepit, cum [*]( instructis (cum C et Bal) Lenglet, et receptis militibus diligenter instructa Heumann, et rebus eam in inimicos diligenter instruens lValch, et rebus et (ac Fritzsche) copiis\'inimicis diligenter instructa Buenemann et IPritzsche, et rebus coeptis in inimicos diligenter instructia Duebner et rebus coeptis inimicitiis diligenter instructa Halm p. 165 2 suae minoris filiae Bal, sic minoris familiae C 5 circomsedendam C, corr. Bal; circumsedendum cum anonymo p. 51 Duebner 7 estimaretque C, existimaretque Heumann 8 detestantes Bal, detestande C; detestando Buenetnann 9 obpugnaret C 10 imperatorem Lenglet, impium Heumann 11 nutabant Bal, mutabantur C dimisisque C; demissisque Columbus, demissusque animi Halm 12 ante Seueri add. et Lenglet (sed falso lex MS\' ascribens) 14 flexit animos eorum Bal (in Erratis), felix animos. quorum C 15 obprimi C 19 qua Tolliux, quo C )

olim quidem ille ut nomen imperatoris acceperat, hostem se Romani nominis erat professus, cuius titulum immutari uolebat, ut non Romanum imperium, sed Daciscum cognominaretur.

Post huius fugam cum se Maximianus alter e Gallia recepisset, habebat imperium commune cum filio. sed iuueni magis parebatur quam seni, quippe cum prior <esset> et maior filii potestas, qui etiam patri reddiderat imperium.

ferebat iniquo animo senex quod non posset libere facere quae uellet, et filio suo puerili aemulatione inuidebat. cogitabat ergo expellere adulescentem, ut sibi sua uindicaret: quod facile uidebatur, quia milites < ei > erant qui Seuerum reliquerant.

aduocauit populum ac milites quasi contionem de praesentibus rei publicae malis habiturus. de quibus cum multa dixisset, conuertit ad filium manus et illum esse dicens auctorem malorum, illum principem calamitatum, quas res publica sustineret, deripuit ab humeris eius purpuram.

exutus ille praecipitem se de tribunali dedit et a militibus exceptus est. quorum ira et clamore perturbatus est senex impius et ab urbe Roma tamquam Superbus alter exactus [est].