Epistulae

Igitur ad nostra ueniamus. non plangam cum Iacob et Dauid filios in lege morientes, sed cum Christo in euangelio suscipiam resurgentes. Iudaeorum luctus Christianorum gaudium est. ad uesperum demorabitur fletus et ad matutinum laetitia. nox praecessit, dies autem adpropinquauit.

unde et Moyses moriens plangitur, Iesus absque . funere et lacrimis in monte sepelitur. quidquid de scripturis super lamentatione dici potest, in eo libro, quo Paulam Romae consolati sumus, breuiter explicauimus. nunc nobis per aliam semitam ad eundem locum perueniendum est, ne uideamur praeterita et obsoleta quondam calcare uestigia.

Scimus quidem Nepotianum nostrum esse cum Christo et sanctorum mixtum cliori3, quod hic nobiscum eminus rimabatur in terris et aestimatione quaerebat, ibi uidentem comminus dicere: sicut audiuimus, ita et uidimus in ciuitate domini uirtutum, in ciuitate dei nostri, sed desiderium absentiae eius ferre non possumus, non illius, sed nostram uicem dolentes.