Epistulae

tu uero ita hoc malum effuge, ut non modo ipsa non detrahas, sed ne alii quidem detrahenti aliquando credas nec obtrectatori auctoritatem de consensu tuo tribuas eiusque uitium nutrias annuendo. noli, inquit scriptura, consentaneus esse cum derogantibus aduersum proximum tuum et non accipias super illum peccatum et alibi: sepi aures tuas spinis et noli audire linguam nequam.

unde et beatus Dauid diuersas innocentiae species iustitiaeque dinumerans de hac quoque uirtute non tacuit dicendo: et obprobrium non accepit aduersus proximos suos, propter quod ipse non solum aduersatur, sed etiam persequitur detrahentem. ait enim: detrahentem secreto proximo suo hunc persequebar.

est sane hoc uitium, quod uel in primis extingui debeat et ab his, qui se sancte instituere uolunt, prorsus excludi. nihil enim tam inquietat animam, nihil est, quod ita mobilem mentem ac leuem faciat quam facile totum credere et obtrectatorum uerba temerario assensu mentis sequi. hinc enim crebrae dissensiones, hinc odia iniusta nascuntur.