Epistulae

quibus omni ratione exposita nouissime orationem suam hoc sermone conclusit: si ergo eandem gratiam dedit illis deus sicut et nobis, qui credidimus in dominum Iesum Christum, ego quis eram, qui possem prohibere deum? his auditis tacuerunt et glorificauerunt deum dicentes: ergo et gentibus deus paenitentiam ad uitam dedit.

rursum, cum multo post tempore Paulus et Barnabas uenissent Antiochiam et congregata ecclesia rettulissent, quanta fecisset deus cum illis et quia aperuisset gentibus ostium fidei, quidam descendentes de Iudaea [*]( 3 *Act. 10, 44—45. 47—48. 11,1—3 18 *Act. 11, 17-18 26-377, 25 *Act. 14,26. 15,1—2. 4—5. 7-12 ) [*](1 acceptio apud deum F 2 quae P 4 obstup.$5 et om.FL 6natione§ : esset Fõ fuisset cet. 7 aqua FB 8 hii FLa. r., D 11 autem om. $ 12 rece- (ex reciF) pissentPa -perunt eel. 16 preputios ^ 17 omne L 18 eadem gratia õ 19 illis om. õ nosL 20 credimus $LõB 21 possim F (ex possit?) LDM 22 his ex is F his qui L 23 ego § paen. deus g patientiam g 24 cum om., ante Paulus add. m2F pos !p 25 uenisset Õ 26 fecit F 27 aparuisset Fa.e.; add. deus LDM,Bs.l. hostium FB 28 disc. Fllla.c. )

commota igitur seditione non minima aduersus Paulum et Barnaban statuerunt ascendere et ipsi, qui accusabantur, et hi, qui accusabant, ad apostolos et presbyteros Hierosolymam super hac quaestione, cumque Hierosolymam perrexissent et surrexissent quidam de heresi Pharisaeorum, qui crediderant in Christo, dicentes: oportet circumcidi eos et praecipere illis, ut seruent legem Moysi, et magna super hoc uerbo oriretur quaestio, Petrus solita libertate: