Epistulae

proinde, cum ita rescribis, ut laedas, quis locus nobis relinquitur in disputatione scripturarum sine ullo rancore uersandi? ego quidem absit ut laedar, si mihi certa ratione uolueris et potueris demonstrare illud ex epistula apostoli uel quid aliud scripturarum sanctarum te uerius intellexisse quam me; immo uero absit, ut non cum gratiarum actione lucris meis deputem, si fuero te docente instructas aut emendante correctus. [*]( 3 cf. p. 236, 9 et Verg. Aen. V 368 sqq. 10 cf. p. 235, 8 13 cf. p. 235, 15 ) [*]( 2 esse om. 31 illud 31 3 me iam B arb. esse AB scriptis B gradibus B grauibus Vallarsi 4 Dareta Goldbacher daretam A dare tam 31 B Daretem g 5 respondebo g 6 mittere iam A iam mittere g 7 conperi A beniuolentissima 31 8 rursum A me tuae] metues A offensiones A 10 te] tu A 11 non temere g putauisse g respondente te A respondete 31 14 aut] et B 15 uers.-16 rancore om. A 17 abs te] absque B 18 ant ea A 19 pr. sic om. 31 rescriberem A describendo B 20 posse A 21 nobis locus AB disputationem A disputione 51 22 ulla A 23 ledas A 24 pauli appstoli A 26 si-docente om. A autem emendante A autem mendante 31 27 correptus B )

Uerum tamen tu, mi frater carissime, nisi te putares laesum scriptis meis, non me putares laedi posse rescriptis tuis. nullo enim modo id de te opinatus fuero, quod non te arbitrans laesum sic tamen rescribis, ut laedas. aut si te non sic rescribente ego propter nimiam stultitiam meam laedi posse putatus sum, hoc ipso laesisti plane, quod de me ita sensisti. sed nullo modo tu me, quem numquam talem expertus es, temere talem crederes, qui litterarum mearum exemplaribus etiam, cum stilum meum nosses, temere credere noluisti.

si enim non inmerito uidisti me iuste expostulaturum fuisse, si temere crederes esse litteras meas, quae non essent meae, quanto iustius expostularem me ipsum temere putatum talem, qualem me non nosset, qui putauisset! nequaquam ergo ita prolabereris, ut te non rescribente, quo laederer, me tamen existimares nimis insipientem etiam tali tuo rescripto laedi potuisse.